Over inpakken en wegwezen

We staan keurig om zeven uur op en dan maak ik zoals iedere vrijdag mijn ontbijt ingrediënten op. 

We rijden naar Starbucks en vervolgens naar Walgreens. Ik heb enorme last van mijn heup en dat is niet fijn met een nachtvlucht. Ik koop Icy Hot rollers met menthol en lidocaine in de hoop dat die wat zullen helpen. 

Vandaag wordt echt zo'n wachtdag tot we naar het vliegveld kunnen. Ik doe mijn cardio en lees ondertussen op Reddit dat ik niet de enige ben die de Fitbit "cardio load" onbereikbaar vindt. 

Dat ding wil dat ik uren ga sporten iedere dag en dat is echt niet goed. Het waarschuwt de ene dag voor overtraining en de volgende dag train ik opeens niet genoeg. Helaas kan het niet weggehaald worden, maar ik negeer het zoveel mogelijk. 

Na mijn Duolingo lessen neem ik nog een laatste foto van de mooie rozen van deze week. Ze zijn alleen eerder verlept dan die van vorige week. 

Voor de lunch maak ik mijn groentes op en dan gaan we op weg. Ricks middageten wordt een salade van Cava en ik koop een bakje garnalen salade bij Whole Foods. 

Daarna pakken we de laatste dingen in en de taxi komt om twee uur voorrijden. Het is zoals altijd druk bij Dulles. 

We geven onze bagage af, drie koffers en ski's. Dan zijn we snel door de TSA Pre en nemen het busje naar de D gates. 

Daar proberen we onze United Club passen te gebruiken, maar het is er te druk en dagpassen worden niet aangenomen. Dit is nu al de tweede keer, zo klantonvriendelijk. 

Maar gelukkig vinden we een bar met stopcontacten en we bestellen een Cola Light voor Rick en een Virgin Mary voor mij. 

 Voor we naar de gate gaan kopen we een aantal bao's als snack. Die zijn maar zeer matig, meer brood dan vulling. 

Het boarden gaat op tijd en voor het eerst in tijden hebben we geen upgrade gekregen. Ik voelde dat al aankomen en heb een hangmatje voor mijn voeten/benen, een speciaal kussen en oogmasker en hoofdband met Bluetooth. Eens kijken of dat allemaal helpt.

We zijn helemaal geïnstalleerd en rijden weg van de gate. Maar dan gebeurt er niets. Ze krijgen de tweede motor niet aan de praat. Terug naar de gate dus, want er moet een nieuw vliegtuig komen. 

We krijgen een maaltijd bon van $15 (daar kun je vrijwel niets van kopen) en nu vertrekken we om 21 uur. 

Rick en ik bestellen een hamburger van Cafe L'Atelier en gaan dan naar de United Club. Daar blijkt dat we geen pas nodig hebben omdat we internationaal vliegen. Dat was ik even vergeten. 

De burger met brie en champignons is lekker en het is ontspannend in de lounge. Om acht uur lopen we terug naar de gate. Hopelijk gaat het nu wel goed. 

De volgende blog zal uit Zürich komen.