Date night

Vandaag heb ik me voorgenomen een heel stel "moet gedaan" dingen te doen. Met Christine spreek ik af om half twaalf te gaan lopen, dus ik heb even tijd.

Net als ik mijn sportschoenen aan doe om even kort door de buurt te gaan lopen, belt mijn zus Ayesha. Ik bel haar terug op mijn mobieltje en zo gaat die loop opeens lekker snel. We kletsen over van alles en vooral over haar waarschijnlijke bezoek hier in mei. Ik kan niet wachten om haar en haar knuffeltjes weer te zien! Van iedereen vind ik het het moeilijkst, dat zij zo ver weg wonen.

Als Ayesha bij het kinderdagverblijf is aangekomen nemen we afscheid en ik ga op weg naar Fair Oaks Hospital, waar ik Katja's contact lenzen ophaal. Zoals gewoonlijk moest ik maar ruiken, dat ze geen paren meer over had (ze draagt lenzen, die iedere twee weken vervangen moeten worden) en het is maar op het nippertje, dat ze nieuwe heeft!

Bij Target ga ik kijken naar leuke lente accenten voor in huis. Ze hebben niet zoveel als ik had gehoopt, maar toch vind ik een paar vrolijke kussens, een loper voor de tafel en eendjes accenten voor in de wc (of "powder room", zoals hij hier heet en die vele malen groter is dan de wc's in Nederland). Ik zie ernaar uit om morgen of overmorgen de donkerrode Valentijnsspullen te vervangen door vrolijk geel, lichtgroen en roze!

Voor ik naar Christine ga stop ik nog bij Barnes and Noble. Maar goed, dat ik ergens moet zijn, want in deze winkel kan ik vele uren doorbrengen. Ik moet een paar kaarten hebben, Saskia wil de twee volgende delen van de Cirque du Freak serie en ik wil een leuk Amerikaans kookboek vinden om als "housewarming gift" aan Sylvia te geven morgen.

Het vergt even zoeken, want ik wil iets specifieks Amerikaans, maar wel waar je ook echt dingen uit maakt. Ik kies uiteindelijk "It's all American Food", een kookboek met recepten van overal in de Verenigde Staten en leuke verhalen over de geschiedenis en specialiteiten uit elk gebied.

Precies om half twaalf, zoals afgesproken, sta ik voor Christine's deur. Ook zij is klaar om de lente binnen te brengen en de krans op haar deur is nog van Kerst en net als de zijden kerststerren voor ons huis aan vervanging toe. Nu het maart is mag het, want de meteorologische lente is vandaag begonnen!

Thuis heb ik nog net tijd om te douchen en even met Petra te MSN-en en dan komt Rick. "Ben je klaar om te gaan?" zijn de eerste woorden uit zijn mond! Gauw neem ik afscheid van Petra, laarzen aan, jas aan en in de auto.

We moeten namelijk naar een vergadering met Southy, de advocaat, die ons hele testament regelt. Dit is niet zomaar "alles gaat naar de overlevende echtgenoot of in geval van de dood van beiden naar de kinderen", er komt van alles bij kijken!! Trusts en trustees (ik snap nog steeds niet precies wat dat zijn, maar het is voor onze bestwil wordt ons verteld en ik heb alle vertrouwen in Southy), allerlei belastingen gedoe, power of attorney (geen idee hoe dat in het Nederlands heet). Het duizelt me altijd van de informatie tijdens zo'n bijeenkomst. Maar alles is nu geregeld, we moeten slechts wat ondertekenen en Schatzee (weet niet hoe je dat spelt) helpt met het notariseren. Zij is ook van Nederlandse afkomst en we spreken een paar woordjes Nederlands (niet te veel, want de rest van het gezelschap verstaat er geen woord van).

Als alle testament gesprekken voorbij zijn gaan we door met onze financieel adviseur Geoff. Geoff werkt voor Merryll Lynch en hij is meer een goede vriend, dan een zakelijke adviseur. Hij woont ook in Vienna en we hebben net gisteren weer de waarde schatting van onze huizen gekregen. Zucht! Voor ons allen is die ernstig omhoog, wat voor ons, die niet gaan verkopen, alleen maar betekent, dat we scherp meer belasting zullen moeten betalen! En niemand vindt dat leuk!

Al met al zijn we pas om kwart over zes weer thuis! We hebben bij wijze van uitzondering McDonald's gehaald voor de twee jongsten en een Subway sandwich voor Katja. Rick en ik hebben namelijk een "date night".

Vanavond besluiten we naar 2941 te gaan. Dit restaurant is nog vrij nieuw, maar heeft in korte tijd heel veel goede recensies gekregen. We hebben er al vaker gegeten, voornamelijk in de zomer, en dat was altijd heel speciaal.

Ook nu weer worden we als koninklijke gasten ontvangen: onze auto wordt overgenomen en weggereden, mijn jas wordt netjes weggehangen en we krijgen een mooie "booth" (leren banken en tafel tussen ons in). De dirty martini, die ik bestel, smaakt perfect, niet te olijverig, zoals vaak het geval is. Ik voel me wel weer even als een prinses.

We kunnen kiezen uit (heel dure!) prix fixe menu's of een a la carte menu. We kiezen beiden voor het laatste. Rick neemt een Caesar Salad en ik een salade met radicchio, arugula, pijnboompitten, gedroogde cranberries en een heel lekkere vinaigrette. Het smaakt heel erg goed!

Als hoofdgerecht bestellen we beiden de reerug biefstukjes. Ik vraag voor de mijne "rare" (bijna rauw) en krijg ze toch wel erg doorgebakken. Omdat we allebei het gevoel hebben, dat we wat te veel betalen, voor wat we krijgen, is Rick het ermee eens, dat ik het terugstuur naar de keuken (gewoonlijk zou ik het gewoon opeten, maar dit restaurant is nogal pretentieus). Het wordt netjes terug genomen en ik krijg een gratis glas wijn. De tweede ronde is perfect! De definitie "rare" is nu precies.

Na dit lekkere eten delen we een dessert met pure chocolade mousse en een canneloni met kersen mascarpone. Als afscheid krijgen we een suikerspin om te delen. Die laatste vind ik zo lekker, ik kan er niet afblijven! Maar hij komt niet op, een overwinning voor mij! Het blijft leuk zo'n "date" samen, Rick is helemaal blij, want hij blijft twee volle weken thuis, op 15 maart moet hij er weer tussenuit. Intussen genieten wij als gezin van zijn aanwezigheid!