Weggewaaid

Om half zes kust Rick me gedag, hij moet tot en met vrijdag naar Seattle. Onvoorstelbaar eigenlijk, voor minder dan 72 uur bijna 6000 mijl reizen. Hij is wat nerveus, want hij moet meteen na aankomst een grote presentatie geven! Hij zal vanavond echt doodmoe zijn.

Zelf draai ik me nog eens om, een beetje te goed, want met schrik word ik een uur later wakker. Katja is nog niet op! Het is half zeven en meestal staat ze bijna een uur eerder dan dat op! Maar het lukt allemaal, ik beloof haar lunch later te brengen en ze komt op tijd op school.

Als Kai en Saskia ook schoolwaarts zijn gegaan, doe ik even een intensieve gewichtentraining boven. Ik heb gelezen, dat je de zware en lichtere gewichten moet afwisselen, dus vandaag wordt een zwaar gewichten training. Verder las ik, dat je iedere spier in je bovenlichaam op drie manieren kunt "werken" door je handen anders te houden. Dat doe ik dus ook maar. In ieder geval trilt alles van inspanning als ik klaar ben!

Katja belt, ze is haar huiswerk vergeten en heeft daar op maandag nog wel zo hard aan gewerkt (in het zonnetje op het gras, moeilijk voor te stellen vandaag!). Ik beloof het met haar lunch naar school te brengen, zo wordt het haar niet aangerekend. Huiswerk is hier een groot deel van het uiteindelijke cijfer!

Na die spullen op de high school af te hebben gezet rijd ik door naar Reston. Daar woont mijn vriendin Katja en zij traint voor de Avon Walk for Breast Cancer, een tweedaagse wandeling van 26 mijl per dag.

Bij dit goede doel wil ik haar natuurlijk helpen en meetrainen is een manier om dat te doen (de andere is bijdragen, wat ik ook heb gedaan). We besluiten tenminste 5,5 mijl te gaan lopen.

Het worden er uiteindelijk bijna 5,9 en door prachtige bospaadjes in Reston. Reston is een vaak gebruikt voorbeeld van een "planned community". De stad is ongeveer tussen 1965 en 1970 gebouwd en de architectuur is erg origineel. Veel hout en niet de karakteristieke ruitjes in de ramen, maar gewone "Europese" ramen.

Er zijn aangelegde meren, waar we omheen lopen en veel bossen. De shopping plaza's zijn goed uitgedacht, overal zijn fietspaden en de bewoners kunnen gebruik maken van gemeenschaps tennisbanen, zwembaden en golfbanen. Het wordt een mooie wandeling in een gebied, waar ik eigenlijk absoluut niet bekend ben, terwijl we er maar een paar mijl vanaf wonen.

In de afgelopen tien jaar is Reston ook erg uitgebreid. Er is onder anderen het Town Center bijgekomen, een Europees aandoend winkel centrum met 's winters een ijsbaan in het midden.

Tijdens de wandeling lopen we langs werkelijk prachtige huizen, die aan het meer liggen. Die kosten inmiddels ook alweer flink meer dan een miljoen dollar! Intussen waait het kei- en keihard, we komen soms nauwelijks vooruit (Filmpje van een van de meren).


Foto in een straat in Reston

Op weg naar huis stop ik bij Whole Foods en ga daarna naar Microcenter, waar ik fotopapier koop, en Michael's, om fotolijstjes te kopen.

Er is dit weekend namelijk een fotoshow bij het Vienna Community Center en ik heb besloten een paar foto's mee te laten doen. Dit is mijn eerste poging en ik vind het maar eng!! De hele middag ben ik bezig met foto's uitzoeken. Je mag maximaal 5 inzenden en twee per categorie. Katja helpt en we kiezen deze vier:








Over de laatste twee heb ik vooral mijn bedenkingen, maar Katja vindt, dat de zonsondergang in Delft erbij moet en de orchidee is wel anders. We zullen zien, ik stel me er gewoon niets van voor en ga vooral kijken om te zien, wat anderen hebben ingestuurd, zondag.

Als ik deze winter een woord voor het weer moet bedenken, dan is het: winderig! Voor de zoveelste keer hebben we een "wind advisory", wat betekent, dat de windsnelheid meer dan 50km per uur kan halen. De hele tijd, dat we buiten liepen, waren we bang voor takken op ons hoofd. Hoe erg het echt was blijkt uit het feit, dat een Northwest vlucht niet kon landen in Washington vanmiddag. Brrr, de lente heeft zich weer even teruggetrokken!