Gelukkig (bijna) geen sneeuw!

Rick komt naar boven en zegt: "We hebben een "Winter Weather Advisory", maar er is geen sneeuwvlok te bekennen!" Ik doe mijn ochtendoefeningen en kijk dan naar Weatherbug, waar inderdaad sneeuw wordt voorspeld.

Buiten schijnt de zon, maar het is waterkoud. Twee uur later is de mogelijkheid op sneeuw tot 40% gereduceerd. Nadat ik van alles in huis heb gedaan, waaronder drie oude printers naar boven gehaald om aan de schoonmaaksters mee te geven, komt Kirsten om kwart over tien om te gaan lopen.

Haar voet doet nog pijn, dus we gaan voor een powerwalk en niet hardlopen. Ik loop wel zo snel, dat ik haar af en toe zie joggen om me bij te houden, oeps! Ook neem ik mijn acht pond gewichten mee, want ik heb met gewoon lopen de grootste moeite om mijn hartslag omhoog te krijgen. Of hardlopen er deze week nog inzit, weet ik niet. Morgen in ieder geval niet, misschien donderdag of vrijdagochtend. In ieder geval krijgt mijn hamstring ruimschoots de gelegenheid tot rust te komen. Uiteindelijk lopen we toch wel weer 5,3 mijl in minder dan anderhalf uur. Intussen sneeuwt het licht, met van die prachtige vlokjes, waarin de ware sneeuwvlok vorm ziet. Maar meer wordt het niet.

De schoonmaaksters komen net als ik onder douche sta (natuurlijk!). Ik laat ze de printers zien en ze zijn ontzettend blij ermee, weer een goede daad gedaan!

Omdat het heel vervelend is om in huis te zijn, terwijl zij schoonmaken, besluit ik mijn nagels te laten doen. Thu is vandaag vrij, dus doet iemand anders het en zij kan ook tekeningetjes maken op de nagel. Ik kies een vrolijke gele tulp, als buiten de lente niet komt, dan maar op mijn vinger.


Op weg naar huis krijg ik een telefoontje van Leah, kan ik haar (zoals zondag afgesproken) van de tandarts ophalen. Nog geen minuut later belt Katja ook, dat ze op moet worden gehaald en ons buurmeisje Diana heeft ook al een "ride" nodig. Met de drie meisjes rijd ik weer naar huis.

Daar wacht Saskia al met een tiental vragen over vriendinnetjes, die willen spelen. Ik vertel haar, dat ik eerst met Kai naar de kapster moet. Teleurgesteld druipt mijn heel sociale jongste weer even af.

Mona knipt Kai erg leuk, maar hij moet er zelf erg aan wennen. Ze volgt precies de foto, die hij mee heeft gebracht, maar ja, je kunt zijn ogen weer zien en dat is raar zo opeens. Hij weigert een foto, helaas, want hij ziet er weer goed uit!

Katja's nieuwe bed komt aan en Rick is vroeg thuis. Er wordt dus gewerkt aan haar kamer en een oude kast mag weg, want morgen wordt de vuilnis opgehaald. Nu blijken er beestjes te wonen in die oude kast en Katja wil er niets mee te maken hebben. Mokkend en mopperend zuigen Rick en ik ze op. Katja heeft weken de kans gehad haar kamer klaar te maken voor deze veranderingen en nu moet het opeens vanavond. Tieners!

Bij het naar bed gaan is het toch aan het sneeuwen en er ligt een klein laagje. Daar kunnen we nog mee leven.