American Idol

Terwijl ik hier zit, luisterend naar de man, die nu American Idol gaat verlaten (en heel erg goed klinkt!), vraag ik me af hoe Idols in Nederland is. Ik lees telkens over de namen, Erika, Floortje staan me bij. De kwaliteit van de zangers en zangeressen hier in de VS verbazen me echt. Stuk voor stuk zijn het serieuze talenten op dit niveau (vanaf de laatste vierentwintig (twaalf van iedere sekse)).


Van de jury vind ik Simon Cowell, de Brit, het meest geloofwaardig. Paula Abdul en Randy Jackson zijn leuk, maar Simon kent het vak echt. De idols Kelly Clarkson, Clay Aiken en Carry Underwood hebben nu een goede carriere in muziek dankzij de show. Het is dus zeker niet zomaar een loze reality show. In ieder geval biedt het ons drie avonden in de avond veel vertier.

De ziektedagen gaan door, Mallory is nog ziek en Katja blijft weer thuis. Ik rijd naar Christine en we lopen een flink stuk. Het weer is fantastisch! Eindelijk lente, ik zweet me te pletter in mijn dubbele trui. De forsythia zijn vrijwel uit en overal komen blaadjes te voorschijn. Kleur!!

Thuis geef ik Katja kippensoep, hoewel ze zich al een stuk beter voelt. Zelf eet ik ook een kop en ga dan naar de nagelsalon. Na mijn gezellige gesprek vorige keer word ik met open armen ontvangen. Ik ben duidelijk nu een deel van de "groep", een heel stel stylistes komt gezellig kletsen, terwijl mijn nageltjes mooi worden gemaakt. Allemaal in het Engels en ik krijg complimenten over mijn trouwring.

Katja was daar met Leah en Meghan voor de dance een paar weken geleden en mijn styliste, Thu, geloofde niet, dat ik haar moeder was. Zij dacht, dat ik veel jongere kinderen had. Een andere styliste vertelde trots, dat zij dat wel door had. Ik had even het gevoel weer terug op de middelbare school te zijn, meiden onderling. Ik kan me voorstellen, dat bij zo'n salon werken zo'n gevoel geeft. Voor ik het weet zijn mijn nagels (veel te kort, volgens de dames, maar ik heb een hekel aan met lange nagels typen!) weer keurig en roze.

Met dit lekkere weer speelt de hele buurt buiten. Er worden gerollerblade (wat is dat in het Nederlands?), gefietst, gebasketbald enz, het is een drukte van jewelste op het pleintje!

Laura komt om mij mijn wekelijkse massage te geven. De kinderen weten dan, dat ik niet aanspreekbaar ben, maar zonder uitzondering komen er meerdere telefoontjes en kind na kind komt iets vragen. Gelukkig is Laura dol op kinderen (en dieren) en vindt ze het bij ons altijd erg gezellig.

Het wordt wel een heel pijnlijke massage, ik werd al telkens wakker met mijn hele rechterkant in "slaap" en mijn beenspieren werkten de hele week al niet mee. Heel vervelend, want daardoor kan ik niet goed hardlopen en dat wil ik dus wel! Maar goed, ze masseerde met letterlijk al haar macht en al verontschuldigend voor de pijn, die ze me berokkende, lukte het haar wel de spieren wat te ontspannen. Poeh, doodvermoeiend! Maar wat zou ik zonder Laura moeten?

Saskia heeft om vijf uur pianoles en Katja, die zich stukken beter voelt, wil rijles. Gelukkig gaat het allemaal heel ontspannen voorbij. Katja wil al veel meer, dan wat ik goed vind, wat rijden betreft en ik probeer Rick toch over te halen om haar professionele lessen te geven. Als ouder les geven is geen picknick!

Wel heel jammer, dat ik in september geen Cash Five ticket heb gekocht!