Water, water en watervallen

Als ik wakker word lijkt het wel of er een kraan de hele tijd aan het druppen is. Rick is al beneden en heeft het ook gehoord. Het blijkt, dat de wc beneden de hele tijd door blijft lopen. Oef, dat zal een flink hogere waterrekening opleveren! Deze wc was vorige week stuk en Rick dacht, dat hij hem gemaakt had, maar kennelijk niet goed genoeg!

Water is het thema van vandaag, bij het opstaan is het droog, maar als ik even later naar Michael's rijd drupt het. Vanmiddag ga ik naar Sylvia en ik wil ook wat leuks voor Teddie kopen. De keuze valt op een "fuzzy poster" met de Disney prinsessen. Ik weet, dat Teddie die leuk vindt, zeker nadat ze niet zo lang geleden Disney on Ice heeft gezien.

Behalve Teddie's cadeautje vind ik er nog een stel leuke Paas/lente dingen voor in huis. Thuisgekomen haal ik alle Valentijns spullen weg en haal de zak met lentedingen naar beneden. De family room, keuken en foyer zien er gelijk een stuk lichter en vrolijker uit met al het geel en blauw. Gek, ik moet gewoon periodiek dingen veranderen hier. Vroeger gooide ik de hele layout van mijn kamer door elkaar, maar dat kan niet goed met de massieve meubelen, die we nu hebben. Dus de accessoires maken het helemaal.

Net na tienen komt Kirsten om te gaan hardlopen. Het is nog maar grijs buiten en terwijl we lopen begint het te miezeren. Maar ja, we smelten niet. Morgen moet Kirsten geopereerd worden aan haar voet. Ze heeft botvergroeiingen en mag na de operatie twee weken niet sporten. Daarna moet ze haar andere voet laten doen, dus het zal even zijn, voor we weer samen hardlopen.

Tijdens het lopen merken we, dat we toch wel erg veel bergopwaarts gaan. Dit beperkt onze snelheid en ik denk ook ons uithoudingsvermogen. De heuvels hier zijn niet mis en we lopen niet sneller dan vier mijl per uur heuvel op, op vlakke stukken en heuvel af halen we met gemak meer dan zes mijl per uur. Het gemiddelde eindigt op vijf mijl per uur, wat toch niet gek is.

Snel eet ik lunch en pak cadeautjes in en rijd dan naar Sylvia. Ze is blij met het kookboek en Teddie begint gelijk te kleuren, dus dat was een schot in de roos.

De zon komt zo af en toe door, dus we hopen op toch redelijk weer om naar Great Falls te gaan. Sylvia en ik staan weer versteld van de landgoederen, die we onderweg passeren. Onvoorstelbaar grote en mooie huizen, maar zo afgelegen!

Bij aankomst in het park toon ik mijn National Parks pas en we krijgen een kaart en mogen doorrijden. Het is rustiger, dat ik het ooit gezien heb. Er staan op zijn hoogst vijftien andere auto's en we zien alleen een Italiaanse familie bij de watervallen.


De rivier is vol en de watervallen sterk. Het is weer een heel mooi gezicht, ik kan geen genoeg van dit park krijgen. Vlakbij zien we een enorme zwarte gier landen, later lezen we in het bezoekerscentrum, dat het een black vulture was.


Teddie loopt op haar lieveheersbeestlaarsjes lekker te rennen en springen en klimt op de rotsen. Dit park is heel leuk voor kinderen. We lopen nog naar de andere twee uitkijkpunten en ik laat Sylvia zien hoe (onvoorstelbaar) hoog het water ook kan komen op de paal, die speciaal daarvoor is opgericht.

Dan begint het te regenen en heeft Teddie er ook duidelijk genoeg van. Ik heb haar verteld over de slangen in het bezoekerscentrum en die wil ze wel heel graag zien. Zoals alle Nationale Parken heeft Great Falls een erg interessant en leerzaam bezoekerscentrum. De zwarte "rat snake" werkt helemaal mee door wakker en actief te zijn. Teddie is er door gefascineerd en we krijgen haar bijna niet mee terug naar de auto!


Op de terugweg zien we in het bos vier hertjes. Wat zijn die gecamoufleerd! Behalve hun zwarte neuzen en ogen en witte staarten zou je ze tussen de dode bladeren gewoon niet zien. Teddie verklaart, dat ze ze wel heel lief vindt en er eentje wil. Tja, dat is minder eenvoudig!

Om half drie zijn we terug bij Sylvia thuis en we drinken nog een lekker kopje thee. In korte tijd hebben Sylvia en Hans al echt een "thuis" gecreeerd in hun "townhouse", het voelt gezellig aan. Helaas hebben ze een heel vervelende huisbaas, dus of ze lang in dit huis zullen blijven wonen valt te bezien.

Om kwart over drie neem ik afscheid en rijd terug naar huis. Daar vind ik Kai en John, die in de achtertuin allerlei kattekwaad uithalen. Kai belooft het gauw op te ruimen en dat is maar goed ook!

Laura komt om mij een massage te geven. Ik kan niet wachten tot ik die niet meer wekelijks nodig heb. Laura is zo leuk en aardig, maar oh, de pijn! Na die massage wil ik eigenlijk gewoon gaan slapen. Ik heb altijd hoofdpijn en ben ontzettend moe.

Maar Saskia moet meteen worden opgehaald, zij had Junior Great Books tot half vijf en om vijf uur heeft ze pianoles. Om het half uur door te komen ga ik gauw naar Safeway en koop er onder anderen een stel hyacinthen in de knop. Ik ben dol op de geur daarvan en het brengt lekker de lente in huis.

De bomen lopen uit, de narcissen zijn bijna uit de knop, het moet nog net iets warmer worden en de lente is hier! Laten we hopen op geen herhaling van 1993, toen we Katja's derde verjaarspartijtje niet konden vieren, omdat er op 13 maart 50 centimeter sneeuw was gevallen. Liever heb ik de temperatuur van haar geboortedag (14 maart 1990) van 30 graden Celsius. Dat is tot de dag van vandaag een record.

Filmpjes van Great Falls hier, hier en hier.

PS: Ik heb iedere dag meer dan 100 unieke lezers. Nu weet ik dat sommigen daarvan per ongeluk hier terecht komen, maar als ik mijn statistieken bekijk komt het merendeel uit Nederland. Het leukste voor iemand, die een blog bijhoudt, zijn de commentaren van lezers. Alleen al om te weten, wie dat zijn. Schroom dus niet om een berichtje achter te laten. Ik vind ze allemaal even leuk!