Wegmans

Meike, een mooie close up, vind ik zelf

Voor ik begin te schrijven over de dag wil ik even kwijt hoe blij ik ben met alle reacties op mijn blog van gisteren! Dank jullie wel voor jullie berichtjes en ik heb geprobeerd iedereen persoonlijk te antwoorden.

De dag vandaag begint goed, want ik heb besloten, dat ik een fascinering met roofvogels heb. En een prachtige roodstaart havik zijgt in een van onze dogwoods neer, terwijl ik mijn ochtendoefeningen doe. Gauw ren ik naar beneden, maar als ik de achterdeur open doe om een foto te nemen, vliegt hij net weg. Het zijn zulke majestueuze dieren!

Door dit voorval heb ik ontzettende zin de natuur in te gaan. Ik heb al een tijdje geen fietsttocht gemaakt en ondanks de kou neem ik me voor dat wel te gaan doen vandaag.

Mijn dag begint al vroeg tegenwoordig, want Saskia vertrekt al voor kwart over acht. Het is vandaag "pijama dag" en Saskia heeft haar oudste en lekkerste pijama aan ("nog van de first grade, Mammie"). Ook mag ze een knuffelbeest (haar Steiff lammetje met haar geboorte verkregen, dus begeleid met veel "pas je er wel goed op" en "dit is wel een speciale knuffel!") en kussen meenemen. Gisteren heeft ze de robijnen (!) oorbel van een klasgenootje teruggevonden en Mrs. Mongillo heeft haar een Slurpee van Seven Eleven beloofd vandaag (haar favoriet!). Saskia's letterlijke woorden voor vandaag: "Dit gaat zijn (is going to be) de beste dag van mijn leven!". Gelukkig blijkt dit allemaal bewaarheid te worden, tot de volgende beste dag althans. Van mij mag ze nog even "klein" blijven!

Katja moest tortilla's hebben voor "extra credit" voor Spaans. Natuurlijk horen wij dat pas laat gisteravond, dus ik rijd gauw om half negen naar Safeway. Daar vind ik natuurlijk veel meer, dan alleen de tortilla's. Onder anderen zie ik eindelijk Cardini's salad dressing, waar Petra in Nederland dol op is. Ik koop twee flessen, maar te laat realiseer ik me, dat het Caesar dressing is en zij vinden Italian lekker. Maakt niet uit, die flessen komen hier ook wel op!

Morgen gaan we gourmetten, dus ik neem hot dogs en mini gerookte worstjes mee. Met een arm vol spullen sta ik bij de kassa. Matt, die altijd achter de kassa staat, groet me bij naam, zonder het bonnetje te zien (waar ze altijd naar kijken om ons bij naam te groeten)! Ik ben niet dol op deze Safeway, maar dat vind ik toch wel bijzonder.

Thuis leg ik gauw alles weg en doe mijn Camelbak backpack aan, neem mijn fototoestel mee, zonnebril op (er is geen wolkje aan de lucht), oorwarmers en handschoenen aan, fietshelm op en daar ga ik dan! Volgens mij zie ik er niet uit, maar ja, ik ben over de 40 dus, who cares! Eigenlijk heerlijk, die vrijheid, de man heb ik al en de rest kan me niet schelen, lekker puh!

Het is ijskoud, ik ben blij, dat ik me zo goed heb aangekleed. Na een paar mijl draai ik bij het Community Center het pad op en het wordt zwoegen! Ik heb de Garmin GPS op fietsen gezet en ik zie hoe ik op en neer ga. Maar de windkracht wordt niet gemeten en die is me wat! Soms kom ik nauwelijks vooruit tegen de wind naar het westen in! Voor het eerst in jaren moet ik de ene steile heuvel op lopen, fietsen lukt absoluut niet.

De herten zijn alweer niet te bekennen, ik hoop, dat ze het met het komen van de blaadjes weer dichter bij het pad zullen zijn. Overal zie ik kardinaaltjes en andere vogels zich klaar maken voor de lente. Boven me cirkelen zwarte gieren, er is vast wat te eten voor ze, want het is een hele groep. Onderweg groet ik mijn mede pad-gangers, veel fietsers en een enkele jogger.


Tussen alle grijsheid probeert de kleur toch echt tevoorschijn te komen!

Als ik eindelijk na veel gezwoeg weer Marshall Road inrijd heb ik er 14,4 mijl op zitten in anderhalf uur. Ik ben dolblij als ik van de fiets af kan, het was eigenlijk net te veel, maar wel heerlijk om zo buiten te zijn.

Vanochtend belt Claudia om te zeggen, dat ze vandaag van huis werkt en heb ik tijd om te gaan wandelen. Ik vertel haar, dat mijn plan is om naar Wegmans (spreek het vooral wel op de Amerikaanse manier uit, als je op zijn Nederlands Wegmans zegt kijkt men je vreemd aan (net als Gouda, dat moet Ghoeda zijn!)) te gaan. Daar is zij nog nooit geweest, dus we bepalen meteen, dat we daar gaan lunchen en dat ik mijn boodschappen daarna doe.

Zij moet eerst met haar dochter Abbey (die in Saskia's klas zit en lichamelijke ontwikkelingsproblemen heeft) lunchen en dus haal ik haar om half een op. Claudia is mijn "oudste" vriendin hier, ik ken haar al bijna 12 jaar en we hebben al heel wat doorgemaakt.

Het is druk bij Wegmans en we kiezen elk een lunch uit. Claudia heeft met Abbey al donuts gegeten, dus heeft maar een salade met champignons. Ik geniet van mijn linzensoep en halve kalkoen sandwich (soup and a half a sandwich special, dat is meer dan genoeg voor mij!). Je kunt werkelijk van alles krijgen bij Wegmans, van Chinees eten en Japanse sushi, tot Italiaanse pasta's en Amerikaanse submarines.

Na de lunch vind ik alle ingredienten voor onze gourmet maaltijd morgen (waarschijnlijk nog veel te veel voor ons vijven!) en om half drie zet ik Claudia weer bij haar huis af. Ik vind haar een heel leuke vriendin, want ze heeft zo'n heel ander leven dan ik en iedere keer als we bij elkaar zijn leer ik weer van alles nieuw. Dit keer bepalen we, dat zij klaar is om in "the country" (lees afgelegen) rust te zoeken, terwijl ik juist de hustle and bustle van het stedelijke leven steeds meer waardeer. Een tweede positief punt is, dat zij vaak contact zoekt, terwijl veel Amerikanen het zo druk hebben, dat het contact veelal van mijn kant moet komen.

Thuis belt Katja meteen, of ik haar, Leah en Leah's vriendje Mark kan komen ophalen. Vanavond is de International Night bij Madison High School, waarvan ik helemaal niets heb vernomen. Katja gaat er met een groep vrienden heen en kijkt daarna bij Leah thuis een film.

Kai en John spelen in ons huis, maar al gauw wordt me gevraagd of Kai bij John kan logeren. Prima, ons weekend is voor de verandering open. Vanavond is er van alles gaande in de scholen en Kai en John moeten bij Marshall Road babysitten. Er is een grote vergadering over de nieuw te bouwen huizen achter de Metro. Ik weet, dat ik eigenlijk aanwezig moet zijn, maar ik heb een hekel aan dit soort bijeenkomsten. Mijn ene persoontje gaat het verschil ook niet maken. Kai krijgt er vrijwilligers uren voor school voor en gaat dan bij John logeren.

Saskia is na school met Aoife mee naar huis gegaan, eet daar en gaat dan mee naar de International Night bij Louise Archer, waar ook Karin en haar kinderen zullen zijn.


Er is de hele dag (letterlijk) geen wolkje aan de lucht, maar met zonsondergang worden we op deze oranjeroze wolkjes getracteerd

En zo bevinden Rick en ik ons opeens in de luxueuze positie, dat er geen kinderen voor het avondeten thuis zijn! We nemen meteen van de gelegenheid gebruik om bij Sweet Ginger te gaan eten. Lekkere speciale Japanse gerechten en prima bediening zorgen voor een fijne maaltijd. Onze eigen International Night!

Na al het rondgerij van kinderen komt Niall Rick ophalen en gaan de mannen er eens lekker op uit. Rick doet dat veel te weinig, dus ik vind het prima. Zelf geniet ik van een rustig avondje thuis met allerlei tv shows, die de anderen niet leuk vinden.




De lente in huis, gele accenten en lente bloemen, kom maar op met de warme temperaturen!