November alweer!

Al om tien voor half zes sta ik naast mijn bed. Rick moet vroeg op reis naar Omaha, Nebraska en ik wil hem niet saai alleen in het donker laten gaan (dan krijg ik vreemde schuldgevoelens en ik ben toch altijd zenuwachtig als hij moet vliegen). Daarna lukt het me niet meer te slapen, dus ik sta met Kai en Katja op.

Katja gaat dus wafels bakken tijdens haar Spaanse les en daarvoor heeft ze natuurlijk ons wafelijzer nodig. Rick had gisteravond beloofd dat klaar te leggen (denkend, dat ik nog zou slapen), maar we vinden het niet! Ook niet in het kastje, waar het gewoonlijk ligt.

Gelukkig kan Katja er een lenen van Leah (haar ouders moeten wel denken, dat wij niets in huis hebben!). Als de kinderen naar school zijn vraag ik me opeens af, wat er in die witte vuilniszak op het eiland zit. En jawel, hoor, daar is ie: het wafelijzer! Ha ha ha! Later hoor ik, dat de wafels een groot succes waren, dus alle moeite waard.

Saskia is nog moe van de late avond gisteren en moeilijk op te krijgen. Ik denk, dat we allemaal het extra uur, dat we er dit weekend bij zullen krijgen, wel kunnen gebruiken na deze week!

Mary Ellen komt langs om haar sleutel te brengen. Ze heeft eindelijk een doktersafspraak. Met ook wel een grote stoot zelf belang, want ik mis onze loopjes erg, hoop ik, dat ze iets krijgt, wat haar beter doet voelen. Als ik om half tien de deur naar haar huis open is ze toch al thuis, maar ligt op de bank. Ze besluit vandaag geen personal training te doen.

Marceleus komt (we kunnen niet bij ons thuis zijn training doen, want hij is ernstig allergisch voor katten, daar moeten we in de toekomst dus iets op vinden, als ik met hem blijf trainen) en een intensief half uur volgt. Ik merk, dat hij het niveau telkens een stukje omhoog brengt. Heel goed!

Christine heeft me vanochtend vrijwel gesmeekt om haar kant uit te komen om een stuk te gaan lopen. Prima, zolang ik Cosmo mee kan nemen. Die vindt die andere omgeving weer heel interessant. We lopen door een prachtig stuk bos met mooie herfstkleuren.


De mooie kleuren rond de vijver bij Christine's huis

We houden de tijd goed in de gaten, want Christine gaat morgen voor het eerst sinds de geboorte van Mallory alleen op reis en ik heb met Karin en Sylvia bij de golfbaan afgesproken.


Deze chipmunk is helemaal niet schuw en heeft zijn wangetjes vol (gewoonlijk zijn ze heel schuw)

Het is alweer erg lekker weer voor 1 november, zo'n 21 graden. We gaan het ballen slaan oefenen en ik heb het zo af en toe zelfs warm met mijn lange mouwen. Wel heel gezellig zo met zijn drietjes, er wordt wat afgekletst! Voor we het weten is er anderhalf uur voorbij en de ballen op. Zolang het goed weer blijft, willen we dit iedere week blijven doen.

Thuis gooi ik gauw mijn sportkleding uit, daarmee wil ik niet in de elegante kapsalon van Mona verschijnen. Daar zijn de meeste medewerksters Libanees en die hebben echt gevoel voor mode! De mooiste outfits zie ik er. Dus ik kan natuurlijk niet in mijn plunje aan komen zetten.

Er wordt hard aan mijn hoofd gewerkt. Mijn haar bleekt erg door het vele buiten sporten en de sterke zon hier. Dus zijn er allerlei tovermiddelen nodig om het er weer mooi blond uit te laten zien. Maar het resultaat is altijd bevredigend en anderhalf uur later zie ik er weer zeer presentabel uit.

Als ik thuis kom om half zes is Katja volgens Kai en Saskia nog niet thuis geweest. Ik bel haar mobieltje en er is geen antwoord. Ook Leah neemt haar telefoon niet op. Zowel Katja als Kai is op het moment niet goed met mij op de hoogte houden, waar ze zich bevinden. Maar nu begin ik me toch zorgen te maken.

Goddank hoor ik nog geen tien minuten later autodeuren en Katja komt binnen. Ze is duidelijk doodmoe, dus ik vraag haar vriendelijk (ik ben trots op mezelf) waar ze was. Ze blijkt een groot projekt op school te hebben gehad voor psychologie en had haar mobieltje niet mee. Ik vertel haar, dat ik me zorgen maakte en dat ze toch echt even moet bellen voortaan. Ze maakt haar excuses en belooft voortaan echt te bellen. We zullen zien.

Katja is heel moe en ze heeft enorme zin in haar favoriete eten: sushi. Ze biedt zelfs aan het op te gaan halen. Dat laat ik me geen tweede keer zeggen, want dat is ook mijn favoriet! Kai en Saskia eten de kip Katsu, gebakken kip met een sausje.

Daarna hangen we de rest van de avond uitgeput voor de tv. Mijn schoonzusje is jarig, dus ik bel om te feliciteren. Als ze hoort, dat Rick op reis is, vraagt ze of ik het ook zo moeilijk vind alleen met de kinderen (de hare zijn een stuk jonger). Gelukkig kan ik eerlijk zeggen, dat de kinderen nu meer gezelschap, dan werk zijn. Ze helpen op deze leeftijd heel erg mee.