In de rui!

Opeens wordt het duidelijk, dat sommige bomen over hun hoogtepunt heen zijn. Zo is de maple van onze achterburen nog wel mooi, maar nu toch wel zo kaal, dat ik er de eekhoorntjes in zie lopen. Steeds meer bladblazers zijn in de buurt te horen, voornamelijk door tuinmannen "bestuurd", die keurig ophouden, als ze iemand langs zien komen lopen.

Onze tuin valt nog mee, op een gegeven moment zal het gras niet te zien zijn door de bladeren. Zo ver zijn we nog niet. Maar met deze kou, die alweer niet gewoon voor dit seizoen is, gaat het opeens wel een stuk sneller. Onze cul de sac is nog vrijwel groen, maar de foto hieronder laat zien, wat ik zie als ik eruit loop.


Nog gauw voor de personal training ga ik naar Safeway. Dit weer maakt, dat ik zin krijg in "comfort food": chili, stew en andere lekkere warmende maaltijden. Het wordt vanavond de stew, die ik bij thuiskomst gauw in de crockpot klaarmaak.

Dan haast ik me naar Mary Ellens huis, waar Marceleus al wacht. Ik maak ook kennis met Mary Ellens ouders, die samen lekker in de keuken staan te kokkerellen. Zij is van Italiaanse komaf en haar ouders zijn van het zorgende type (ze zijn op bezoek uit Connecticut). Daar kan ik weleens jaloers op zijn.

Het halve uur met Marceleus is weer zo voorbij. Hij doet veel nek- en schouderoefeningen en ik merk, dat het echt helpt! Ik ging er met een flinke hoofdpijn heen, die een stuk minder is, als ik weer naar huis loop.

Kirsten belt, dat ze liever morgen gaat lopen, dus ik ga er alleen met Cosmo op uit. Nottoway Park is ook helemaal getooid in herfstkleuren. Vlammende maples bij de sportvelden en in het bos vooral hoge geel gekleurde tulpenbomen. Die zijn zelfs te hoog voor mij om op de foto te krijgen!




Op de terugweg zie ik, dat knalrode maples in de rui zijn en probeer Cosmo te poseren voor een herfstfoto. Die doet gewillig mee en gaat dan lekker in de blaadjes liggen rollen.


Koud en hongerig kom ik thuis. De linzensoep van Whole Foods smaakt heerlijk met dit weer! Even betwijfel ik of het wel een goed idee is met dit weer nog naar de golfbaan te gaan, maar het vooruitzicht op een gezellig uurtje met Karin en Sylvia trekt me over de streep.

Om half een ontmoeten we elkaar bij Oak Marr, halen een mandje ballen en maken ons klaar om te gaan slaan. Het is zeer fris buiten, maar dan bemerkt Sylvia de verwarmingen boven ons hoofd. Die kun je zelf aan zetten, laat een andere dame ons zien. Zo kun je zelfs op een koude winterdag nog golf gaan oefenen!


Ze zijn in ieder geval wel zo warm, dat ik na een tijdje mijn jas uit kan doen. Karin vooral slaat een aantal super ballen het veld in! Mij lukt het vandaag maar matig. Maar dat mag de pret niet drukken, het is lekker zo buiten te zijn en gezellig bij te kletsen, al slaand.

We oefenen ons putten ook nog even. Inmiddels schijnt er wel weer een waterig zonnetje en dat is meteen in de temperatuur te merken. Onvoorstelbaar hoe sterk de zon nu nog is!

Dan moet Karin naar Maaike's school en gaan we allemaal huiswaarts. Thuis neem ik een snelle douche en doe dan voor het eerst dit seizoen mijn fleece pijama broek en dikke hoodie aan. Ik heb het koud en hoef nergens meer heen.

Als Katja thuiskomt vraagt ze, of ik ziek ben. Nee, alleen maar koud! En al gauw komt ook zij klagen, dat het koud is. Een ding, dat we niet goed hebben geregeld in dit huis zijn de thermostaten. Ze hangen, waar overdag de zon het huis binnenkomt, zodat de achterkant van het huis ijskoud is. Pas 's avonds warmt het gelijkwaardig op.

De stew smaakt heerlijk, vooral met wat sambal en nu is het lekker voor de tv hangen. Een kat (bij wijze van hoge uitzondering onze kater Snickers!) ligt naast me en houdt me warm en Cosmo ligt aan mijn voeten. Hoeveel huiselijker kan het?


Snickers is zeer ontspannen hier



Een moeie Cosmo