Opruim en uitpak dag

Alleen Katja is sterk genoeg om op tijd op te staan en naar school te gaan. Ze is wel doodmoe, maar heeft al heel wat eerste uren gemist de laatste tijd en vindt, dat ze dat niet weer kan maken.

Kai daarentegen blijft het eerste uur thuis. Ook Rick slaapt wat langer dan gewoonlijk. Saskia is zo moe, dat ze nauwelijks kan praten. Maandag is voor haar maar een halve dag, dus ik meld haar ziek. We kampen ook met een twee uur tijdsverschil en dat is toch wel te voelen.

Het weer werkt ook al niet mee, het is grauw en regenachtig. Sas en ik blijven tot half tien liggen. De gewoonlijke overweldigende vermoeidheid na een lange reis maakt zich meester van mij. Ik moet mezelf het bed uit slepen!

Maar dan begin ik aan het uitpakken en de enorme was en voel mezelf wakker worden. Ik maak ontbijt voor Saskia en mezelf en doe een half uur van fitnessen op onze elliptische machine boven.

Intussen bel ik met Christine, die het erg moeilijk heeft met het verwerken van alle "Laatste"s, die nu komen, omdat zij hier volgend jaar niet zullen wonen. Heel begrijpelijk, al blijf ik hier, ik heb er zelf ook last van met Katja en Christine. Het is een gevoel van "volgend jaar zal alles anders zijn".

Katja heeft trouwens haar tweede college acceptatie binnen, van Michigan State University. Natuurlijk is ze daar erg blij mee (en wij ook, het geeft goede hoop voor de andere scholen) en ze zou liever daarheen (14 uur rijden hiervandaan), dan naar Christopher Newport.

Maar de afstand is niet de enige barriere, een college buiten onze staat kost zeker drie keer zoveel per jaar. Tenzij ze genoeg beurzen bij elkaar kan rapen om dat verschil te dekken zijn Rick en ik niet bereid dat te betalen.

Op zondagmiddag hebben we onze eerste Sinterklaas viering en de week vult zich al heel snel op. Om niet de hele dag binnen te zitten neem ik Saskia mee naar Five Below. Zij heeft Mallory getrokken en die heeft allerlei wensen uit die winkel. Het leuke ervan is, dat je heel leuke dingen voor onder $5 kunt kopen hier.

Zo heeft Saskia er een muts gekocht met een microfoon in het oor, waardoor je naar je MP3 speler kunt luisteren. Mallory vond die prachtig, dus we kopen er (een heel ander model) een voor haar. Verder nog speakertjes voor haar Ipod en een roze koptelefoontje daarvoor. Voor haar zijn we dus klaar.

Bij Barnes and Noble zoek ik een boek voor Christine (en nee, zij leest mijn blog niet, alleen als er foto's op staan, waar ze in geinteresseerd is). Helaas is dat nergens te krijgen, dus het wordt een cadeaubon. Verder vind ik een mooi notitieboekje voor haar schrijven en een (later te kopen) Starbucks cadeaubon zal het cadeau volmaakt maken. Met die dingen weet ik een heel goed gedicht te schrijven!

Op de terugweg halen we ons laatste familielid op. Cosmo komt als een veulen op ons afspringen, wat is het toch leuk om hem weer te zien! Hij heeft een bad gehad (volgens mij maakt hij zichzelf erg vies in de kennel, want hij krijgt altijd een gratis bad!) en een sjaaltje met bowling pins om.

Bij Subway haal ik gauw een paar broodjes voor Saskia en mij en dan is het terug naar de eindeloze was. Onvoorstelbaar, wat een gezin van vijf vies maakt met skien!

Katja en Kai komen thuis en Katja duikt meteen haar bed weer in. Inmiddels plenst het buiten en ik kan aan Cosmo merken, dat hij zijn gewoonlijke beweging niet heeft gekregen. Ik vraag Kai de regen te trotseren (onze kinderen zijn die nattigheid duidelijk niet gewend) en met veel gezucht neemt hij Cosmo mee uit.

Morgen zal alles hopelijk weer gewoon zijn. Met misschien nog een paar zonnestralen erbij! We lopen tenslotte achter bij de buren, waarvan drie al al hun Kerstverlichting hebben aangebracht!