Maandag "Blues"

Eigenlijk heb ik gewoon een hekel aan maandagen! Wat dat betreft is "I don't like Mondays" van de Boomtown Rats vandaag mijn lijflied! Zo veelbelovend als ik vrijdag altijd vind, zo supersaai dagen de maandagen.

Om vijf uur hoor ik een luid "oemp" geluid en de wereld is donker. Alle geluid lijkt opeens weg en een minuut of wat later komt het met allerlei piepjes en de "Schoene Blaue Donau" (ons deurbel deuntje) weer terug. Rick en ik zijn meteen klaarwakker, al gelooft hij mijn verhaal van stroomuitval niet en gaat nog even kijken of er daadwerkelijk om vijf uur iemand voor onze deur staat!

Probleempje is, dat alle wekkers nu staan te knipperen en Katja en Kai zullen dus niet door hun wekkers gewekt worden, vrees ik. Daardoor hoor ik ieder kwartier de klok slaan en sta om kwart over zes naast mijn bed om zeker te zijn, dat ze opstaan. Katja staat al onder de douche, haar wekker heeft ook een batterij en van Kai krijg ik een grom te horen als blijk, dat hij wakker is.

Katja komt grommend uit de douche. Ze heeft gisteravond haar haar bruin geverfd (met een verf, die er na een aantal weken uitwast) en ze vindt het vreselijk en wil eigenlijk thuisblijven. Maar ja, daarvoor hebben we haar gewaarschuwd en ik vind het best leuk staan. Ze zal toch naar school moeten. Ik wil wel graag een foto, maar dat wordt me de hele dag niet toegestaan.

Doodmoe ga ik terug naar bed en val in een slaap vol dromen. Als Rick boven komt en aankondigt, dat het buiten rotweer is, heb ik al helemaal geen zin meer mijn warme bedje te verlaten! Maar ik doe het toch en maak ontbijt voor Saskia.

Na het afscheid van haar en Rick bevind ik me weer alleen thuis met Cosmo en de katten. Bij het weggaan zegt Rick: "Verlaat dit donkere huis!". Er is vanochtend geen hondentraining, dus ik luister naar zijn advies.

Onder mijn emails staat "Step outside, the graphics are amazing" en ik sta helemaal achter die quote! Zodra ik met Cosmo buiten loop lijkt mijn sombere bui op te trekken. De kleuren pakken me meteen, alle maples staan nu te vlammen! Ik weet, dat het slechts weken of zelfs dagen zal zijn voor alles kaal is, maar nu is het spectaculair!

Ondanks het ietwat sombere weer (heel af en toe zie ik een zonnestraal doorbreken) geniet ik van al die kleuren. We lopen naar het Community Center en dan haal ik mezelf over de lange weg terug via het W&OD pad te nemen. Diverse joggers en fietsers passeren ons, zelfs op een mindere dag wordt het pad nog goed gebruikt.

De Garmin heb ik ingesteld op een interval van drie minuten hardlopen en drie minuten gewoon lopen. Dit doen we tien keer en dan ben ik al een heel end op weg naar mijn doel van tien kilometer lopen.

Dat doel bereiken Cosmo en ik na een uur en 23 minuten. Het geeft me een gevoel van voldoening, ook omdat ik weet, dat hij zo zijn benodigde beweging ook binnen heeft. Als dit alles is, wat ik op een dag doe, is het al heel wat, bedenk ik me. En, naarmate het weer mijn gezondheid meer parten gaat spelen, moet ik echt zo gaan denken. Een grote taak volbrengen is dan al heel wat op een dag.

Inmiddels is er steeds meer zon te zien en ook de temperatuur is een stuk prettiger, dan de afgelopen dagen. Als ik mezelf op lunch ga trakteren bij Starbucks, valt me op, dat alles al in de Kerstsfeer is! Zelfs de Salvation Army staat al bij Safeway met hun typische belletje en rode ketel! Het voelt echt alsof we de herfst hebben overgeslagen.


Het rinkelende belletje hoort gewoon bij Kerstmis, maar het is dit jaar wel erg vroeg!



Bij Starbucks zijn alle Kerstversieringen gemaakt uit hun koffiebekers

Later in de middag ga ik met Saskia en Tabatha naar de nagelsalon. Drie van mijn nagels zijn gebroken, dus het is hard nodig. Eigenlijk wel grappig, dat Christine me zo'n zes jaar geleden introduceerde in het hele nagelsalon gebeuren en ik nu om de zoveel weken keurig gemanicuurde handen heb. Die zien er veel beter uit, dan de afgekloven nagels van weleer!

Het vergt echter wel onderhoud en het proces is niet mijn favoriet. Gelukkig kan ik lezen, terwijl er wordt geplakt en gelakt, dat doet de tijd sneller gaan.

Het epileren van mijn wenkbrauwen sla ik, ondanks herhaalde vragen, af. Daar heb ik een hekel aan en mijn wenkbrauwen zien er volgens mij prima uit. Als zo'n Vietnamese dame meerdere malen vraagt of ik ze niet gedaan wil hebben, begin ik toch te twijfelen! Hopelijk is het, omdat ze het extra geld wil, en niet omdat mijn wenkbrauwen er zo erg uitzien!

De kleine dametjes beramen zich minutenlang over de kleur nagellak en kiezen dan een vrij rustige kleur roze. Keuvelend laten ze hun nageltjes lakken en ik moet er stiekem om lachen. Toen ik elf was zat ik zeker niet met een van mijn vriendinnetjes (die ik toen niet eens had, maar dat is voor een later zielig verhaal) met mijn voetjes in het bubbel water!


Er is ook wel heel veel keuze aan nagellak kleuren!

Met mooi gelakte nagels (Tabatha betaalde voor zichzelf) en Saskia met een paar mooie bloempjes op haar duimen lopen we naar Starbucks. Hier trakteer ik de dames op een hete (pepermunt) chocola en hun middag is ook weer goed. Ik word bedolven met "Thank You" kusjes door hen beiden, heel aandoenlijk!

We eten vanavond een eenvoudige pasta maaltijd. Rick, Katja en ik volkoren ravioli met kaas en asperge gevuld en een lekker pittige saus. Kai en Saskia krijgen "gewone" kaas ravioli met tomatensaus. Het smaakt allemaal prima! En morgen is het dinsdag, dan zijn de maandag blues weer lang vergeten!