Dag 3 Las Vegas: Het Arte Museum en reuzenrad

Het bed ligt best lekker, maar de matras is zacht en dat is niet goed voor mij. Om kwart voor zes heb ik er dan ook al genoeg van. 

Rick slaapt ook niet goed, maar maakt geen aanstalten om op te staan dus ik speel stilletjes op mijn telefoon. Ook kijk ik naar het vogelspektakel op mijn voederhuisje en maak onderstaande actiefoto. 

Om kwart over zes staat Rick ook op en we gaan koffie halen bij Starbucks. Om daar te komen lopen we langs een heuse replica van de David, gemaakt door een Italiaanse kunstenaar. 

Boven maken we ons klaar voor de dag en gaan op weg naar het Venetian hotel. Ik verbaas me er altijd over hoeveel mensen op dit tijdstip al zitten te gokken. 

Het is mooi, maar koud weer en we zijn blij jassen mee te hebben. Alleen is die van mij lang en dat blijkt niet handig. 

o

Zoveel plekken voor zwartwit foto's, deze wordt het vandaag 

Eenmaal in de Venetian gaan we op zoek 9naar het Grand Lux Cafe. Daar staat een rij, maar er is plaats aan de bar en wij vinden het prima daar te eten. 

Mijn omelet met spinazie en champignons en dat van Rick met gerookte zalm zijn goede keuzes. De cappuccino met amandelmelk is lekker sterk. Ik ben zo blij dat o.a. Starbucks de koffiecultuur in de VS heeft verbeterd. Vroeger was koffie hier net thee, zo slap. 

Na het eten lopen we door het Venetian naar de Palazzo toren. Ik maak een foto van een roulette tafel met mijn bol. Een beveiligingsbeambte ziet dat en wil alles over de bal weten. Hij wil er nu ook een. 

Vanuit het Palazzo hotel lopen we naar het Wynn. Dit hotel en zusterhotel Encore zijn luxueuze onderkomens. Vooral het Wynn heeft prachtige versieringen. 

Echte rozen buiten

Aan alle details, inclusief de lampen, wordt gedacht. In het Encore hotel is er een vlinder thema. Heel subtiel, maar als je goed kijkt zie je ze overal. 

Eenmaal weer buiten lopen we terug naar ons hotel. Ik ga naar de kamer om mijn jas weg te brengen en contactlenzen schoon te maken. Die jas is te lang om om mijn heupen te knopen. Het weer is echt jas uit en jas aan dus eigenlijk te koel zonder jas, maar ja. 

We nemen een taxi naar het Aria hotel. Ik gebruik de Curb app om te betalen, wat een uitvinding is dat. Ik raad hem van harte aan hier. 

We gaan op zoek naar het Arte Museum waar ik gisteren kaartjes voor heb gekocht. Het duurt even voor we het vinden, want het is om de hoek ergens achteraf. 

Overal Chinese draken

Dit museum heeft zalen met spiegels en de eerste heeft allemaal rozen. Als je tegen de muur gaat staan "verdwijn" je, want dan wordt het op je geprojecteerd. 

Daarna komen we in een "bos" waar een hert doorheen draaft. Ook dit is erg mooi. 

In de ruimte met lampions blijven we een tijdje fotograferen. Dit alles doet me aan het werk van Yoyoi Kusama denken. 

In de volgende kamer wanen we ons aan het strand. Grote golven rollen binnen en de spiegels geven dat een speciaal effect. 

De laatste zaal is het hoogtepunt. We komen binnen tijdens projecties van het werk van van Gogh. Dat blijkt een gedeelte van het Musee D'Orsay te zijn waarvan we later de rest zien. 

Er zijn andere projecties, maar het verhaal van de 19e eeuwse Franse kunst van Musee D'Orsay slaat alles. De muziek erbij is ook zo mooi. Danse Macabre van Saint-Saens is een van mijn favoriete klassieke stukken. 

Het oog van van Gogh

We waren langer dan gedacht in het museum en het loopt tegen lunchtijd. We wandelen door het ook mooie Cosmopolitan hotel en het Bellagio naar een brug over de grote boulevard. In het Flamingo hotel gaan we eten bij Gordon Ramsay's Burger. 

Het is superdruk vandaag en we zijn blij nog een plaats aan de bar te kunnen veroveren. We bestellen beiden de "Idiot Burger" in slabladeren. Daar zitten Gruyere kaas en champignons op en een niet zoete tomaten jam. Die Gordon weet het wel, want het is super lekker. 

Naast dit hotel ligt de "High Roller", het reuzenrad van Las Vegas. Wij zijn daar nog nooit in geweest en besluiten dat te gaan doen. We zijn er op een goed tijdstip, want omdat het niet druk is hebben we slechts een andere man in onze cabine. 

Het uitzicht is prachtig, want het is heel helder. We kunnen tot de bergen kijken en er wordt van alles aangewezen. We zien die dingen niet, maar Death Valley National Park, de Grand Canyon en de Hoover Dam liggen niet al te ver van hier. 

Het rondje duurt 28 minuten en is de moeite waard. Eenmaal weer beneden lopen we langzaamaan terug naar Caesars Palace. Daar kopen we in het winkeltje wat te drinken voor op de kamer. Ik zie ook een fleece jack met Caesars erop. Dat lijkt me veel handiger dan mijn lange jas en ik zal het vaker gebruiken. Ik koop het dus. 

Boven blijkt onze kamer nog niet gedaan te zijn. We bellen en er wordt ons verzekerd dat er meteen iemand zal komen. Denkelijk is onze kamer vergeten, want ik zag vanochtend een schoonmaakster bezig in de kamer tegenover ons.

Wij besluiten dan maar naar de Caspian's bar te gaan. Daar hebben ze gerieflijke stoelen, want die hebben we nodig voor onze ruggen. Ik bestel weer de lekkere mocktail met o.a. "tequila" en passievruchtsap. 

Er is een belangrijke Amerikaanse voetbalwedstrijd gaande en af en toe hoor je overal gejuich. Kennelijk zijn er heel wat Kansas City fans (het team van de vriend van Taylor Swift). 

Tegen half vijf gaan we naar boven en onze kamer is weer helemaal netjes. Ik ga op bed liggen om mijn rug wat rust te gunnen. Een uurtje rust doet me goed. Die pijn overschaduwt mijn plezier hier een beetje. Maar terwijl ik dit schrijf heb ik alweer bijna 20000 stappen gelopen dus verwonderlijk is het niet. 

We gaan vanavond eten bij Julian Serrano in het Aria hotel. We nemen een taxi erheen en zijn niet de enigen. Wat een verkeer, maar twintig minuten later zijn we er. 

Iedere keer als ik hier in Las Vegas was voor een van Ricks reizen ging ik bij dit restaurant van een gerenommeerde Spaanse chef lunchen. Ik vind het leuk Rick er ook kennis mee te laten maken. Het is zulk lekker eten!

Onze ober is Ernest, een leuke goedlachse man, die mij nota bene herkent van toen ik hier in 2019 at! Hij vertelt alleen dat dit restaurant eind deze maand gaat sluiten. Chef Serrano gaat met pensioen en sluit al zijn restaurants. Zijn wij even blij dat we nog net op tijd van zijn cuisine kunnen genieten. 

Want genieten wordt het. We delen eerst Spaanse charcuterie met een heerlijke tomaten-knoflook saus. Rick kiest de kipkroketjes en gehaktballen voor zijn andere tapa's. Ik smul van de hoorntjes met tonijn erin en setas a la plancha, een voortreffelijk paddenstoelen gerechtje.

Helaas is het wel ijskoud waar we zitten en we houden allebei onze jassen aan. Ik vind dat eigenlijk geen gezicht, maar zelfs met jas aan zit ik nog te rillen. Volgens Ernest is dat tocht van een voor ons onzichtbare deur naar buiten, die telkens open gaat. 

Het eten is zo lekker dat het ons niet teveel deert. Met wat weemoed nemen we na afloop afscheid van Ernest. Hij vertelt dat er plannen zijn voor een nieuw restaurant hier, dus we zijn benieuwd wat dat gaat worden. 

De taxi terug naar het hotel gaat een stuk sneller dan op de heenweg. We zijn allebei doodmoe en zijgen op bed neer. Dat wordt weer een vroege avond, maar we kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag.