Over een bezoek aan de National Gallery of Art

Het vriest flink als we opstaan, maar het waait minder. Ik probeer mijn zeepbel bevriezen experiment nog een keer. Het gaat wel beter en de bel op de foto is bevroren. Alleen zie ik de mooie bloemen, die zouden moeten verschijnen, helemaal niet. Ik probeer het nog een paar keer, maar het is gewoon te koud om buiten te zijn. Hier eindigt mijn project bevroren bellen dus.

Ontbijt maken op vrijdag is altijd makkelijk, want alles mag op. Rick heeft koffie gezet en ook vandaag spuit ik er wat slagroom op. Zorro is er weer als de kippen (katten?) bij, maar helaas voor hem ben ik nu voorbereid.

Na het eten ga ik aan mijn cardio, terwijl Rick zich klaarmaakt voor zijn werkdag. Ik ren op de plaats en doe daarna de Scoop. Ik kan gewoon geen genoeg krijgen van de vogels op ons voederhuisje. Vooral de bluebirds, ik vind ze zo mooi!

Wachten tot er plaats is om te eten

We gaan naar Starbucks en krijgen onze gewoonlijke koffies overhandigd. Alleen is de mijne meer amandelmelk dan koffie. Het is me te duur om dat te laten gaan en ik ga vragen of ze de nitro brew opnieuw kunnen maken.

Kennelijk is er iets mis met de machine, want de twee die volgen zijn net zo licht. Als ze een nieuwe tap erin hebben gedaan is het probleem eindelijk opgelost. Voor het ongemak krijg ik bonnen voor twee gratis drankjes, heel netjes.

Thuis maak ik mijn cardio af en neem dan mijn douche. Vervolgens doe ik, genietend van de nitro brew, mijn Duolingo lessen. Ik sta op het moment nummer 1 in de Diamond League dus even volhouden, want het is leuk de week daarmee te eindigen. 

Rick vertrekt om half twaalf naar Reston waar hij gaat lunchen met een vriend. Ik maak mijn lunch hier met overgebleven garnalensalade, mini paprika's, bramen en frambozen. Daarvan blijven de laatste waarschijnlijk niet het hele weekend goed. 

Orion is dol op bramen en ik doe de laatste van het bakje in zijn etensbak. Die is een puzzelbak en hij is er even mee bezig de bramen eruit te vissen. Dat ga ik vaker doen, het is een goede puzzel voor Orion. Na Orion met een traktatie in zijn bench gedaan te hebben ga ik op weg. Ik rijd naar het Vienna metrostation en ben heel blij met een parkeerplek vlakbij de ingang van het station. 

Bij het Smithsonian station midden op de National Mall stap ik uit. Waar ik niet op had gerekend is dat de Mall een complete sneeuw- en ijsvlakte is! Ik moet naar de andere kant en loop zoveel mogelijk door de nog diepe sneeuw om maar niet uit te glijden. 

Daarbij moet ik ook nog eens enorm plassen en er is geen wc dichtbij. Zo snel als ik kan loop ik naar Cafe Metropolitain naast de ijsbaan langs de Mall. Daar weet ik waar de toiletten zijn en ben daar heel blij mee. 

Hier zijn de stoepen gelukkig wel schoon en ik loop naar de hoofdingang van de National Gallery of Art. Tegenwoordig hoeven de tassen niet meer doorzocht te worden, maar moet ik door een poortje lopen en dan ben ik binnen. 

Mijn reden voor dit bezoek is de tentoonstelling "Paris 1874" met veel impressionistische schilderijen. Als ik naar boven loop zie ik een rij, die maar niet op lijkt te houden. Eindelijk vind ik het einde ervan en van daaraf is het 75 minuten wachten volgens het bord dat een medewerker vastheeft.

Oei, dat ga ik niet trekken met mijn pijnen, vooral mijn rug. Ik vraag de medewerker wat mensen doen, die niet zo lang kunnen staan. Ze vertelt mij dat er in de rotunda (onder de koepel) opvouwkrukjes zijn. Ik loop erheen en pak een krukje. 

Het is niet ideaal, maar beter dan de hele tijd staan. Het gebouw is prachtig en onderweg maak ik een aantal foto's. De wachttijd bedraagt uiteindelijk maar vijfenveertig minuten en dan mag ik de tentoonstelling binnen.

Deze tentoonstelling gaat over het jaar 1874, toen de Impressionisten hun eigen tentoonstelling hielden naast de beroemde Le Salon tentoonstelling. Na de Frans-Pruisische oorlog in 1871 verloren te hebben waren er opstanden in Parijs met veel vernielingen. Mede daardoor ontstonden de "opstandige" Impressionisten. 

Deze tentoonstelling Paris 1874 laat zowel schilderijen van de Le Salon tentoonstelling als van de Societe Anonyme tentoonstelling zien. Ik vind de geschiedenis erachter interessant, maar ben wat teleurgesteld over het aantal bekende impressionistische schilderijen.

Er zijn veel realistische schilderijen over de net gevochten oorlog. Dan is er een zaal met Manet, Renoir, Degas en Berthe Morisot en in een andere zaal hangen twee Monet schilderijen. Tot mijn teleurstelling is er verder nog een religieuze zaal met schilderijen, die mij absoluut niets doen, en dan nog wat impressionistische landschappen. Ik ben blij dat ik gegaan ben, maar ik had er meer van verwacht. 

Een schilderij van de Salon tentoonstelling

Degas

Manet

Een impressionistisch stilleven

Berthe Morisots zus en nichtje

Een van de twee Monet's

Na een half uurtje heb ik de tentoonstelling gezien en ga verder door het mooie gebouw lopen. Onderstaande foto is de wandelweg tussen het oude en nieuwe gedeelte van de National Gallery. Het is een kunststuk op zich. 

Nu heb ik zin om een tijdje wat rust te nemen voor ik terug naar de metro ga. Ik loop naar mijn favoriete gedeelte van het museum, de Nederlandse en Vlaamse meesters. Ik neem plaats op een bankje met uitzicht op een landschap van Hobbema en een schilderij van de Oude Kerk in Amsterdam. 

Na een goed half uur heb ik weer energie om verder te gaan. Ik kan het museum nooit verlaten zonder een blik te werpen op het werk hier van een van mijn favoriete schilders, Jan Steen. Er is zoveel te zien op dit schilderij, het verveelt nooit. 

Aangezien de Mall zo'n troep was besluit ik naar het Federal Triangle station te lopen. Het is wat verder weg, maar de stoepen zijn schoon. Ik heb een enorme hekel aan gladheid sinds ik op mijn twintigste in Utrecht op zwart ijs mijn enkel meervoudig brak. 

Zoveel interessante architectuur in de stad

Mijn trein komt na een minuut of tien. Op de heenweg had ik een hele wagon voor mij alleen, maar terug is het enorm druk. Zolang ik maar een zitplaats heb is het prima en dat lukt.

In Vienna staat mijn auto fijn dichtbij en ik ben binnen vijf minuten thuis. Rick heeft de middag met de loodgieter doorgebracht om uit te vinden waar het lek in ons huis was. Het bleek het toilet in de basement te zijn. Dat is nu gemaakt en we zijn weer een rib uit ons lijf kwijt. Wat zijn dat soort dingen toch altijd duur!

We hebben allebei zin om vroeg te eten en besluiten naar Sweet Ginger te gaan. Rick heeft een nieuw biervat staan bij Norm's Beer & Wine in datzelfde winkelcentrum dus dat komt goed uit. We halen eerst het vat op met winter La Chouffe. 

Dan krijgen we een tafeltje in het behaaglijk warme Sweet Ginger. We nemen beiden een sushi rol als voorafje en wat warme sake. Dat is fijn, want ik ben helemaal verkleumd. Mijn eendenborst hoofdgerecht is verrukkelijk (ik eet bijna nooit eend) en Rick is blij met zijn panang curry.

Thuis steken we de kaarsen aan en alle feeen- en andere lichtjes. Mijn nieuwe sneeuwpop drietal is vandaag gearriveerd. Die van vorig jaar waren op de hete zolder gesmolten en ik vind ze zo leuk dat ik nieuwe heb gekocht. Het staat heel knus en gezellig.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst