Over een gezellige lunch in DC

Het is grijs en grauw als ik Rick om kwart voor zeven op haar staan. Ik blijf zelf nog even liggen. Dit gaat de eerste regendag in maanden worden dus eigenlijk mag ik niet klagen. Maar het heeft grote invloed op mijn pijnniveaus en daar word ik niet blij van.

Op vrijdag maak ik altijd al mijn ontbijtspullen op en dat resulteert meestal in een vol bord met lekkers. Met een mok door Rick gezette koffie gaat het er goed in. Daarna ren ik op de plaats tot Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. 

Bij de drive thru krijg ik een koffie overhandigd, die vrijwel alleen amandelmelk heeft. Dat vind ik niet lekker dus we gaan terug en ik krijg een nieuwe. De nitro brew is me net te duur om het maar te laten gaan. 

Rick gaat aan het werk en ik doe de rest van mijn cardio op de Scoop machine. Ik heb net weer gelezen hoe goed die machine is vanwege de roterende beweging, die je met je benen maakt. Dat traint andere spieren dan vooruit trappen of lopen. 

De Amerikaanse roodborstjes zijn er weer

Na mijn Duolingo lessen maak ik me klaar om naar de stad te gaan. Rick zet me in de stromende regen af bij de metro. Een half uurtje later stap ik uit bij het McPherson Square station. De stations vind ik altijd leuk om de fotograferen met alle lijnen. 

Buiten plenst het nog steeds en het is guur. Het is een wonder dat mijn paraplu niet binnenste buiten wordt geblazen. Ik loop over Lafayette Square langs het standbeeld van de markies de Lafayette richting de Old Ebbitt Grill. 

Voor het Witte Huis is alles nog net zo afgezet als voor de inauguratie. Zelfs de tribunes voor de parade, die nooit gehouden is, staan er nog. Het ziet er allemaal triest uit in de regen. De bewoner van het Witte Huis is waarschijnlijk te bang om het weg te laten halen. 

Bij de Old Ebbitt Grill wacht ik op Karen en Thomas. Karen ken ik al bijna dertig jaar online van een aantal email groepen, maar voornamelijk van BuitenNL. Dat was een emailgroep van voornamelijk vrouwen, die in het buitenland woonden of nog steeds wonen. We hebben nog altijd contact, maar nu via Facebook.

We krijgen een tafel in het oudere gedeelte van het restaurant. Daar ben ik blij om, want dat is het sfeervolst. Het wordt erg gezellig en we praten over van alles en nog wat. 

Helaas laat de bediening wat te wensen over, maar het eten is zoals altijd voortreffelijk. Karen en ik vinden beiden het zalmgerecht met spruitjes en pompoenpuree erg lekker. Thomas is zeer tevreden over zijn biefstuk salade. 

Pas om half drie nemen we afscheid. Inmiddels is het droog en dat maakt de wandeling terug naar het metrostation een stuk aangenamer. Onderweg zie ik dat er tegenover het Witte Huis een nieuw museum komt. Het gaat over de "American Dream" en ik ben zeer benieuwd. Het zal deze zomer opengaan. 

De treinrit terug naar huis gaat snel, want McPherson Square is aan onze kant van de stad. Rick wacht me op in Vienna. We hebben beiden wel zin in een warm drankje en gaan daarvoor naar Starbucks. Ik heb een pepermuntthee en Rick een koffie. 

Daarna doet Rick nog wat werk, maar al om kwart voor vijf gaan we naar Evelyn Rose. Daar moet je vroeg zijn voor een stoel aan de bar en ze hebben een goed happy hour. Er zijn inderdaad nog maar twee stoelen vrij als we er aankomen.

Het tasting menu hier is altijd weer heerlijk en redelijk geprijsd. Ik kies daarvoor en Rick neemt een happy hour voorafje en het wilde zwijn gerecht. Zoals altijd is het fantastisch en het zou mij niet verbazen als dit restaurant over een aantal jaren een Michelin ster krijgt. 

Het regent weer als we terug naar huis rijden. Ik heb een enorme hoofdpijn, de hele dag al, en ben blij als ik op mijn luie stoel kan gaan zitten. Het was een erg leuke dag ondanks de regen. Tijd voor de finale van de Slimste Mens, ik weet nog niet wie gaat winnen ondanks dat ik dingen voorbij zag komen. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst.