Dag 5 Las Vegas: Nog even genieten en dan terug naar huis

We houden het vroege opstaan goed vol. Om kwart over zes zijn we uit bed en gaan onze Starbucks koffies ophalen. 

Dan douchen we en pakken in. Vervolgens lopen we naar Mon Ami Gabi om ontbijt te eten. Het is flink koud, maar door de verwarmers kunnen we buiten eten. 

Rick neemt dit keer de corned beef hash en ik een boekweit crepe met ham, kaas en ei. Die is een heel goede keus, maar wel heel veel. Ik krijg maar de helft op. 

Mijn themafoto van vandaag 

Na het eten lopen we door de Paris, Horseshoe, Flamingo en Linq casino's op weg naar het Venetian hotel. 

Echte flamingo's in het Flamingo hotel

De deuren van het Gordon Ramsey Fish & Chips restaurant 

Daar ligt heel wat geld aan chips! 

Het Venetian hotel is zo mooi met alle schilderingen op het plafond. We.lopen langs de winkels, maar die zijn nog gesloten. Wij willen de volgende keer, als de kamerprijzen niet te hoog zijn, in dit hotel logeren. 

Dan komt de nerveuze reiziger in mij naar boven en eerder dan Rick zou willen gaan we terug naar de kamer. 

We halen de bagage op en checken uit. Daar blijkt dat we mini bar spullen op onze rekening hebben staan, die we niet genuttigd hebben. Maar goed dat we even checkten, want dat was meer dan $100! 

Er staat tot onze verbazing geen rij voor de taxi's en iets meer dan twintig minuten later zijn we al op het vliegveld. 

We geven onze koffers af en gaan dan in de rij voor TSA Pre. Die lijkt lang, maar gaat snel. Nog even de trein naar de D Gates nemen en we kunnen op zoek naar een restaurant voor een lichte lunch. 

Van allemaal kindertekeningen gemaakt 

Dat wordt CPK. Ik heb nog niet veel trek na de crepe en bestel wat dumplings. Ricks salade is enorm en die krijgt hij ook niet op. 

We hebben allebei dagpassen voor de United Club, maar als we daar aankomen blijkt het vol te zitten. 

Nou ja, dan maar naar de gate. Het duurt toch niet lang voor we aan boord kunnen. Dit keer hebben we raam en midden plaatsen in de exit row, lekker veel beenruimte. 

We werpen nog een laatste paar blikken op de Las Vegas Strip en dan stijgen we op richting Washington. 

De vlucht verloopt soepel. Ik bestel een kaasplankje (lees drie stukjes kaas, wat druiven en crackers) om te snacken. Verder lees ik in mijn boek en kijk Food Network op de televisie.

De terugweg is een heel uur korter dan heen, maar vier en een half uur is nog steeds lang. Mijn spieren zijn me dan ook dankbaar als we eindelijk het vliegtuig kunnen verlaten.

We nemen de vermaledijde people mover naar de terminal en Rick gaat op de bagage wachten. Dat duurt en duurt, terwijl het er volgens de United app allang zou moeten zijn. 

Blijkt dat iemand ze meteen van de band afhaalde en die persoon staat natuurlijk uit Ricks zicht. Eindelijk gaat Rick op onderzoek uit en vindt de tassen. Het is zo ergerlijk als ze dat doen!

Gelukkig hoeven we niet op een taxi te wachten, want het is -10! Als ik naar buiten stap begin ik gewoon te hoesten van de kou.

Een half uur later zijn we thuis en wachten we op de pizza, die Rick besteld heeft. Daarna ga ik meteen naar bed en hoop maar dat ik morgen een beetje kan functioneren met deze extreme kou.