Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, november 30, 2011

De rest van de versieringen

Saskia heeft vanochtend drie uur "vertraging" van school, zodat de ouders gelegenheid krijgen om met de leerkrachten te praten. Rick heeft zich daarvoor opgeofferd met eeuwige dankbaarheid van mijn kant. Ik heb die ochtend een paar keer gedaan en het houdt vooral in rijen wachten in om een paar minuten een nietszeggend gesprekje met de leerkracht te krijgen. Later beaamt Rick dat hij er inderdaad weinig wijzer van is geworden.

Intussen nemen Saskia en ik het ervan en staan pas om half negen op. We eten samen ontbijt en dan komt Kaylee haar ophalen. De dames gaan naar school wandelen. Dat gaat, als het licht is, prima, want is maar een kilometer of twee.

Vandaag is een van die dagen dat ik mezelf er maar niet toe kan zetten naar de sportschool te gaan. Mijn spieren doen wel allemaal pijn, dus er moet wel bewogen worden. Ik besluit een Max Capacity training te doen en daarna Cosmo voor een heel lange wandeling te nemen. Zo krijg ik mijn Fitbit doelen ook meteen voor elkaar.

Het is bewolkt en veel kouder, dan een paar dagen geleden. Toch is het wel lekker wandelweer. Ik loop naar het noordwesten van Vienna (wij wonen in het zuidwesten) om te kijken hoe daar de kerstversieringen zijn. Dat valt tegen, maar er staan wel een heel aantal prachtige huizen, waar ik dan maar foto's van neem.


Na tien kilometer en al mijn doelen op de Fitbit (10000 passen, 5 mijl, 10 verdiepingen) bereikt, zijn we weer thuis. Net op tijd voor de Keys, die nog aan de trap werken. Zij zijn een paar uur bezig en kondigen dan aan, dat ze morgen nog eens terug moeten komen, maar dat zal de laatste keer zijn.

Als zij vertrokken zijn, sleep ik de zakken met kerstspullen voor de keuken en family room van zolder. Een uurtje later ziet het hele huis er weer supergezellig uit. Vooral die sokken aan de mantel geven me altijd dat echte Amerikaanse Kerstgevoel. Ik zie alweer uit naar alle tradities, die we in dit seizoen hebben.


Het is weer zo gezellig!



Onze nieuwste versieringen, meegenomen uit Alaska, een sneeuwpop voor elk van ons

Een daarvan is een fotokalender van het voorbije jaar. Daarvan geef ik er ieder jaar een aan mijn zus en aan Rick van Kodakgallery.com. Als ik op die site ga kijken, zie ik dat de kalenders tot vanavond afgeprijsd zullen zijn. Ik ga dus gauw aan de gang.

Het is altijd weer erg leuk om de foto's van het afgelopen jaar weer te zien. Ik kies de beste eruit en maak daar twee leuke kalenders van. Nu nog een paar goede foto's voor de Kerstkaarten uitkiezen. Het aanbod wordt, nu het hele gezin niet meer zo vaak bijeen is, toch minder.

Als Rick thuiskomt gaan we naar het Maple Ave restaurant voor een gezellige maaltijd samen. Dit heel kleine restaurant heeft een kort, maar bijzonder menu. Ze doen het ook erg goed, dus we zijn blij dat er een tafeltje vrij is.

We worden door de hostess, die ook mede-eigenares is, als oude bekenden begroet, terwijl we hier in februari voor het laatst waren (geloof ik). Ik neem twee voorgerechten, de mosselen en de gecarameliseerde bloemkool. Beiden zijn superlekker, vooral de bloemkool, die een heel exotische smaak heeft. Rick is minder gecharmeerd van zijn kipgehaktballen, helaas.

Nu zijn er iedere avond Kerstprogramma's op Hallmark en ABC Family. Het zijn vooral heel sentimentele tv films, maar toch leuk om te kijken. Ik betrap zelfs Rick erop zo af en toe mee te kijken!

dinsdag, november 29, 2011

Kersttrap en -boom

Rick is helemaal in paniek vanochtend, want hij kan zijn autosleutels niet vinden. Ik help hem zoeken, ervan overtuigd dat ik ze meteen zal zien liggen. Mijn ervaring is dat mijn gezinsleden geen goede zoekers zijn. Hoe vaak waren ze al niet iets kwijt dat ik meteen ontdek. Dit keer gaat het helaas niet zo.

Waar kunnen die sleutels in 's hemelsnaam zijn? We kwamen gisteravond terug van de Stroll met Ricks auto, die op slot is, dus hij heeft ze niet in de auto gelaten. Daarna heeft hij zich verkleed, maar de sleutels zitten niet in zijn broek of de jeans, die hij daarna aandeed. We keren alles ondersteboven, maar geen sleutels! Bij het schrijven van dit blog zijn ze er nog niet. Het is een groot raadsel!

Als Rick dan maar met zijn reservesleutel naar zijn werk is, eet ik gauw ontbijt. Het weer is omgeslagen, jammer genoeg. Het is nog steeds veel warmer dan de gemiddelde temperatuur, maar de regen valt met bakken naar beneden.

Vandaag gaat dus al mijn cardio binnen gebeuren. Ik doe een half uur interval op de stairmaster en dan een half uur op de crosstrainer. Het valt me iedere keer weer tegen dat ik met een uur heel intensief sporten nog de 10000 passen bij lange niet haal met mijn Fitbit!

Tot nu toe is er echter maar een dag geweest, dat ik dat aantal niet haalde. Vandaag haal ik na tien dagen gebruik van dit dingetje dan ook de vijftig mijl ermee! Dat is mooi wel meer dan 75 kilometer, vind ik eigenlijk best veel.

Thuis begin ik gauw met de trap Kerstversieringen. Ik wil de schoonmaaksters voor zijn, want die "denne"slingers laten nogal wat "naalden" achter. Natuurlijk heb ik de nodige "hulp" van mijn viervoetige vriendjes en regelmatig hangt er een kitten aan de slinger. Daardoor duurt het allemaal lnanger dan gewoonlijk, maar het is ook zo vermakelijk en schattig!


Twee van de slingers lichten niet meer op, dus ik rijd naar Michaels voor nieuwe. Voor de verandering herinner ik me eens dat ik een coupon heb voor $15 korting op de hele bestelling.

De Aziatische caissiere vertelt me echter dat ik die niet kan gebruiken. Volgens haar horen "sale" produkten er niet bij. Ik lees de coupon en zie dat "sale" er niet op staat, wel "clearance", maar dat is nog niet het geval nu, want het seizoen is nog niet voorbij. Ik vraag haar de coupon toch te scannen en jawel, daar staat de -$15, hoera!

Nu vraag ik me af hoeveel van haar klanten die korting door de neus is geboord door haar onbegrip. Wat ik overigens haar niet aanreken, maar slechte training. Het is tenslotte maar een kleine betekenis nuance tussen "sale" en "clearance".

Pho Thang Long ligt praktisch naast Michaels en met zo'n regenachtige dag kan ik het niet laten pho te bestellen. Dit keer neem ik het mee, wat maar goed is, want het restaurant zit propvol en er is een wachttijd. Dat zegt natuurlijk al veel over de kwaliteit van hun eten.

Rick heeft de Kerstboom voor in de woonkamer al van zolder gehaald en na gesmuld te hebben van mijn soep zet ik hem in elkaar. Dit is het derde jaar voor deze verlichte nepboom en ik kan nog blij worden over hoe snel de drie stukken in elkaar staan. Niets meer gedoe met welk takje waar moet en daarna gesukkel met lichtjes, binnen de tien minuten staat de boom!


De trapslinger zijn een heel leuk speeltje

Met moeite krijg ik Flapjack en Cosmo van de goudkleurige slinger af en hang die in de boom. Voor ik naar mijn afspraak bij Starbucks ga, heb ik ook nog even tijd om er een paar ballen in te hangen. Al is het natuurlijk iets, wat ik niet mag aanmoedigen, toch lig ik dubbel om Flapjack! Dat wordt nog wat dit seizoen!


Alweer een slinger!



Cosmo wil wel spelen, maar snapt het niet helemaal



Ik vrees voor de Kerstballen!

Een paar weken geleden ging ik naar een lunch van de "Real Housewives of Northern Virginia" meetup. Nu moet ik eerlijk toegeven, dat de meesten van die vrouwen erg aardig waren, maar alleen om zo even lunch mee te hebben. Ik zag mezelf niet iets samen ondernemen met hen.

Uitzondering daarop was Melanie, die ook voor het eerst bij die lunch was. Met haar klikte het en zij bleek vlakbij mij te wonen. Daarom hebben we vanmiddag afgesproken voor een koffie bij Starbucks.

Melanie heeft al een tafeltje, als ik binnenkom, en ik bestel een passion tea. Het gesprek is meteen weer geanimeerd. We kletsen over van alles en nog wat en voor we het weten is er meer dan een uur voorbij. We spreken af dit vaker te gaan doen.

Na afscheid van Melanie te hebben genomen, loop ik naar de Safeway. Saskia heeft me een boodschappenlijstje ge-emaild. Waar de moderne techniek al niet goed voor is.

Intussen is het opgehouden met regenen en komt de zon weer tevoorschijn. Het is wel met de warmte gedaan, want het is maar 12 graden. Dat voelt opeens weer erg koud, maar hoort toch beter bij de tijd van het jaar. En de zon schijnt, wie kan daarover klagen?

Saskia en ik wilden eigenlijk vanmiddag ook de rest van de kamers voor Kerst versieren, maar we zijn allebei te moe. Ik maak de Kerstboom af en dan gaan we Kerstfilms en -series kijken op tv. Als Rick thuiskomt eten we voor de tv en kan het wel een Kerstmarathon genoemd worden.


De versierde nieuwe trap

Saskia en Rick vooral zijn dol op de klassieken, zoals Rudolph, the Red Nosed Reindeer. Met de jaren ben ik die ook gaan waarderen, maar zo enthousiast als zij erover zijn, ben ik zeker niet. Dat is iets, waar je mee moet opgroeien, duidelijk.

Maar waar zijn nu die vermaledijde autosleutels?

maandag, november 28, 2011

Church Street Stroll


Dat het leuke lange weekend er weer opzit en het nu weer saai maandag is wordt verzacht door de belofte van nog een lekker warme dag. Als ik Cosmo zijn eerste wandelingetje geef, hoef ik al geen jas aan!

Sharon wacht me al op bij de sportschool. Mijn teen doet, nu de zwelling minder is, meer pijn. Springen e.d. zit er dus niet in, maar dat betekent geen makkelijk uur! Sharon laat me hard werken met flink zware gewichten. Ik merk ook wel, dat ik sterker word en dat is alleen maar goed natuurlijk.

Na afloop van het uur personal training had ik eigenlijk gedacht nog een half uur op de crosstrainer te gaan. Inmiddels is het echter stralend zonnig en ik kan mezelf er niet toezetten verder binnen te sporten.

Thuis lijn ik een heel dankbare Cosmo aan en we maken een wandeling van meer dan zes kilometer door de buurt. Intussen maak ik foto's van wat van de Kerstversieringen, inclusief mijn favoriete versierde huis hier in Vienna. Dit alles in mijn korte mouwen, het is echt warm!

Ook zie ik een paar mannen een superhoge boom gaan neerhalen. Ik realiseer me altijd pas hoe hoog de bomen hier zijn, als de man er bovenin zo groot lijkt lijkt als een kabouter! Het lijkt me best een moeilijk vak.

Onze trap is intussen nog steeds niet klaar. Die ene dag, die er zogenaamd voor stond, is al uitgelopen tot vier dagen. De man, die de loper gisteren zou afmaken, heeft helaas een autoongeluk gekregen. Een ander komt nu kijken wat hij nog moest doen en belooft het vanavond af te maken.

De andere mensen, die de zijkanten moeten verven en beitsen, komen ook en woensdag weer. Iedereen is altijd keurig op tijd, dus wat dat betreft zijn Rick en ik zeer tevreden. Dat iemand een autoongeluk krijgt valt natuurlijk niet te voorzien en dat hun andere tapijtlegger al andere klussen heeft is ook te begrijpen.

Met mijn (hele late, want iedereen kwam rond het middaguur voor de trap) lunch ga ik op het bankje voor ons huis zitten. Al gauw komt buurvrouw Lorraine me gezelschap houden en we kletsen gezellig over ditjes en datjes. Dat er veel mensen overdag thuis zijn vind ik leuk aan deze buurt.

Intussen heb ik al een aantal Kersttijdschriften aangekregen, die ik altijd erg leuk vind om te lezen. Ik krijg bij dit weer en Kerst wel een Florida gevoel. Het hoort er gewoon niet bij. Het ideale klimaat voor mij zou dit weer de hele winter met een paar koude weken net voor en tijdens de Kerstweek. Maar waar vind je zoiets nu?

Tot de zon achter de huizen verdwijnt, blijf ik buiten zitten. Dan willen Saskia en Aoife naar de fitness. Ik laat Saskia erheen rijden en dat gaat steeds beter. Binnenkort gaan we oefenen op de wegen, waar ze ietsje harder mag rijden, dan in de buurt.

Het is vandaag, na Black Friday, ook Cyber Monday en er zijn heel wat goede koopjes te vinden online. Nu het te koel is om buiten te zitten, neem ik de gelegenheid waar alvast wat Kerstinkopen te doen. Vooral voor de gezinnen van mijn zus en broer is dat handig, want die dingen moeten nog verstuurd worden.

Zoals iedere maandag na Thanksgiving vindt vanavond de "Church Street stroll" plaats. De Kerstman komt dan officieel aan in Vienna en de Kerstboom wordt door de burgemeester aangestoken. Langs het historische straatje staan groepjes "carolers" Kerstliedjes te zingen en kun je marshmallows roosteren en hete chocolade drinken.

Rick en ik gaan eerst even bij Plaka Grill eten. Saskia gaat haar vriendengroepje opzoeken en frozen custard eten bij Nielsen's.

Rick en ik "strollen" Church Street af, al meteen bekenden tegenkomend overal. Af en toe blijven we staan luisteren naar een groepje carolers, die varieren van kinderkoortjes tot groepjes ouderen. Er kunnen marshmallows geroosterd en appelcider gedronken worden. Santa zit op de porch van de Freeman Store en er staat een lange rij gegadigden voor zijn schoot.

Het geeft allemaal een beetje een gevoel van honderd jaar geleden. Intussen is het nog steeds 19 graden, dus heel warm voor deze avond. Maar daardoor blijven we ook langer. Vorig jaar liepen we te blauwbekken! Ik vind het altijd erg gezellig, een leuke jaarlijkse traditie.

PS: De traploper is inderdaad vanavond afgemaakt. Het ziet er mooi uit.

Foto's van vandaag staan hier.

zondag, november 27, 2011

Sinterklaas en Kerst in een weekend



Zaterdag

Alweer een lekker warme herfstdag lacht ons tegemoet. We slapen een beetje uit, maar staan voor negenen op, want we weten niet, wanneer de trapmensen zullen komen. Saskia is zelfs nog eerder op, maar Katja en Kai slapen een gat in de dag.

Na het ontbijt gaan Saskia en ik naar ons mini-sportschooltje boven. Ik ga op de crosstrainer en stel die in op een interval. Saskia heeft geen zin in cardio, maar weet ook niet goed, hoe ze een gewichtenroutine moet afwerken. Ik speel dus maar personal trainer voor haar en draag haar op welke oefeningen en hoeveel repetities ervan. Dat is nog leuk ook en het halve uur vliegt voorbij. Ik ben wel blij met haar als sportmaatje in het weekend!

Intussen is James van het tapijt bezig met de loper op de trap. Het is dus wat onhandig om de hele tijd de trap op en af te gaan. Ik ga dan maar een andere trap op, namelijk die naar zolder. Ik haal de Kerstversieringen voor buiten met behulp van Saskia naar beneden. Dat duurt wel even, want het zijn er nogal wat!

Als James even een pauze neemt, sjouwen Rick en ik gauw de zakken en sneeuwmannen naar beneden. We willen absoluut vanmiddag gaan versieren buiten, want het zal alweer 19 graden worden. Onvoorstelbaar lekker weer voor deze tijd van het jaar!

Voor de lunch wil iedereen bagels, dus Saskia en ik gaan verse halen bij Manhattan Bagel. Saskia rijdt heen en terug en begeeft zich zo ook op de grote vierbaansweg in Vienna. Ze doet het prima. Parkeren gaat ook beter, al zullen we daar nog veel mee moeten oefenen.

Buiten in het zonnetje eten we lunch en dan kan het versieren beginnen. Ik begin aan de "landingsbaan" voor de Kerstman met de blauwe lichtjes. Helaas zijn er nogal wat, die uit zijn, en vorig jaar waren de blauwe lichtjes heel gauw nergens meer te vinden. Ik ga dus snel naar Michaels om extra dozen te kopen.

Katja moet studeren, maar Kai en Saskia helpen Rick intussen onze verschillende sneeuwmannen in elkaar zetten. Het is werkelijk heel warm, we lopen allemaal in korte mouwen en korte broek. Dat op 26 november is toch ongelooflijk.

Het is nog gezellig ook, want vrijwel alle andere buren zijn ook aan hun tuinen bezig. Zo kletsen we nog eens met deze en gene. Onze cul de sac wordt tijdens het Kerstseizoen regelmatig bezocht door mensen, die een ritje maken om Kerstversieringen te bekijken. Dit omdat alle tien de huizen hier versieringen hebben.

Binnen zijn de twee James' (een voor het hout, de ander voor het tapijt) hard bezig aan de trap. Wat zogenaamd een dag zou duren is nu al in de derde dag! Dat niet alleen, maar ze zullen beiden terug moeten komen, want na urenlang werken zijn de vijf meest moeilijke treden bekleed en andere James moet terugkomen om meer te vernissen.

Gisteren vonden we uit dat Katja en Kai beiden niet zouden hoeven werken vandaag. Dat was goed nieuws, want nu kunnen we vanavond met zijn allen Sinterklaas vieren. We hebben gisteravond al lootjes getrokken en gaan met zijn allen naar Target om de cadeautjes uit te zoeken.

Onderweg geven we elkaar ideeen, want veel nadenkwerk is er in minder dan 24 uur natuurlijk niet mogelijk. Ik heb Katja getrokken en heb zeker al een idee voor mijn gedicht. Nu nog hopen dat mijn cadeauidee ook voorradig is.

Als we bij de winkel aankomen zien we een schitterende zonsondergang. De lucht lijkt wel in brand te staan. De anderen gaan al naar binnen, maar ik moet er gewoon foto's van nemen. Helaas heb ik wel alleen mijn telefoon mee, maar die heeft een vrij goede camera, gelukkig.


Eenmaal in Target ren ik gelijk naar de Pillow Pets. Er is namelijk een Virginia Tech versie daarvan. Tot mijn teleurstelling zie ik alleen "gewone" dieren. Terug naar af, dus, wat Katja's cadeau betreft.

Terwijl ik na loop te denken over wat dan leuk zou zijn, denk ik in mijn ooghoek het donkerrood van Virginia Tech te zien. Zou ik dan toch geluk hebben? Tot mijn teleurstelling blijkt het wel een Pillow Pet te zijn, maar voor de Washington Redskins. Maar dan...kijk ik naar beneden en wat zie ik daar? Nog twee Virginia Tech pillow pets!!! Het lot is mij goed gezind.

Nu de vraag hoe ik dat grote ding ongemerkt kan afrekenen en meenemen. Ik zie geen teken van de anderen, dus sluit gauw bij een kassa aan. Tot mijn schrik zie ik Katja bij de kassa voor mij betalen. Ik fluister de caissier toe, dat dit voor haar verborgen moet blijven en hij heeft plezier in de geheimzinnigheid en stopt de Hokie gauw in een plastic tas.

Katja en ik zijn dus klaar, maar het is even wachten op de anderen. Toch hebben we volgens mij nog nooit zo snel gewinkeld in Target! Binnen het halve uur zijn we allemaal geslaagd! We zijn klaar voor een gezellig avondje Sinterklaas vieren.

Na de traditionele maaltijd van worstjes met brood en tomatensoep gaan we aan het dichten. Ik probeer mijn gedicht net als vorig jaar half Engels, half Nederlands te maken. Dat valt absoluut niet mee, vooral niet omdat Katja de hele tijd sms-t om te vragen, hoe dingen in het Nederlands worden gespeld. Ik vind het super, dat ze in het Nederlands schrijft, dus ik antwoord geduldig.

Tegen achten zijn we allemaal uitgedicht en liggen de pakjes in de Zak van Sinterklaas. Schaaltjes met pepernoten, marsepein en chocolademunten staan klaar, het feest kan beginnen. Rick bonkt hard op de voordeur en Kai sleept de zak naar binnen. Saskia deelt de cadeautjes uit.


Onderaan dit blog plaats ik de gedichten, die stuk voor stuk super zijn! Ik vind het zo knap van de kinderen en Rick, dat ze ook zo in het Nederlands kunnen dichten. Ze hebben daarbij heus ook hulp van het internet, maar toch. Geen van allen hebben ooit instructie in Nederlands lezen en schrijven gehad. Bij de gedichten heb ik ook de cadeautjes, die erbij hoorden gezet.

Zondag

De vertrekdag van de collegestudenten is alweer aangebroken. Rick haalt voor ons allemaal een Starbucks ontbijt, wat we nog met zijn vijven eten. Katja verzucht dat haar vrije week veel te snel om is. Daar kan ik alleen maar "amen" op zeggen!

Zij heeft gisteravond al ingepakt, want ze wil voor haar doen vroeg op pad. Om kwart over tien nemen we afscheid. Ze gaat een vriend hier in Vienna ophalen en hoopt dan het "zondag na Thanksgiving verkeer" te ontlopen.

Dat lukt niet helemaal, want de terugreis duurde voor haar vijf uur, maar dat is maar een uurtje langer, dan gewoonlijk. Katja heeft wijselijk de interstate zoveel mogelijk ontlopen en uitgevonden hoe mooi die sluipweg is.

Saskia en ik gaan intussen naar de sportschool. Het is alweer zulk heerlijk weer, dat ik het uur zo snel mogelijk voorbij wil hebben. Ik doe intervals op zowel de stairmaster, als de crosstrainer. Saskia gaat op de loopband, stairmaster en crosstrainer. Nog even rekken en strekken en we zijn weer klaar voor vandaag.

Kai is nog thuis, maar na de lunch raden we hem aan op weg naar Richmond te gaan. Op de radio hoorde ik al dat de I-95, net als de I-81, voornamelijk langzaamrijdend verkeer heeft. Kai zegt dat hij verder vandaag toch niets gaande heeft, maar vertrekt toch maar om een uur of half twee.

Uiteindelijk duurt het voor hem vier uur voor hij thuis is. Een traject dat gewoonlijk nog geen anderhalf uur duurt. Deze dag is niet voor niets een van de drukste verkeersdagen van het jaar!

Intussen wachten we op de loper meneer, James. Hij zei gisteren om tien uur hier te zijn, maar om twee uur is hij er nog niet. Dan gaat de telefoon en het is zijn manager Tim. James heeft een auto ongeluk gehad en kan vandaag niet komen. Op mijn vraag, of hij ok is, wordt snel "yeah, yeah" geantwoord, maar Tim weet het eigenlijk niet.

James is echt een heel vriendelijke oudere man, dus ik hoop dat er niets ernstigs met hem is. Tim is meer bezorgd dat wij niet boos zijn dat onze loper vandaag niet klaar zal komen. Pfff, zeg, het is toch veel belangrijker, dat zijn medewerker niet ernstig gewond is! Die loper komt er wel.

Rick en ik gaan verder met de versieringen buiten. Ik hang de lichtjes van het deck, terwijl hij op de ladder voor het huis de "ijspegels" van het dak gaat hangen. Dat vind ik toch altijd een beetje eng, dus ik ben blij, als het allemaal weer gedaan is.


Het voelde zo vreemd om al die sneeuwmannen en "Let It Snow" neer te zetten met 20 graden!



Het is weer heerlijk, buiten bezig zijn in korte mouwen. Natuurlijk gaat dit weer niet blijven, dus we profiteren van iedere warme zonnestraal. Ik ben zelfs een beetje verbrand! Pas als de zon achter de huizen is verdwenen en we weer van een mooie zonsondergang mogen genieten, gaan we naar binnen.

We zijn alle drie moe en bestellen makkelijk pizza. Nu we Zpizza ontdekt hebben, is dat een gezonde maaltijd. Ook Saskia is er dol op. Alles is organisch en met eerlijke produkten en weinig vet bereid. Ik heb vanavond een pizza met kip, zoete aardappel, mango chutney en kaas. Ik smul ervan!

Helaas is nu het lange Thanksgiving weekend alweer voorbij. Gelukkig duurt het nog maar een paar weken voor Katja en Kai weer thuiskomen voor hun Kerstvakantie.

Hier de gedichten van gisteravond:
Mijn gedicht aan Katja (de pillow pet, dus):
Sint is superblij dat Katja er dit jaar weer voor zijn verjaardag is,
It took some planning and he knows it was a near miss.
Maar vanavond zal het niet ontbreken aan lol,
Because Sint thinks Katja is totally a doll!
Katja doet allerlei school- en vrijwilligerswerk,
If Sint wouldn't be super proud of that he'd be a jerk!
Met HEAT vertelt zij over de gevaren van roken aan menige Hokie,
And that's of course completely okie dokie!
Zij werkt hard en studeert zich te pletter,
And follows all traffic rules to the letter (ahem!).
Veel jongens vinden Katja ook wel wat,
Especially those on her rescue squad!
Al flirtend worden er mensenlevens gered,
But Sint worries Katja doesn't often see her bed!
Misschien gaat slapen met een lekker kussen wat beter,
It has to be softer, cuter and greater!
Dus Sint helpt jou verder uit de droom,
Please unwrap this gift and take it home!


Van Saskia aan mij (Kerstmokken en Kerstoorbellen):
It's that time of year that me and Piet
Come down from Spain and act discrete
Sint and Piet gave lots of thought
About what you would like and I think that you will like what I brought
We know that every year you sit by the tree
Sipping eggnog and watching the Engles decorate it for free (inderdaad laat ik hen de boom versieren, ha ha!)
However, those eggnog mugs seem to always break
So we saw these gifts and those we had to take.
But those gifts we thought couldn't be enough
So we kept on thinking (man that was tough!)
But then we saw some shimmering things
That correspond with necklaces and rings
These gifts were difficult to bring here,
But they will spread some holiday cheer.

Aan Rick van Kai (afstandbestuurbaar helicoptertje):
Nu is een leuke tijd van het jaar
De familie is hier en Thanksgiving is klaar
We hebben al onze cadeauen gedelen
Nu is het tijd oom te spelen
"Wat zal ik voor Rick krijgen?" dacht Sint
Eigenlijk weet Sint dat je vliegende speeltjes leuk vind
Dus heeft hij iets bijzonders voor jou,
Hoopelijk word dit speeltje niet stuk zo gauw!
(Rick heeft al ettelijke afstandsbestuurbare speeltjes binnen de kortste keren om zeep geholpen)

Van Katja aan Saskia (een reismok en Kerstoorbellen):
Als Sint moet naar klas
Nempt hij een drinkje mee
Maar in de midde moet hij echt en plas
Omdat hij haat echt too veel thee
Kijk uit met dit cadeau en wees voorzichtig
Een heleboel thee en koffie is vrij vergiftig
Now Sint has run out of another creative Dutch rhyme
His brain is quite toasted
However he did not forget that it's almost Christmas time
"I am awesome and can buy lots of things for $20" to Zwarte Piet he boasted
Since Sint knows Saskia chills with lots of friends
And she tends to keep up with the latest trends
He successfully bought you not one but TWO of your most wanted things
So open thing one and find thing two, which conveniently for this rhyme also rings.

En Rick voor Kai (een mini tuner):
Sint en Piet zaten te bedenken
Wat ze Kai nu eens zouden schenken
Sinterklaas is weer in het land
En dat verstevigt de vriendschapsband
Dit is 't cadeau dat precies bij je past
Sint hoopt dat hij je daar blij mee verrast
Sint staat bekend om zijn goede smaak
En geschenken uitzoeken is zijn belangrijkste taak.
Sint of course in his wisdom and grace
Went shopping for Kai in a favorite place,
As he and the Piets know Kai is a musical lad,
They planned and plotted and finally were glad.
The goal was to help Kai out in his band,
To mix up some magic to make them best in the land.
Dit gedicht is bijna uit,
En het is ook wel genoeg voor de jongste spruit.
Dit is het cadeau waar je op zat te wachten,
Pak het maar dan hoef je niet langer te smachten.

vrijdag, november 25, 2011

Black Friday

Oei, gisteravond hebben we nog laat Kinect Sports gespeeld, dus ik heb erge moeite met op tijd opstaan voor Sharons training. Het zou zo makkelijk zijn mezelf eruit te kletsen, maar Sharon was bang, dat niemand zou komen, dus ik wil haar ook niet voor niets laten komen.

Ietsje te laat, want halverwege realiseerde ik me dat ik mijn water vergeten was, kom ik bij de sportschool aan. Zonder water kan ik echt niet sporten!

Sharon had helemaal mis hoe populair haar klas de dag na Thanksgiving zou zijn. Het is zo vol dat ik nog maar net een plekje kan vinden! Gelukkig gebruik ik zwaardere gewichten, dan de meeste anderen, anders had ik ook geen gewichten gehad, wauw!

Het gesprek gaat natuurlijk over Thanksgiving en zoals vrijwel iedere week over recepten. Ik moet daar altijd wel om lachen. We sporten gedeeltelijk om ons gewicht op pijl te houden, maar het lekkerste eten komt iedere keer weer ter sprake. Na afloop ga ik nog een half uur op de crosstrainer, genietend van mijn boek.

Intussen zijn er weer allerlei mensen aan het werk in ons huis. Het echtpaar dat de ballustrades verwijderde, komt ze weer terugzetten. De tapijtlegger is er ook, maar kan niets tot de ballustrades klaar zijn. Hij zal dus morgen weer terugkomen. De GE monteur komt een nieuwe ijsmaker installeren, wat heb ik dat ding gemist!

Saskia is met Laura vroeg naar Fair Oaks gegaan voor Black Friday. Zij is de enige van ons, die zich vrijwillig in die drukte begeeft. Na een paar uur zijn ze alweer klaar en gaat Rick ze ophalen. Natuurlijk bestaat de buit weer voor een groot deel uit Bath and Body Works produkten. Daar kan Saskia zo langzamerhand een winkeltje in beginnen!

Over Bath and Body Works gesproken, Katja moet om twaalf uur werken en heeft zich verslapen. Met het vele verkeer van deze koopjesdag vraagt ze, of ik haar naar de mall kan brengen, want zoeken naar een parkeerplaats is een crime vandaag. Dit zal zo dicht bij de gekte zijn, als ik me ga begeven!

Wel leuk is dat ze op deze drukke dag een potluck maaltijd doen bij Bath and Body Works. Katja neemt een zak chips met dip mee. Later vertelt ze dat er o.a. chili, macaroni met kaas en brownies waren. Zo wordt zo'n hectische dag toch nog een beetje gezellig.

Onderweg is het overal rustig op de weg, behalve bij Tysons Corner. De mall heeft heel veel personeel ingehuurd om verkeer te regelen, maar dat heeft maar beperkt succes. Ik zet Katja dichtbij haar werk af en moet dan door een parkeergarage om weer op de openbare weg te geraken.

Op de terugweg besluit ik wat boodschappen te gaan doen in Vienna. Rick had bij Giant een paar grote flessen Yellowtail chardonnay gekocht en die waren allebei licht mousserend en troebel. We hebben die chardonnay vaker gehad en deze smaakte heel anders en niet lekker.

Bij de klantenservice breng ik de flessen terug. Rick heeft geen bonnetje meer, dus ik weet niet wat te verwachten. Tot mijn grote verbazing moet ik enkel een briefje invullen voor Mahmoud, de medewerker, en krijg dan in cash ons geld terug!!

Bij de Fresh Market , die ik steeds leuker begin te vinden, haal ik nog een zak van de popcorn, die Saskia lekker vond. Na nog een stop bij Whole Foods voor het een en ander ga ik naar Manhattan Bagel

Kai moet van twee tot half elf werken en wil graag een sandwich van daar mee als avondeten. Als ik er dan toch ben, trakteer ik mezelf op een dunne bagel met cream cheese en gerookte zalm. Rick, Katja en Kai zijn dol op de kliekjes van het Thanksgiving maal, maar om eerlijk te zijn is dat niet mijn favoriete eten en een keer per jaar is genoeg voor mij. Al was het gisteravond allemaal erg lekker en heb ik ervan gesmuld.

Het is inmiddels maar liefst 19 graden buiten met een stralend blauwe lucht. Wat ben ik blij, dat wij deze schitterende dag niet in een shopping mall doorbrengen! Rick gaat lekker bezig in de tuin en ik installeer me op ons bankje voor met mijn boek. Geloof het of niet, maar ik ben op 25 november zelfs nog verbrand vandaag!!!

Rick haalt Katja op van haar werk en wij hebben zin in Japans. Bij Yama is het zo druk, dat we alleen nog aan de sushi bar kunnen zitten, maar dat vinden wij prima. Dit restaurant is niet voor niets zo populair. Hun sushi en sashimi zijn topkwaliteit en de prijzen veel minder, dan andere Japanse restaurants.

Het is de tijd van films op tv en "National Treasure: Book of Secrets" speelt. Dat is een van mijn favoriete avonturenfilms, dus ik schrijf dit blog tijdens de reclames. Morgen wordt het nog eens zo lekker, voorlopig voor het laatst, dus hopelijk kunnen we daar weer flink van genieten.

donderdag, november 24, 2011

Happy Thanksgiving!

Rick is er al vrij vroeg uit om aan "zijn" Thanksgiving maal te beginnen. Saskia en ik volgen niet veel later en helpen hem na het ontbijt dingen opsnijden en schillen.

Intussen staat traditiegetrouw de Macy's Thanksgiving parade in New York aan. Saskia en ik verzuchten, dat we die ooit eens in persoon willen zien. Die grote ballonnen, zo leuk! En natuurlijk Santa Claus, die nu officieel is aangekomen.

Christine en ik zouden eerst een talk-walk doen, maar op het laatste moment besluit zij een uur later te gaan. Dat wordt mij te laat, dus ga ik er dan maar "alleen" op uit met Cosmo. Het is werkelijk schitterend weer, deze Thanksgiving! Van die diepblauwe lucht, die je hier vaak in de herfst en winter ziet.

Nu Christine dan niet beschikbaar is, probeer ik mijn zus. Zij zijn onderweg naar de vader van mijn zwager in New York City. Ze heeft dus alle tijd om bij te kletsen, waardoor de eerste helft van mijn wandeling lekker snel gaat.

Het is duidelijk dat allerlei mensen familie van verre over hebben. Kinderen spelen samen buiten en er worden groepsfoto's genomen. Cosmo krijgt ook heel wat aandacht van voorbijlopende wandelaars. Een echtpaar vertelt dat ze hun hond missen, dus even hun "fix" willen halen door Cosmo een knuffel te geven. Bij een huis staat twee gigantische opblaaskalkoenen, daar moet ik natuurlijk een foto van nemen!


Na een uurtje ben ik weer thuis. Rick en Saskia hebben intussen besloten, dat we naar de bioscoop gaan. Katja en Kai, die net op zijn, hebben daar geen oren naar. Zij blijven op de kalkoen "passen".

Dit is de eerste keer ooit dat we met Thanksgiving een film gaan kijken, dus we zijn benieuwd hoe druk het zal zijn. De keuze is gevallen op Arthur Christmas 3D bij Rave Motion Pictures in Fairfax Corner.

We zijn ruim op tijd, want wat als Thanksgivingmiddag populair blijkt te zijn om naar een film te gaan. Zodra we het gebouw binnenlopen wordt al duidelijk, dat dat niet het geval is. De jongens achter de concessies hebben niets te doen.

Tot onze verbazing zit er zelfs helemaal niemand in de zaal. We hebben de keuze uit alle stoelen! Als de film net begonnen is, komt er nog een stel met een kind. Dat is het dus. Ik heb te doen met de mensen, die hier vandaag voor zo weinig klanten toch moeten werken. Of het zou na de grote maaltijd drukker moeten worden, dat kan natuurlijk.

De film is superleuk! Ik kan hem van harte aanraden. Sowieso vind ik de meeste Kerstfilms al leuk, maar deze is echt zo'n grappig en verrassend verhaal, weer heel anders, dan andere geanimeerde Kerstfilms.

Inmiddels hebben we nog zo'n anderhalf uur voor de kalkoen klaar is. De kinderen helpen Rick gezamenlijk met de andere gerechten. Ik dek de tafel mooi, daarbij geassisteerd door Flapjack, Snickers, Zorro en Cosmo. Meike is de enige niet nieuwsgierige (hm, wie zei, dat wij vrouwen de nieuwsgierigen zijn?).


Het is zeer vermakelijk om de interacties tussen deze vier gade te slaan. Flapjack is natuurlijk nog helemaal de kitten, maar Snickers en Zorro hebben de overhand. Cosmo wil dolgraag met Zorro spelen en slaagt daar ook even in tot hij begint te blaffen en Zorro daarmee weer naar boven jaagt.

De footballwedstrijd tussen de Dallas Cowboys (waar Rick fan van is) en de Miami Dolphins begint. Ik heb het niet zo op met die twee teams, dus neem de enorme stapel met Black Friday advertenties, die bij de Washington Post werden bezorgd vandaag. Ik ga zeker niet om middernacht in de rij staan voor extreme koopjes, maar vind het wel altijd leuk om de aanbiedingen te bekijken. Wie weet zit er iets bijzonders tussen.

Als de kalkoen klaar is wordt het een race om alles nog lekker warm op te dienen. Als Rick en ik de kalkoen, maar liefst 20lbs, uit de oven dragen, blijkt er teveel jus omheen te zitten. Dat plenst met grote gutsen op de houten vloer, die spontaan zo glad als een bowling baan wordt! We glibberen en glijden, maar krijgen de kalkoen gelukkig wel heelhuids op het aanrecht.

Hoe gaan we de parketvloer nu weer begaanbaar maken? Gewoon met keukenrol lukt niet. Dan krijg ik de ingenieuze ingeving dat afwasmiddel vet moet afbreken. Ik maak een sopje en dweil daarmee. Wonder boven wonder werkt het als een tovermiddel! Het feestmaal kan nu gewoon doorgaan.

Er zijn dit jaar heel wat gerechten. Rick is voor minder hoeveelheid, meer smaken gegaan, wat Saskia en mij zeker bevalt. Het menu is als volgt:
- Kalkoen
- Cranberry saus
- traditionele stuffing
- corn bread stuffing (van Whole Foods, die erg lekker blijkt)
- aardappelpuree met knoflook en rozemarijn (die ik zelfs lekker vind en dat zegt wat)
- zoete aardappelen met marshmallows erop gesmolten
- mais
- sperzieboontjes
- worteltjes in cranberrysap (geen favoriet, helaas)
- acorn squash van Whole Foods
- mini croissants

Voor we gaan eten maakt Rick een toast en zeggen we traditioneel, waar we dankbaar voor zijn. Dat is heel wat en altijd goed om daar even bij stil te staan. Dan wordt er opgeschept en valt iedereen al gauw stil, want er wordt gesmuld.


Al ben ik geen kalkoenfan, deze vogel is erg lekker mals en ook de rest van de gerechten smaken prima. Ik vind het een van de best gelukte Thanksgiving maaltijden ooit. Er wordt dan ook goed gegeten en er is veel kalkoen over (leuk voor Rick, die graag nog lang sandwiches ermee maakt), maar van de rest misschien nog een lunch.

Met zijn allen ruimen en wassen we af. Ik klop alvast de slagroom voor de pumpkin pie, maar daar hebben nog geen ruimte voor. Eerst de spannende footballwedstrijd afkijken. In de laatste paar secondes wint Dallas. Als het erom spant wie gaat winnen vind ik het wel leuk om te volgen.

Vroeger keek ik alle wedstrijden en deed mee aan fantasy football op mijn werk en dergelijke. Ik vind het nog steeds een leuk spel, maar heb meer te doen, dan urenlang kijken.

Tijd voor pumpkin pie met de slagroom, die ik heb geklopt. Toen we hier pas kwamen vond ik pumpkin pie niet lekker. Met de jaren heb ik het leren eten en nu vind ik de kruidige pie zelfs heerlijk, vooral met verse slagroom.


Na de pie spelen we beneden in de basement Kinect Sports, niet makkelijk, even de calorieen een beetje eraf werken! Zo komt er een einde aan weer een heel gezellige Thanksgiving! Het Kerstseizoen is hier nu officieel begonnen. Op tv is dat ook meteen te merken, te beginnen met een nieuwe Kerstshow van Ice Age vanavond.

woensdag, november 23, 2011

Nieuwe trap en tapijt in de basement

Nou, voor het gisteravond, of liever zelfs vannacht, zover was, dat ik erbij lag als Flapjack, gebeurde er nog het een en ander. Daardoor werd het alweer na middernacht voor ik mijn bed zag. Gaap!

Kai belde tegen negenen, dat hij klaar was met zijn band repetitie. Of hij nu naar huis zou komen of morgen. Denkend aan het zware verkeer op de dag voor Thanksgiving raadde ik hem aan meteen te komen. Ik besloot, dom genoeg, op hem te wachten.

Om kwart over elf ben ik dan toch maar naar boven gegaan, want hij was er nog niet. Ik had inmiddels een zak chocolade pepernoten geopend en die vonden hun weg naar mijn maag maar al te snel! Daar moest ik afstand van nemen!

In bed kon ik de slaap niet vatten, toch wachtend tot ik het piepje, dat Kai's auto de oprit opkwam, hoorde. Toen dat net na middernacht eindelijk gebeurde, ging ook meteen de telefoon. Dat is nooit zo fijn midden in de nacht, dus ik vreesde meteen het ergste.

Gelukkig viel het mee. Het was Katja, die samen met een vriendin naar Washington was gegaan, maar vriendinlief had een jongen ontmoet. Zij ging bij die jongen blijven logeren en wilde, dat Katja dat ook deed. Katja had daar geen zin in en de metro reed al niet meer.

Arme Rick lag in een diepe slaap, maar aangezien ik niet in het donker kan rijden wekte ik hem toch. Rick was echt doodmoe, dus toen Katja opmerkte, dat ze ook een taxi kon nemen, namen we dat met beide handen aan. Weliswaar een duur einde van een avondje uit, maar beter dan een uitgeputte Rick helemaal heen en weer te laten rijden.

Eindelijk konden we dus beiden gaan slapen. Ik heb Katja niet eens thuis horen komen. Ze vertelde wel, dat de eerste taxichauffeur $60 van haar wilde hebben. Dat heeft ze geweigerd en een andere genomen, die een meter gebruikte (die eerste was helemaal illegaal bezig, want meters moeten hier gebruikt worden). Enfin, ze heeft het heelhuids thuis gehaald, maar is wel boos op haar vriendin.

De tapijtleggers voor de basement staan alweer om half acht voor de deur. Rick offert zich op om voor hen vroeg op te staan, zodat ik nog kan blijven liggen. Dat duurt niet lang, want als de houtwerkers aan de trap verder gaan vergaat horen en zien. Katja en ik staan tegelijk op, omdat we het lawaai niet meer aan kunnen horen. Tot onze grote verbazing slaapt Kai nog uren door!

Nu vrachtwagens met tapijt en hout onze oprit versperren, kunnen we er alleen met Ricks auto op uit. De andere drie auto's staan klem, al kunnen we natuurlijk vragen de bedrijfsauto's te verplaatsen. Maar dat hoeft niet, we kunnen best een dagje met een auto, denken we.

Al vrijwel meteen gaat dat mis. Rick en Katja willen koffie halen bij Starbucks en ik wil naar de sportschool. Nou ja, "wil", ik grijp het excuus meteen aan om dat bezoekje nog even uit te stellen.

Een uurtje later ga ik dan toch maar. Ik ben zo moe van de afgelopen paar korte nachten, dat ik mijn plan om gewichten te doen laat varen. In plaats daarvan doe ik een half uur intervals op de crosstrainer. Hopelijk heb ik morgen wel energie om meer te doen.

De zon komt intussen zo af en toe tevoorschijn en Cosmo is wel weer toe aan ontsnappen van het vele lawaai. Hij is er wel een beetje beter aan gewend, maar regelmatig schrikt hij van de plotselinge klappen. Ik moet mijn 10000 stappen nog volmaken, dus kan ook wel een wandeling gebruiken. Het waait enorm en het is woensdag, wat me meteen weer aan het Winnie de Poeh verhaaltje over de "Windsday" doet denken.

Kai is inmiddels ook eindelijk in het land der levenden. Met de twee collegestudenten ga ik bij Panera lunchen. Rick offert zich op om thuis de werkzaamheden in de gaten te houden.

Terwijl wij wachten op ons eten belt Saskia, dat ze klaar is met sporten. De sportschool ligt praktisch tegenover Panera, dus dat komt mooi uit, want het was een uitdaging om een parkeerplek te vinden. Saskia loopt naar het restaurant. Het is gezellig zo met zijn viertjes en we zien nog een paar bekenden ook.

Katja moet studeren en Kai naar zijn werk, terwijl Rick met van alles thuis bezig is. Saskia en ik bedenken dus dingen om weg te gaan van het nare geluid van de gereedschappen.

Om te beginnen rijdt Saskia naar Whole Foods. Het is overal verschrikkelijk druk vandaag, de dag voor Thanksgiving, zo ook hier.

Saskia wil proberen te parkeren tussen twee auto's, maar het is nogal nauw. Haar ruimtelijke inschatting is nog niet zo goed. Ik wissel dus met haar, zodat ik kan parkeren. Er heeft zich al een hele file achter ons gevormd met vooraan een oude dame, die hard op haar toeter zit te drukken. Pfff, een beetje geduld mag toch wel. Ik ga maar eens een "student driver" sticker of magneet bestellen, dat wil Saskia ook graag.

In de supermarkt kiezen we een paar bijgerechten voor het Thanksgiving maal morgen. Rick heeft verder alle benodigdheden al verzameld. Het zal weer een heel diner worden. Ik ben in ieder geval blij, dat de kinderen allemaal thuis zijn en we morgen met zijn allen gezellig dit bijzondere, niet op commercie gebaseerde, feest gaan vieren.

Saskia en ik waren eigenlijk van plan om naar de bioscoop te gaan, maar op de radio horen we over files overal heen. We kijken elkaar eens aan. "Wil jij echt graag gaan?", vraag ik Saskia. Zij haalt haar schouders op en er volgt een typische "Ik weet niet, jij?". Ik weet wel, dat Saskia heel graag haar rijden oefent, dus ik stel voor, dat we parkeren gaan oefenen.

Daar is Saskia natuurlijk helemaal voor te vinden. De grote parkeerplaats van het Community Center, die vandaag vrijwel leeg is, leent zich er goed voor. Ricks auto heeft, net als de van overigens, sensoren als je te dicht ergens bij komt, dus dat gaat al helpen.

We beginnen makkelijk met voor inparkeren tussen de lijnen. Althans, dat lijkt makkelijk, maar het lukt nog niet de helft van de tijd in een keer. Wat is dat moeilijk uit te leggen, zeg! Toch krijg ik het gevoel, dat dit haar helpt gevoel te krijgen voor de auto en zijn wendbaarheid.

Na een tijdje proberen we achteruit inparkeren, ook een leuke. En dan word ik helemaal dapper en laat haar naast een echte auto parkeren. Ik moet heel erg uitkijken met mijn uitlatingen, zodat Saskia niet zenuwachtig wordt, maar laten we zeggen, dat er nog heel wat oefening nodig is. Toch gaat het ietsje beter en dat is het doel.

Rick belt, dat we eigenlijk vrijwel geen wijn of bier meer hebben en dat willen we morgen toch wel hebben. Het is overal zo druk, maar ik hoop, dat het bij The Fresh Market wat rustiger is. Dat blijkt het geval en Saskia parkeert de auto keurig naast een andere auto. Ok, het is een dubbele open plek en ze moet even maneuvreren, maar staat tussen de lijnen. Hoera, succes!

Dit is voor mij de tweede keer in The Fresh Market en voor Saskia de eerste. Ik moet toegeven, dat ik er om te beginnen niet erg enthousiast over was, maar nu zie ik wel veel lekkere dingen. Daaronder Belgische chocolade "chips", die we al eerder hebben gegeten en die erg lekker zijn. Ook hebben ze een goede selectie van Ricks favoriete Belgische bieren. De wijnafdeling is dan weer minder, vind ik.

Saskia rijdt naar huis en ik ben weer opgelucht, als zij de auto voor onze brievenbus parkeert. Ik heb de stalen zenuwen, die een rijinstructeur moet hebben duidelijk niet! Saskia is vastbesloten over iets meer dan vier maanden haar rijbewijs te halen. We hebben nog heel wat te leren!

Het nieuwe tapijt in de basement ligt er inmiddels. Het is werkelijk prachtig! Het lijkt wel een nieuwe basement. Wat een verschil maakt zo'n nieuwe vloer, zeg!


De trap is nog niet helemaal klaar, die mannen werken tot na zessen, maar dan ziet dat er ook prachtig uit. Vrijdag komen ze terug voor de loper. Ik vind het er zoveel beter uitzien! Eindelijk mijn wens, die ik eigenlijk twaalf jaar geleden al door had moeten zetten. Dit is wat je bij het binnenlopen ziet, tenslotte.


We zijn allemaal wat afgepeigerd en hebben zin om makkelijk pizza te bestellen. Sinds kort hebben we een Zpizza in de buurt, die organische pizza's maken. Dit is dus voor het eerst, dat we ervan bestellen, en ik vind hun menu zo lekker, dat ik niet kan kiezen.

Het wordt dit keer de Toscaanse pizza, super lekker! Katja is ook erg te spreken over haar Mexicaanse en Rick over de Santa Fe. Bij dit restaurant krijg ik ook het gevoel echt gewoon gezond te eten. Er wordt weinig vet gebruikt en zoals al geschreven is alles organisch.

Intussen ruikt het heerlijk naar pumpkin pie, die Rick vanavond al aan het bakken is. Vroeger vond ik die niet te eten, maar met de jaren heb ik het leren waarderen. Met een mooie nieuwe houten trap en schoon en nieuw tapijt in de basement en nog zoveel meer hebben we heel wat om dankbaar voor te zijn!

dinsdag, november 22, 2011

Miezerdinsdag

Kennen jullie dat, van die dagen, waar je bij het opstaan al weet, dat je jezelf er doorheen moet gaan slepen? Vandaag is zo'n dag voor mij. Ik heb al slecht geslapen en voel me niet al moe voor ik uit bed ga.

Rick heeft een tandartsafspraak en we verwachten de parketleggers voor de trap. Ik kleed me vast aan voor het geval ze vroeg komen, maar ga toch nog even liggen. Verder slapen lukt niet en als Christine opbelt sta ik maar op. Het weer werkt ook al niet mee, echt van dat "slaap"weer, mistig en miezerig, is het.

Terwijl ik mijn gepocheerde eieren zit te eten, komen de trapmensen eindelijk. Ze zetten een tent op voor de voordeur, zodat het hout droog zal blijven, en gaan hard aan het werk. Dat gaat met nogal wat lawaai gepaard, want ze moeten het hout van de trap schuren, want dat hoefden de tapijtleggers twaalf jaar geleden natuurlijk niet te doen.

Arme Cosmo is er helemaal ontdaan van. Hij houdt absoluut niet van harde geluiden. Ik neem hem, ondanks de regen, dus maar een tijdje mee voor een wandeling. Als Rick thuiskomt gaat hij in de basement werken, waar dat lawaai niet zo doordringt. Hij neemt Cosmo ook mee naar beneden.

Dat geeft mij de kans om naar de sportschool te gaan. Ik vraag Katja mee, want die wordt ook gek van het lawaai, maar sporten is kennelijk nog erger. Ik vind het juist voor deze ene keer heerlijk om op de stairmaster en crosstrainer rustig mijn boek te kunnen lezen. Ik verleng zelfs het uur om zoveel mogelijk stappen op de Fitbit te krijgen. Dat ding werkt verslavend!

Onderweg naar huis krijg ik een telefoontje van Katja, waar Rick en ik zijn. Hm, Rick moet toch thuis zijn, vertel ik haar, en ik ben onderweg. Katja heeft trek in lunch en ik ook. Rick is hard aan het werk en blijft dus liever thuis.

Katja en ik gaan er dan maar samen op uit, even weg van het lawaai. Eerst eten we lunch bij Pei Wei. Hier heb ik alweer een tijd niet gegeten, dus het is even menu puzzelen. Ik kies een kop hot and sour soep (die heb je in Nederland waarschijnlijk niet) en Vietnamese salade rolletjes, die erg lekker zijn. Katja neemt kip curry, die ook zeer goed smaakt, maar wel erg veel is voor een lunch!

Katja moet voor haar werk onder haar schort een wit topje dragen en Kai voor de Disney Store een zwart t-shirt met lange mouwen. Dat laatste ook om de tatoe op zijn arm te bedekken, want die past natuurlijk niet in het Disney beeld. Tot onze verbazing mag hij zijn baard wel laten staan. Ach ja, van de zeven dwergen hadden er zes een baard tenslotte.

Bij Target vind ik Kai's t-shirts vrijwel meteen, gelukkig. Ook Katja is direct klaar met de witte topjes. Zij wil ook nog een paar laarzen aanproberen, die haar goed staan. Waar kun je nu leuke laarzen voor $30 kopen? Bij Target, dus! Ik neem ook nog een paar van de lekkere gevoerde suede sloffen mee.

Op de terugweg kan ik mijn ogen nauwelijks openhouden. Het is zo'n deken van mist en miezer en ik ben gewoon moe! Ik wil niets liever, dan helemaal niets meer doen en hangen de rest van de middag.

Katja vertrekt naar Bath and Body Works voor training. Rick gaat nog wat laatste Thanksgiving inkopen doen en ik denk even te kunnen rusten, ondanks het trapgedoe.

Dan gaat de telefoon, Katja is haar tweede identiteitsbewijs vergeten. Of ik haar paspoort kan brengen. Het laatste, waar ik zin in heb, is naar de mall rijden, maar er zit niets anders op. Ik neem Cosmo ook maar mee, want ik wil hem niet alleen thuislaten zo nerveus.

Toevallig belt Rick me halverwege op met de vraag, waar ik ben. Hij gaat namelijk ook naar Tysons Corner en wil het paspoort wel meenemen. We besluiten elkaar op een parkeerplaats halverwege te ontmoeten. Ik ben Rick zeer dankbaar, want dat scheelt me heel wat gedoe met parkeren bij de mall.

Nu ik toch aan het rijden ben, sms ik Saskia of ze klaar is met sporten. Dat is bijna het geval, dus ik schrijf terug, dat ik eraan kom. Duidelijk is de Thanksgiving drukte begonnen, want het duurt meer dan een kwartier om die paar kilometer te rijden! Natuurlijk plenst het ook en regen maakt het verkeer hier nog erger.

Saskia staat al te wachten, als ik aankom. Gelukkig is het, ondanks alle nattigheid, allerminst koud buiten, want ze heeft alleen haar sportkleding aan. Omdat Saskia vanuit school naar de sportschool loopt, heeft ze maar weinig plek voor extra kleding. Hoe dat in de winter zal gaan moeten we nog even bedenken.

De trapmeneren, zoals ik ze voor het gemak even noem, vonden onze trap toch een uitdaging. Ze hebben de hele dag hard gewerkt, maar er zijn maar twee treden helemaal klaar. Ze zullen dus, helaas voor Cosmo, morgen ook weer de hele dag bezig zijn. Hopelijk hebben we donderdag een prachtige nieuwe trap.

Katja belt, dat ze klaar met haar training is en Rick en zij willen Thais avondeten bestellen. Allemaal prima, wat mij betreft. Ik trakteer mezelf op Pu Nim, gefrituurde soft shell crab in een pittige saus. Meestal vermijd ik gefrituurde gerechten, maar deze is zo lekker en ik heb het al jaren niet gegeten. Het smaakt net zo goed, als ik me herinnerde!

Katja gaat vanavond uit in Washington. Doet me denken aan mijn eerste jaren hier, toen ik dat vrijwel iedere avond deed na mijn werk. Ik raad ze een paar bars aan van toen, die er nu nog zijn.

Als tegenhanger daarvan doen de rest van ons aan bankhangen. En binnenkort hoop ik er net zo relaxed uit te zien, als Flapjack:

maandag, november 21, 2011

Au, mijn teen! En Nederlands eetclubje.

Mijn arme rechtervoet heeft het maar moeilijk op het moment. Niet alleen heb ik nog steeds last van de pees in mijn enkel, maar gisteravond haakte ik mijn middelste teen op de een of andere manier in het deurtje van Zorro's reismand. Gevolg: een paarse en heel pijnlijke teen vanochtend. Of hij gebroken is, weet ik niet, maar hij voelt "eng".

Wetend, dat ze niets aan gebroken tenen doen, probeer ik het maar te negeren. Sharon laat me maar niet springen, maar verder gaat alles toch gelukkig wel goed. Het scheelt, dat het de middelste teen is, de anderen houden hem in bedwang. Ik merk, dat de personal training zijn vruchten afwerpt, want ik kan steeds zwaardere gewichten gebruiken.

Na het uur met Sharon ga ik nog een half uur op de crosstrainer. Dan heb ik mijn sporten er voor vandaag weer opzitten. Een blik op mijn Fitbit laat zien, dat ik 5000 passen heb gezet. Pas de helft van het doel van vandaag! De wandeling met Cosmo gaat hopelijk de rest van de 10000 volmaken.

Vanavond is er weer een Nederlands vriendinnenclubje avond en ik heb beloofd een voorafje mee te brengen. Daarvoor heb ik gisteren een heel lekker uitziend (en vooral makkelijk!) recept gevonden op Delish.com.

Bij de Giant ga ik de ingredienten halen. Daar zie ik, dat de gele paprika's uit Nederland komen. Hoe toepasselijk, Nederlandse paprika's voor een Nederlands etentje!


Katja is inmiddels ook op en wil natuurlijk haar favoriete lunch, pho, gaan eten. Daar zeg ik nooit nee tegen, zeker niet op een grijze (hoewel weer vreemd warme met 17 graden) dag als vandaag.

Katja is ook tot de ontdekking gekomen, dat ze al haar make up is vergeten mee te nemen. Die heeft ze natuurlijk wel nodig, als ze morgen gaat werken. Na de lekkere hete soep lopen we dus even naar CVS om de nodige spullen te kopen. En, mijn hemel, zij heeft heel wat nodig! Een bezoek aan CVS is altijd "gevaarlijk" met mijn meisjes!

Precies als we thuiskomen zijn de mensen, die onze ballustrade van de trap gaan verwijderen er ook. Het is een echtpaar en ze kwamen gisteren al kijken hoe lang ze ervoor nodig zouden hebben. Ze schatten 3,5 uur, maar na minder dan 2 uur is alles er al af. Het ziet er vreemd uit zo zonder railing.


Morgen wordt de nieuwe trap geinstalleerd en woensdag komen ze terug om de railings er weer op te zetten. Ik ben vooral wat nerveus met Cosmo, want die dendert die trap op en af.

Voor ik mijn voorafje maak, laat ik Rick even proeven. Hij vindt het erg lekker, dus ik draai de rolletjes. Die bestaan uit drie speertjes gele en rode paprika en plakjes rosbief besmeerd met Boursin. Het ziet er vrolijk uit en hopelijk vinden de anderen het ook lekker.


Rick brengt mij naar Karin en samen rijden we naar Herndon, naar het huis van het nieuwste lid van ons eetclubje. Die woont schitterend in een nieuw enorm huis! Het wordt weer een heel gezellig etentje.

Mijn voorafje wordt goed ontvangen en de hoofdmaaltijd is een lasagne met prosciutto en pijnboompitten. Toe is er een overheerlijke en luchtige yoghurttaart. Het is iedere maand weer genieten van de verschillende culinaire hoogstandjes (niet die van mij, hoor). Volgende maand slaan we over, te druk, dus zullen in het nieuwe jaar weer bijeenkomen.

zondag, november 20, 2011

Over een concert, haring en paling en Ricks verjaardag

Zaterdag

Saskia heeft Alexandra en Kaylee te logeren gehad en die laatste wil ook graag met ons mee naar de sportschool. Met twee tieners rijd ik er dus heen. Onderweg willen de dames per se het radiostation dat al ononderbroken Kerstmuziek speelt aan. Een beetje vroeg nog naar mijn smaak, maar als het dan aanstaat is het wel weer gezellig sfeervol. Saskia is zo mogelijk nog meer dol op alles wat met Kerst te maken heeft, dan ik.

Omdat dit een weekend met allerlei lekker eten gaat worden, doe ik extra mijn best. Ik stel de stairmaster een niveau hoger in en ook de crosstrainer zet ik zwaarder. Zo heb ik het gevoel een uur lang flink gesport te hebben, een aantal van de te komen calorieen zijn zo hopelijk al verbrand. Op de Fitbit zie ik, dat ik in dat uur ongeveer 7000 stappen heb gezet. Het valt nog niet mee om de 10000 vol te krijgen!

Op de terugweg halen we ballonnen voor Rick bij Party Mania. Ook vind ik daar een hilarische kaart voor Christines verjaardag straks in januari. Maar voor Rick vinden we geen leuke kaarten. Dan ook nog maar even naar Walgreens, waar ze betere keuze hebben, en we meteen een paar heel grappige vinden.

Van hieruit wil Saskia graag naar huis rijden. Dat doet ze wel goed, maar we zijn nog niet uit het "witte knokkels" stadium. Zo af en toe houd ik mijn hart vast. Voor de zoveelste keer zou ik willen, dat ze eerst met een bevoegde rijleraar leerden rijden en daarna pas de uren met ons zouden moeten doen. Maar het is niet anders.

Donderdag hebben Rick en ik vijf vrijkaartjes voor een concert van Joe Jonas ter ere van de opening van de Microsoft Store gekregen. Saskia heeft daarvoor Kaylee en Laura meegevraagd en Rick en ik besluiten de andere twee kaartjes te gebruiken.

Het concert wordt buiten op een van de parkeerplaatsen van Tysons Corner gehouden. We hebben enorm geluk met het weer. Het is prachtig zonnig en met een graad of 15 een stuk warmer, dan gisteren. Ik kende Joe Jonas' muziek niet, maar vind het best prettig om naar te luisteren. Het gros van het publiek zijn tienermeisjes en Joe kent zijn aantrekkingskracht zeker!

Na een vermakelijk uur is de muziek klaar en gaan veel mensen in de rij staan voor een handtekening. Helaas voor de meisjes hebben we daar geen passen voor gekregen. Ze lachen, dat Joe Jonas eigenlijk helemaal niet "cool" is voor hun leeftijdsgroep, maar ze toch wel een handtekening hadden gewild.

In de parkeergarage wacht ons een onaangename verrassing. We staan op het bovenste, zevende, parkeerdek en de file om naar buiten te komen begint hier al! Zogenaamd wordt het verkeer geregeld, maar duidelijk zeer onbekwaam. Pas veertig minuten (!) later verlaten we de garage.

Kai is inmiddels ook thuis en gaat met ons mee naar Washington. Daar wordt bij de Nederlandse ambassade de jaarlijkse haring- en palingavond gehouden. Rick en ik zijn daar allebei dol op en Kai wil het ook weleens proberen.

Bij aankomst zien we al meteen bekenden, dus dat is leuk. We kopen bonnen voor de diverse versnaperingen en bestellen een drankje. Rick is helemaal blij Grolsch te kunnen drinken! De eerste lading bitterballen komt net uit de frituurpan, dus daar bestellen we twee porties van. Die vindt Kai in ieder ook heerlijk.


De opkomst is veel minder, dan ik me van vorige jaren herinner. Ik krijg de indruk, dat de Nederlandse Vereniging hier een stuk kleiner is geworden, maar dat kan ik mishebben. In ieder geval vinden we nog een tafeltje vrij.

Even later komt daar ook een Amerikaan bij staan. Hij komt me vaag bekend voor, maar ik kan hem niet plaatsen. Dat verandert, als ik zijn vrouw, Inge, aan zie komen lopen. Haar heb ik vorige week "ontmoet" op Facebook en we hadden afgesproken elkaar vanavond in het echt te gaan zien. Het is meteen een gezellig gesprek en we spreken af eens samen iets te ondernemen.

Tot onze verrassing komen ook de schoonouders van mijn broer nog even langs. We hebben hen al jaren niet gezien en we kletsen gauw bij. Zij wonen een gedeelte van het jaar vlakbij ons in een appartement bij de metro en de rest van het jaar in Nederland. Dat bevalt ze prima.

Intussen smullen we van de haringen en palingbroodjes en Rick en Kai ook van de broodjes kaas. Kai vindt de vis wel lekker, maar het zou niet zijn eerste keus van eten zijn, krijg ik zo het idee. Ik wilde wel, dat ik een grotere maag had, want ik ben dol op vooral haring. Maar op een gegeven moment kan ik er geen hap meer bijeten!

Na een paar uur nemen we afscheid. Het was een van de leukste haring- en palingavonden, die we hebben bezocht. We kwamen zelfs nog tijd tekort, want met sommige bekenden daar hebben we nauwelijks gepraat.

Zondag

Er is er een jarig, hoera, hoera, en dat is Rick. Hij heeft gevraagd om ons traditionele Starbucks ontbijt, dus dat ga ik halen. Dit keer wil Rick een venti skinny eggnog latte. De lattes zijn mij te melkerig, dus ik neem koffie met een smaakje, dit keer caramel.

Kai is nogal zenuwachtig, want vandaag moet hij bij de Disney Store gaan trainen. Daarvoor moet hij gekleed zijn in een zwarte broek en zwart t-shirt en twee identiteitsbewijzen mee. Ik ben heel benieuwd, hoe hij het gaat vinden!

Terwijl Rick en Saskia naar de Giant gaan om de rest van de ingredienten voor het Thanksgiving diner te kopen, doe ik een half uur op de crosstrainer boven. Die machine heb ik echt herontdekt de laatste tijd. Het is weer een andere manier van spieren gebruiken, dan de machines bij de sportschool.

Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot 17 graden! Tijd dus om een flinke wandeling met Cosmo te maken. Dat "moet" ik ook wel, want ik zit nog lang niet aan mijn 10000 passen op Fitbit. Ik moet zeggen, dat ik het een heel leuk ding vind. Hij vertelde me vanochtend zelfs, hoe lang het duurde voor ik in slaap viel, hoe vaak ik wakker werd (10 keer maar liefst, maar ik heb ook niet zo lekker geslapen) en meer.

We lopen naar Southside Park, want ik vind het altijd lekker om een beetje in de natuur te zijn. Nou, dat zijn we zeker, want opeens springt er een enorm hert uit de bosjes zo vlak voor ons het pad op. Ik schrik me lam, want het scheelde een haar of hij was tegen ons aangerend. Wat zijn die beesten groot van zo dichtbij! Cosmo begint gelijk keihard te blaffen en ik kijk verbijsterd het wegspringende witte staartje na!

Voor zijn verjaardagslunch wil Rick graag een pasty van Pure Pasty Company. Er zijn verschillende keuzes en ik neem de wintergroente met kaas pasty. Rick is dol op lam, dus dat is zijn keuze. Behalve pasties hebben ze hier ook allerlei andere Britse produkten, waar Rick dol op is. Ik maak een mentale notitie voor Kerstcadeautjes.

We kijken nog even in de splinternieuwe banketbakkerij, Sweet City Desserts, en daar worden we wel vrolijk van. Ze hebben er de lekkerste dingen, waaronder allerlie soorten mousse. Voor speciale gelegenheden iets om in gedachten te houden.

Over speciale gelegenheden gesproken, opeens herinner ik me, dat ik de taart nog op moet halen. Was ik dat toch bijna vergeten! Bij Amphora Bakery moeten ze er even naar zoeken, terwijl ik me vergaap aan de prachtige Thanksgiving taarten, die ze er hebben staan. Met een prachttaart ga ik even later naar huis.


Saskia is inmiddels met Laura naar Washington. Voor hun fotografieklas moeten ze foto's nemen van architectuur. Nergens kan dat beter, dan in de stad, natuurlijk. Op een andere dag was ik met ze meegegaan, maar nu heb ik haar tips gegeven over welke gebouwen interessant zijn. Ik ben benieuwd naar de resultaten.

Serena komt langs om een lading was in onze wasmachine te doen. De hare doet het niet meer en ze moeten tot dinsdag op de nieuwe wachten. Een gezin met drie kinderen, die ook nog eens sporten, kan natuurlijk niet meer dan een week wachten met wassen. Serena vertelt, dat ze ook een lading bij twee andere buren heeft gebracht. Ze vindt het wel gezellig zo even buurten op de zondagmiddag.

Na zo'n vijf uur training komt Kai thuis. Hij vond het wel interessant. Hij moest allerlei geschiedenis van Disney leren en leren over de produkten en verschillende Disney figuren. Ook moest hij rolspelen, hoe hij de "Magic" in een bepaalde situatie zou brengen. Straks moet hij het typische "Disney gevoel" overbrengen in zijn interacties met de kinderen in de winkel. Hij moet woensdag terug voor meer training. Ik ben heel benieuwd, hoe hij het verder gaat vinden.

Gedurende dit alles hebben Rick en ik de footballwedstrijd tussen de Redskins en de Cowboys aanstaan. Geen van beide teams doen het dit seizoen goed, maar dit is wel een erg spannende wedstrijd. Helaas verliezen de Redskins in overtijd toch weer, boe!

Nu is het wachten op Katja's thuiskomst. Zij is verlaat, omdat ze zich gisteren niet lekker voelde. Net na vijven horen we het piepje, dat haar auto de oprit op komt rijden. Het gezin is weer (heel) even compleet.

Als restaurant voor zijn verjaarsmaal heeft Rick Fireworks Pizza in Arlington uitgekozen. Voornamelijk om hun enorme lijst met bierkeuze, vandaar dat hij Kai heeft gevraagd terug te rijden. Het wordt een gezellige maaltijd en we smullen allemaal van de pizza's. Ik heb er allerlei groentes, prosciutto, gorgonzola en feta op, mmmmm!!!

Voor Kai terugrijdt naar Richmond geven we Rick zijn cadeautjes. Helaas had ik er een online besteld, die niet op tijd aankwam. Vanochtend heb ik dus maar gauw een Starbucks cadeaubon gekocht om dat hiaat op te vullen. De kaarten en cadeaus worden met veel enthousiasme door Rick ontvangen.

Kai vertrekt weer naar school, waar hij tot woensdag zal blijven. Virginia Tech heeft de hele week vrij, maar VCU niet. Dat vindt Kai wel prima, zo kan hij nog een keer met zijn band repeteren.

Nu is het tijd voor taart. Ik steek een grote "5" kaars en twee kleine kaarsjes op de kleine daarvoor geschikte plekjes, voor 52 jaren. Saskia steekt ze aan en we zingen Happy Birthday. Dan blaast Rick de kaarsjes uit en verdeelt de stukken taart. Ik ben over het algemeen geen taartliefhebster, maar deze is werkelijk zo lekker! Vooral het pure chocolade gedeelte, want puur is mijn favoriet.


We eindigen Ricks verjaardag met het kijken naar sentimentele Kerstshows op het Hallmark kanaal. Saskia heeft haar liefde voor Kerstmis van niemand vreemd. Ik denk, dat Rick ook heel tevreden is met deze verjaardag. Het was ook een van de warmste in onze herinnering, om acht uur was het nog 18 graden!

Foto's van het Joe Jonas concert staan hier.

vrijdag, november 18, 2011

Brrr, koud opeens!!!

Het heeft vannacht flink gevroren en zelfs met de ramen dicht heb ik het koud gehad in bed. Dit weekend zullen we echt de winterdekbedhoes op ons bed moeten leggen. Ik verlang alweer terug naar de 23 graden van maandag!

Rillend kom ik bij de sportschool aan. Gelukkig warmt Sharon ons al gauw op met allerlei ingewikkelde gewichtenoefeningen. Het wordt een gezellige kletsklas, want we zijn vandaag alleen met ons "oude" groepje. De afgelopen paar weken was de klas erg vol, dus kwam er weinig van kletsen tijdens het sporten. Zoals de meeste vrijdagen ga ik na het uur gewichtheffen nog een half uur intervals op de crosstrainer.


Op weg naar de gym bracht deze een glimlach op mijn gezicht

Met deze kou moet ik eerst douchen en me warmer aankleden voor ik Cosmo uit ga laten. Dat vind ik wel weer erg jammer, moet ik zeggen. Met skijack, handschoenen en warme laarzen aan loop ik met Cosmo door de bosjes achter het zwembad. Mijn lichaam is duidelijk nog helemaal niet aan 7 graden gewend, wat wil ik ook, het was woensdag nog twintig graden!

Op Facebook vroeg mijn vriendin Lauren om een foto van Hornsby, het beroemde cement varken, uitgedost in Thanksgiving costuum te maken voor haar tweejarige Dane. Dane is helemaal weg van dit varken en met reden. Mensen stoppen ervoor om foto's te nemen.


Ook nu stopt er een minivan, maar dat is voor mij. Nellie, die ook een al oude Aussie had, vertelt, dat ze haar helaas heeft moeten laten inslapen. Zij nodigt mij uit om hun nieuwe puppy, Cooper, te gaan ontmoeten. Volgens haar lijkt hij precies op Cosmo. Ik kan niet wachten! Ik denk, dat ik van nu af aan ook altijd Aussies wil als hond. Ik kan me geen liever maatje voorstellen, hoewel de sheltie van Mary Ellen ook erg schattig is.

De bomen staan allemaal saai te zijn in hun grijsheid na al die kleurenpracht van de afgelopen weken. Opeens zie ik een schitterende felgele boom nog pronken tegen de knalblauwe lucht. Daar moet ik natuurlijk een foto van maken, de laatste kleurige van dit herfstseizoen, ben ik bang.


Bibberend van de kou kom ik weer thuis. Dit is absoluut een pho dag! Die lekker hete Vietnamese soep is de perfecte manier om op te warmen (zowel qua temperatuur, als qua kruiden, want ik doe er altijd heel wat hete saus doorheen). Bij Pho Thang Long kent de jonge serveerder me al en vraagt, of ik de "usual" wil. Ja, lekker, de soep met visballen en garnalen, het is weer smullen.

Bij Pro Nails 3 zit Thu al op me te wachten. Ik heb op het laatste moment besloten mijn nagels te laten doen vandaag. De Gelish heeft het goed gehouden, maar twee nagels zijn aan het breken en die voelen vervelend.

Het heeft toch twee weken erop gezeten en mijn nagels moeten gewoon nog sterker worden. Ik vind het fijn mijn eigen nagels weer te hebben hiermee. Ik laat het dus weer aanbrengen, dit keer in een felroze met verschillend gekleurde glittertjes. Het ziet er goed uit. Wie weet kan deze laag er drie weken opblijven.

Thuis tref ik Saskia en Laura aan. Zij gaan boven sporten. Op het moment worden de sportapparaten en gewichten boven weer flink gebruikt door de tieners. Ik hoor zo af en toe de gewichten op de grond vallen en steek daar toch een stokje voor, vooral ook omdat het Cosmo helemaal nerveus maakt.

Gisteren heb ik een Fitbit gekocht en installeer die op mijn laptop. Het is een heel klein apparaatje, dat je bij je draagt(bij vrouwen vaak aan de bh, dus dat doe ik ook). Hij houdt van alles bij van hoeveel stappen je neemt tot hoe goed je slaapt. Ik ben heel benieuwd, van wat er tot nu toe van heb gezien ga ik hem zeker goed gebruiken.

Rick komt ook al vroeg thuis, want hij wil voor het donker de bladeren in de achtertuin nog opruimen. Tegen zevenen brengen we Saskia naar Laura's zestiende verjaarsfeest. Rick stelde eerder al voor om bij Glory Days Grill te gaan eten.

Daar zeg ik nooit nee tegen, want die Vermonter sandwich van hun vind ik zooooo lekker!! We moeten wachten op een tafeltje, maar er zijn twee stoelen vrij aan de bar. Daar kunnen we ook eten bestellen, dus dat doen we gewoon. Vaak krijg je aan de bar nog betere service, dan aan een tafeltje.

Het is ook gezellig zo in die drukke bar. Heel ongewoon voor hem maakt Rick me attent op een vrouw aan de overkant, die wel heel makkelijk het bier naar binnen werkt. Ze is met een man en een andere vrouw en de lichaamstaal van de man en haar is interessant.

Jammer genoeg zijn wij klaar en kunnen niet zien hoe het verder gaat. Zou hij iets met haar willen? Geeft zij hem de koude schouder (geen Nederlandse uitdrukking, ik weet het)? Rick en ik zijn blij die dans niet meer te hoeven maken en hopen ook niet weer in die positie te hoeven verkeren!

Tot slot deze video over Sinterklaas, die ik zo leuk vind:

donderdag, november 17, 2011

Opening Microsoft Store in Tysons


De kittenfoto van vandaag, met Cosmo's verjaarsspeeltje

Rick staat helemaal opgewonden op, want de dag is eindelijk gekomen, dat de grote Microsoft winkel in Tysons Corner officieel geopend zal worden. Rick heeft veel geholpen met trainen van de medewerkers. Daarom hebben wij van de manager VIP passen gekregen.

Rick vertrekt al ver voor de openingsceremonie en ik beloof hem in de mall te ontmoeten. Ik denk ruim de tijd te hebben, zelfs nog te kunnen sporten, maar waar mijn hoofd was is me een raadsel!

Terwijl ik op mijn gemak de ingredienten voor taco soep in de crockpot gooi, sms-t Rick me of ik al op weg ben. Eh, nee? Ik heb nog niet gesport of gedoucht. Maar het knippen van het lint is over tien minuten en de opening over veertig, schrijft hij terug!

Vandaag wordt het lopen door de mall dus maar mijn sporten. Het knippen van het lint mis ik, maar kom net op tijd om de laatste speeches voor de opening te horen. Er staat een flinke menigte, maar Rick ziet me al gauw aankomen. Hij overhandigt mij mijn pas.

Ter ere van de opening van de winkel geeft Microsoft $1,2 miljoen dollar aan goede doelen, waarop de plaatselijke bevolking heeft gestemd. Ik ben blij te horen, dat het Fairfax County school district, waar Saskia's school ook deel van maakt, ook een groot gedeelte krijgen aan computersoftware.

De winkel is nog afgedekt met een groot doek en precies op tien uur valt dat met veel vrolijke muziek. Het is werkelijk een schitterende winkel, ik kan niet anders zeggen. De muren zijn interactieve schermen met informatie. Er staan allerlei produkten, waarop je de verschillende Microsoft produkten kunt uitproberen. Daar horen ook een aantal enorme schermen om X-Box en Kinect mee te spelen bij.

Een heel aantal van Ricks collega's is ook aanwezig en we kletsen met deze ne gene. De manager drukt Rick ook vijf tickets voor het concert van Joe Jonas op zaterdag in de hand als dank voor de hulp. Hopelijk kunnen Saskia en haar vriendinnen daarheen.

Rick heeft ook een coupon voor 35% korting op alles in de winkel van 10 tot 12. We besluiten alvast een paar Kerstcadeautjes te kopen voor de kinderen. Ook verrast Rick mij met een Fitbit. Dat lijkt me een heel leuk apparaatje, ik kan niet wachten het te gaan gebruiken!

De tijd vliegt al spelend en winkelend. Ik denk dat deze winkel erg succesvol gaat zijn. Het is inmiddels lunchtijd en Rick en ik bedenken, waar we willen gaan eten. Zo gezellig, zo'n lunch samen midden in de week!

De keuze valt op Seasons 52. Ik heb ontzettende moeite een keuze te maken, want ik vind werkelijk alles op het menu lekker! Dit is een van de weinige restaurants, waar dat zo is.

Uiteindelijk neem ik een kop van hun pittige uien-runderbouillon en de flatbread (soort pizza) met garnalen en chipotlesaus, die heel pittig is. Het is allemaal heel erg lekker! Rick heeft dezelfde soep en vistaco's en smult ook. Het is gewoon allemaal zo licht en gezond bij dit restaurant.

Na het eten gaan we nog even terug naar de Microsoft Store en Rick praat, nu het wat rustiger is, met een aantal van de medewerkers. Ze zijn allemaal lekker jong en heel enthousiast. Een aantal zijn hier tijdelijk van andere Microsoft winkels, Rick leert er een van de Mall of America in Minnesota wat estra dingen over een van de apparaten, die Rick vaak aan klanten demonstreert.

Nu ik Rick hier in een mall heb, vraag ik hem of hij alsjeblieft naar twee winkels wil gaan met mij om naar broeken te zoeken. Ik heb die ook hard nodig, want ik zag tot mijn schrik, dat een paar van mijn favorieten grote verslijtplekken vertonen. Ik moet beloven, dat het er maar twee gaan zijn, want Rick moet ook nog werken vanmiddag.

Prima, ik kies strategisch de Levi's winkel en Madewell. Daar ben ik in het verleden goed geslaagd.

Goede keuzes, want ik slaag bij beiden met goedkeuring van mijn wederhelft. Bij Levi's worden mijn "curves" zelfs opgemeten om te kijken, welke stijl jeans het best bij mij past. Ik moet zeggen, dat werkt inderdaad prima. Ik slaag met een spijkerbroek en een zwartfluwelen broek. Ik ben blij te zien, dat mijn maat na een jaar of drie nog hetzelfde is.

Ook bij Madewell gaat het vlot. Ze hebben ribbroeken van 34 inches lang en ik kies een grijze en een donkerblauwe. Rick snapt niet, dat ik twee dezelfde broeken in verschillende kleuren neem. Ik leg hem uit, dat het vrijwel onmogelijk is om lang genoege broeken te vinden, die ook nog eens flatteren. Hij ziet mij nu binnen het halve uur slagen met vier broeken, maar dat is, omdat ik weet, waar ik ze kan vinden. Negentig procent van de broeken in de mall is te kort voor mij.

Rick neemt afscheid en gaat terug naar kantoor. Saskia belt dat ze klaar is met de Octagon Club en opgehaald moet worden. Als ze hoort, dat ik in de mall ben, verzucht ze, dat zij daar ook heen wil. Ik beloof haar op te halen en samen terug te gaan naar de mall.

Onderweg vertelt Saskia dat Laura's verjaarsfeestje morgen is en zij dus een cadeautje voor haar wil zoeken. Dat is gauw gevonden, want er is een standje met "dier"mutsen bij de mall, die lekker warm en leuk zijn. Saskia kiest een zebra voor Laura.

Het is inmiddels ook weer een heel stuk kouder, slechts 7 graden! Saskia heeft het constant koud, dus we gaan op zoek naar warme truien voor haar. Bij Macy's slagen we zomaar voor drie hartstikke leuke truien, alweer ook voor hartstikke leuke prijzen. Ik weet niet, waarom alles nu al zo afgeprijsd is, maar wij zijn er blij mee.

We kijken nog wat verder rond bij Macy's, maar ik vond die bij Fair Oaks gisteren eigenlijk leukere dingen hebben. We verlaten de mall en Saskia vraagt of we nog even langs Safeway kunnen gaan. Zij heeft appels en ijs "nodig". Dat ijs is haar traktatie na het avondeten. Ik ben de enige in de familie, die geen grote zoetekauw is.

De zon gaat al onder, dus ik wil het snel gedaan krijgen, zodat ik niet in het donker hoef te rijden. Als we weer buiten komen is het wel zo ver, maar de Safeway ligt erg dicht bij ons huis. Ik vind dit niet in het donker kunnen rijden wel een heel hinderlijke "handicap" (ik weet het, het kan veel erger) om te hebben in de winter.

Het is goed, dat de taco soep al heeft staan pruttelen, want Rick komt nogal laat thuis en Saskia en hij moeten er weer op uit. We eten dus gauw en dan gaan zij naar Falls Church High School voor een Partners for Safe Teen Driving cursus. Die is verplicht in Virginia (nieuw sinds Katja en Kai) voor iedere high school student, die zijn rijbewijs wil halen, en een ouder.

Rick heeft zich galant opgeworpen om dit te doen, want hij weet, dat een paar uur in de oncomfortabele stoelen 's avonds in zo'n school mij een pijndag zal bezorgen. Met frisse tegenzin gaan ze er dus heen, want ook Saskia is moe. Een paar minuten na zevenen gaat de telefoon en zie ik Ricks autonummer. Uh oh!

En jawel, ze kwamen door verkeer een minuut na zevenen aan en vonden uit dat de deuren onherroepelijk dichtgingen om zeven uur. Ze mochten dus niet meer naar binnen. Flink kwaad zijn ze er terecht om, maar het is volgens de politieagent de wet van Virginia. Kennelijk heeft degene, die die wet heeft geschreven, nooit in dit gebied met zijn vele files en oponthoud gereden!

Gelukkig vind ik een volgende cursus bij een andere high school op 8 december. Op Saskia's school is er een op 5 december, maar Rick weigert er Sinterklaasavond voor op te geven.

Foto's van vandaag in de mall staan hier.

woensdag, november 16, 2011

Shoppen met de hulp van mijn Facebook vrienden

Twintig jaar geleden ondertekende George Bush Sr. een wet, die vandaag, 16 november, Dutch-American Heritage Day maakte. Deze datum werd verkozen, omdat de Nederlandse goeverneur van het eiland St. Eustatius op deze dag van 1776 als eerste buitenlandse leider een welkomstsalvo liet afschieten voor een Amerikaans schip.

Het doet me stilstaan bij het feit, dat niet alleen ik, maar ook mijn kinderen, Neder-Amerikanen zijn en hoe Rick en ik die twee culturen in ons gezin hebben vermengd. Rick is zo mogelijk altijd nog vastberadener geweest, dan ik, om veel Nederlandse invloeden in ons leven te brengen.

Vandaag postte Katja het volgende als haar Facebook status, een bewijs, dat dat ook door de kinderen wordt gewaardeerd:
Since today is Dutch-American Heritage Day, I would have to say that I am thankful to be both an American and a Dutch citizen and that my parents took the time to bring my siblings and I up speaking Dutch:) Very proud of my heritage!

Het is maar een grijze, miezerige dag vandaag en het duurt even voor ik op gang kom. Ik had een gewichtenroutine op het programma staan en heb daar absoluut geen zin in! Toch maak ik mezelf klaar om naar de sportschool te vertrekken.

Om de tijd nog wat te rekken besluit eerst maar naar de Amphora Bakery te gaan om de taart voor Ricks verjaardag te bestellen. Rick is dol op chocolade en ik bestel een chocolade taart met witte, melk en pure mousse en chocolade ganache. Hij ziet er heerlijk uit! Zondag kan ik hem ophalen voor mijn chocoholic.

Nu zit er toch echt niets anders meer op, dan te gaan sporten. Ik begin met de gewichten en beloof mezelf ermee op te mogen houden, als ik het echt vreselijk ga vinden. Maar het valt mee, ik werk de Female Super Hero routine af, die Sharon me heeft gegeven, en dat gaat wonder boven wonder goed. Pfff!!!

Als beloning "mag" ik een half uur op de crosstrainer lezen. Mijn huidige boek, de derde in de "Wine Lover's Mystery" serie, speelt in Australie. Dit is het derde boek en alweer heel verschillend, een aanrader voor mensen, die van mysteries houden.

Deze regenachtige dag leent zich perfect voor een middagje shoppen. Ik begin met lunch bij de grote Whole Foods in Fair Lakes. Hun salad bar heeft de meest exotische salades met allerlei verschillende granen en groentes.


Rick griezelt daarvan, vandaar dat ik mezelf er zo af en toe op trakteer, want ik ben er dol op. Ik neem van iedere salade een klein beetje op een van hun grote borden. In het restaurant smul ik daarvan.


Nog niet zo lang geleden is in deze buurt een Nordstrom Rack geopend. Sharon raadde me aan daar eens te gaan kijken en dan vooral hun jurken. Om te beginnen zie ik de jurkenafdeling niet en zoek de rekken met topjes en broeken door. Die zijn niet bepaald mijn smaak. Ik probeer er een paar aan, maar geen succes.

Dan zie ik de jurken en vind er maar liefst vijf, die me wel wat lijken. De eerste, een blauwgroene jurk, staat me qua kleur wel, maar ik ben niet zeker van het model. Had ik nu maar een vriendin om mee te winkelen, want ik kan wel een mening gebruiken.

Dan gaat er een lichtje branden in mijn brein. Ik heb dan wel niemand hier, maar online wel honderden Facebook vriendinnen, die vast ook mee willen helpen besluiten. Ik neem een foto in de spiegel en post hem op Facebook. Al heel gauw komen de eerste reacties, die voornamelijk negatief zijn. Het model is inderdaad niet het meest flatteuze. Deze jurk wordt het dus niet.

De tweede jurk, een grijze gebreide, vind ik zelf erg leuk. Op Facebook zijn de meningen verdeeld, maar overwegend positief. De verlichting in de paskamer is ook niet je van het, dus dat zal sommige meningen ook beinvloeden. Deze jurk zie ik mezelf vaak dragen, dus die gaat mee.

De volgende twee jurken vind ik ook leuk. Een eenvoudige donkerblauwe gebreide jurk met een v-nek kleedt mooi af. De andere staat me wel goed, maar heeft korte mouwen en zit me net iets te strak. Ik kies dus de donkerblauwe.

Als laatste probeer ik een felrood jurkje aan, leuk voor de feestdagen. Ook dit vind ik mezelf leuk staan, maar plaats het voor de zekerheid op Facebook om de meningen van mijn virtuele vriendinnen te lezen. Inderdaad wordt deze jurk unaniem goedgekeurd. Toch handig, dat internet!


Helemaal blij met drie jurken maar liefst rijd ik naar Fair Oaks Mall. Nu ik de jurken bij me heb, wil ik er bij Macy's panties of leggings bij kopen.

Om bij die afdeling te komen moet ik door de schoenenafdeling. Ik kijk eens naar de laarzen, want ik zou wel graag een paar bruine willen hebben. Het lot is me gunstig gezind vandaag, want ik vind een heel leuk paar, dat als gegoten zit, en ook nog eens 40% afgeprijsd! Na ook nog een aantal heel leuke fantasiepanties te hebben gescored kan mijn dag niet meer stuk.

Door de mist en miezer rijd ik huiswaarts. Daar laat ik voor de zekerheid Saskia ook nog even keuren (ik ben niet onzeker, hoor!). Die geeft twee duimen omhoog voor alle jurken. Ook Rick is zeer gecharmeerd van de grijze jurk met de panty en laarzen, die ik aanheb, als hij thuiskomt. Het is alweer even geleden, dat ik zo blij was met nieuwe kleding!


De grijze jurk met bruine en grijze panty en nieuwe bruine laarzen

dinsdag, november 15, 2011

Cosmo is alweer vijf!

Natuurlijk wist ik gisteren al, dat dat mooie weer niet zou blijven. De zon houdt zich vanochtend dan ook schuil achter een dik wolkendek. Toch ben ik verbaasd over hoe warm het is, als ik Cosmo uitlaat. De voorspelling is, dat het kwik de twintig graden nog gaat halen vandaag, zelfs zonder zon.

Terwijl ik ontbijt eet, "klets" ik bij met Katja op MSN. Zij zit wel op school, maar wil vertellen over haar bezoek aan de pre-med counselor. Dat ging heel goed, terwijl ze van anderen had gehoord, dat deze dame onvriendelijk zou zijn. Ze was erg aardig tegen Katja en gaf haar goed advies.

Katja doet volgend jaar dus nog een vijfde jaar en doet dan ook een paar vakken over om betere cijfers daarvoor te halen. Ook gaat ze nog wat andere vakken, die goed op haar "cv" zouden staan, doen. Katja is vooral geinteresseerd in Doctor of Osteopathic Medicine, een gelijkwaardige opleiding aan Medical Doctor, maar meer met de hele mens in gedachten.

Later, dan ik wilde, ga ik op weg naar de sportschool. Het is een cardiodag vandaag. Na een half uur interval op de stairmaster doe ik ook een half uur interval op de fiets. Al lezend gaat dat lekker snel voorbij.

Inmiddels miezert het, maar ik ben de jarige Cosmo natuurlijk wel een wandeling verschuldigd. Over een geel, rood en bruin tapijt van bladeren lopen we door het bosje achter het zwembad. Dit keer is er helaas geen wild te bekennen.

Na de wandeling neem ik Cosmo mee naar Vienna. Eerst haal ik lunch voor mezelf bij Starbucks, want ik heb enorme zin in hun Aziatische bistro box. In de auto eet ik die op.

Zaterdag wilde Saskia een fietstocht gaan maken op de fiets, waarvan ik dacht, dat de achterband gemaakt was. Er bleek echter toch een lek te zitten, want hij was compleet plat. Ik neem hem dus terug naar Spokes Etc..

Onderweg heb ik nog bijna een ongeluk, want een oudere vrouw rijdt zo van de Whole Foods parkeerplaats vlak voor mijn neus de weg op. Ik kan nog net op tijd remmen en de persoon achter mij toetert razend. Er is letterlijk een paar centimeter tussen haar auto en die van mij. Hoezo hart in de keel?

Nog natrillend draai ik de parkeerplaats van Spokes Etc. op. Als ik uitstap zie ik dat er vlak achter me een botsing plaatsvond. De mannen in de fietsenzaak stellen me op de hoogte van de details.

Een vrouw met een mobiele telefoon aan haar oor had het briljante idee om midden op de vierbaansweg om te draaien en reed daarbij op een andere auto in. Het duurt minuten voor de ambulance (niet nodig, slechts een beetje schade) en politie er zijn en er vormt meteen een flinke file. Helaas is het hier in Virginia nog niet verboden om met een telefoon aan het oor te rijden.

De achterband is zo gemaakt en de fietsenmaker helpt me de fiets weer in de auto te doen. Intussen heeft de politieagent de betrokken auto's deze parkeerplaats op gedirigeerd. Daarbij heeft hij zijn auto recht achter mijn van gezet met voordeur open, zucht! Het laatste, wat ik wil, is een politieauto aanrijden! Gelukkig lukt het me voorzichtig er zonder problemen langs te laveren.

Aan de overkant is het eindelijk tijd voor Cosmo's uitje. Ik ben dolblij met de Petco, die hier gisteren opende. Zo lekker dichtbij! Als jarige krijgt Cosmo allerlei aandacht, wat hij prachtig vindt.

Cosmo mag zijn cadeautjes uitzoeken. Dat is nog moeilijk, want er zijn zoveel luchtjes! Ik laat hem uitgebreid snuffelen, maar als hij aan de zakken gaat bijten om ze open te krijgen steek ik daar maar een stokje voor.

Uiteindelijk worden het een bully stick, gevuld hoefje, een "stinkdier" met piepertjes erin en een blikje met lekker voer voor zijn avondeten vanavond. Bij de kassa krijgt Cosmo nog een lekkere traktatie. Volgens mij was dit zo dicht bij een verjaarspartijtje, als een hond zou kunnen komen.


Naast Petco ligt Walgreens. Ik heb wat verpakkingsmateriaal nodig daar en zie bij de kassa een bak voor Operation Santa. Na alle oorlogsmonumenten, die ik de hele zomer heb bezocht, denk ik veel vaker aan de soldaten en officieren, die zolang van hun familie weg zijn en hun feestdagen in verre landen moeten doorbrengen. Ik vind dit wel een heel mooi initiatief, dus grijp een handvol chapsticks, wat kauwgom en snoep en gooi die na het afrekenen in de doos. Het is maar iets kleins, maar als iedereen dat doet hebben die soldaten toch nog iets leuks met Kerst.

Kai zendt een sms-je dat hij "de baan" heeft. Hij is aangenomen bij de Disney Store! Echt erg leuk voor hem, want hij wilde dat erg graag.

Het gaat voor Kai erg goed op het moment. Hij vindt zijn schoolwerk erg interessant. Zijn huisgenoten en hij kunnen het erg goed met elkaar vinden. Hij heeft net een bandje gevonden, waar hij morgen mee gaat repeteren.

Nu heeft hij ook zijn eerste echte baantje en dat niet alleen, maar er is ook een meisje, waar hij het heel goed mee kan vinden. Het doet een moederhart natuurlijk helemaal goed om zoveel fijns in het leven van haar kind te zien!

Saskia moet zodra ze uit school komt naar de tandarts. Gewoonlijk zou ze daar erg over klagen, maar nu mag ze er van mij heenrijden. Dat maakt alles goed! Als Saskia de auto heeft neergezet (we moeten nog heel hard aan parkeren werken!), loopt zij naar de tandarts en ik neem het stuur over.

Bij het postkantoor gebruik ik de automaat om mijn pakje te verzenden. Eerst moet ik een oude dame ermee helpen, want die vindt het maar ingewikkeld. Na afloop bedankt ze me uitvoerig en ik hoor haar, als ze wegloopt, mompelen "forget that newfangled crap, next time I'll wait in line", hi hi. Ik vind het ding juist superhandig, binnen twee minuten heb ik mijn postzegel en ligt mijn pakje in de brievenbus.

Het tandartsenbezoek verloopt vlot en ik hoef niet lang te wachten tot Saskia klaar is. We maken een afspraak voor over een half jaar (eind mei, dat lijkt nu zo ontzettend ver weg!) en dan huppelt Saskia weer naar de van. Tot Saskia's genoegen laat ik haar nog wat extra rijden. We moeten toch die veertig uur volkrijgen en dat gaat met vijf minuten per keer niet zo snel.

Thuis snijd ik de groentes en ham voor het avondeten. Rick gaat namelijk zijn fameuze omeletten maken met een vulling van tomaat, paprika, ui, champignons, ham en kaas. Hij was als student een omeletchef bij een Italiaans restaurant en is er werkelijk een meester in.

Saskia, die altijd zei niet van eieren te houden, probeert het vanavond ook in het kader van alle dingen, die ze het afgelopen jaar wel lekker is gaan vinden. Wat blijkt? Ze smult ervan! Zo grappig, vorig jaar was de enige groente, die Saskia at, wortel, nu eet ze broccoli, paprika, asperge, spinazie, ui en zelfs champignons! Er is een wereld aan smaken voor haar opengegaan!

Meer blije jarige Cosmo foto's staan hier.