Zaterdag
Petra heeft al een flink stuk hardgelopen, als ik eindelijk tegen negenen mijn bed uitkom. Ik was van plan eerder op te staan, maar de afgelopen week heeft me kennelijk toch wel erg vermoeid. Ik werd met schrik om half negen pas wakker, ongekend!
Terwijl Petra en Lisa hun spullen inpakken (er moest een extra tas aangekocht worden), vertrek ik na mijn ontbijt gauw naar de sportschool. Daar doe ik een snel half uur op de crosstrainer. Langer niet, want ik wil verder zoveel mogelijk tijd met Petra en Lisa doorbrengen vandaag.
We drinken even lekker thee en vertrekken dan naar Pro Nails 3. Hier heb ik een afspraak gemaakt voor een "Gelish" manicure voor ons drieen. Saskia heb ik ook meegevraagd, maar die wilde niet.
Het zal misschien opvallen hoe Saskia afwezig was de afgelopen paar dagen, maar zij is zo moe van haar school en werk en probeert dan ook nog sociaal te zijn met vrienden en vriendinnen, tijd (of wil) om met ons mee te gaan ontbreekt. Ik laat het maar een beetje, ze heeft heel wat gaande.
Na een uurtje zijn onze nagels weer helemaal mooi. Lisa heeft een donkerroze kleur, Petra en ik wilden oorspronkelijk dezelfde, maar dan moest ik op haar wachten wat me te lang ging duren. Petra heeft dus de rode kleur met glittertjes er al in. Ik koos ook rood en verschillend gekleurde glittertjes erop. We zijn zeer tevreden, alleen zijn mijn nagels wel heel erg kort, ik moet het toch weer goed gaan bijhouden, zodat ze kunnen groeien.
Bij Starbucks naast de nagelsalon halen we drankjes, voor Petra natuurlijk de pumpkin spice latte. Ik houd het bij een ijsthee, want ik heb dorst. Lisa en ik kijken met verlangen naar de gezouten caramel "cake pop" (een lolly van cake met een jasje eromheen). Daarvan nemen we er ook een om te delen. Voortaan zal ik me moeten beheersen, want wat is dat ding lekker!
Voor de laatste lunch op Amerikaanse bodem hebben Petra en Lisa Panera gekozen. Een heel goede keuze, want alles is hier lekker. We nemen allemaal een You Pick Two. Ik, zoals gewoonlijk, de tonijnsalade sandwich op tomaten-basilicum brood en kippensoep. Lisa kiest de caesar salad en een gegrilde groente sandwich ook op tomaten-basilicum brood. Petra heeft de zwarte bonensoep en een kalkoensalade met noten, die er heerlijk uitziet.
Na afloop gaan we naar de buren, Robeks. Daar bestellen Petra en Lisa een pina collada (natuurlijk geen alcohol!) smoothie en ik mijn favoriete Green-V. Even lijkt het erop dat ik mijn zin niet ga krijgen, want er is weer eens een ingredient, spinazie, niet aanwezig. Dat is echt een ergernis bij deze keten. Gelukkig kan het drankje ook met boerenkool gemaakt worden en dat is net zo lekker.
Zodra we weer thuis zijn, laat ik Petra en Lisa het grappige filmpje van de comedienne, die haar nagels laat doen, zien. Het is zo precies zoals het eraan toegaat in de salons! En Anjelah, de comedienne, komt helemaal uit Californie, dus de Vietnamezen hebben duidelijk een monopolie op nagelsalons in dit land.
Petra laat me hun vluchtenschema van vandaag zien en daar zie ik 18:40 als vertrektijd staan. Petra had half zes in gedachten. Grappig hoe we deze week beiden een uur verkeerd zaten over een afspraak (ik dacht dat de lunchafspraak op donderdag een uur later was). Alleen is het natuurlijk beter om een uur eerder in gedachten te hebben, dan een uur later.
Nu hebben we wel opeens nog een uur om iets leuks te doen. Waarom in huis blijven hangen, als er nog zoveel te zien is. We besluiten eerst naar Michaels te gaan. Een goed plan, want hier vinden beiden allerlei leuke stickers en ik een grappig Thanksgiving peper en zout stelletje.
Daarna bezoeken we nog twee leuke winkels aan Church Street, Dandelion Patch en Black Eyed Susan. De eerste heeft veel leuks, maar is ontzettend duur. De tweede heeft heel veel leuks, maar de koffers zitten vol en niets springt eruit.
Na afscheid van Kai en Saskia genomen te hebben en de bagage in de van te hebben geladen, is het helaas tijd om naar Dulles Airport te rijden. Gelukkig gaat Rick mee, want ik vermoed dat ik het afscheid weer erg moeilijk ga vinden.
Zonder oponthoud komen we bij het vliegveld aan. Bij British Airways staan maar een paar mensen in de rij, dus het inchecken gaat heel vlot. Ze hebben nog meer dan drie uur voor vertrek, dus we besluiten bij Harry's Tap Room wat te gaan drinken.
We treffen een grappige serveerder, die Petra om ID vraagt als ze grapefruitsap bestelt. Rick en ik nemen een biertje en daar wil hij ons een extra shot bij verkopen. Ik dacht het niet.
We kletsen nog gezellig verder en rekken het moment van afscheid. Maar dan zijn de drankjes toch echt op, de rekening betaald, het toilet bezocht en moeten Petra en Lisa door de veiligheidscontrole. Met de tranen hoog geef ik beiden een grote knuffel en nog een en nog een. We gaan werken aan de volgende keer dat we elkaar gaan zien.
Nog een laatste zwaai en ze zijn de roltrap af buiten zicht. Ik ben zo blij dat Rick er is, hij weet hoe het voelt en zijn arm om me heen helpt. Bah, ik haat afscheid nemen!!! Maar aan de andere kant is zo'n vriendschap natuurlijk ook heel bijzonder en mag ik blij zijn een aantal heel goede vriendinnen te hebben, hoe ver ze ook uit elkaar wonen.
Kai en Rick hebben eerder vandaag trouwens gestemd. Dat is een van de redenen dat Kai thuis is dit weekend. Voor Kai was het de eerste keer stemmen voor een president, dus best spannend. De reden dat ze zo vroeg gingen, is dat Kai hier geregistreerd is en natuurlijk 6 november niet hier zal zijn en Rick zal 6 november in Boston zijn. Ik had ook kunnen gaan, maar stem liever op de dag zelf.
De andere reden dat Kai thuis is, is zijn toekomst. Hij wil dolgraag volgend semester bij de Philipps Universiteit in Marburg, Duitsland, studeren. Dat gaat vast lukken, maar Kai twijfelt ook over zijn keuze aan majors. Duits staat vast, maar anthropologie bevalt hem veel minder dan gedacht.
Kai is helemaal gek van talen en zou graag tolk of vertaler worden. Waarschijnlijk heeft hij daar ook meer vooruitzichten mee, dan anthropologie, maar VCU biedt geen vertaler programma. Dan zou Kai naar George Mason University hier dichtbij of James Madison University ook zo'n anderhalf uur verderop moeten verhuizen. Ik ben in ieder geval blij dat het systeem hier dit soort verhuizingen toelaat en hij veel credits mee zal kunnen verhuizen, mocht hij die stap nemen.
Kai heeft heel wat om over na te denken en we bespreken alles nog meer tijdens het eten. Rick en Kai kozen Hard Times Cafe voor vanavond. Ik vind hun chili salade lekker, niet zo zwaar. De Terlingua red chili is mijn keuze dit keer en het smaakt goed. Het is wel echt zo'n restaurant waar je eet en vertrekt.
Even rustig een gesprek houden is er niet bij, want de serveerster komt constant vragen of we nog iets anders willen. Maar ja, mijn maaltijd kostte dan ook onder de $10, ze moeten daar heel wat van verkopen om rendabel te zijn, natuurlijk. Binnen de drie kwartier zijn we klaar en gaan huiswaarts.
Saskia logeert vannacht bij Kaylee, die een verlaat verjaarspartijtje geeft. Met Kai bespreken we nog meer van zijn opties. Het semester in Duitsland zal hem ook zeker helpen die taal nog beter te gaan spreken. Ook is er nog de mogelijkheid om van anthropologie een "minor" te maken, zodat hij zich meer op Duits kan concentreren.
Zo denk je dat je kind precies weet hoe of wat en zo is het weer helemaal anders. Het is, weet ik helemaal uit ervaring, ook niet makkelijk om op je 18e, 19e of 20e al precies te weten hoe of wat voor de toekomst. Ik heb daar zelf ook op die leeftijd erg mee geworsteld. Ze komen ooit toch wel terecht (hopen we).
Zondag
Alweer slaap ik voor mijn doen een gat in de dag. Ik heb zelfs Rick niet op horen staan en als ik beneden kom, komt hij net terug met ons zondagse Starbucks ontbijt. De venti Americano met extra shots maakt me meteen goed wakker! Kai eet ook mee met een sausage sandwich en een pumpkin spice latte, die hij erg lekker vindt.
Het is alweer een prachtige herstdag met staalblauwe lucht. Zo blauw dat ik er een foto van neem vanaf het deck. Toch besluiten Rick en ik binnen te gaan sporten. Ik wil mijn voeten zoveel mogelijk rust gunnen voor San Francisco en Rick heeft oefeningen voor zijn schouder met apparaten bij de sportschool gekregen. Het halve uur vliegt voorbij en dan kunnen we weer naar buiten.
Kai wil graag crepes eten als lunch. Met zijn drieen gaan we dus naar Crepe Amour. Daar zijn de tien stoelen bezet, maar een tafeltje komt al gauw vrij. Ik kies weer de crepe met cream cheese, gerookte zalm en spinazie. Zo ontzettend lekker is die! Toch neem ik me voor volgende keer eens een zoete crepe te nemen. Hun menu biedt allerlei lekkere met vers fruit.
Dan is het alweer tijd voor Kai om afscheid te nemen. Saskia moet vanmiddag werken, dus heeft al eerder gedag gezegd. Kai heeft dus wat onderzoek te doen naar de studie opties, die we de afgelopen paar dagen hebben gevonden.
Al jaren neem ik een rugzak mee als handbagage, als ik op reis ga. Daarin past van alles, maar daardoor is hij ook altijd heel zwaar en bezorgt me schouderpijn. Hoog tijd om eens naar iets anders te zoeken, want het is zo dat ik er na Aruba dagenlang last van hield. Rick stelt voor eens te gaan kijken of we iets soortgelijks kunnen vinden, maar dan met wieltjes.
We rijden naar Tysons Corner en lopen direct naar Luggage +. Dit is een nieuwe winkel hier en ik zie meteen dat ze Baggallini hebben, het merk van mijn handtas. Ook hebben ze een heel aantal andere merken, dus ik heb goede hoop dat ik ga slagen.
Die hoop vervliegt snel als de tassen, die de verkoopster ons laat zien honderden dollars kosten. Dat is een beetje ver over ons budget! De verkoopster geeft echter niet op en komt met van alles en nog wat aandragen, maar niets heeft zoveel ruimte als mijn rugzak. Tot ze met een Baggallini tas aankomt, die het helemaal is en ook nog afgeprijsd is. Ik zie er gewoon naar uit om hem te gaan gebruiken!
De rest van de middag lees ik buiten in het zonnetje voor het huis. Tot Saskia sms-t of ik haar water kan komen brengen. Een gelegenheid om haar in actie te zien, dus Rick wil ook mee. We zien Saskia meteen achter de kassa bij Michaels. Opeens ziet ze er zo volwassen uit.
Rick en ik kijken naar de Halloween en Kerstspullen en nemen alvast wat blauwe Kerstverlichting mee. Die zijn altijd zo snel uitverkocht! We sluiten aan in de rij voor Saskia's kassa. Voor ons koopt een dame zo'n dertig mandjes en Saskia rekent ze geduldig af. Ik merk dat mensen haar erg aardig vinden.
Na het avondeten gaan Rick en Saskia naar de college fair bij Fair Oaks Mall. Onvoorstelbaar toch dat Saskia ook al aan college moet gaan denken. Onze baby wordt echt groot. Binnenkort zullen we wat college campussen gaan bezoeken, zodat ze meer keuzes heeft dan alleen Virginia Tech en VCU, de enige twee, die Saskia natuurlijk bezocht heeft.
Herfstfoto's van vandaag staan hier.
12 reacties:
Ontzettend leuke dagen heb je gehad, maar ja, dat rottige afscheid nemen. Ik weet ook wat het is.
Leuk dat Kai naar Duitsland gaat. Ik probeer ook steeds Steven naar NL te laten gaan, maar hij wil daar niet studeren, helaas...Ook hij is geswitched van major, volgens mij komt het heel vaak voor, ik hoor het van zijn vrienden ook. Hij heeft van zijn vroegere major nu een minor gemaakt. Ach, als ze maar happy zijn!
Afscheid nemen blijft vervelend inderdaad! En je kids staan voor een paar belangrijke keuzes. Spannend hoor! Je foto's zijn weer schitterend en je omschrijving van het lekkere eten zorgt er voor dat mijn maag knort... En dat om 07.00 uur 's ochtends! Groeten uit Harderwijk, Gerda.
Afscheidnemen is nooit leuk maar wel gezellig dat je je vriendin weer even in het 'echt' gezien hebt. Het waren een paar gezellige dagen toch?
Wbt studie leuk dat Kai naar Duitsland kan. Wdb is zo'n majorkeuze inderdaad erg moeilijk. Michou wilde al jaren 'iets' met natuur & (wilde)dieren en koos uiteindelijk voor biological science om zo toch met ons mee te kunnen verhuizen. En ze neemt nu Spaans als minor erbij omdat ze toch ook verder in die taal wil. Mats moet ook gaan kiezen maar heeft absoluut nog geen enkel idee. Lastig hoor. Zal wel een studie in Ned worden maar dan een volledig Engelstalige opleiding want zijn Nederlands is te slecht.
Wat een heerlijke dagen zijn het geweest met jullie logees, en dan is afscheid nemen onvermijdelijk en nooit leuk.
Maar er ligt weer iets leuks in het vooruitzicht.
En altijd weer spannend, de keuzes die onze kinderen moeten maken voor hen toekomst.
Groetjes Wilma
Scheiden doet lijden. Altijd moeilijk om afscheid te nemen van dierbaar gezelschap, maar julie blijven wel virtueel contact houden, wat het afscheid toch wel makkelijker maakt en ook om na te genieten van de voorbije dagen met foto's en aangename herinneringen.
In verband met Kai zijn studies: dat zal ook allemaal wel in de plooi vallen. Tijd brengt raad.
Petra en nu op naar S.F. voor terug een aangenaam tussendoortje. Alvast een aangename reis de volgende tijd.
Groetjes van Hilde uit B.
Wat een fantastische herfstfoto's! Zo prachtig! Ik hoop ooit eens de fall foliage te zien, lijkt me meer dan geweldig.
Wat een ontzettend gezellige dagen heb je achter de rug. Dat het afscheid je zo zwaar viel, is eigenlijk alleen maar een goed teken.
Ook hier zijn er twee kinderen van studie gewisseld. Eerst is het misschien even slikken, maar van beiden is het een zeer goede beslissing geweest. Ik ben blij dat ze niet bij hun oorspronkelijke keuze zijn blijven hangen.
Het is wat je zegt`: hoe kun je op zo'n jonge leeftijd precies weten wat je wilt en ook wat een studie precies inhoudt? Ze zijn ook nog in ontwikkeling en soms blijkt hun interesse toch een andere kant uit te gaan dan eerder gedacht. Erg leuk dat hij naar Duitsland gaat in ieder geval.
Leuk dat Kai zoveel gevoel heeft voor talen (heeft ie van geen vreemde natuurlijk :-), en dat hij in Duitsland gaat studeren. Is er een speciale reden waarom hij naar Marburg wil? Ik had eerlijk gezegd geen flauw idee waar het lag, maar nu wel (met dank aan Google Maps).
Jammer dat Petra en Lisa al weer weg zijn, dat afscheid nemen is inderdaad niks!
Leuk dat Kai voor talen gaat kiezen! Ik denk dat hij daar wel veel toekomst in zal hebben.
Wat leuk dat Petra is gaan hardlopen in jouw buurt. Even lekker genoten. Leuk de nagels helemaal weer mooi. Cakepops is hier ook echt een trend zie je nu ook vaak als uitdelers op de basisscholen. Heel erg lekker en soms echte kunstwerken.
Het idee van een drankje met boerenkool doet me gruwelen terwijl ik dol ben op boerenkool.
Ja bah dat afscheid nemen na zo'n paar heerlijke dagen en jullie hebben er echt alles uitgehaald. Fijn dat Rick er was.
Goed dat Rick en Kai al gestemd hebben en snap dat jij op de dag zelf wilt is toch bijzonderder. Zeker voor grote twijfels en heftige keuzes, maar je kan zeker met tolk of vertaler werk vinden. Vast de roeping van zijn moeder. Wie weet ooit nog gids. Op google even Marburg gezocht en grappig dat is in het gebied waar wij jaren op vakantie gingen. Wij altijd naar de Eiffel zo mooi. Ik hoop dat het voor hem gaat lukken.
Je mag zowiezo trots op de kids zijn dat ze op het goede pad zitten en het goed op school doen. Je hoort en ziet ook veel problemen op dat gebied.
Je tas ziet er echt super uit hoop dat hij bevalt. Leuk dat je Saskia aan hetw erk hebt gezien. En nog meer collega stress maar ook leuk om op andere te kijken. Genoeg keuzen. Is een hele lange reactie geworden.
Liefs Naomi
Wat leuk dat Kai ook een exchangestudent wordt. Charlotte is op dit moment voor een semester aan de universiteit van Madrid als Erasmusstudent en daar zijn ook veel Amerikaanse studenten. Hij komt dan niet zo ver bij ons vandaan te zitten. Als hij ooit ergens om verlegen zit of in nood kan hij ons altijd bellen.
@Margreet - Ja, ik denk dat iedereen, die in het buitenland woont, wel weet hoe dat afscheid nemen is. Inderdaad, major switchen gebeurt veel.
@Gerda - En dan denken zoveel mensen dat je hier in de VS alleen hamburgers en hot dogs kunt eten ;).
@Sally - Zeker een paar gezellige dagen! Saskia heeft ook nog geen idee wat ze wil.
@Wilma - Zeker, ik ben benieuwd waar ze terecht gaan komen.
@Hilde - Het is toch altijd wel onzeker die toekomst van de kinderen, ik merkte aan Kai dat hij zich er wel een beetje zorgen om maakte. Maar het gaat ongetwijfeld goed komen.
@Marion - Ja, ik ken eigenlijk ook maar weinig jongeren, die bij hun beginkeuze bleven hier. Hier hoeven ze tenminste meestal niet helemaal overnieuw te beginnen als ze van gedachten veranderen. Dat vond ik zo vervelend, ik verloor twee jaar in Nederland door studiewisselingen.
@Marianne - Volgens mij sluit het programma in Marburg het beste aan bij Kai's studie.
@Els - Je zou het wel denken in dit land met voornamelijk monolinguisten.
@Naomi - Was toch echt wel lekker, hoor, die boerenkool in het drankje. Inderdaad, de kinderen zijn stuk voor stuk serieus bezig en dat is lang niet altijd het gevaar. Die tas is fantastisch!
@Marion - Dank je voor het aanbod, altijd goed om in gedachten te houden.
Alsof ik met m'n ziel onder m'n arm loop, zo voel ik me vaak. Altijd weer even wennen. Maar de tijd is ook intensief en jullie kunnen terugkijken op een paar mooie indrukwekkende dagen. Ik heb pas wat meer tekst en uitleg gekregen over hoe dat zit met die credits. Voor ons is het hele middle/highschool nieuw en al helemaal college etc. Maar ik vind het super. Wat worden de kinderen ineens groot dan hè, ook leuk, maar soms ook even wennen. Fijne avond verder !
Een reactie posten