Monumenten, een Tone It Up lunch en shoppen

Als ik gedoucht en wel net na achten beneden kom, zitten Petra en Lisa al aan de thee.  Ze hebben hun Chobani yoghurt ontbijtje ook al op.  Ik neem zelf een bakje Fage yoghurt met honing.  Beiden zijn Griekse yoghurt en erg lekker, maar ik vind Fage net iets romiger.

Tijd om naar Washington te vertrekken!  We kunnen nog net de HOV banen van de I-66 nemen, dus de rit naar het centrum verloopt voorspoedig.  Maar een paar korte stukjes langzaamrijden en we rijden de Teddy Roosevelt Bridge alweer over. 

Ook het parkeren in de garage van het Ronald Reagan gebouw gaat net als gisteren gesmeerd.  Nu ik die valet heb gevonden helemaal.  Die is trouwens gratis, maar het parkeren zelf niet, al raad ik deze garage van harte aan.  Hij is ook lang niet zo duur ($23 per dag) als parkeren bij de Bijenkorf in Amsterdam (waar wij ons eens ernstig in vergist hebben).

Na even een pit stop gemaakt te hebben, lopen we naar de achterkant van het Witte Huis.  Het valt me op dat we nog steeds geen nationale Kerstboom hebben, die zou deze maand geplant worden.  Van daaruit beginnen we aan het rondje monumenten.  Iedere dag deze week heb ik de bladeren meer zien kleuren.  Het zal nog even duren voor het hoogtepunt, maar heel wat bomen zien er al prachtig uit.

 

We hebben voor de lunch afgesproken met een groepje Tone It Up dames waar Petra veel contact mee heeft.  Ik had echter kwart voor een in gedachten, maar Petra corrigeert me bij het Jefferson Memorial dat de reservering voor kwart voor twaalf is.  Oeps! 

Gelukkig hebben we nog twintig minuten en, na flink de pas erin te hebben gezet, komen we precies op tijd bij The Old Ebbitt Grill aan.  Daar wacht Simone ons al op en we worden naar een tafel voor acht geleid.  Langzaamaan komen de anderen ook en maken we kennis met Jessica, Charlene en Emily. 

Meteen is het gesprek geanimeerd en dat blijft de rest van de lange lunch zo.  We bestellen en ik neem weer de linzenburger.  Petra smult van de pompoenravioli en Lisa heeft een gerookte kalkoen sandwich.  Alle vier de Amerikaanse dames bestellen een zalmsalade, die er ook goed uitziet.

 

Linzenburger

Na de lunch lopen we met zijn allen naar het Witte Huis.  Daar vragen we aan een (blijkt) buitenlandse toerist, die geen Engels spreekt, of hij een foto van ons voor het hek kan maken.  Dat doet hij, maar we hebben er geen hoofden in.  Tja, dat kan natuurlijk niet.

Gelukkig doet een volgende voorbijganger het een stuk beter.  Daarna moeten de Amerikaanse dames weer aan het werk, dus we nemen hartelijk afscheid.  Grappig, zo'n lunch met mensen, die je nog nooit hebt ontmoet, en die toch heel gezellig wordt.

Petra, Lisa en ik lopen terug naar de parkeergarage. Ik stop de valet een paar dollar toe, vooral omdat hij mijn van achteruit ingeparkeerd heeft, dus ik kan er zo uitdraaien.  Het verkeer op de terugweg is prima en we haasten ons naar Target.

Als kinderen in een snoepjeswinkel vergapen we ons aan alle leuke dingen daar.  Petra en Lisa vertrekken met een karretje vol.  Ik heb niet zoveel, maar wel ook een leuk vestje gevonden en allerhande kleinigheden. 

De volgende stop is Whole Foods.  Als ik parkeer, zie ik net Karin voor mijn auto langslopen.  Dat is toevallig!  Vooral leuk dat zij Petra, die ze al eerder ontmoet heeft, ook nog even ziet.  Natuurlijk vinden Petra en Lisa hier ook allerlei lekkers, vooral Luna, Clif en andere repen.

Thuis treffen we alleen de dieren aan, want Saskia is naar haar werk.  We drinken lekker een paar kopjes thee en ontspannen ons even.  Katja sms't dat ze heel nerveus is.  Ze heeft vanavond tijdens haar EMT klas "stab lab" (steek laboratorium).  Met andere woorden, ze gaan bij elkaar oefenen om infusen aan te brengen.  Katja kan helemaal niet tegen naalden, die haar prikken, dus ze maakt zich zorgen dat ze gaat flauwvallen.  Hopelijk voor haar zal het goed gaan.

Rick komt enthousiast thuis.  Hij is met zijn manager en teamgenoten gaan kleiduiven schieten voor het eerst in zijn leven.  Hij raakte er maar liefst zestien (hoewel Rick zegt dat dat helemaal niet goed was, anderen schoten er meer dan twintig, maar die hebben het wellicht vaker gedaan).  Hij vond het in ieder geval erg leuk om te doen.

Voor het avondeten heb ik een reservering aan de sushi bar van Sushi Yoshi gemaakt.  Zoals altijd maken de sushi chefs daar ware kunstwerken van ons eten.  Ik neem weer de gefrituurde garnalenkopjes en het visskelet.  Het smaakt allemaal superlekker! 

Thuis kijken we nog wat tv en laat ik Petra ook de "Inburgerings Curse" filmpjes zien.  Die blijf ik zo grappig vinden!  Is dit een bekende humorist in Nederland?

Foto's van vandaag staan hier.