Weekend met het hele gezin

Zaterdag

Rond negenen staan we allemaal op.  Het is een mooie zonnige dag, dus helemaal prima voor het Renaissance Festival.  Eigenlijk wilden we om tien uur weg, maar hadden even niet meer gerekend op hoe lang het ontbijten, douchen en klaarmaken van vijf mensen duurt.  Het vertrek wordt dus een half uurtje later, ook niet erg, zolang we er maar voor de lunch zijn.

Vorig jaar hebben we een sluipweg naar het festival gevonden.  Daardoor zijn we er binnen het uur.  Voorheen stonden we zeker een half uur in de file, dus dit scheelt aanzienlijk in tijd.  Het lijkt alleen wel een stuk drukker dan andere jaren.

We moeten veel verder weg parkeren en het duurt zeker een half uur voor Rick de kaartjes heeft.  Dan blijkt dat hij niet meer gewend is met zijn allen te zijn, want hij heeft er maar vier gekocht!  Rick geeft mij en de kinderen onze tickets en gaat zelf weer de rij in. 

Wij gaan dus alvast naar binnen en lopen naar het Dragon Stuff met de humoristische drakenplaten.  Saskia heeft haar t-shirt met de scuba draak aan en krijgt daar natuurlijk meteen de opmerking: "Cool shirt!" over.  Katja koopt dat t-shirt ook en ik twijfel of ik de fotografiedraak leuk genoeg vind om te kopen.  Een gids draak is er helaas niet.  Ik besluit dat ik eigenlijk nauwelijks t-shirts draag, dus houd mijn portemonnaie dicht.

Inmiddels is Rick ook in het park en kunnen we op pad.  Het is al ver na twaalven, dus we beginnen met eten.  Daarvan is hier meer dan genoeg te vinden, dat is zeker! We hebben geluk, want er vertrekt net een gezin van een van de lange picknicktafels.  Er is genoeg plek voor ons vijven en de meisjes houden de tafel bezet, terwijl Rick, Kai en ik eten gaan halen.

Zoals ieder jaar haal ik een uitgehold broodje gevuld met Maryland crab soep.  Datzelfde standje heeft ook een falafel pita.  Ik weet zeker dat Katja dat ook lekker vindt, dus neem er een mee om te delen.  Kai heeft zoete aardappelfrietjes en gefrituurde augurken gehaald en Rick komt terug met crabcakes.  Alles bij elkaar een erg lekkere lunch, Saskia heeft haar eigen Clif reep mee, want die waagt zich aan niets hier.

We lopen verder door het park.   Ik probeer zoveel mogelijk mooie costuums op de foto te krijgen.  Dat valt niet mee, want de anderen zetten flink de pas erin.  Dit park ligt in een bos, dus het is vrij donker.  Gevolg is helaas dat veel foto's niet scherp zijn, want ik neem ze al lopend.  Toch blijft er een leuke greep over.   Ik zou eigenlijk heel graag hier eens heen gaan om alleen maar te fotograferen, want er lopen toch mooie exemplaren rond!

 

Romantische Rick vindt deze steentjes nog bij een van de winkeltjes

 

Rick en Katja proberen het messenwerpen en Katja krijgt zowaar een mes in het doel.  Dan willen Kai en Saskia ook.  Grote lol, maar het is duidelijk erg moeilijk, want Katja's mes is het enige wat blijft steken.

Even verderop kan er met Middeleeuwse bijlen gegooid worden.  Daar wil Rick zich ook wel aan wagen.  Hij moet er een gekke zilverkleurige hoed voor op, waaronder natuurlijk een helm zit, want die bijlen zijn niet niks.  Het is allemaal helemaal voor het vermaak en niemand doet het goed met die dingen.  Maar ach, Rick kan nu zeggen dat hij met bijlen heeft gegooid, voor wat het waard is.

Bij dit festival wordt onder anderen mead verkocht.  Dat is "Middeleeuwse" honingwijn en ik ben er dol op.  Katja ook, dus we halen een glaasje.  Rick neemt een bee sting, harde cider met een beetje mead, ook erg lekker. 

Iedere keer als we bij dit festival zijn, missen we de riddertoernooien.  Er is er weer net een gaande als we erlangs lopen en er staan veel mensen, waardoor het veld niet goed te zien is.  Een lange man belemmert mijn zicht op het veld, maar als hij mij ziet mag ik voor hem staan, zo aardig!  Zo krijg ik een paar redelijke foto's en zie drie "ridders" strijden.  De anderen hebben geen interesse, dus lang blijf ik niet kijken.

Bij het binnenkomen hebben Katja en ik O'Shucks gezien.  Daar worden oester shooters verkocht voor $1 per stuk.  Voor we vertrekken hebben we daar nog erge zin in.  Er staat een redelijke rij, maar we kletsen met de mensen voor ons en dat maakt het sneller gaan.  Zij vertellen ons over de shooters bij de Middleton Tavern in Annapolis.  Daar at ik een paar maanden geleden nog lunch!

Katja en ik bestellen ieder drie shooters.  We krijgen er zelfs nog een beker Coors Light bij, waar we geen van beiden zin in hebben.  De shooters (een oesters met wat vodka en cocktail saus) zijn heerlijk!  We zijn het erover eens dat we er zo tien van op zouden kunnen.

De anderen hebben geduldig gewacht en nu is het tijd om terug naar de van te gaan.  Saskia heeft vanavond Homecoming (hoewel ze niet naar de dans gaan, daarover straks meer) en moet zich daarvoor opdoffen. 

Het weer hier in Maryland laat intussen ook wat te wensen over.  Het is bewolkt en ziet eruit alsof het gaat regenen.  De temperatuur is ook flink gekelderd, waardoor ik toch blij ben een jasje mee te hebben genomen.

De terugweg verloopt zonder oponthoud.  Saskia racet naar boven om aan haar toilet te beginnen.  Hier in Virginia is het nog steeds helemaal zonnig en lekker warm.  Kai en ik gaan voor het huis op de stoep zitten met Cosmo.  We blijven buiten tot de zon achter de gebouwen zinkt.  Helaas gebeurt dat in dit jaargetijde veel te snel naar mijn smaak!

Saskia is nog maar net klaar als de deurbel al gaat.  Het zijn Alexandra, haar "date" en Alexandra's ouders.  Ze zijn erg vroeg, want de restaurantreservering is pas over anderhalf uur.  Saskia is ook nog niet helemaal klaar.  We spreken af dat Alexandra's ouders straks terug zullen komen voor foto's, als de andere jongens er ook zijn.

De rest van het gezin, met uitzondering van mij, heeft ook plannen vanavond.  Wij besluiten dus voor Saskia vertrekt nog even gauw een hapje te gaan eten in Vienna.  Bij Alegria hebben ze kleine gerechten op het menu.  Precies goed voor ons, want we hebben bij het Renaissance Festival toch ook al het een en ander op.

Het is pas half zes, dus we verwachten geen enkel probleem met parkeren te hebben.  Alleen hebben we even niet op het Oktoberfest van Vienna gerekend.  Nota bene zouden we daarheen zijn gegaan, maar vandaag kwam iedereen beter uit voor het Renaissance Festival en wat een mooie dag was het.

Gelukkig rijdt er net iemand weg uit de garage onder het restaurant.  Bij Alegria is het nog helemaal niet druk, dus we krijgen meteen een tafeltje.  Ik bestel de drie verschillende soorten ceviche en dat is de perfecte keuze.  Precies genoeg en zo lekker!  Katja heeft de chipotle garnalen, die ik ook een keer ga bestellen, want die zien er ook prima uit.  Rick smult van drie verschillende taco's en Kai is dol op geitenkaas, dus de empanada's daarmee gevuld gaan er bij hem goed in.

 

Drie soorten ceviche

Thuis is het nog steeds chaos.  Alexandra's ouders zijn terug en Kaylee en haar partner zijn inmiddels ook gearriveerd.  Alleen Saskia's "wederhelft" Lawrence mist nog.  Het blijkt dat niemand hem kan brengen (waar zijn de ouders vraag ik me dan altijd af), dus de andere twee jongens gaan hem ophalen, terwijl de meisjes wachten.

Dat geeft Alexandra's vader en mij de kans om foto's van het drietal te nemen.  Ze hebben alle drie enorm hoge hakken aan!  Saskia is zelfs langer dan ik op haar schoenen. 

We leren zo ook Alexandra's ouders wat beter kennen.  Haar vader hebben we al vaak gezien, maar haar moeder nog niet.  Alexandra is echt zo'n meisje, die zich ergert aan alles wat haar moeder doet.  Saskia heeft dat af en toe, maar gelukkig niet zo in het openbaar.  De moeder is niet op haar mondje gevallen, maar ik heb wel met haar te doen.

Als de jongens eindelijk terugkomen poseren de stellen buiten voor een paar foto's.  Dan gaan ze gauw op weg naar het restaurant, Sushi Yama.  Saskia rijdt Lawrence, een leuke jongen, die ons netjes een hand geeft en plechtig belooft goed op onze dochter te passen (al is zij de chauffeuse vanavond).  Toch schattig, die tieners. 

Na het eten gaan ze trouwens niet naar de Homecoming dans, want Alexandra mag daar niet binnen, omdat ze geen leerling meer is bij Madison High School.  Daarom heeft het hele groepje besloten dan maar te gaan bowlen.  Natuurlijk lukt dat niet met de hoge hakken, maar wel met de (heel!) korte rokjes.  Die jongens hebben vast genoten.

Het Oktoberfest thema is deze maand heel populair en Rick is door zijn manager uitgenodigd bij zo'n feest. Het is echter weer een uur verderop in Maryland en begint pas later leuk te worden, hebben we de vorige jaren gemerkt.  Rick vindt het prima als ik niet meega, want dan kan hij gewoon lol hebben met collega's zonder rekening te hoeven houden met mij (ik ben tegen tienen meestal klaar om te vertrekken). Ik neem zijn voorstel om thuis te blijven dan ook graag aan.

Kai en Katja hebben kaartjes voor een concert bij de Black Cat.  Het zijn twee Europese bands, de Raveonettes uit Denemarken en Melody's Echo Chamber uit Frankrijk. Erg leuk dat die twee er eens samen op uit gaan.  Kai en Saskia hebben een makkelijke relatie, maar Katja is al lang weg uit huis en Kai en zij staan wat verder uit elkaar.  Hopelijk helpt dit avondje uit om weer een beetje dat broer en zus gevoel te krijgen.

Zo blijf ik dus alleen thuis.  Eigenlijk ook wel lekker, ik kan kiezen wat te kijken en heb Cosmo aan mijn voeten en vier katten om me heen.  Echt alleen ben ik dus niet.  Lang duurt het alleen zijn toch al niet, want om half tien komt Saskia thuis. Ze verkleedt zich en vraagt of ze bij Kaylee mag logeren.  Ze hebben lekker gegeten en gebowld en willen nu nog verder feesten bij Kaylee.  Prima.

Saskia vertrekt weer en niet veel later belt Rick dat hij onderweg naar huis is.  Er was vrijwel niemand, die hij kende, en al helemaal niet die ik gekend zou hebben.  Wel heeft hij leuk met de moeder van de gastvrouw gesproken, die Nederlands bleek te zijn. 

De vrouw van Ricks collega spreekt weinig Nederlands, want haar ouders waren nog van de generatie, die maar liever de moedertaal "vergat".  Zo jammer, maar zo was het in die tijd.  Gelukkig is men er nu wel uit dat tweetaligheid juist heel goed is.

Als Rick thuiskomt, gaan we meteen naar bed.  Deze dag met zijn allen ging weer veel te snel voorbij.  Morgen weer afscheid van de twee oudsten, maar daar probeer ik nog maar niet aan te denken.

Zondag

Zoals "beloofd" is het weer helemaal omgeslagen vandaag.  Het heeft geregend en is maar tien graden, brrr!!!  We slapen allemaal lekker uit tot Cosmo aan mijn bed komt vragen om uitgelaten te worden.  Rillend doe ik mijn vrouwtjesplicht.

Rick is inmiddels ook op en we halen ons traditionele ontbijt bij Starbucks.  Ik doe zelfs mijn winterjas voor het eerst aan.  Wat een verschil opeens met gisteren toen het nog 27 graden werd!  De Americano  is lekker warm en het broodje met veggie omelet ook. 

Voor de collegestudenten, die rond een uur vannacht thuis waren van hun concert, nemen we ook lekkers mee.  Verbazingwekkend genoeg staan ze op om ontbijt met ons te eten.  Daarna besteden we de rest van de ochtend gezellig met zijn allen in de family room.  Ik besluit vandaag niet te gaan sporten, ik geniet teveel van het hele gezin bij elkaar.  Morgen ga ik er wel weer hard tegenaan.

Vrijdagavond zagen Katja en Kai Crepe Amour en wilden daar graag lunchen vandaag.  Het is er het perfecte weer voor!  Tot onze verbazing is er maar een andere klant aanwezig en kunnen we dus vijf van de tien stoelen voor ons opeisen. 

We kiezen alle vier een andere crepe.  Katja heeft de "Atlantic" met gerookte zalm en spinazie, die ik ook al een keer heb gehad.  Kai neemt de Dijon kalkoen en kaas, Rick de kip met gruyere en ik de Margharita met mozzarella, tomaten, spinazie en marinara saus.  Saskia is ook mee, maar eet niet, want er zit ei in crepes.  Het is allemaal weer even lekker!

Katja heeft met een vriend afgesproken koffie te gaan drinken bij Panera, dus vertrekt voor een paar uur.  Rick neemt Saskia mee naar zijn kantoor om posters voor een evenement morgen op te gaan hangen.  Kai en ik blijven samen thuis en het is zo kil dat we zelfs de open haard even aandoen.  We kunnen er niet over uit wat een verschil in temperatuur van de ene op de andere dag!

Eerst wilde Katja pas na het avondeten vertrekken, maar met dit miezerige weer besluit ze toch eerder te gaan.  Daar ben ik wel blij om, al had ik het bezoek zo lang mogelijk willen rekken, maar de I-81 is een moeilijke en drukke weg, dus beter als ze die zoveel mogelijk nog bij daglicht rijdt.  Het is wel weer even slikken met afscheidnemen, want we weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien.

Kai blijft nog wel eten, maar dan is het ook tijd om afscheid van hem te nemen.  Dit weekend is weer veel te snel voorbij gegaan!  Maar, om met Ben Cramer te spreken, de herinnering blijft.

Foto's van het Renaissance Festival staan hier.

Foto's van Homecoming staan hier.