Blij dat ik vandaag geen rondleiding had!

Het is nog donker als Rick afscheid neemt om naar zijn werk te gaan.  Althans, dat denk ik, maar het is al acht uur, dus dat kan niet.  Ik vraag Rick hoe het weer is en hij trekt een vies gezicht.

Inderdaad hoor ik de regen op het dak klateren.  Dat hoor ik 's nachts niet door de fan, die we boven ons hoofd hebben draaien.  Dat gezellige geluid van regen op het dak 's ochtends hebben we alweer een tijdje niet gehoord.  Ik ben heel blij dat ik vandaag geen rondleiding heb!  Wat hebben we geluk gehad de afgelopen twee dagen.

In de plenzende regen laat ik Cosmo uit.  Ik zie er heel on-Amerikaans uit met mijn gele regenjack en oer-Hollandse "Delfts blauwe" kaplaarzen.  Alleen mijn benen worden zo nat.  Cosmo houdt er niet van nat te worden, dus doet zijn behoeftes gelukkig snel.

Het is het perfecte weer voor een paar lekkere gepocheerde eieren met kaas en Tabasco.  Intussen lees ik, zoals vrijwel iedere ochtend, o.a. mijn blogreacties in email, het Alles Amerika forum en Facebook. 

Tot eergisteren kon ik een link naar mijn foto's op Facebook hier in het blog plaatsen en dan kon iedereen die zien.  Facebook heeft de manier waarop foto's geplaatst worden (weer eens) veranderd en nu kan ik die link niet meer vinden.  Er is wel een link, maar die is, zoals Hilde en Anja in de reacties lieten weten, niet door mensen, die geen Facebook hebben, te zien.  Heel ergerlijk! 

Zonder oplossing daarvoor vertrek ik naar de sportschool. Mijn plan is een half uur cardio te doen voor de personal training met Sharon.  Als ik echter in de van stap, zie ik het oranje waarschuwingslichtje dat de benzine bijna op is.  Dat is wel een nadeel van het delen van een auto met een tiener!  Ik schrik ook van het feit dat er nog maar 6 mijl inzit, Saskia had zo zonder benzine kunnen komen te staan.  Tijd om erop aan te dringen dat ze die meter in de gaten houdt!

Na het tanken heb ik nog maar twintig minuten op de crosstrainer over.  Ook niet erg, want mijn benen mogen wel wat rusten krijgen.  Sharons eerste vraag is hoe mijn voeten eraan toe zijn.  We besluiten ze zoveel mogelijk te ontzien.  Ik vind het altijd weer knap hoe Sharon toch een flink intensieve routine samen kan stellen, rekening houdend met mijn toch redelijk lijstje van mankementen.

Gelukkig heb ik in de garage kunnen parkeren, want het komt maar naar beneden buiten.  Gauw laat ik Cosmo nog eens uit.  Hij heeft iets laxerends gegeten, natuurlijk precies op een dag als vandaag.  Ik denk erover om zijn lange haar onder zijn staart (of althans waar zijn staart was) een stuk korter te knippen, want nu moet ik hem telkens afsproeien, omdat er van alles in blijft hangen.  Cosmo ondergaat dat gelaten, maar ideaal is het natuurlijk niet. 

Precies op tijd om Susans van op mijn oprit te zien, ben ik klaar.  Susan is mijn buurvrouw, die vier deuren verderop woont.  Ik kan het altijd erg goed met haar vinden, maar ze was altijd druk met vier kinderen.  Nu worden die kinderen ook ouder en heeft Susan wat meer tijd voor zichzelf.

Vorige week kletsten we bij en besloten dat het leuk zou zijn om te gaan lunchen.  We wilden daarbij ook Lorraine, mijn naaste buurvrouw, uitnodigen en andere dames, die geinteresseerd zouden zijn.  Ik vind het heel leuk om meer te doen met deze dames, want het zijn stuk voor stuk leuke mensen.

Gisteren nog kreeg ik een sms-je van Lorraine dat zij zou rijden.  Ik ben dus wel een beetje verbaasd als Susan voorrijd.  Lorraine blijkt een doktersafspraak vergeten te zijn en kan dus niet komen.  Ik verdenk haar er een beetje van niet mee te willen.  Een op een is ze heel gezellig, maar erg op zichzelf en echt een "homebody".  Maar misschien heb ik dat mis.

Susan en ik rijden naar Four Sisters, het beste Vietnamese restaurant in de omgeving en maar een paar kilometer bij ons vandaan.  Buurvrouw Delia heeft al een tafeltje en wacht ons op.  Het gesprek is meteen geanimeerd, want we kennen elkaar natuurlijk al bijna veertien jaar.  Van de tien huizen in onze straat is er nog maar een, die niet de oorspronkelijke bewoners meer heeft. 

Dit is zo'n restaurant waar ik altijd hetzelfde bestel en ik heb Susan onderweg al verteld dat nu te willen doorbreken.  Ik zie een lekker gerecht met gegrilde vis en dat wordt het.  Susan bestelt mijn favoriet, gehakt in druivenbladeren, en Delia heeft iets met kip.  We vinden het allemaal heerlijk en zij zijn blij dit restaurant ontdekt te hebben, want een paar van hun kinderen moeten glutenvrij eten. 

Delia moet na het eten al gauw weer weg.  Susan en ik blijven nog even nakletsen en lopen dan terug naar haar van.  We komen langs Pastry Xpo, mijn favoriete macarons plek!  Susan wil hier ook wel naar binnen om uit te vinden of ze ook glutenvrije cupcakes maken.  Dat blijkt het geval, dus ik heb haar een nieuw adresje gegeven.  Macarons blijken ook glutenvrij te zijn (althans de hunne), dus we kopen beiden een doosje met een paar daarvan.

Susan zet mij thuis af en dit weer maakt me dus heel moe.  Ik besluit even op bed te gaan lezen tot Saskia thuiskomt.  Binnen de kortste keren ligt Cosmo tegen me aan en Meike en Snickers al spinnend op mijn kussen.  Hoe gezellig kan het worden?  Ik wil eigenlijk niet opstaan als Saskia binnenloopt, maar doe het toch maar.

Kaylee is met Saskia mee naar huis gekomen en Saskia maakt een kop groene thee voor ons drieen.  Ik dacht niet dat ik het ooit zou schrijven, maar zo'n regenachtige herfstdag is eigenlijk heel gezellig!  Natuurlijk weet ik ook dat het morgen weer 28 graden zal zijn, dus dat helpt. 

 

Maar het is toch echt wel herfst

 

Naarmate de avond nadert wordt het wel droog, maar krijgen we een dichte mist, die we hier niet gewend zijn.  Rick belt dat het verkeer extra slecht is en hij wat later thuis zal komen.  Hij brengt wel kabobs van Friends mee, voor mij de zalm. 

Bij Nu.nl lees ik dat er allerlei salmonella gevallen zijn van gerookte zalm in Nederland en dat een deel daarvan ook naar de VS is verscheept.   Hier is hetzelfde probleem, maar dan met pindakaas.  Trader Joe's, Whole Foods, Giant en andere supermarkten hier in de buurt hebben die produkten allemaal uit hun schappen gehaald.  Best wel angstig dat ons voedsel nog steeds zo onveilig is.

 

 Met alle Facebook perikelen heb ik besloten de foto's van gisteren en eergisteren in een album op Photobucket te plaatsen.  Voor de geinteresseerden klik hier.