Lunch met Rick en een griepprik

Rick en ik hebben gisteravond besloten een paar nachtjes apart te slapen.  Hij heeft zijn slaap hard nodig en gelukkig hebben we de logeerkamer beneden.  Inderdaad hebben we beiden als rozen geslapen.  Alleen is het natuurlijk niet echt gezellig zo, dus gelukkig kan Rick dinsdag al terecht voor een consult over zijn schouder.

Het is werkelijk schitterend weer, maar ik heb een uur cardio op mijn agenda staan en met mijn voetproblemen kan ik niet hardlopen of zo.  Met tegenzin ga ik dus weer naar de sportschool.  Of ik het het hele uur vol ga houden weet ik nog niet.

De vreemde dame, die in gewone kleding komt sporten, is er weer.  Ze opent, ondankshet verzoek wat op alle ramen hangt om ze dicht te houden, alle ramen en gaat dan op de verste loopband van die ramen staan.  Zo raar!  Ik denk er even over er iets van te zeggen, maar laat het maar gaan.

De hele tijd dat ik op de crosstrainer sta, kijk ik verlangend naar buiten.  Na vijftig minuten kan ik het niet meer uitstaan.  De rest van mijn beweging ga ik door middels van een wandeling met Cosmo krijgen.  Het is gewoon te mooi, letterlijk geen wolkje aan de lucht.

Met Cosmo en mijn fototoestel stap ik niet veel later naar buiten.  De kleuren zijn nog lang niet op hun hoogtepunt, maar een heel aantal bomen vertoont al flinke verkleuringen.  Vooral de maples met hun felle geel en rood zijn zo mooi en daarvan staan er veel in onze buurt.

Voor ik het weet is het een stuk later dan ik dacht.  Ik heb met Rick in Reston afgesproken om kwart over een en ik heb maar tien minuten om te douchen en mijn haar te drogen.  Wonder boven wonder lukt dat me en keurig op de afgesproken tijd kom ik bij Ricks kantoor aan.

Niet veel later komt Rick naar beneden en we bedenken waar we willen gaan eten.  Het wordt Mon Ami Gabi.  Het is al laat voor de lunch, maar toch zit het restaurant nog vrij vol.  Er staat zoveel lekkers op het menu dat het even duurt voor ik mijn keuze maak. 

Het wordt voor mij het broodje kreeft, daar ben ik zo gek op dat ik het niet kan negeren.  Rick neemt de asperge quiche.  Die is enorm, dus ik ben blij dat ik die niet heb besteld, al smult Rick er duidelijk van. 

Microsoft geeft ieder jaar de gelegenheid om gratis een griepprik te halen.  Rick en ik hebben daarvoor vanmiddag onze afspraak, dus na de lunch lopen we meteen naar de zaal, die daarvoor is ingericht.   Er wordt ruim gebruik van deze aanbieding gemaakt, dus we sluiten aan in de rij.  De prik is snel gedaan en nu moet alleen Kai hem nog hebben dit jaar, de meisjes hebben hem al.

Na afscheid van Rick te hebben genomen, rijd ik weer naar huis.  Daar tref ik Saskia helemaal blij aan.  Michaels heeft eindelijk gebeld en haar haar eerste baantje aangeboden!  Morgen mag ze komen om te trainen en dan volgende week beginnen.  Dat wordt weer heel wat de van delen, al kan ze als het echt nodig is er ook heen lopen of fietsen.

Mijn haar heeft weer hard een beurt nodig, dus op naar Lofty Salon.  Carmen doet mijn kleur onder Mona's toezicht.  Ik krijg een lekker glaasje wijn en speel intussen Wordfeud.  Als mijn haar weer helemaal bruin is, knipt Mona het . 

Zij vraagt hoe het ermee gaat en we komen op de een of andere manier op massages.  Al vond ik mijn vorige therapist ok, hij had lichamelijke problemen, waardoor hij toch niet zo diep kon masseren als ik nodig heb.  Het is een fysiek zwaar beroep, dat is duidelijk. 

Mona stelt Matthew voor, de massage therapist, die boven haar salon zijn praktijk heeft.  Ik heb hem weleens ontmoet, maar geen idee wat voor massages hij geeft.  Dat blijkt sportmassage te zijn, precies wat ik nodig heb.  Matthew heeft morgen een annulering, dus ik ga het meteen uitproberen.

Met keurig gekapte haren rijd ik weer huiswaarts.  Rick belt dat hij avondeten van Plaka Grill mee zal nemen.  Helemaal goed!  Vanwege de late lunch bestel ik de avgolemono soep, mijn absolute favoriet, en een voorafje van dolmadakia, rijst en gehakt in druivenbladeren.  Het is heerlijk!

Vanavond is het debat tussen de kandidaten voor vice president van de Verenigde Staten.  In het begin van de geschiedenis van dit land was de vice president automatisch degene, die tweede eindigde qua stemmen.  Dat zou tegenwoordig echt niet meer gaan.  Ik heb geen zin om te kijken.  Four Weddings is leuker.  Morgen lees ik wel weer hoe het allemaal ging.

Foto's van vandaag staan hier.