Naar San Francisco

En dan is de grote dag van mijn reisje naar San Francisco opeens alweer aangebroken!  Saskia heeft tot gisteravond heel laat geleerd en heeft wat langer doorgeslapen vanochtend.  Ik neem afscheid van haar en Rick brengt haar naar school.

Daarna blijft Rick thuis werken en ik ga nog even naar de sportschool.  Het is gewoon zomers warm, geen jas nodig!  Drie kwartier doe ik op de crosstrainer en vind het dan wel genoeg voor vandaag.

Thuis maak ik me gauw klaar en doe de laatste spullen in mijn tas.  Rick brengt me naar Reagan National Airport.  Voor de verandering is er helemaal geen verkeer op de I-66, dus ruim anderhalf uur voor mijn vertrek komen we op het vliegveld aan.

Rick gaat meteen door naar een werkafspraak, dus we nemen gauw afscheid.  Ik heb thuis al ingecheckt, dus hoef alleen mijn tas nog af te geven.  Omdat ik Premier status bij United heb, hoef ik er hier bij US Airways ook niet voor te betalen.

De rij bij de veiligheidscontrole is maar heel kort.  Voor de zoveelste keer bedenk ik me dat dit een zoveel prettiger vliegveld is om van te vertrekken, dan Dulles. 

Het is lunchtijd en ik heb nog meer dan genoeg tijd, dus neem een tafeltje bij Gordon Biersch.  Ik bestel de spinaziesalade met champignons en geitenkaas en die is werkelijk heerlijk!  De dressing is met tomaten en heel smakelijk.

Precies als mijn vlucht wordt omgeroepen, kom ik bij de gate aan.  Ik moet overstappen in Philadelphia en het vliegtuig daarheen is wat we een "puddle jumper" noemen, klein, dus.  We moeten eerst in een bus en dan een tijdje wachten, terwijl de ramen e.d. worden gewassen.  Dat is voor het eerst dat ik dat heb zien doen op een vliegtuig!

Mijn stoel is aan de kant met enkele stoelen, dus er zit niemand naast mee.  We hebben een beetje vertraging, maar een twintig minuten achter op schema stijgen we op.  De vlucht naar Philadelphia duurt maar twintig minuten, dus het is letterlijk opstijgen en weer landen.

Natuurlijk is onze gate helemaal aan het uiteinde van het vliegveld.  Gelukkig heb ik ruim een uur om mijn aansluiting te halen.  Er blijkt een bus tussen de terminals te rijden.  Ik sluit me aan in de lange rij, die gelukkig wel snel gaat.  De busstop is vlakbij bij mijn gate, dus ik heb nog even tijd om water en wat snacks te kopen.

Aangekomen bij de gate is men hier ook al bezig aan boord te gaan.  Er wordt omgeroepen dat men zo snel mogelijk wil boorden om onweersbuien in de omgeving te ontlopen.  Toch vertrekken we nog met een kleine vertraging van een minuut of tien.

Deze US Airways Airbus 321 vliegtuigen hebben wifi, dus ik typ dit verhaaltje alvast aan boord.  De vlucht naar San Francisco duurt bijna zes uur, dus ik zal me nog even moeten vermaken!  Als eten bestel ik een bakje met verschillende soorten kaas en druiven en lees dan vooral heel veel.  Ik zit naast een pasgetrouwd stel dat de hele tijd slaapt, dus erg rustig.

Soms werp ik een blik uit het raam en valt het me, zoals zo vaak, op hoe leeg dit land toch nog is.  Hele gebieden met slechts een enkele boerderijen en zeer ver uit elkaar liggende kleine plaatsjes.  Het is onvoorstelbaar voor mij om daar te wonen.  Daarvoor hebben we ook veel te veel gemakken dichtbij de grote stad.

Onderweg hebben we toch goed tijd gemaakt, dus we landen op schema in San Francisco.  Ik bedenk me dat deze reis ongeveer net zolang heeft geduurd, als een vlucht naar Nederland. 

Nu is het hopen dat mijn tas ook mee is gekomen.  Sinds dat een aantal keren niet het geval is geweest, ben ik altijd erg opgelucht die groene hoop te zien verschijnen.  Ik slaak dus een zucht van verlichting als hij van de lopende band komt, maar dan neemt een man aan de overkant hem van de band. 

He?  Ik ben er vrijwel zeker van dat het mijn tas is, dus baan me snel een weg naar hem toe.  Stel je voor dat iemand anders er met mijn spullen vandoor gaat!  Net als ik hem bereik gooit hij de tas terug op de band.  Inderdaad, het is de mijne en ik haal hem er gauw vanaf!

Nu is het zoeken naar Super Shuttle, waar ik een reservering heb.  Die is gauw gevonden en ik pers me in het busje met zo'n tien anderen.  Natuurlijk worden die allemaal eerder afgezet dan ik, dus ik krijg al een mooie rondleiding door San Francisco.  Ik baal alleen wel een beetje, want ik ben moe (het is al na middernacht voor mijn gevoel) en heb trek.

Eindelijk komen we bij het Holiday Inn Fisherman's Wharf aan.  Daar check ik in en vind uit dat mijn kamer in het andere gebouw ligt.  Ik loop erheen en zie intussen dat er een Starbucks aan de overkant ligt.  Perfect voor morgenochtend! 

Tot mijn genoegen biedt het hotel room service en ik bestel een paar mini kipsandwiches.  Precies genoeg voor een snack, want een hele maaltijd kan ik ook weer niet op.  Daar moet ik nogal lang op wachten en daardoor hoef ik er niet voor te betalen.  Heel schappelijk!

Na nog even naar The Daily Show gekeken te hebben, ga ik gauw slapen, want morgen moet ik vroeg op.