Afscheid van Kai en toerist in eigen stad

Vrijdag

De reden dat Rick gisteravond al thuiskwam was dat hij en ik uitgenodigd waren voor een zakenfunctie in New York.  We zouden daarvoor direct na Kai naar het vliegveld gebracht te hebben de trein hebben genomen.  Alleen is er voor New York een blizzard warning afgeroepen en wordt er 25 tot 35 centimeter sneeuw verwacht.  De zakenfunctie wordt dus afgelast en wij wagen het er ook maar liever niet op.  Grote kans dat het treinverkeer door de storm ontregeld zal worden.

Geen New York dus voor ons, maar ik ben wel erg blij dat Rick mee is om afscheid te nemen van Kai.  Die heeft een grote tas en een kleine rugzak voor in het vliegtuig mee voor zijn reis van meer dan vier maanden.  Ik betwijfel dat ik zo licht zou kunnen reizen! 

Om in Leipzig te komen moet Kai twee keer overstappen.  Hier in de VS in Philadelphia, gelukkig is het weer daar niet zo erg en is er daar wel vliegverkeer mogelijk.  We helpen hem met inchecken en lopen dan naar de veiligheidscontrole waar we afscheid nemen. 

Tot mijn verbazing heb ik er flinke moeite mee Kai weg te zien lopen. We hebben het de afgelopen paar weken ook zo gezellig gehad samen.  Ik probeer me eraan vast te houden dat Kai enorme zin in deze reis heeft, maar de waterlanders komen toch.  Gelukkig is Rick er en leidt hij mij af door voor te stellen even bij Starbucks iets te gaan drinken.  Ik moet er niet aan denken dit afscheid alleen te hebben moeten doen (al had ik dat natuurlijk ook overleefd).

Thuis is er een berichtje van Serena.  Zij is jarig en vraagt of ik zin heb met haar te gaan lunchen.  Dat komt heel goed uit, want Rick moet werken en zo worden mijn gedachten goed verzet.  Intussen weten we van Kai dat hij een uur vertraging heeft, maar gelukkig zal hij zijn aansluiting naar Frankfurt met gemak halen.

Bij Le Pain Quotidien krijgen Serena en ik nog net een tafeltje.  Het is in de korte tijd dat het open is al een populair restaurant geworden.  Ik bestel de kip pot au feu, die werkelijk heerlijk en licht is.  Serena neemt soep en een tartine.  Natuurlijk trakteer ik haar op haar verjaardag waar ze erg verrast en dankbaar voor is.

Toen New York niet door bleek te gaan waren we eigenlijk alle drie teleurgesteld.  Saskia omdat ze een leuke filmavond hier met Kaylee had gepland en Rick en ik omdat New York altijd een leuk avontuur is.  Rick bedacht meteen een heel leuk alternatief: een nacht in Washington voor ons tweeen.

De kamer bij het W Hotel is gauw geboekt en de restaurant reservering ook.  En zo gaan we eens een nachtje toerist in eigen stad spelen.  Tegen vijven checken we in.  We worden met een glas champagne ontvangen en krijgen een king kamer.  Het decor is heel modern en de badkamer vooral enorm. 

Na ons voor de avond verkleed te hebben gaan we op pad.  We hebben bij The Source gereserveerd en kunnen daarheen lopen.  Onderweg willen we een paar gezellige bars vinden om iets te drinken en te snacken.   Om te beginnen kijken we of het sjieke Willard hotel een leuke bar heeft, maar die valt tegen.  Hij is maar klein en erg vol.

Aan de overkant zien we The Hamilton en die bar blijkt erg gezellig en groot.  Het is er ook flink druk, maar er komen toevallig net een paar krukken aan de bar vrij.  We bestellen beiden een biertje, voor mij een Amstel Light, voor Rick een donker bier van de tap.  Ze hebben hier een uitgebreid sushi menu en we delen een lekkere rol met zalm en ananas. 

Als die op is lopen we verder F Street af, speurend naar andere leuke bars.  Die vinden we bij Oceanaire.  Die hele bar is blauw verlicht en er is een happy hour menu met allerlei mini visgerechten erop.  We nemen ieder wat rauwe oesters en een van hun lekkere martini's met olijven en zilveruitjes.  Het is lang geleden dat we zo "bar gehopt" hebben, we genieten enorm.

Nu is het tijd voor het avondeten en we lopen naar het Newseum, waar het restaurant naast ligt.  The Source heeft een uitgebreid menu, ook veel voorafjes.  Ik maak mijn maaltijd dus weer eens een aantal voorafjes.  Eerst bestellen we vooraf beiden de calamari salade, die helaas gefrituurd blijkt te zijn en we hadden makkelijk een portie kunnen delen, maar het smaakt wel erg lekker.

Ricks hoofdgerecht is de rockfish met ananas sambal.  Ik kies de voorafjes van tonijntartaar, die in superlekkere hoorntjes wordt geserveerd, en de char, waarvan ook ieder hapje een delicatesse is.   De sfeer in het restaurant is ook erg gezellig en we zijn helemaal blij dit gedaan te hebben.

Via Pennsylvania Avenue lopen we terug naar het W Hotel.  We hebben hier vrijwel niets van de grote sneeuwstorm ten noorden van ons gemerkt, behalve dat er nu een heel harde koude wind waait.  Moeilijk voor te stellen dat ik hier over een paar maanden weer in de hitte rondleidingen zal geven!

De bovenste verdieping van het W Hotel is de P.O.V. Lounge met uitzicht over de monumenten en het Witte Huis.  Hier willen we nog een night cap gaan drinken, maar het blijkt dat we ieder $35 moeten besteden aan de bar.  In de lounge zelf moet je zelfs een fles drank kopen, goedkoopste ver over de $100!

Daar hebben we geen zin in.  Gelukkig is er beneden in de lobby ook een erg leuke en gezellige bar met live muziek.  We kletsen met de andere aanwezigen en de zanger is goed.  Pas na tienen gaan we naar de kamer en niet snel daarna gaan de lichten uit. 

Zaterdag

We slapen lang uit in het heerlijke king bed.  Het eerste wat we bij het opstaan doen is sms-en met Kai.  Zijn vluchten zijn allemaal goed verlopen en hij heeft het huis waar hij de komende weken logeert zonder problemen gevonden.  Hij heeft geen oog dichtgedaan, dus is doodmoe, maar blij er te zijn.

Wij hebben van het hotel een late checkout van 16 uur gekregen en besluiten vandaag toerist in eigen stad te gaan spelen.  Bij de concierge beneden vragen we waar we brunch kunnen eten, want het is al bij elven.  Zij raadt nota bene de Old Ebbitt Grill aan en aangezien we daar nog nooit hebben gebruncht gaan we het uitproberen.

Het wordt een lekkere brunch, al vinden we de meeste gerechten te zwaar.  We kiezen beiden de eggs "Chesapeake", een variatie op eggs Benedict, maar crabcakes in plaats van Canadese bacon.  Daarbij drinken we een lekkere mimosa.  Het voelt echt alsof we mijlenver van huis zijn.

Het is schitterend weer met een staalblauwe lucht maar een ijskoude wind.  We besluiten naar boven te gaan in het torentje van het Old Post Office Pavilion.  Daar tocht het als een gek, maar met dit mooie weer kunnen we heel ver kijken.  Nu het Washington Monument gesloten is, is dit de beste plek om over de stad uit te kijken.

Na de nodige foto's gemaakt te hebben nemen we de lift weer naar beneden.  Tijdens het ontbijt hebben we al besloten een museum te gaan bezoeken.  De keuze is tussen het Natural History en het American History Museum. 

De keuze valt op de eerste, want die vinden we beiden toch net iets leuker.  We beginnen met de orchideeententoonstelling, die hier om het jaar wordt gehouden.  Ik vind het altijd weer verbazingwekkend hoeveel verschillende soorten er zijn.  Omdat dit een museum is staat er ook van alles uitgelegd over de planten en hun leefomgevingen, erg interessant.  Als de tentoonstelling bij de Botanic Garden wordt gehouden staan er alleen de planten en hun namen.

Vanuit de orchideeen lopen we de zoogdierententoonstelling in.  Daar leren we onder anderen dat wij mensen en andere aapachtigen de enige zoogdieren zijn, die volledig in 3D zien.  De andere zoogdieren zien voornamelijk in 2D.  Zo leer je nog eens wat, want dat wist ik nooit.  De evolutie van de mens hebben we nog niet heel lang geleden uitgebreid bezocht, dus daar lopen we snel doorheen.

Ook de Oceanententoonstelling is weer prachtig en nieuw voor Rick.  Boven bekijken we de winnende natuurfoto's van de Windland Smith Rice International Beste Natuurfotos wedstrijd.  De meest prachtige foto's hangen daartussen!  We besteden hier zeker een half uur met het lezen over hoe de fotografen de foto's hebben kunnen maken.

Nu hebben we wel weer genoeg indrukken opgedaan in dit enorme museum.  We lopen nog door de insektendierentuin en dan weer naar beneden naar de uitgang.  Het blijft fantastisch dat zo'n schitterend museum gewoon gratis te bezoeken is!

We lopen terug naar het hotel en checken uit.  Het was werkelijk een super mini-vakantietje vlakbij huis.  Thuis treffen we weer verwarmingsproblemen aan.  Het is er maar vijftien graden, terwijl Saskia de thermostaat op 25 graden heeft gezet!  Duidelijk heeft het uitvallen echt wel met harde wind te maken.  Maandag zullen we de monteur maar weer eens bellen, zucht!

Saskia is aan het werk en Rick heeft zin om bij Sweetwater Tavern te gaan eten.  We zijn vroeg, half zes, dus hij verwacht nog een tafeltje te kunnen krijgen.  Niets is minder waar, er is zelfs een wachttijd van een uur!! 

We nemen wel een "pieper", maar gaan we het ook maar in de bar proberen en daar hebben we alweer geluk met twee krukken, die net vrijkomen.  De pieper gaat terug en we bestellen ons eten hier.  De laatste tijd werkt het goed voor ons om in de bars te eten als er een lange wachttijd is. 

Er is natuurlijk een reden dat deze Great American restaurants zo druk zijn.  Hun eten is altijd van prima kwaliteit.  Ik heb de kleine filet mignon besteld en die kan ik bijna met mijn vork snijden, zo mals is het.  Rick heeft een ander soort biefstuk en is daar ook zeer over te spreken.

Thuis gaat na deze leuke dag de open haard aan en kijken we sitcoms.  Gelukkig blijft de verwarming nu weer aan.  Het blijft een raadsel waarom die met harde wind uitvalt, ook voor de monteur.

Alleen een kop en een staart

Zondag

Alweer slapen we schandalig lang uit.  Saskia slaapt zelfs nog langer, heel ongewoon voor haar.  Sinds ze iedere keer tot zo laat moet werken is ze van ochtendmens nachtuil geworden.

Het eerste wat ik doe als ik beneden kom is kijken of het vliegveld van Boston weer open is.  Dat is gelukkig wel het geval, dus ik kan morgen gewoon naar mijn zus.  Zij schreef gisteren al dat de wegen bij hen al schoon waren.  Ze hebben meer dan een halve meter sneeuw gekregen!  Hier in ons gebied zou het dagen duren voor de wegen schoon waren, wat dat betreft zijn ze in New England een stuk beter voorbereid.

Na ons zondagse Starbucks ontbijt vertrek ik naar de sportschool.   De afgelopen twee dagen heb ik niet noemenswaardig gesport en morgen gaat dat zeker ook weer niet lukken.  Ik doe dus een rigoureus uur en een kwartier cardio op de crosstrainer.

De rest van de dag luieren we wat.  Rick gaat met Saskia even rijden in Kai's auto, want die gaat zij nu naar school nemen op de dagen dat ze later begint (en iets zegt me ook op de andere dagen).  Kai stelde dit voor, zodat zijn auto niet maandenlang stilstaat.  Natuurlijk vindt Saskia het prachtig.

Intussen werkt Katja in Blacksburg ook erg hard.  Ze schrijft soms helemaal doorgedraaid te zijn met haar school, ambulance werk en werk als serveerster bij het Thaise restaurant.  Maar vandaag kreeg ze een heel leuke verrassing: iemand gaf haar $50 fooi op een rekening van $25.  Kijkend naar hoe blij Katja daarmee is neem ik me voor binnenkort ook weer eens een enorme fooi achter te laten voor iemand, die echt zijn of haar best doet in een restaurant.

Vanavond eten we makkelijk maaltijdsoep en ik neem me voor op tijd naar bed te gaan.  Mijn tas is gepakt voor morgenochtend.  Ik kan niet wachten mijn zus en de kinderen weer te zien en ook om de berg sneeuw, die daar gevallen is, te gaan bekijken.

Foto's van dit weekend staan hier