Valentijnsdag en een lenteachtige vrijdag

Valentijnsdag/donderdag

Newburyport ligt met goed verkeer zo'n drie kwartier rijden van het vliegveld in Boston verwijderd.  Alleen heeft Boston, zoals de meeste grote steden, te kampen met een flink spitsuur.  Mijn vlucht vanochtend zal om 11 uur vertrekken en het zal mijn zus niet lukken om en de kinderen op tijd naar school te brengen en mij op tijd bij het vliegveld te hebben.

Gelukkig rijdt er een directe bus vanuit Newburyport naar het vliegveld en die ga ik nemen.  Ongeveer tegelijkertijd met mijn zus en de kinderen sta ik op.  We eten ontbijt en dan gaat iedereen de auto in om mij naar het busstation te brengen.  Het is eigenlijk ook nog wel net zo makkelijk, want ik heb altijd moeite met het afscheid nemen bij het vliegveld.  Nu is het even een snelle kus en klaar.

De bus komt al gauw en de bagage wordt onderin geladen.  Het is een comfortabele bus met gratis wifi.  Dat uurtje kom ik dus wel door.  De buschauffeuse kondigt aan dat het verkeer op Route 1 gisteren heel slecht was en zij daardoor een andere route gaat nemen, zodat ze ons toch op tijd kan afleveren. 

Het wordt een mooie route door achttiende eeuwse plaatsjes, zoals Saugus.  Voor ik het weet komen we, een kwartier voor op het schema, aan bij Logan Airport.  Daar ben ik ook al gauw ingecheckt en door de veiligheidscontrole en ga bij de gate wat zitten computeren voor we aan boord gaan.

Vandaag gaat alles precies volgens schema met de US Airways shuttle vluchten, dus we vertrekken keurig om elf uur.  Het is de hele weg mooi zonnig weer waardoor ik halverwege New York City mooi onder ons kan zien liggen.  Helaas zit ik wel aan de verkeerde kant om de monumenten van Washington te kunnen zien, maar Manhattan had ik anders gemist.

Zodra we geland zijn loop ik naar de baggage claim.  Binnen een paar minuten komt mijn tas daar al aan, heel wat anders dan maandag!  Ik neem een taxi naar huis en binnen de twee en een half uur na vertrek uit Boston ben ik weer op stek. 

Thuis word ik natuurlijk heel enthousiast begroet door Cosmo en er staat een prachtig boeket met verschillend gekleurde rozen met een lief briefje erbij van mijn Valentijn.

Mijn maag rommelt en ik haal gauw een avgolemono soep bij Plaka Grill.  Het is vreemd om weer ergens te zijn waar geen sneeuwhopen liggen!  Hier lopen zelfs de maples al een beetje uit, zie ik.

Als ik uitgepakt heb en wat huishouden heb gedaan komt Saskia uit school.  Zij is blij mij weer te zien en vertelt over Valentijnsdag op school. Ze had een Star Wars mok met chocola gevuld voor Lawrence, maar hij had zijn cadeautje voor haar niet mee naar school.  Voor ze naar haar werk gaat wil Saskia daarom nog even langs Lawrence.  Die blijkt een teddybeer en een lekker lotion voor haar te hebben.

Rick komt vroeg thuis en ik bedank hem voor de mooie bloemen.  Hij vond het vervelend dat hij mij niet van het vliegveld kon halen, zoals hij oorspronkelijk van plan was.  Maar ja, het werk gaat nu eenmaal voor en die taxi was makkelijk genomen.

We verkleden ons in onze nette plunje, Rick in pak en ik in mijn rode jurk met driekwart mouwen.  Onder die laatste moet ook een panty en wat vind ik dat toch vervelende dingen!  Met de eerste loop ik naar beneden en voel er dan zonder dat er ook maar iets het aanraakt al een ladder in springen.  Argh!!! Het tweede paar houdt het tenminste tot na het eten uit, maar dan raakt mijn ring hem en hup, ook een ladder.  Dat niemand nu nog een elegante, maar onverwoestbare panty heeft uitgevonden!

Op weg naar Washington komen we een aantal keren in de file te staan.  Duidelijk zijn wij niet de enigen, die Valentijnsdag met een etentje gaan vieren.  Gelukkig is het geen probleem dat we bijna een half uur later dan we gereserveerd hadden bij Marcel's aankomen.

We krijgen een tafeltje in de gezellige, warm aandoende eetzaal en dan kan het smullen beginnen.  Het menu is prix fixe en vanwege Valentijnsdag is er beperkte keuze tussen gerechten.  Gelukkig klinkt alles even lekker.

We beginnen met mijn favoriet van de avond waar ik er wel tien van op zou kunnen: kreeftenmousse en caviaar geserveerd in een eierschaal.  Alsof er een engeltje op je tong piest zou mijn opa zeggen.

We kunnen kiezen uit drie soorten brood bij de maaltijd.  Meestal eet ik geen brood erbij, maar dit ziet er zo lekker uit dat ik me laat overhalen een snee olijfbrood te nemen.  Daar krijg ik geen spijt van!

Voor de tweede gang kunnen we kiezen tussen op twee manieren bereidde St. Jakobsschelpen of een Engelse erwtensoep.  Wij nemen beiden het eerste.  Dit restaurant maakt kleine kunstwerkjes van de gerechten, dus we nemen er eerst een foto van.  Het smaakt alweer net zo voortreffelijk als het eruit ziet.

 

 

Een verfrissende salade van venkel en waterkers en Parmezaanse kaas volgt.  Ook deze smaken gaan weer heel goed samen en het is lekker licht.



Nu is de beurt aan het hoofdgerecht.  De keuze hier is tussen New York strip steak met tuffel, zoete aardappel en geitenkaas of red snapper (vis) met bietjes.  Een van de weinige dingen waar ik niet dol op ben zijn bietjes, dus hier hoef ik niet over na te denken.  Ook Rick neemt het vlees, ondanks dat hij geen grote geitenkaas fan is.  We smullen er beiden van en Rick vindt de kaas lekkerder dan hij dacht.

Tussen de gerechten door wisselen we Valentijnskaarten uit.  Rick is dol op de Flintstones en ik heb daar een heel leuke van gevonden.  Rick verrast mij ook nog door een klein doosje uit zijn jasje te halen.  Daarin zit een schattig kettinkje met een goud met parelmoer plumeria bloemetje eraan van de Hawaiiaanse juwelier Na Hoku.  Dat is mijn favoriete geur en we gaan ze in Hawaii weer zien.  Natuurlijk gaat het kettinkje meteen om mijn nek!

Veel te gauw is het alweer tijd voor het dessert.  Ook hier weer twee gerechten op het menu: een passievrucht cheesecake en chocolade mousse met bloedsinaasappel.  Rick vindt de cheesecake lekkerder klinken, terwijl mij de mousse het meest trekt.  Zo kunnen we ook van elkaar een hapje proberen. 

Het wordt mooi gepresenteerd.  Mijn hele mousse is in de vorm van een rood hartje gegoten en ook op Ricks dessert prijkt een hartje.  Gelukkig voor Rick kan ik nooit zoveel zoets op, want de cheesecake valt hem tegen.  De mousse vindt hij daarentegen net zo lekker als ik hem vind.  Ik heb genoeg aan een halve portie en geef Rick de rest.

Met de rekening krijgen we ook nog een schoteltje met eigengemaakte bonbons en mini maccarons.  Daar had ik ook wel heleboel meer van opgekund, want ze zijn super lekker!  Bij het afscheid krijg ik nog een rode roos aangereikt en helemaal voldaan en nog nagenietend rijden we weer huiswaarts.

Daar zet ik de maandag opgenomen episode van Andrew Zimmern Bizarre Foods aan.  Die speelt namelijk in Washington.  Het is grappig te zien hoe de agressieve snakehead vis, die een aantal jaren geleden in de Potomac werd gevonden en zich sindsdien daar snel vermenigvuldigt nu wordt gevist en gegeten.  Zelfs bij The Source, waar Rick en ik vorig weekend nog aten, maakt de chef er soms gerechten mee.

Ook komen de vele verschillende food trucks, rijdende restaurantjes, die iedere lunch langs de straten van DC staan, aan bod.  Daar worden allerlei verschillende cuisines uit geserveerd, van crepes tot Hawaiiaanse gerechten.  Ook chef Jose Andres, van wie onder anderen mijn favoriete Zaytinya is, komt aan het woord. Kortom, erg leuk om deze aflevering over het bijzondere eten in onze eigen stad te bekijken.

Vrijdag

Saskia is al in Kai's autootje naar school getuft als ik wakker word en Rick ook al op als de koffiegeuren van beneden me wekken.  Het doet me opeens aan de oude Supra reclame denken: "Het aroma komt je tegemoet zodra je Supra opendoet".  De koffie ruikt zo lekker en binnen de kortste keren zit ik met een dampende kop samen met Rick aan het ontbijt.

We hebben HLN op staan met het nieuws dat het gestrande cruiseschip van Carnival eindelijk is aangemeerd en de arme passagiers weer aan land.  Die meer dan 3000 mensen hebben een aantal verschrikkelijke dagen in erbarmelijke omstandigheden doorgemaakt na een brand in de motoren van de Carnival Triumph. 

De verhalen over naar het toilet gaan in emmers en wasbakken en andere vieze dingen doen me denken dat die mensen waarschijnlijk de door Carnival aangeboden gratis cruise nooit zullen nemen!  Ik zou niet meer op zo'n schip willen na zo'n ervaring.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak me klaar om naar de sportschool te gaan.  Als ik de deur uitloop, zie ik Cosmo er een beetje zielig bij staan.  Opeens voel ik me schuldig dat ik niet met hem ga wandelen in dit schitterende weer, in plaats van binnen te gaan sporten.  Ik sluit een compromis met mezelf en besluit een half uur naar de sportschool te gaan en daarna een stuk met Cosmo te gaan lopen.

Zo gezegd, zo gedaan.  Op de stairmaster doe ik een half uur intervals.  Dat is altijd even heel erg afzien, dus hopelijk ook goed voor me.  Thuis gaat Cosmo natuurlijk maar al te graag mee. 

Het is heerlijk weer, niet alleen strakblauwe lucht en zonnig, maar ook zo'n vijftien graden.  De eerste tekenen van de lente zijn er ook al.  Genietend loop ik door de buurt en zie al knopjes aan de maples en de eerste krokusjes in bloei.  Er komt weer kleur in de natuur!  Ook zingen de cardinaaltjes hun liefdeslied weer, een zeker lenteteken.

Al lopend krijg ik steeds minder zin in de massage waarvoor ik om een uur een afspraak heb.  Ik heb helemaal geen zin om met dit schitterende weer anderhalf uur pijn te lijden op die tafel.  Alleen kan zo op het laatste moment afzeggen om die reden niet.  Ik besluit maagproblemen voor te wenden en bel af.  Het voelt net of ik van school spijbel, opeens ligt de hele middag voor me.

Er wordt aangebeld en de postbode drukt me een enorm pakket uit Nederland in handen.  Naomi heeft me allerlei traktaties gestuurd: ketjap, mosterdsoep, drop, stroopwafels, thee en een heel aantal kranten en tijdschriften over de troonswisseling.  Meteen weet ik hoe ik die middag ga besteden!

 

 

Flapjack is vooral heel blij met de doos

Voor mijn lunch maak ik een picknick van brood met pindakaas en sambal en een bakje frambozen.  Met het leesvoer en mijn eten ga ik voor op de stoep genieten van de warme zon.  Onvoorstelbaar dat er voor morgen weer temperaturen rond het vriespunt en zelfs sneeuwbuien worden voorspeld!  Het is dus even zaak alles uit deze lekkere middag te halen.

Als Saskia uit school komt, komt zij er gezellig bijzitten.  Ze vertelt hoe ze het brein van een schaap moest ontleden in anatomie.  Ze heeft hoofdpijn van de formaldehyde. Ook moet ze een project doen voor AP psychologie over haar babytijd. 

Daarvoor heeft ze mij natuurlijk nodig, want er zijn vragen als hoe mijn zwangerschap was, welke andere namen we voor haar in gedachten hadden (Nienke stond op de derde plaats voor een meisje en Saskia Marjolein zou Jip Martijn zijn geworden als ze een jongen was geweest).  Ook onze ouderschapsstijl (Attachment Parenting) en wanneer ze haar eerste stapjes nam (iets was ik absoluut niet meer weet, schaam!) passeren de revue.  Saskia vindt het duidelijk leuk om te doen, zo buiten in het zonnetje.

Saskia is moe en gaat even slapen en ik hoor achter in de tuin "mijn" cardinaaltje zingen.  En inderdaad, daar zit hij weer in de boom aan de zijkant van het huis.  Zijn lied komt er uit volle borst uit en ik maak er een videootje van.  Helemaal blij word ik van deze eerste tekens van de lente!

En dan is het zomaar alweer een week geleden dat Kai vertrok.  De berichten uit Leipzig zijn allemaal goed.  Hij logeert in het huis wat ze aan het renoveren zijn.  Zeker geen luxe, maar dat wist Kai van tevoren.  Hij vindt de andere mensen daar erg leuk.  Het is er ook nog winter, want gisteren zette Kai een foto van sneeuwruimen op Facebook.

Ook van Katja krijgen we goede berichten.  Ze heeft het beredruk, maar tijd om te gaan spelonken met een nieuwe vriend, die haar gisteren ook een prachtig boeket bloemen gaf voor Valentijnsdag.  Hopelijk kunnen we binnenkort weer eens wat regelen om haar te zien, want ik begin haar weer flink te missen.

Vanavond maken Rick en ik het makkelijk en bestellen pizza.  De temperatuur is met een windvlaag van zestien graden tot vier graden gedaald, dus de open haard gaat weer eens aan.  Gelukkig heb ik na vandaag weer goede moed dat zulke dagen alleen maar weer vaker zullen voorkomen en we de ergste winter gehad hebben (die in vergelijking met ten noorden van ons natuurlijk helemaal niet zo erg was).

PS. Met Valentijnsdag en het mooie weer heb ik nog geen tijd voor de foto's van Newburyport gehad.  Hopelijk morgen, al zullen er niet zoveel zijn, want mijn zwager wil liever geen foto's van de kinderen op het internet.