Een actief dagje

Woensdag alweer! Het is een late dag voor Saskia, maar zij is nog zo moe dat ze vraagt of ze nog door mag slapen.  Ik heb ernstige bedenkingen bij haar werk, al houdt Saskia bij hoog en laag vol dat ze daar niet zo moe van is.  Waarvan dan, vraag ik me af.

Tijdens Cosmo's ochtendwandeling merk ik meteen dat het een stuk warmer is.  De zon schijnt en ik word er meteen vrolijk van.  Alleen staat er een gewichtenroutine op mijn programma, dus na het ontbijt rijd ik met frisse tegenzin naar de sportschool.

Gewichten zijn niet mijn favoriet en in mijn eentje een programma afwerken vergt zo ongeveer het toppunt van mijn zelfdiscipline.  De Max Capacity helpt wel wat, maar om te zeggen dat ik het met plezier doe, nee. 

Eenmaal binnen zie ik Sharon en Tom, met wie zij een aantal dagen per week gewichten doet.  Zij beginnen net aan een nieuw programma van Men's Health.  Het ziet er interessant uit en tot mijn blijdschap vragen ze of ik mee wil doen.  Ja!!!  Het is een intensief programma, tien oefeningen, ieder twee keer 40 seconden met 20 seconden rust. 

We zijn het erover eens dat we in ongeveer twintig minuten helemaal klaar zijn met vrijwel alle spiergroepen.  Er zit ook flink wat cardio bij, oef!  Sharon vertelt dat ze er vrijdag niet zal zijn en Tom zegt dat hij hoopt de discipline te hebben in zijn eentje te trainen. 

Daar heb ik dus ook zo'n moeite mee en stel voor dat wij dan samen dit programma nog eens afwerken op vrijdagochtend.  Aan Toms opgeluchte gezicht te zien vindt hij dat een prima idee. Nu heb ik dus vrijdagochtend een workout buddy, hopelijk, en meteen zie ik er minder tegenop.  Na nog wat armoefeningen doe ik nog een half uur cardio. 

Woensdag is tegenwoordig schoonmaakstersdag.  Zij zijn net aangekomen als ik thuiskom.  Aangezien ze altijd boven beginnen kan ik niet meteen mijn voorgenomen douche nemen.  Ik wacht dus geduldig en doe nog eens een paar Spaanse lessen. 

Die komen niet veel later van pas, want de dames spreken geen Engels en verstaan me niet als ik vraag of de badkamer klaar is.   Misschien niet grammaticaal correct, maar "es el bano listo para usar" wordt gelukkig begrepen.  Een vriendelijke knik volgt, dus ik haast me naar boven.

Weer presentabel voor de buitenwereld ga ik naar Whole Foods.  Ondanks de vele wolken is het wel maar liefst 13 graden buiten en ik heb de lente in mijn bol.  Ik sms Rick of hij misschien zin heeft om te grillen vanavond.  Volgens mij verklaart hij mij ietwat voor gek, maar schrijft toch terug dat dat prima is zolang het weer droog blijft.  Daarvan zijn we door de weermannen verzekerd, dus ik waag het erop.

Nu ik hier toch ben en het ook weer lunchtijd is, trakteer ik mezelf op sushi.  De aardige sushi chef maakt speciaal voor mij een rol met half tonijn en komkommer en de andere helft met zalm en avocado.  Het smaakt me bijzonder goed.

Na de boodschappen thuis weggelegd te hebben, lijn ik Cosmo aan.  Tijd voor een lange wandeling door de buurt en het Southside Park bos.  Het is echt genieten met al het vogelgezang om ons heen, vooral de cardinaaltjes zijn volop bezig hun liefdeslied te zingen.  Ik zie ook een paar mannetjes vechten, duidelijk toch heel belangrijk om hun terrein vast te stellen.

Overal bloeien krokusjes, gele, maar vooral paarse.  Zelfs in het park bloeien die in het wild.  Heerlijk, die kleuren!  Even later zie ik dat iemand zijn Kerstspullen nog niet heeft opgeruimd.  Een lege opblaas "Santa" ligt nog op het dak.  Dat is toch wat laat, zo eind februari!  Sneeuw is hier zeker geen excuus geweest om de kerstspullen niet op te ruimen.

Mijn 10000 stappen zijn weer bereikt op mijn nieuwe Fitbit One (de oude ging weer eens stuk en deze lijkt een stuk duurzamer).  Cosmo heeft ook zijn beweging weer binnen en ik ga met een Diet Coke en mijn Kindle voor het huis zitten lezen.  Er is maar weinig zon, maar uit de wind is het lekker.

Onze overbuurman Mark loopt met zijn kleintjes rond onze cul de sac.  Kleine Ella van bijna drie vindt ons huis prachtig.  Met Halloween en Kerstmis kwam ze al buurten.  Nu heeft onze Mickey kabouter haar volle aandacht, want ze zijn pas geleden naar Disney World geweest.  Zo schattig!  Alles is nog zo magisch voor die kleintjes, prachtig om te zien.

Als het me te koud wordt buiten doe ik mijn sportkleding weer aan.  Sharon komt me ophalen voor yoga.  Het wordt weer een uur van in pretzelvormen draaien, maar wat voelt het goed!  Alleen heb ik tevoren een glas sinaasappelsap gedronken om mijn vitamines mee weg te drinken.  Geen goed idee! 

Ondanks dat mijn maag zo ongeveer in mijn keel zit, doe ik volgens Mary Beth een supergoede schouderstand.  Ook heb ik volgens haar heel sterke buikspieren.  Daar kan ik Sharon dan voor bedanken.  Toch ben ik vandaag blij als het uur voorbij is, want brandend maagzuur is niet echt mijn ding.

Op weg naar huis geeft Sharon me haar recept voor krieltjes uit de oven, want die ga ik vanavond maken.  Het kan niet makkelijker: halve krieltjes op een bakblad, olijfolie, rozemarijn en zeezout en dan een half uur bakken of tot ze bruin zijn.  Intussen grilt Rick de kipsate's en koken we de spinazie.  Het wordt een superlekker, zomers aandoend, maal. 

Helaas wordt het dit weekend weer kouder, maar van deze lenteachtige dag hebben we volop genoten.  Ik kan niet wachten tot we dat gegrilde eten ook buiten kunnen eten.