Films en lekker eten, zoals een weekend moet zijn

Zaterdag

Brrr, het lekkere weer van gisteren heeft plaatsgemaakt voor gure kou!  Na de lekkere warme muffin met ei, die Rick voor ons ontbijt heeft gemaakt,  met een paar koppen koffie te hebben verorberd, vertrekken we rillend (althans ik) naar de sportschool.

Daar wacht Sharon mij al op voor een uur personal training.  Rick gaat liever zijn eigen programma afwerken.  Sharon is goed op dreef vandaag en na afloop van het uur trillen mijn spieren helemaal van de inspanning!

Op de terugweg naar huis halen we lunch bij Panera.  Ik wijk eens een keer van mijn tonijnsalade op tomaat-basilicumbrood af en bestel een halve panini met mozzarella en tomaat.  Bij Robeks haal ik er een sweet green sap bij, spinazie, boerenkool, selderij en wortelsap, erg lekker!

Thuis begin ik naar het zoeken van hotels in Muenchen en Berlijn voor onze reis eind maart.  In Muenchen zal Kai ons hopelijk ook vergezellen, dus daar hebben we een kamer voor vier personen nodig.  Via Booking.com vind ik een paar goede hotels.  Of deze het blijven weet ik nog niet, ik blijf nog even zoeken, vooral in Muenchen.  Als iemand daar een goed hotel met parkeergelegenheid dichtbij het oude centrum weet houd ik me aanbevolen.

Het is alweer een tijdje geleden dat Rick en ik naar de bioscoop gingen.  Daar gaat vanmiddag verandering in komen, want we willen Identity Thief zien.  Rick heeft online al kaartjes gekocht, maar goed ook, want met dit koude en sneeuwerige weer bevindt de hele bevolking van Noord Virginia zich in Tysons Corner Mall.  We moeten zelfs boven op het buitendek parkeren.

Terwijl de voorfilms al bezig zijn lopen we de zaal binnen.  Tot onze verrassing zijn er nog stoelen vrij met de balustrade ervoor.  Die zitten altijd het lekkerst, want daar kunnen we onze voeten op leggen.  Het is werkelijk een heel grappige film!  Het einde is ook geloofwaardig en "feel good", een aanrader wat ons betreft. 

Het enige minpunt vond ik dat de oplichtster de hele tijd net doet of ze fibromyalgie heeft om aandacht te krijgen of af te wenden.  Voor mij voelde dat als die aandoening als iets belachelijks en niet echts afdoend, maar Rick heeft er een andere kijk op en zegt dat de aandoening op deze manier steeds meer bekend wordt.  Ik weet het niet, ik vind de aandoening niets grappigs hebben en als ze in plaats daarvan een andere meer bekende ziekte had voorgewend had niemand gelachen.  Enfin, genoeg gevoeligheden over een comedy film, verder is het een leuk verhaal.

Als we uit de mall komen sneeuwt het licht.  Er ligt zelfs een heel klein laagje op het gras en daken.  Onvoorstelbaar toch dat ik gistermiddag om dezelfde tijd nog met 16 graden in de zon voor het huis zat te lezen?

Thuis verkleden we ons gauw, want we hebben voor het avondeten met Nancy en Lars bij Open Kitchen in Falls Church afgesproken.  Nancy werkt ook voor Microsoft en bij ieder Microsoft feest konden we het altijd enorm goed met elkaar vinden. Iedere keer zeiden we eens samen uit eten te willen gaan en nu komt het er eindelijk van.

Wij komen als eerste bij het restaurant aan en nemen plaats aan ons tafeltje.  Nancy en Lars volgen al snel.  Nancy komt uit Kenya en Lars uit Denemarken.  Het gesprek verloopt dan ook heel internationaal.  Over Nancy's kindertijd in Afrika en die van Lars, Rick en mij in Europa, want ook Rick is daar voornamelijk opgegroeid.

Het eten is ook erg goed.  We beginnen met hun charcuterie, kaas en olijven voorafjes.  Het is allemaal even lekker.  Als hoofdgerecht bestel ik de St. Jacobsschelpen met polenta.   Ik vind het een beetje duur voor de drie scallops die op mijn bord liggen en een enorm stuk polenta, maar het smaakt prima.  Ook de anderen zijn tevreden over hun gerechten.

Rick is de enige, die nog plek heeft voor dessert.  Alleen hebben ze zijn keuze niet meer.  Het dessert van de dag is een spicy red velvet cupcake, dus die neemt hij dan maar.  We beloven allemaal mee te proeven.  Nou, dat is ongeveer de minst lekkere cupcake, die ik ooit heb geproefd.  Hij is enorm droog!  Ook de anderen vinden hem niet te pruimen.

We vertellen dit aan de serveerster, die zegt dat het haar spijt, maar er verder niets aan doet.  Wij kletsen lekker verder en pas als we de keuken zien sluiten en personeel naar huis zien gaan vragen we de rekening.  Daarop zie ik dat die cupcake maar liefst $9 kostte.  Dat is me te gortig, dus ik wijs de serveerster nog eens op de overgebleven driekwart ervan en zeg dat we die echt niet te eten vonden.  Ze zegt meteen toe hem van de rekening te halen, toch erg netjes.

We nemen afscheid van Lars en Nancy, al zijn we nog lang niet uitgepraat.  Hopelijk laat een volgend etentje geen twee jaar op zich wachten.  Thuis wacht ons een hele groep tieners.  Saskia is vandaag begonnen met in het Nederlands te sms-en naar mij en vroeg of "som van haar vrienden" langs konden komen. 

Helaas moet ik toegeven dat we een beetje een eigen taaltje met veel anglicismes hebben ontwikkeld met de jaren.  Duidelijk wil Saskia haar Nederlands beteren, dus ik neem me voor haar te verbeteren waar nodig.   Beter laat dan nooit. 

Kinderen consequent tweetalig opvoeden als zij nooit in het land van de tweede taal hebben gewoond en jij de enige bent die de tweede taal als moedertaal heeft is niet eenvoudig en ik ben er zeker niet perfect in geweest.  Ik ben al heel blij dat Rick ook zijn gebroken Nederlands met ze spreekt, zodat ze in ieder geval ook Nederlands terug spraken, want mijn neefjes en nichtjes hier in Noord Amerika doen dat niet.

In ieder geval zit er dus een tiental tieners, twee meisjes en acht jongens, rond onze eettafel.  Een jongen heeft Turkse ouders, zijn vader werkt voor het IMF.  Hij verstaat het als Saskia het over "benzine" heeft, want dat is hetzelfde woord in het Turks.  Het zijn stuk voor stuk leuke en spontane jongeren.  Saskia vertelde laatst dat ze een eigen Facebook groep hebben en iedereen spreekt een tweede taal.

Zondag

Gisteravond werd het later dan we wilden en we slapen flink uit.  Ik voel al mijn spieren door de personal training.  Het was misschien wel een beetje te veel van het goede gisteren, want ik heb er nek- en hoofdpijn door.  Met een paar Advils hoop ik me weer wat beter te voelen.

Samen met Rick ga ik ons gewoonlijke zondagse ontbijt bij Starbucks halen.  Rick gaat even naar Safeway voor wat boodschappen en ik ga de bestelling doen bij Starbucks.  Zoals iedere week zijn Gabe en Tom er.  Ik zie dat Gabe heel groot op Ricks beker "Hi Rick!!" schrijft.  Ik vind het knap van de barista's hoe ze mensen onthouden en echt doen voelen alsof ze ertoe doen.  Dat is zeker een sterk punt van dit bedrijf.

Zodra we klaar met eten zijn, haast ik me naar Anytime Fitness.  Het wordt een uur cardio om de fibromyalgie knopen eruit te werken.  Dat gaat prima.  Intussen is het buiten berekoud, de wind raast en af en toe vliegt er een sneeuwvlok langs.  Vervelend is wel dat onze verwarming met die wind ook weer vervelend doet.  Morgen het HVAC bedrijf maar weer eens bellen, zucht!

Na de lunch zoek ik een hotel in Frankfurt of Marburg.  Het wordt het laatste, want met Pasen is er kennelijk in Frankfurt maar weinig te vinden.  We kunnen vanuit Marburg ook mooi excursies naar verschillende oude plaatsjes maken.   Nu hebben we in ieder geval logeerplaatsen in Duitsland, misschien veranderen ze nog, maar ik vind dit een prettig gevoel.

Voor de tweede dag achtereen gaan we naar de bioscoop.  Dit keer naar het Angelika Film Center, we willen al een tijdje Silver Linings Playbook zien, vooral nu het ook Oscar nominaties heeft.  We kopen een wijntje en biertje om mee de zaal in te nemen en hebben weer een stoel met balustrade ervoor.

Van de twee films dit weekend wint deze het ruimschoots!  Het is een heerlijk verhaal van een "gewoon" gezin met volwassen kinderen in Philadelphia.  Van begin tot einde zijn de karakters geloofwaardig, zie je echte emoties en leef je met de spelers mee.  Ik vind het een superfilm en hoop dat hij goed scoort bij de Oscars.  Jennifer Lawrence, de hoofdrolspeelster, is nota bene jonger dan Katja! 

Als de film voorbij is, is het al na zessen.  Rick stelt voor aan de bar van Sea Pearl een hapje te gaan eten.  Helaas is hun sushi bar op zondag gesloten, maar mijn tonijn tartaar en mosselen met linzen gaan er dan toch goed in.  Rick heeft een soort loempia, waarvan ik ook een stukje proef, erg lekker!  Hoofdgerecht voor hem is spaghetti met verse crab, zo te zien ook prima. 

Intussen heeft Saskia weer een groepje vrienden hier.  Wij vinden het fijn dat ze hier willen komen.  Zo weten we wat er gaande is.  Ze spelen beneden X- Box en kijken films.  Morgen is het een vrije dag van school voor Presidents Day.  Helaas geldt dat niet voor Rick, want die moet weer naar de andere kant van het land vliegen.

Foto's van mijn reis naar Massachusetts staan hier.