Vlinders en orchideeen

Wijs geworden na gisternacht ben ik vannacht in mijn lange broek pijama (de enige, die ik bezit, overigens) gaan slapen.  Daar heb ik geen spijt van, want het is weer een koude nacht.  Saskia heeft een late start vandaag, dus we slapen lekker tot tegen negenen uit.  Alleen wekt Cosmo's geblaf in antwoord op buurhond Dallas, grrr!  Ik wou dat de buren die hond geen eigen deurtje hadden gegeven!

Saskia vertrekt naar school en ik naar de sportschool.  Daar doe ik een uur cardio op de ARC trainer.  Die kun je op verschillende hoogtes en verschillende zwaartes instellen.  Ik wissel die twee dingen af en krijg zo een gevarieerde routine. Intussen ben ik weer helemaal in mijn boek, niets literairs, maar het leest lekker weg.

Thuis laat ik Cosmo gauw uit, rillend van de kou en wind.  Daarna maak ik me klaar om naar Washington te gaan.  Oplettende lezers zullen gemerkt hebben dat mijn tolerantie voor de kou ernstig verminderd is.  Aangezien ik van mezelf weet dat de winter blues nu makkelijk toeslaan dwing ik mezelf erop uit te gaan en kleur en warmte op te zoeken.

Claudia bood vriendelijk aan dat ik een van haar parkeerpassen mag gebruiken om in haar buurt tegenover de metro te parkeren.  Het is ook leuk haar weer even te zien, want dat is ook alweer maanden geleden.  Lang praten kan niet, want Claudia is bijleslerares en heeft een student boven.

De wind gaat door merg en been als ik het kleine stukje naar de metro loop.  Ik check even gauw of ik genoeg geld op mijn Smartrip kaart heb staan.  Die momenten zorgen ervoor dat ik de trein net mis!  Gelukkig komt de volgende al snel.

Al lezend gaat de metrorit zo snel dat ik bijna mijn uitstapstation mis!  Bij Federal Triangle stap ik uit en loop via Pennsylvania Avenue naar de Franse bakkerij Paul.  Onderweg valt het me op dat het druk is met toeristen, zowel Amerikanen als buitenlanders.  Duidelijk is Washington een steeds populairdere bestemming, goed om te zien. 

Bij Paul is het ook druk, dus ik bestel mijn broodje gerookte zalm voor de zekerheid "to go".  Gelukkig komt er net een stoel vrij aan de gemeenschappelijke tafel met uitzicht op de National Archives.  Ieder hapje van dit broodje smaakt zo ontzettend lekker! 

Als het op is, loop ik naar het Natural History Museum. Na de tassencontrole loop ik naar de tweede verdieping en koop een kaartje voor de vlindertuin.  Ik moet even wachten voor ik naar binnen kan, want er is net een grote groep binnen.  Na een tiental minuten mag ik de warmte en mini tropen binnenlopen.

Het is vrij druk in het museum en hier ook, maar na een twintigtal minuten heb ik de vlinders even voor mezelf.  Althans, met de vrijwilligster, die erover waakt.  Zij heeft heel wat interessante informatie over de verschillende soorten.  Eigenlijk wilde ik alleen fotograferen, maar luister met graagte naar haar uitleg over de verschillende manieren van eten van de vlinders en hoe een ervan eruit ziet als een slang, super mimicry!  Dat laatste had ik absoluut niet opgemerkt!

Met heel wat foto's verlaat ik de vlindertuin weer.  Voor ik naar buiten mag moet er gecheckt worden of ik lifters mee heb, maar geen gevleugelde zesvoeters hebben me naar buiten begeleid.  Eerder in de vlindertuin zat er wel een in mijn haar en dat voelde ik goed.  Als de deur naar buiten wordt geopend is er ook zo'n sterke tegenwind dat welke vlinder op je dan ook meteen terug de tuin in wordt geblazen.

Met Rick ben ik een paar weken geleden al naar de orchideeententoonstelling beneden geweest. Toen had ik echter mijn SLR toestel niet mee en bovendien een ongeduldige niet geinteresseerde man.  Ik loop dus naar de eerste verdieping en fotografeer zoveel mogelijk van de orchideeen.  Wat zijn ze weer prachtig!  Dit jaar is het in dit museum, volgend jaar weer bij de Botanic Garden. Het is hoe dan ook een genot van kleur en pracht in de wintermaanden.

Als ik alle orchideeen uitgebreid bewonderd en gefotografeerd (nou ja, bijna allemaal) heb, loop ik weer richting metro.  Er is vertraging, maar dat merk je hier eigenlijk nooit zo, tenzij het urenlang is.  Binnen de tien minuten zit ik weer in de trein.  Gelukkig zijn een heel aantal van de foto's wel gelukt (een heel aantal ook helemaal niet).

Na Claudia haar parkeerpas teruggegeven te hebben en ook nog even naar ons vroegere huis tegenover haar te hebben gekeken, rijd ik weer huiswaarts.  Daar zie ik Saskia nog net voor ze naar haar werk gaat.  Rick belt ook net dat hij weer veilig is geland.

Rick is helemaal blij weer thuis te zijn en ik om hem weer hier te hebben.  Hij stelt voor om bij Pazzo Pomodoro te gaan eten en daar zeg ik geen nee tegen.  We gaan aan de bar zitten en bestellen wijn en bier en delen een bord met verschillende prosciutto's. 

Rick bestelt de lasagne als hoofdgerecht en ik een pizza met groentes, mozzarella en feta.  Alleen komt die feta er gewoon koud bovenop, niet lekker! De serveerster neemt hem terug om te vragen de feta te smelten.  Ik krijg een nieuwe pizza, die nu helemaal geen feta heeft. 

Dat bemerk ik pas na een paar happen, maar ach, kan me niet echt schelen.  Het was toch "overkill".  Toch zeg ik er iets over en totaal onverwachts wordt de pizza van de rekening gehaald.  Teveel gedoe om het goed te krijgen, volgens de serveerster.  Nou daar klagen we natuurlijk niet over!

Nu is het lekker voor de open haard liggen en gekke shows kijken.  Eindelijk heb ik het warm genoeg!  Zelfs bij het restaurant had ik mijn jas aan en waren mijn handen en neus koud.  Ik fantaseer over mijn heel warme rondleidingen in de zomer.  Herinner me daar even aan als het zover is1

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Mag ik nog eens zeggen dat ik reacties erg leuk vind? Vandaag meer dan driehonderd bezoekers en vijf reacties.  Wie zijn jullie en wat vinden jullie van dit blog?