Gisteravond was ik er al bang voor en helaas word ik vanochtend helemaal "in de knoop" wakker. Al mijn spieren branden en ik heb een enorme hoofdpijn. Het kost me heel wat moeite om om kwart over acht op te staan.
Het plan was vandaag met Marcella en Liz naar Pat in New Jersey te rijden om Pats fotografietentoonstelling te bekijken. Optimistisch pak ik mijn kussen toch in en hoop dat Sharons klas genoeg zal helpen om me goed genoeg te doen voelen om mee te gaan.
Rick heeft de koffie al klaar staan voor me en is ook erg bezorgd over hoe ik me voel. Hij werkt vanochtend van huis uit. Na het ontbijt rijd ik naar de sportschool. Daar blijkt dat Sharon er niet is en eigenlijk wist ik dat ook. Stan neemt haar klas over, maar het is heel anders en doet weinig om mijn pijnen te verlichten.
Halverwege de klas weet ik het gewoon, ik kan niet drieeneehalf uur in de auto zitten vandaag en morgenochtend weer. Ik zou ook niet gezellig zijn, dus niemand heeft daar wat aan. Ik bel Marcella en laat een berichtje achter, want ze is niet thuis. Ik maak de klas af, al vind ik Stans methode van lesgeven niet fijn, hoe aardig hij ook is.
Zodra ik in de auto zit, bel ik Marcella weer. Zij is net thuisgekomen en luisterde naar mijn berichtje. Haar sympathieke reactie heeft me bijna in tranen. Ik wilde zo graag gaan, maar ik weet ook dat het alleen maar nog meer pijn zou betekenen.
Onderweg naar huis bel ik ook Pat om haar persoonlijk te vertellen dat het vandaag niet gaat lukken. Ook zij is zo lief en begrijpend. Gelukkig loopt haar fototentoonstelling tot juni, dus ik kan als het warmer is en ik me beter voel ook nog gaan kijken.
Vroeger durfde ik nooit toe te geven dat ik iets gewoon niet kon doen door de fibromyalgie uit angst voor de reacties van anderen. Gevolg was dan dat ik met veel pijn alles toch deed en 's avonds gewoon dood was. Gaandeweg heb ik geleerd te weten wanneer het absoluut niet een goed idee is om verder te gaan. Neemt niet weg dat ik deze beslissing met veel twijfels heb genomen.
Thuis is Rick bezig met een conference call, maar met gebaren maak ik duidelijk dat ik thuisblijf. Als hij klaar is met zijn telefoontjes haalt Rick lunch bij Plaka Grill voor hij naar zijn presentatie in Springfield moet. Voor mij neemt hij avgolemono soep mee, het perfecte "comfort food". Intussen sneeuwt, hagelt en regent het buiten.
Rick moet naar zijn presentatie en Saskia komt vervroegd terug van school, want ook zij voelt zich niet lekker. Ook Katja schrijft ziek te zijn, hoofdpijn, keelpijn en koorts. De hele afgelopen week was moeilijk voor haar, want ze had ook voedselvergiftiging van iets wat ze bij Five Guys had gegeten, blijkt. In dat restaurant zul je mij niet vinden, alles is er supervet! Al met al zou ik willen dat ze thuis was, zodat we voor haar konden zorgen, maar ja.
De middag dwing ik mezelf rust te houden. Ik gebruik voor het eerst in lange tijd weer eens mijn saunatentje. Lang houd ik het daar niet in uit, maar de warmte moet mijn spieren goed doen. Mijn boek lees ik uit, ik vind de boeken van Juliette Sobanet heel makkelijk te verteren.
"Mijn" cardinaaltje komt vanmiddag weer in de boom tegenover ons huis zingen. Ik moet zeggen dat dit vogeltje heel wat doet om mij vrolijk te stemmen. Niet alleen is hij een mooi rood vlekje tussen al het grijze, maar hij zingt ook zo vrolijk zijn lied. Alsof er helemaal geen koude regen valt.
Saskia gaat naar vrienden en Rick sms-t of ik zin heb naar Cafe Renaissance te gaan. Hij wil niet dat ik thuis pijn zit te lijden en vindt dat dat ook kan bij een gezellig restaurant. Ik ben weer eens heel blij met mijn man. Anders had ik hier thuis gezeten en gebaald van de leuke avond in New Jersey, die ik miste.
We zijn alweer jaren niet bij dit romantische restaurant in Vienna geweest. Saeed, de eigenaar, herkent ons echter meteen (vroeger kwamen we hier regelmatig). Hij heeft een aantal veranderingen aangebracht, die het menu een stuk aantrekkelijker maken, waaronder heel wat "specials", die niet op het menu staan.
Als voorafje neem ik de tonijn tartaar, die werkelijk heerlijk is! Voorheen was dit echt een restaurant waar oudere mensen kwamen, maar ze zijn nu een stuk moderner. Ricks gerookte zalm is ook erg lekker, hoewel minder in presentatie. De Turkse kok komt ook regelmatig kijken of zijn eten in de smaak valt.
Onze serveerder is Bulgaars en daar heeft Rick ook gewoond als kind. Hij kent zelfs nog wat Bulgaars. De mensen achter ons bestellen een Bananas Foster en onverwachts krijgen wij daar ook een gratis een van. Ik kan echter echt niets meer op en ben ook doodmoe van het "opzitten". Een paar hapjes en dan is het genoeg.
19 reacties:
Wat vervelend die pijnen toch. Ik weet wat je een beetje doormaakt want op dit moment speelt mijn rug mij erge parten en heb ik overal pijn. Kan niet op of af en dan staat het huilen je inderdaad nader dan het lachen. Ik probeer te oefenen en in beweging t eblijven maar op dit moment heb ik daar absoluut de kracht niet voor. Voel me gewoon schuldig naar d ehond toe. Bij mij helpt warmte (heb een soort bonenkussen wat je opwarmt in de magnetron) ook dus zo'n sauna tentje klinkt heerlijk. Veel succes hopelijk ben je snel weer wat opgeknapt. En inderdaad echte vrienden laten zich niet afstoten doordat je je afmeldt ivm pijn. Fijn weekend.
Hele familie in de 'lappenmand' ; sterkte toegewenst. Fijn dat de fototentoonstelling nog langer doorloopt.
Je foto's van de vlindertuin , zagen wij ook en de orchideeen zijn prachtig. Vlindertuin is meestal ook een soort sauna.
Jammer dat je je afspraak met vriendinnen moest afzeggen. Dat soort dingen zijn altijd moeilijk. Gelukkig heb je nu wel geleerd om goed naar je lichaam te luisteren. Ondanks de pijn hoop ik dat je toch een fijn weekend hebt!
Hoi Petra
wat een akelige dag voor je vandaag. Had je je er zo op verheugd om naar Pat te gaan, moet je afbellen. Het is te hopen dat het snel voorjaar wordt dan zal alles veel beter gaan.
En wat weet Rick toch goed te doen om je op te beuren, de schat.
Ik hoop dat het vandaag wat beter met je gaat en ook met de rest van de zieke kids. Sterkte ermee en een fijn weekend.
Hoi Petra, ben al jaren een trouwe lezer van je blog. Is ooit begonnen toen we emigratieplannen naar de VS hadden. Kwam bij toeval op jouw site terecht. Emigratie ging niet door, leeftijd vd kinderen was niet het geschikte moment. Het lezen ben ik echter trouw blijven doen. Sterkte met de pijn. Voor mij ook herkenbaar, heb zelf al jaren bekkeninstabiliteit, ook zo'n onbegrepen aandoening. Gelukkig is het in de loop der jaren enorm verbeterd.Maar het blijft altijd een deel van je, zal nooit veranderen, vrees ik. Jammer en vooral pijnlijk wanneer anderen je een zeur vinden. Groetjes, Annemieke
Het wordt tijd voor de lente.... Het is wel weer om te blijven kwakkelen en dan spelen de zwakke punten weer op. En dan is een beetje verwennerij wel zo lekker. Gaat het ook weer beter met Saskia en Katja?
He jakkes, wat erg voor je. Jammer van het weekend maar die haal je wel weer in.
Luister naar je lichaam.
Hopenlijk is het vandaag weer wat beter.
Groet, Bea
Inderdaad, luisteren naar je lichaam is goed. Hopelijk gaat het snel weer beter!
Annemiek
Ach, wat vervelend allemaal. Erg jammer dat je de gezellige dagen met vriendinnen moest afzeggen. Gelukkig reageerde iedereen begripvol. Nu maar hopen dat de lente snel komt en dat je je beter voelt. Knap hoor, om dan toch nog uit eten te gaan, ik wil dan meestal gewoon bankhangen in mijn ouwe klof, geen zin meer om op te duffen. Sterkte!
Hey Petra,
In je blog van gisteren vroeg je wie wij (bloglezers) zijn. Ik volg jouw blog al jaren. Sinds wij voor het eerst in 1995 een camper huurden om door de USA te reizen zijn we “Amerika-gekken”. We zijn daarna nog in 1998,2001, 2008, 2010 en 2011 naar Amerika geweest.
Altijd heerlijk gehad. Voor ons nog steeds het ideale vakantieland. Wij zijn een heel gewoon doorsnee NL stel. Kinderen zijn de deur uit en wonen op een steenworp afstand. Verjaardagen worden hier nog ouderwets gevierd. Alle familieleden, vrienden en buren komen ‘s avonds langs en er wordt dan veel Heineken bier en Franse wijn gedronken. Op zondagmorgen hebben met z’n tweetjes we altijd een heerlijk ontbijtje met vers geperste sinaasappelsap, gekookte eitjes, Edammerkaas en lekker beleg. Buiten de deur eten doen we eigenlijk alleen maar als er iets te vieren is.
Wij verwonderen ons dus vaak over jullie leven in de USA. Met name over het vele buiten de deur eten, iets wat wij hier in NL helemaal niet kennen. Maar ook jouw oog voor de natuur blijft boeien. Ontroerend zijn vaak de persoonlijke ontboezemingen over Rick en je gezin. Voorlopig blijven we meelezen. Bedankt voor het mooie inkijkje in jullie leven! Gr. Wim (& Lindy)
Hi Petra,
Heb net weer even helemaal bij zitten lezen van een paar weken! Hoe gaat het met Kai in Leipzig? Waar willen jullie heengaan als jullie hem bezoeken? Zag al iets over München en Berlijn! berlijn is geweldig, in augustus gaan wij ook weer een weekendje! Munchen staat hoog op mijn verlanglijstje! Ken je de site tripadvisor.com? Dat vind ik altijd een fijne site voor reviews van hotels en restaurants.
Veel voorpret toegewenst!
Ach, Petra toch, wat vervelend dat je zo veel last van je fibromyalgie. Ik hoop zo dat het warmere weer snel komt en dat je je dan beter gaat voelen. Heel veel sterkte!
@Sally - Ja, ik las al over je rug, bah, niet leuk! Ik voel me ook schuldig naar Cosmo toe, want ik wil gewoon niet naar buiten nu. Zo gauw het beter wordt gaan we weer de natuur in.
@Tineke - Inderdaad, die vlindertuin is ook lekker warm. Dit keer had ik daar geen moeite mee, maar voorheen kon ik het niet zo lang uithouden daar.
@Marieke - Dank je wel. Inderdaad, ik weet nu wat ik wel of niet aankan, maar toch blijft het een moeilijke beslissing, omdat anderen er ook mee te maken krijgen.
@Nel - Dank je wel, ik hoop zeker voor het einde van Pats tentoonstelling die te gaan bekijken.
@Annemieke - Inderdaad, dat is het, he, die angst dan anderen je een zeur vinden. Gelukkig merk ik dat hier helemaal niet, maar heb nog steeds die angst uit Nederland hoeveel jaren dat ook al geleden is. Jij ook sterkte met je pijnen!
@Jolanda - Katja was alweer een stuk beter vandaag en Saskia ook. Inderdaad, late winter, kwakkeltijd.
@Bea en Annemiek - Dat probeer ik dus echt te doen, naar mijn lichaam luisteren. Want mijn brein overtuigt me er zo van dat het toch wel kan en wat zeur ik toch ;)
@Margreet - Dat is Rick dus voor je, die overtuigt me ervan dat ik thuis pijn heb en in dat restaurant ook, maar daar is het veel leuker.
@Wim & Lindy -Super dat jullie een reactie achterlieten! Wij zijn natuurlijk ook maar een Neder-Amerikaans gezin in een land met 300 miljoen inwoners, dus wat wij doen is niet specifiek wat "alle" Amerikanen doen, natuurlijk. Net zo min als iedere Nederlander hetzelfde is. Dat gezegd, uit eten gaan of eten bestellen is hier volgens mij wel meer gewoon dan in Nederland. Ook lunch buitenshuis is dat zeker. Ontbijt meer in het weekend, maar dat gebeurt in Nederland ook niet of nauwelijks, weet ik. Dus ja, dat is een verschil in levensstijl.
@Wendy - Kai vond Leipzig heerlijk en moet daar maandag weer weg, hij schreef al dat eigenlijk niet te willen. We gaan inderdaad naar Munchen en Berlijn en daarna in de buurt van Marburg. Een beetje Duitsland beleven, iets wat ik nog nooit heb gedaan.
@Ineke - Dank je! Ik zou zo'n Lapland reis als jij maakte fantastisch vinden, maar ik vrees dat ik dan enkel pijn zou hebben met die kou.
oh, wat vervelend Petra, dat je zulke pijnen hebt! en de dochters ook nog ziek! is bij jullie ook een griep epidemie? ik lees dat Saskia weer op stap kon gaan in de avond, dus gelukkig gaat het beter met haar. heel veel beterschap!
Wat vervelend. Hopelijk voelen jij en Katja jullie snel weer beter. Beterschap
Hester
Heel veel sterkte met het overwinnen van je pijn. Het moet echt heel meilijk zijn om hier doorheen te moeten en ik hoop echt dat de temperaturen snel voor je zullen oplopen. Moet ook niet leuk zijn dat je hierdoor een uitje moet cancelen.
Goed dat Rick je "dwingt" om er toch op uit te gaan, toch lekker gegeten!
liefs, Ingrid
@Marie - De erge griepepidemie is hier wel zo'n beetje voorbij, maar er zijn nog steeds mensen ziek.
@Hester - Dank je wel!
@Ingrid - Ja, ik heb het echt helemaal gehad met het koude weer. Kan niet wachten tot de temperatuur weer boven de 10 graden uit zal komen!
Hallo
Ook ik ben de winter zat ondanks dat ik geen pijnen heb, maar gewoon chronisch koud zou ik zeggen. Vanochtend ook weer wit hier dat echt bah.
Time voor warmte en sun.
Hoop dat je weekend beter is gegaan.
Ben trots op je dat je voor jezelf hebt gekozen.
Liefs Naomi
@Naomi - Ja, tijd voor de lente!!!!
Een reactie posten