Naar Newburyport

Om de een of andere reden was ik om vier uur al klaarwakker!  Echt balen, want ik wil goed uitgerust zijn als ik naar mijn zus ga.  Later blijkt dat Rick ook op die tijd wakker werd, misschien was er een geluid buiten of zo.  Saskia heeft een vroege schooldag vandaag en is al weg met Kai's auto als we om half acht opstaan.

Na een ontbijt van een sterke kop koffie (voor Rick Pickwick thee) en een bakje yoghurt maken we ons klaar om naar het vliegveld te gaan.   Het is nog voor negenen en we kunnen dus van de HOV op de I-66 gebruik maken.  Die is bedoeld voor auto's met twee of meer inzittenden of hybride auto's.

Tot onze verbazing komen we toch nog even in de file te staan.  Er zijn tegenwoordig zoveel hybride auto's op de weg dat die zelfs de vroeger zo heel rustig HOV banen verstoppen.  Gelukkig is het maar een kort oponthoud en komen we zo'n anderhalf uur voor het vertrek van mijn vlucht bij Reagan National Airport aan.

Het is een miezerige en kille dag, dus Rick zet me gauw af om niet te nat te worden.  Ik heb namelijk geen jas aan, want heb mijn dikke winterjas in mijn tas kunnen proppen, zodat ik me er bij de veiligheidscontrole e.d. niet druk om hoef te maken. 

Dit vliegveld vind ik (meestal, want uitzondering zijn heel vroege vluchten naar Miami) veel prettiger dan Dulles.  Binnen de kortste keren ben ik ingecheckt en door de veiligheidscontrole.  Met nog meer dan een uur voor vertrek te gaan koop ik op mijn gemak wat te drinken en ga dan bij de gate zitten.

Opeens gaat mijn mobieltje en het blijkt US Airways te zijn.  Mijn vlucht is vertraagd tot kwart over elf en inderdaad staat er opeens een vlucht naar New York op het scherm bij mijn gate.  De gate agent wijst me naar gate 43 waar de vlucht van half tien naar Boston nog niet vertrokken is.

Deze shuttles gaan ieder uur, maar vandaag zijn er duidelijk problemen.  Het is kwart voor tien en ik word omgeboekt op de vlucht, die eigenlijk al een kwartier geleden vertrokken zou moeten zijn.  Er wordt gezegd dat deze vlucht nu om tien voor half elf zal vertrekken.  Er staat al een vliegtuig, dus ik heb er goede hoop op.

Later blijkt dat na mij vrijwel de hele, zo niet de hele, vlucht van 10:30 nog in dit vliegtuig past. Na veel gepas en gemeet met de vele bagage, die men tegenwoordig aan boord neemt, gaan we eindelijk om tien over half elf de lucht in. Pas na vertrek bedenk ik me dat ik niet heb gevraagd of mijn tas ook met de vroegere vlucht mee zal komen.  

We krijgen een drankje en ik lees wat en al heel snel wordt de landing ingezet.  Er is heel veel turbulentie, waardoor de bemanning vroegtijdig moet ophouden met drankjes serveren.  Blij dat ik mijn koffie naar binnen heb, want die zou ook overal heenvliegen.

Zodra we geland zijn bel ik mijn zus.  Zij is onderweg met S van vier.  Ik loop naar de baggage claim en daar moeten we bijna een uur wachten op de bagage!  Intussen is mijn zus allang gearriveerd en gaat rondjes rijden, want wachten bij de ingang mag vanwege veiligheidsredenen niet.

Eindelijk gaat de band lopen en wat komt daar als eerste aan?  Juist, mijn tas!  Ik bel mijn zus meteen terug en een paar minuten later zie ik de GMC alweer aan komen rijden.  We gooien mijn bagage achterin en gaan op weg naar Newburyport.

Het is inmiddels lang lunchtijd geweest en kleine S heeft duidelijk honger.  Ik moet zeggen dat ik mijn maag ook voel rommelen.  We gaan eerst even door de drive thru van Dunkin Donuts voor een eisandwich en een donut voor S.  Die is meteen stil na ontvangst van die lekkernijen, vooral de donut met hartjes besprenkeld doet het hem.

Voor onze lunch halen we heerlijke soep bij de Tender Crop Farm.  Je kunt hier van alles krijgen, allemaal plaatselijk vervaardigd.  Mijn zus neemt ook een zakje pittige koekjes mee, die door een kennis van haar gebakken zijn.  Daar nemen we er een van als "toetje" en die smaakt bijzonder lekker.

Na even bijkletsen is het alweer tijd om de twee oudsten van school te halen.  Ondanks de regen van vandaag ligt er overal nog een flinke berg sneeuw.  Soms zijn de heuvels te hoog om overheen te kijken.  Het is dus voorzichtig rijden, want er lopen aardig wat mensen en vooral kinderen zijn moeilijk te zien. 

Het schooltje van de kinderen is in het centrum van Newburyport.  Ik krijg een grote knuffel van S en N.  De kinderen willen graag naar het snoepwinkeltje voor een traktatie.  Daar hebben ze werkelijk heerlijke dingen!  Mijn zus kent de eigenaresse en ik word, zoals altijd hier, vriendelijk verwelkomd.

 

Veel van de sneeuw is met vrachtwagens weggehaald

Volgende stop is de drumles van N.  Daar blijven we naar luisteren, want dat wil ze graag.  S oefent intussen zijn piano en dat klinkt erg goed.  De kinderen hebben duidelijk lol in muziek maken.  Mijn zus zet kleine S af bij haar acteergroepje.  Zij zal door een andere moeder terug worden gebracht, dus wij kunnen naar huis. 

Altijd als ik hier ben krijg ik het gevoel een deja vu te hebben.  Zo van de ene naar de andere activiteit was ons leven toen onze kinderen deze leeftijd hadden.  Wat lijkt dat allemaal al lang geleden!

De zusjes krijgen nieuwe feestjurkjes en trekken die meteen aan

Een vriendin van mijn zus, die ik al eerder heb ontmoet, komt even langs om te kletsen.  Dan bestellen we, als alle kinderen weer thuis zijn, Indiaas voor het avondeten.  Mijn neefje en nichtjes zijn avontuurlijke eters en lepelen de kip Massala lekker naar binnen.  Mijn zus en ik delen ook palak paneer, Indiase kaas in spinaziesaus.  Het smaakt allemaal bijzonder goed.

Na het eten begint mijn zus aan het bedritueel voor de meisjes.  Helaas is D, mijn zwager, deze week op reis, dus hem zie ik dit keer niet.  Wel skypet hij voor de kinderen gaan slapen nog even met ze.  Wat een heerlijke uitvinding is dat toch.  D reist heel veel, maar zo ziet hij zijn kinderen toch en zij hem.

Als iedereen eindelijk in bed ligt, want dat neemt even tijd, gaan mijn zus en ik ontspannen met een wijntje.  Morgen wordt er gelukkig zon voorspeld en hoop ik wat foto's van dit mooie plaatsje te kunnen maken.