Over sneeuwschoenen en adelaars

De zon schijnt en ik hoor kindervoetjes op de trap als ik wakker word.  Ik heb hier bij mijn zus thuis een heerlijke grote zolderkamer, dus de kinderen wekken mij niet.  Het is dan ook al bij achten, ik heb zeer goed geslapen!

Beneden heeft iedereen al gegeten en terwijl mijn zus zich aankleedt, help ik N met haar lunch.  Om hun moeder te helpen als hun vader op reis is, maken de twee oudsten hun eigen lunch.  Helaas heeft zondag hun ijskast het begeven en nu is het behelpen met een klein ijskastje en gelukkig is het in de garage ook koel genoeg voor het meeste voedsel.  N kan geen broodbeleg vinden, maar na wat gezoek lukt het toch.

Hier te zijn als D op reis is en mijn zus alleen voor de drie kinderen zorgt, werpt mij zo'n twaalf jaar terug.  Ik weet nog heel goed hoe stressvol het was zonder enige hulp van buitenaf het huishouden te doen en de kinderen te verzorgen.  Ik hoop een beetje mee te helpen door de afwas te doen, de keuken op te ruimen en de kinderen te helpen met klaarmaken voor school.

Het is ongeveer een wonder als we op tijd in de auto zitten om de kinderen naar school te brengen.   S en N zitten op het Montessori schooltje hier.  Er zijn geen schoolbussen, maar de school ligt ook maar vijf minuten verderop in het centrum van Newburyport.  S gaat hier een paar dagen per week naar het kleuterklasje van vierjarigen.  Ze vinden het er alle drie duidelijk superleuk.

Na de kinderen afgezet te hebben gaan mijn zus en ik naar Starbucks in de hoop daar koffie en ontbijt te halen.  Ze hebben echter geen warme sandwiches meer en daar hadden we nu net zin in.  We kijken nog bij een paar bakkerijen, maar vinden daar niet echt iets van onze gading. 

Mijn zus weet aan de hoofdstraat een nieuw cafe, het 17 State Street Cafe.  Hier hebben ze precies waar we zin in hebben, eieren en fruit.  Het wordt een lekker hartig ontbijt en we kunnen er weer tegenaan.

We rijden naar het Maudslay State Park.  Daar trek ik een paar sneeuwschoenen aan en mijn zus langlauf ski's.  Er lopen hier allerlei paden het bos in door de sneeuw.  Al gauw merk ik weer hoe inspannend op sneeuwschoenen lopen is!  De sneeuw is heel diep en er staat ook een fikse wind, dus het is flink aanpoten geblazen.

Helaas gaat na een kwartier het mobieltje van mijn zus.  Het is het alarmbedrijf.  Hun huisalarm is afgegaan en de politie is al geroepen.  We moeten dus hals over kop terug naar huis, helaas.  Daar blijkt het een los contactje in een scherm te zijn dat waarschijnlijk door de wind het alarm heeft doen afgaan.  Blij dat dat niet vannacht gebeurde!

We hebben nog maar beperkt tijd voor de monteur voor de ijskast moet komen.  Mijn zus stelt een strandwandeling bij Plum Island voor.  Layla, de hond, gaat ook mee. Het is er mooi met de besneeuwde duinen en de wind zorgt ervoor dat we goed uitwaaien.  We zijn het erover eens dat de zee in alle seizoenen mooi is.

Tegen twaalven zijn we weer thuis om op de monteur te wachten.  Mijn zus moet S van school halen, dus ik blijf met Layla wachten.  Zij blaft telkens, waardoor ik denk dat er iemand aankomt.  Maar pas als mijn zus net weer terug is met haar jongste gaat de deurbel.

Helaas heeft de monteur geen goed nieuws.  De ijskast laten maken zou bijna net zoveel kosten als een nieuwe.  Mijn zus was daar al bang voor.  Tijd voor hun om naar een nieuwe te gaan zoeken.  Ze zullen nu zeker een week zonder zitten, niet makkelijk met 3 kleintjes.  Wat deed men vroeger toch zonder deze moderne gemakken?

Voor we de twee oudsten op moeten halen gaan we naar de Merrimack Rivier.  Daar drijven de ijsschotsen in en vissen de bald eagles.  Een oudere man met een statief staat er al.  Hij komt hier al meer dan dertig jaar en weet heel wat van de adelaars af.  Hij wijst ons op een volwassen vogel, witte kop en witte staart in de bomen aan overkant.

Helaas is die net te ver weg om er erg goede foto's van te krijgen.  Ook als de vogel opvliegt krijg ik er volgens mij niet optimale foto's van.  Maar mooi is het wel.  Hij roept ook een aantal keren en dan komen er jongere adelaars aanvliegen, wiens kleuren nog helemaal grijs zijn.  Ook dat is een mooi gezicht.  Morgen hopen we hier terug te komen.  Ik vind het altijd zo mooi, deze vogels!

N kan na school blijven, S gaat bij een vriendinnetje spelen en S wil liever thuis blijven.  Mijn zus en ik gaan dus samen naar de huishoudelijke apparaten winkel in Newburyport.  Daar hebben ze een ijskast, die misschien past, maar wel erg duur.

We rijden door naar Seabrook, New Hampshire, waar een veel goedkopere winkel is.  Bovendien is er in New Hampshire geen belasting op goederen wat natuurlijk ook scheelt.  Mijn zus is er nog niet helemaal uit, dus ze gaat toch maar wachten tot D terug is.  Ik heb intussen ook meegekeken want onze ijskast loopt ook op zijn laatste loodjes.

Als de kinderen allemaal weer thuis zijn gaan we uit eten naar Hana Japan.  Mijn neefje en nichtjes zijn avontuurlijke eters en genieten van hun beef teriyaki, terwijl wij de ene lekkere sushi na de andere eten.  Het wordt een heel gezellige maaltijd, al duurt het allemaal wel erg lang voor eten wordt geserveerd.  S zorgt voor hilariteit door een soep te maken van alle ingredienten, die op tafel staan.

Na alle kinderen in bed gelegd te hebben, kijken mijn zus en ik naar nog meer ijskasten online.  Soms kun je door de bomen het bos bijna niet meer zien, wat een opties zijn er!  Ik ben benieuwd wat hun keuze uiteindelijk wordt.

Foto's volgen later.