Lunch met Petra

Na een lekkere koffie en ontbijt vertrekken Katja en ik vanmorgen naar Chapel Hill. Hier ligt de University of North Carolina, de oudste staatsuniversiteit in de Verenigde Staten, die in 1795 haar deuren opende. Het plaatsje is een leuk studentenstadje met restaurantjes en boetiekjes.

Nadat we een parkeerplaats gevonden hebben, lopen we de gezellige hoofdstraat op en neer. Bij de winkel met UNC spullen koop ik voor de kinderen ieder een t-shirt. Onze Katja was ook bij deze universiteit (maar de locatie in Wilmington) aangenomen, grappig genoeg.

Rick is niet zo dol op kleding met college logo's. Hij wil die alleen van een school, waar een van zijn kinderen naar toe gaat, of van zijn eigen "Alma Mater": Michigan State University. Voor hem kies ik iets grappigs uit bij een leuk winkeltje, Light Years, waar Katja ook een paar mooie oorbellen vindt.

Daarna lopen we nog even over de prachtige groene campus van UNC. Dat valt me hier erg op, het is net zo groen, als in ons gebied. De andere (oostelijkere) delen van North Carolina, die ik ken, zijn beduidend minder bebost.

Voor we naar de auto terug lopen trakteren we onszelf op een ijsje van Coldstone. Eigenlijk eet ik vrijwel nooit zomaar een ijsje en hun "sweet cream" ijs is een van mijn favoriete smaken. Dus een klein bakje daarvan en caramel saus eroverheen smaakt als ambrosia!

De tijd schrijdt met rasse schreden voort en voor we het weten is het bij enen. We hebben afgesproken om een uur Petra bij Lucky 32 te ontmoeten.

We zijn een beetje laat en Petra heeft al een tafeltje op het gezellige terrasje gevonden. Het is iedere keer weer grappig om iemand, van wie je eigenlijk via hun blog zoveel weet, in het echt te ontmoeten. Ook nu weer is Petra precies, zoals ik me haar had voorgesteld: gezellig, leuk, makkelijk om mee te kletsen.

Het eten is voortreffelijk, althans, mijn gerecht. Het is een typisch zuidelijk gerecht (expres gekozen, ik ben tenslotte in het zuiden hier): blackened groene tomaten op maisbrood met reepjes ham. Het is een beetje pittig en werkelijk heel smakelijk.

We zijn zo in gesprek, dat de tijd gewoon vliegt en voor we het weten is het alweer drie uur! We nemen afscheid van Petra, die ik hopelijk wel vaker zal ontmoeten, wie weet ook een keer in ons gebied.

Het is stralend weer en een super temperatuur, dus Katja en ik brengen de laatste uren van mijn bezoek lekker kletsend in de achtertuin door. Maar al te gauw is het tijd om de kinderen op te gaan halen en direct door te rijden naar het vliegveld.

Bij Katja thuis heb ik mezelf al ingecheckt en mijn boarding pas uitgeprint. Ook dit keer kon ik weer voor $14 een upgrade naar Economy Plus krijgen, dus daar heb ik nogmaals gebruik van gemaakt.

Bij de balie staat een lange rij voor het inchecken van bagage, dus ik besluit rijk te doen en er twee dollar tegenaan te gooien voor "curbside checkin" (inchecken op de stoep, zeg maar). Binnen een paar seconden ben ik mijn koffer kwijt en loop naar de veiligheidscontrole.

Die is tot mijn verbazing vrijwel leeg en ik neem de "expert traveler" (ze hebben ook casual traveler en families) rij. Tenslotte heb ik de routine met laptop, vloeistoffen etc. etc. al vele malen doorlopen.

Eenmaal bij de gates bedenk ik me, dat ik niet heb gevraagd, waarvandaan mijn vlucht vertrekt. Er hangen monitors, maar om onverklaarbare redenen staat mijn vlucht daar niet op. Gelukkig zijn er maar een paar United gates en ik vind al gauw uit, dat de mijne 22 is.

Veel tijd heb ik niet, maar ik wil wel even eten, anders wordt het na half negen en ik heb flinke trek. Vlakbij de gate is een Maui Tacos. Ik bestel twee vistacos, die best lekker smaken.

De vlucht is comfortabel, ik heb alweer niemand naast me in de stoel in het midden. Het gaat ook heel erg snel en we krijgen alleen water aangeboden, dit keer. Een kwartier voor op het schema landen we al!

Als ik naar de baggage claim loop, zie ik in de verte Rick, Kai en Saskia al staan. Saskia verdient een quarter, want die ziet mij het eerst. Alsof ik weken weg ben geweest wordt ik omhelsd! Misschien moet ik toch eens wat vaker op reis, hi hi!