Cultureel dagje

Het wordt een kort nachtje. Saskia kan tot middernacht niet slapen en al om half zes hoor ik Kai opstaan. Die wil extra tijd hebben om voor Diego te zorgen, voor hij naar school vertrekt. Ik moet zeggen, dat Janet en Paul in hem een zeer toegewijde hondensitter hebben.

Saskia is natuurlijk doodmoe. Na even overleggen besluiten Rick en ik haar de eerste twee uur thuis te houden. Het zijn minder belangrijke vakken en dan kan ze goed wakker zijn voor de belangrijke vakken, zoals wiskunde.

Zelf ga ik gauw naar de fitness. Ik vertrek vroeg, want verwacht drukte daar. Veel mensen hebben sporten als goed voornemen in het nieuwe jaar en doen dat dan twee weken en dan is het afgelopen. Gelukkig is er meer plaats gemaakt in de kleine ruimte, al blijft het nog erg hutje mutje met zijn vijftienen!

Na de core training loop ik nog een half uur op de lopende band. Ik kijk naar een herhaling van de Daily Show, maar vanaf morgen zijn het weer originele uitzendingen. Gek, hoe ik daar naar uit kan kijken. Al kijkend gaat de tijd zoveel sneller tijdens de cardioroutine!

Thuis ga ik gauw onder de douche. Rick laat kennelijk de honden uit, want hij is er niet. Dit is voor hem de laatste dag van de vakantie. Natuurlijk hebben we daarvoor een leuk uitje gepland.

We rijden naar Washington, waar we de Kerstboom afgetuigd zien worden (met een mini-kraan, kun je nagaan, hoe hoog die is!). En langs de weg zien we tribunes al opgezet voor Inauguration Day over vijftien dagen. Wat een dag zal dat zijn! De nu redelijk rustige stad zal ik een gekkenhuis veranderen.

Na de gewoonlijke veiligheidsinspectie (rijbewijs laten zien, achterklep open, spiegel onder de auto) rijden we de parkeergarage van het Reagan gebouw in. Het duurt even voor we een plek vinden in "Russia". De parkeergarage is opgedeeld in internationale gedeeltes, zodat je je auto makkelijk(er) terug kunt vinden.

Al maanden wil ik graag de tentoonstelling van Jan Lievens in de National Gallery of Art zien. Zondag is daarvan de laatste dag, dus de tijd begint te dringen. Gelukkig is Rick ook geinteresseerd.

Over de brede Constitution Avenue lopen we naar het museum, waar we bij de hoofdingang binnenlopen. We hebben inmiddels flinke trek, dus na de tasseninspectie lopen we naar het Garden Cafe. Daar wordt een Italiaans buffet geserveerd ter ere van de tentoonstelling over Pompeii, die wij ook vandaag gaan bekijken.

We krijgen een tafeltje naast de fontein en het eten is voortreffelijk! De citroenkip is om je vingers bij af te likken, de "tomaattaart" heerlijk hartig en mijn favoriet is toch wel het dessert: vruchten met honing en mascarpone.

Gesterkt beginnen we aan onze "brain candy", zoals we dat hier noemen. De tentoonstelling over Jan Lievens is ontzettend interessant. Het gebeurt niet vaak, dat ik alle tekst lees, die erbij staat, maar in dit geval is dat wel zo. Ik verbaas me erover, dat deze schilder zo onbekend is!


Hij was een tijdgenoot van Rembrandt en ook bevriend met hem. Er hangen zelfs een paar schilderijen, die eerst werden gedacht van Rembrandt te zijn, maar nu door Lievens geacht worden te zijn gemaakt.

Lievens schilderde al prachtige schilderijen op zijn zestiende, zien we. We bedenken ons, dat hij toen net zo oud was, als Kai! Zijn werk is prachtig en zijn leven interessant. Ik ben blij, dat we gegaan zijn.

Na een uurtje hebben we alles gezien en gelezen. We kijken nog even bij de Monet schilderijen in de galerij aan de overkant en lopen dan richting het moderne kunst museum, ook bekend als het Oostelijke gebouw (de klassieke kunst is gehuisvest in het Westelijke gebouw). Een ondergrondse gang verbindt de twee gebouwen.


In het Oostelijke gebouw bezoeken we nu niet bepaald een moderne kunst tentoonstelling. De tentoonstelling heet: Pompeii and the Roman Villa. Binnen zien we veel kunst, juwelen en meer, die gevonden zijn bij opgravingen in Pompeii en Herculaneum. Moderne kunst is het zeker niet, gezien het feit, dat de Vesuvius in 79 NC uitbarstte. Het meeste is dus duizenden jaren oud.

Wetend, dat je in de zalen van de tentoonstellingen geen foto's mag nemen, maak ik er een paar er net buiten. Als ik de mat met de hond zie, die aan de ingang van veel huizen lag in de Romeinse tijd, moet ik daar een foto van maken. "Cave canem" (Wacht u voor de hond) was altijd een grapje vroeger bij ons thuis, want we hadden zeer angstwekkende minipoedels.

Nadat ik de foto heb genomen, komt een suppoost al op me aflopen om te zeggen, dat dat binnen niet mag. Voor hij iets kan zeggen wijs ik naar het overduidelijke plaatje en merk lachend op, dat mijn foto nog buiten de tentoonstelling was. Gelukkig lacht hij terug, want die foto wil ik graag bewaren (is niets bijzonders voor anderen, maar wel voor mij).

Er is werkelijk een schat aan informatie in de zalen vol mooie kunst en juwelen, die gevonden zijn in de bedolven steden. Ik vind het fascinerend hoeveel men heeft kunnen leren over de uitgegraven huizen en tuinen. Veel voorwerpen zijn compleet onaangetast door de tijd.

De schilderingen in de huizen waren ongelooflijk kleurrijk. Rick merkt op, dat we dat tegenwoordig teveel van het goede zouden vinden. Ik herinner me echter, dat er in het Capitool hier net zulke schilderingen te vinden zijn. Inderdaad lezen we daar later in de tentoonstelling over.

De artiest Brumidi heeft eind negentiende eeuw in de gangen van het Capitool getracht de schilderingen van Pompeii na te doen. Soortgelijke rijke schilderingen vind je ook terug in de Library of Congress. Vanaf het einde van de achttiende eeuw, toen de eerste opgravingen in Pompeii werden gedaan, werd de kunst uit dat gebied mode. Geen wonder dus, dat dit nieuwe land daar het beste en mooiste van wilde. Geschiedenis blijft een van mijn favoriete onderwerpen.

Voldaan lopen we langzaam terug naar de auto. Op 7th Street gaan we de Starbucks binnen. Rick wil een warm drankje, maar het was warm en droog in de musea, dus ik ga voor een iced chai tea. Er zijn ook een paar Secret Service agenten aanwezig, die zullen het wel druk hebben in de komende weken!


Buiten zien we allemaal standjes met Obama t-shirts en andere Obama souvenirs. Overal zijn kleine tekens van de inauguratie zichtbaar: lage tribunes (hoewel lang niet zoveel, als we zouden verwachten), rood wit blauwe vlaggen aan de gebouwen. Ik vind het heel spannend, deze inauguratie.

Saskia en Kai zijn intussen thuis. Saskia voelt zich gelukkig wat beter, maar heeft nog steeds hoofdpijn. Ik bel de chiropractor, die een vriendin me heeft aangeraden, en maak een afspraak voor donderdagmiddag. Ik ben zelf ook jaren geleden naar chiropractor gegaan en dat hielp goed. Het enige nadeel was, dat het zoveel tijd in beslag nam (vrijwel iedere dag moest ik erlangs). Hopelijk is dat met deze chiropractor niet zo, althans niet blijvend.

Dit is Ricks laatste avond van zijn vakantie en hij wil graag uit eten. Wij laten de keuze dan ook maar meteen aan hem. Dat wordt Famous Dave's, waar we allang niet meer hebben gegeten. Dit is een typisch Amerikaans bbq restaurant.

De muren zijn beklad met allerlei visgerei, jachtgerei en meer. De tafels van simpel hout en servetten komen van een rol keukenpapier. Als je de "sampler" bestelt (zoals een aantal tafels om ons heen) krijg je die bezorgd op de binnenkant van een deksel van een ouderwetse vuilnisbak (je weet wel, die van aluminium). Kortom, ook weer een culturele ervaring, die we zelden "ondergaan".

Het moet gezegd, dat het eten super lekker is! Ik bestel een halve bbq kip en die is zo mals, dat hij van het bot afvalt. Daarbij kun je zelf je sauzen kiezen. Ik neem een Georgia mosterd saus, een "rich and sassy" saus en de "devil's spit" saus. Het is letterlijk om je vingers bij af te likken.

Saskia is thuisgebleven, want ze voelt zich toch nog niet helemaal je van het. Voor haar nemen we een gerecht mee terug naar huis. Intussen sms'en we met Katja, want zij gaan morgen naar huis rijden vanaf Massanutten. Maar er is een winterstorm warning voor dit gebied voor ijzel!

Tenminste rijdt Katja mee met Janet en Paul en ze sms't terug, dat zij net zo nerveus zijn hierover, als wij. In ieder geval zijn het geen overmoedige tieners. Ik zal zeker weer blij zijn als ze heelhuids thuis zijn.