Een nieuwe president!

Nieuwsgierig word ik wakker op deze historische dag. Van vrienden hoorde ik, dat ze al om drie uur vanochtend naar de metro zouden gaan. Zouden er echt zoveel mensen in Washington zijn? Of zijn er toch veel mensen afgeschrikt door de extreme veiligheidsmaatregelen?

Al gauw zien we op tv, dat er ongekende menigtes in de stad wachten op de inauguratie. Ik besluit met Cosmo naar het metrostation te wandelen, kijken hoe druk het daar is. Het is berekoud, de wind gaat door merg en been, en al gauw ben ik ervan overtuigd, dat we de juiste beslissing hebben genomen om zelf niet naar de stad te gaan.

Langs de hoofdstraat hier in de buurt staan "niet parkeren" bordjes, maar al de zijstraten staan vol met auto's. Op de metro parkeerplaats zie ik allemaal kentekens uit andere staten. Van Florida tot Californie, van Maine tot Texas, vrijwel alle staten zijn vertegenwoordigd.

In het station zelf is het druk, maar er staan geen rijen mensen (meer). Wel is er FBI en politie met honden (die naar Cosmo blaffen en hij kan natuurlijk niet achter blijven). Op de parkeerplaats staan wagens van de "special weapons unit" en een heel aantal Sheriff auto's. Gelukkig zijn die allemaal niet nodig geweest.


Saskia heeft het de hele tijd koud en blijkt koorts te hebben. Zij wilde gisteren zo graag toch proberen naar de Mall te gaan. Maar goed, dat ik er niet aan toe heb gegeven. Dat is het moeilijke met die enorme menigtes, je verplaatst je niet makkelijk.

Met zijn vieren kijken we, hoe de vroegere presidenten binnenkomen. Wat ziet het echtpaar Carter er goed uit! Zo wil ik ook zijn in onze tachtiger jaren! De oude Bush (zelfde leeftijd als Jimmy Carter) schuifelt daarentegen voort.

Intussen hebben Rick en ik ook de Facebook/CNN livestream aanstaan. Je kunt commentaar geven op wat je ziet via Facebook status updates en het voelt alsof we met een hele groep kijken, zo.

Aretha Franklin (met zeer opvallende hoed, waar veel Facebookers nogal wat over te zeggen hebben) zingt. Net voor twaalven wordt de vice president ingezworen. Er volgt prachtige muziek door een zeer beroemd kwartet: Itzhak Perlman (Violin), Yo-Yo Ma (Cello), Gabriela Montero (Piano), Anthony McGill (Klarinet).

Tijdens de muziek wordt het twaalf uur en volgens de Constitutie is Barack Obama nu president. Een paar minuten later legt hij zijn hand op de bijbel, die Lincoln ook gebruikte bij zijn inauguratie.

Chief Justice Roberts zegt de eed voor, maar maakt daarbij een paar fouten. Hij zegt "President to the United States of America" en plaatst het woordje "faithfully" verkeerd in de zin. Hierdoor lijkt het, alsof Obama even vergeet, wat te zeggen, maar hij merkt de fout van Roberts juist op en pauseert even.

Een gepassioneerde speech volgt, die ik erg goed vind, ook vanwege het globale thema. Ook roept Obama vooral op tot eenheid, belangrijk in deze moeilijke tijden. Telkens gaat de camera over de menigte en staan Rick en ik versteld, hoeveel mensen er zijn. Wij zijn met 4 juli een paar keer in de stad geweest met een half miljoen mensen en dit zijn zeker meer mensen dan toen!


Cosmo en Snickers vandaag, zij weten wat eenheid is ;)

Na de speech vertrekt Rick naar zijn werk. Ik ga naar Vienna om lunch te halen. Saskia heeft zin in macaroni met kaas van Noodles & Company, haar favoriete "ziek" eten. Kai heeft er ook wel oren naar en besteld buttered noodles met kip en tomatensoep. Met dit koude weer vind ik hun Bangkok curry met garnalen ook niet te versmaden.

En koud is het! Ik kan maar niet warm worden en voel me helemaal niet lekker. Op de radio terug naar huis hoor ik, dat de metro stations overbevolkt zijn. Enkele stations zijn door "overcrowding" gesloten. Een vrouw is zelfs op de rails gevallen, maar gelukkig niet ernstig gewond.

Veel mensen zijn boos, want ze hebben tickets, maar zijn toch niet toegelaten om de parade te kijken. Later wordt uitgelegd, dat het te druk werd om nog veilig te zijn. Saskia's vriendinnetje Kaylee had tickets, maar mocht de Mall niet meer op en het duurde vier uur om weer thuis te komen.

Het duurt ook lang om de Mall af te komen. De menigte roept "Let us out!" en volgens de verslaggever klimmen sommigen op de draagbare wc's om zo over de hekken te springen. Er wordt omgeroepen vooral geduld te hebben. Al met al is het bijna een wonder, dat er geen grote ongelukken zijn gebeurd.

Na de lunch ga ik met Kai naar Claudia. Kai heeft morgen een wiskunde proefwerk en Claudia wil nog even zeker zijn, dat hij het allemaal begrijpt. Zij is, net als een aantal van mijn vriendinnen, een enorme Obama fan.

Soms maak ik me wel een beetje zorgen over hoe deze man als een held wordt gezien. Begrijp me goed, ik heb voor hem gestemd en hij heeft zeker charisma. Maar om te bereiken, wat hij allemaal wil, zal hij heel wat steun nodig hebben. Niet alleen van het Amerikaanse Congres, wat dan wel overwegend Democratisch is, maar dat wil niet zeggen, dat ze hem altijd zijn zin zullen geven, maar ook van wereldleiders. Met zoveel verwachtingen van hem vrees ik voor teleurstellingen. We leven tenslotte in een zeer onzekere wereld.

Maar aan de positieve kant is hij van onze generatie en heeft het "gewone" leven meegemaakt, geen oude man, die boven het volk staat. Hij is realistisch, maar motiveert en geeft hoop. Bovendien is hij modern en gebruikt het internet. Zie de nieuwe website van het Witte Huis. Het volk krijgt daar de kans hun gedachten te schrijven. Hoe dan ook was het een historisch moment om de eerste Afrikaans-Amerikaanse president ingezworen te zien worden!

Arme Saskia heeft flinke koorts en voelt zich miserabel. We kijken samen naar de parade in Washington. Daarna doe ik nog wat Wii Fit. Fijn van dit programma vind ik de yoga oefeningen. Ik voel me vandaag ook niet lekker en dat rekken en strekken helpt.

Na alle beelden van de nieuwe "First Family" kijken we naar American Idol in San Francisco. Zoals gewoonlijk is het heel vermakelijk. De voorrondes vind ik leuker, dan de competitie. Onvoorstelbaar welke mensen denken, dat ze kunnen zingen!

Saskia heeft inmiddels een flinke koorts van meer dan veertig graden. Ik bel dus toch maar even de kinderarts. Voor haar leeftijd is dat een erg hoge koorts, en we geven haar acetaminophen (Tylenol) boven op de ibuprofen (Advil) van eerder. Ondanks de hoge koorts lijkt ze heel "bij". Hopelijk gaat het morgen een stuk beter!