Shopping met mijn oudste

Het geluid van regen wekt me. Het is tien over zes en ik zie geen licht in Kai's kamer. Gauw loop ik erheen, want hij staat altijd klokslag zes uur op. Inderdaad heeft hij zich verslapen, maar gelukkig nog tijd om wakker te worden onder de douche. Net vandaag heb ik vernomen, dat de high school volgend jaar om 8:15 uur zal beginnen. Dat zal Kai zeker toejuichen!

De kinderen en Rick vertrekken en ik probeer de moed samen te rapen om met Cosmo te gaan wandelen. Die voelt zich vanochtend niet lekker. Hij heeft boven overgegeven en lijkt wat lusteloos, maar als ik een wandeling voorstel "kwispelt" zijn stompje staart enthousiast.

Rillend loop ik door de ijskoude regen. Het is een graad boven nul! Soms is het een nadeel om zo'n warme zon boven ons te hebben, want elders zou dit allemaal sneeuw zijn. Nog geen mijl verderop geeft Cosmo nog eens over en wil niet verder wandelen. Nou, ik ook niet!

Langs de straat achter ons huis heeft men "dips" gegraven, zogenaamd om de snelheid van het verkeer te regelen. Maar de afwatering is er niet beter door geworden en bij regen ligt daar altijd een gigantische plas. Als ik er langs loop, komt er net een minivan aanrijden. Ik zie de vrouw naar mij kijken, dus denk, dat ze wel voorzichtig zal zijn, want als ze midden door die plas rijdt, zullen Cosmo en ik zeiknat worden.

Haar brein werkt kennelijk niet, want ze rijdt dus midden door de plas, zeker niet gehinderd in haar snelheid door de "dip"! Grrr!!! Ik kan nog net uit de weg springen, maar mijn sportschoenen en de onderkant van mijn broek zijn doorweekt.

Thuis spring ik (ok, ik stap) op de elliptische machine met mijn vest met de tien pond erin aan. Rick heeft de tv daar zo opgezet, dat we de opgenomen programma's kunnen bekijken. Heerlijk, het uur is zo voorbij (nou ja, ik kijk wel iedere minuut op de klok) met het Colbert Report en daarna Wife Swap.

Katja is inmiddels op. We hebben plannen samen, waar ik erg naar uitzie. Dat zij nog vrij heeft maakt de eerste helft van januari zeker leuker, al is ze ook net weggeweest en vertrekt ze dit weekend weer tot maandag.

Aan Katja de keuze, waar lunch te eten, en zij kiest de Cheesecake Factory. Daar heb ik ook allang niet meer gegeten, dus ik ben helemaal voor. Bij de Tysons Galleria neemt het zoals altijd even om een parkeerplaats te vinden. We hebben geluk, dat er dichtbij het restaurant net iemand weggaat, want we hebben geen zin lang door dit vreselijke weer te lopen.

Het restaurant is (nog) niet druk en we krijgen zo een tafeltje toegewezen. Behalve het boek, dat we als menu toegereikt krijgen, is er nog een "special menu"! Zoveel gerechten om van te kiezen, dat maakt dit restaurant echt wel uniek.

Maar ik ben verzot op een van hun salades, Luau, die je ook als lunch portie kunt bestellen. Katja is gek op avocado, dus we bestellen avocado "loempias" vooraf en zij een avocado met garnalen sandwich. De loempias zijn heerlijk!


Als onze gerechten worden bezorgd staan we beiden versteld. Mijn salade is nog steeds enorm, ondanks de "lunch" portie (de dames naast ons hebben volle salades en dat zijn bergen eten!). Katja's sandwich is zo dik, dat ze haar mond niet ver genoeg open kan doen om er een hap van te nemen. Daarnaast ligt een portie frietjes, waar je "u" tegen zegt.


De foto doet het geen eer aan, het is echt een berg salade!

Geen van beiden kunnen we het op en we zijn het erover eens, dat het zonde van al dat eten is, dat nu weggegooid zal worden. Waarom ze zulke belachelijke porties moeten serveren, ontgaat ons. En dan nog verwachten, dat mensen er een stuk cheesecake na eten (wat sommigen doen ook!). Maar het is een gezellig restaurant (zeker met het leuke gezelschap, dat ik heb) en het eten is wel top kwaliteit.

Voldaan rijden we naar Tysons Corner. Het is altijd goed zo een aantal uren met Katja te besteden, want ik ben weer helemaal op de hoogte van van alles en nog wat in haar leven.

Zaterdag is het grootste "holiday" feest van Ricks bedrijf. Rick gaat dan altijd in tuxedo (smoking?) en ik in het lang. Maar ik heb al een aantal jaren geen nieuwe jurk gekocht en wat zeven jaar geleden goed zat, doet het vandaag de dag niet meer, helaas. De tand des tijds heeft toegeslagen.

Dit weekend sms'te ik Katja dus, of ze mij wilde helpen een nieuwe jurk te vinden. Als er iets is, dat ik niet leuk vind, is het winkelen voor jurken. Ik kreeg meteen een sms terug, dat ze dat prima vond, als zij nieuwe oorbellen voor haar tweede gaatje mocht zoeken. Deal!

Voor mijn jurk beginnen we bij Lord & Taylor. Daar ben ik al vaker goed geslaagd, onder anderen voor de jurk voor de bruiloft van mijn zus bijna tien jaar geleden. Maar nu kijk ik er rond en het is allemaal zo bloot en los, niet iets, dat mij goed staat.

Katja komt met een armvol leuke jurkjes voor haar om aan te proberen op me aflopen. Ik zeg haar, dat ik echt niets geschikts zie hier en voorzie alweer een wanhopige zoektocht, die met niets zal eindigen. Maar daarvoor heb ik mijn optimistische tiener mee. Die gaat even door de lange jurken en pikt er in ieder geval twee uit, die ik wel aan wil proberen.

We beginnen met passen en de eerste jurk staat me absoluut niet. Mijn probleem is, dat modeontwerpers, althans hier in de VS, geen boezem verwachten op vrouwen met een kleinere confectiemaat. Gewoonlijk draag ik maat 36, maar die is dan van boven veel en veel te klein.

Gelukkig is de tweede jurk (zwart op de foto), felblauw en ietwat Egyptisch aandoend, eigenlijk perfect voor mijn figuur. Maar er zijn zoveel steentjes op geappliqueerd, dat er een aantal vanaf zijn gevallen. Alle jurken in mijn maat hebben dat probleem, maar eentje mist slechts een steentje en dat kan in de winkel gemaakt worden. Na veel dubben, want ik vind het toch wat angstig, al die steentjes, is dit toch wel echt de jurk.


De kleur is in het licht veel feller. Cosmo moet het natuurlijk even goedkeuren.

Terwijl het steentje er weer wordt aangezet, ga ik, met behulp van Katja (zonder haar was ik echt zonder jurk en zonder schoenen thuisgekomen!) op zoek naar schoenen. Zij vindt meteen een perfect paar, zwart met kristalletjes erop. Ik ben er heel blij mee, want mijn vorige mooie zwarte schoentjes zijn een paar jaar geleden (per ongeluk) geruineerd.

Om de kosten een beetje te drukken neem ik dit keer de aanbieding van de credit card aan. Daarmee krijg ik 15% korting op alles, wat ik vandaag in deze winkel koop. Volgende maand annuleer ik die kaart dan weer.

Natuurlijk heb ik ook nog een panty nodig bij deze jurk. Beneden hebben ze ruime keuze en ik kan het niet helpen, ik moet Spanx proberen. Overal lees ik hierover en hier liggen ze voor het oprapen. Ze zijn zeker duurder, maar ik wil nu weleens weten, of de hype terecht is.

Katja heeft me geduldig geassisteerd en geadviseerd, dus nu is het haar beurt. Ze heeft net een tweede gaatje in haar oor laten maken. Over een paar weken kan ze daar andere oorbellen indoen en daar moet voor geshopt worden.

Bij Macy's vindt ze een paar leuke "hoops" (hoe noem je cirkelvormige oorbellen in het Nederlands?). Intussen beginnen we allebei moe en warm te worden.

We stoppen bij de Starbucks, waar een van Katja's vriendinnen werkt. Zij neemt een apple infused green tea en ik een iced skinny (magere melk) chai tea. Het smaakt goed!

Katja wil even naar New York & Company, want ze is voor de vorige werkperiode onderbetaald. Intussen schiet ik Skechers binnen. Mijn "makkelijke" winterlaarzen zijn aan vervanging toe en er is een uitverkoop hier. Ik vind een leuk paar zwarte laarzen.

Bij Claire's koopt Katja nog wat oorbellen en ik een stel voor Saskia. De laatste stop is Victoria's Secret, maar daar vinden we niet, wat we zoeken.

Onze voeten doen pijn na anderhalf uur door de mall slenteren, maar we zijn zeker goed geslaagd! Het is nog steeds rotweer buiten. Grappig toch, hoe je daar in de mall absoluut geen weet van hebt. Dat is wel een voordeel van binnen winkelen, vond ik van Hoog Catharijne ook altijd.

We eten makkelijk pizza van Vocelli. Als je je aan de oostkust bevindt zijn zij de moeite van het proberen waard! Ik bestel de Olympian en die komt met zoveel groente erop, dat ik zeker weet, dat ik mijn vitamines voor vandaag binnen heb (zeker na die salade vanmiddag, ook al vol met groentes).

Saskia gaat vroeg naar bed met hoofdpijn. Ik hoop echt, dat de chiropractor kan helpen. Ook Kai houdt het vroeg voor gezien. Katja gaat nog een vriend van college opzoeken. Nog niet zo lang geleden waren we blij, als we na veel gedoe de kinderen eindelijk op bed hadden, nu zorgen de kinderen daar zelf voor. Soms vraag ik me af, of ik wel genoeg heb genoten van de tijd, dat wij nog hun "alles" waren. Maar veel nut heeft dat niet, dus ik geniet maar zoveel mogelijk van het nu.