Gelukkig Nieuwjaar!

Oudejaarsdag

De wind huilt om het huis op deze laatste dag van 2008. Het is werkelijk een fikse storm en ik lees op Facebook, dat sommigen van onze buren geen stroom hebben. Ook zijn er een stel bomen omgevallen, gelukkig niet in onze tuin. Ik moet zeggen, dat ik dan wat minder rustig met Cosmo wandel, want er vallen dan regelmatig takken zo groot als minibomen van heel hoog naar beneden. Nu zie ik weer, hoe hoog de bomen hier toch zijn!

Voor ik ging wandelen heb ik vier kommen met Atlanta oliebollenmix in de warme oven gezet om te rijzen. Om de een of andere reden verkopen de Nederlandse mailorderbedrijven hier in de VS geen Koopmans mix meer, maar Atlanta is ook erg lekker. Vroeger deed ik er ook rozijnen e.d. door, maar de ervaring heeft geleerd, dat men ze zonder vruchtjes lekkerder vindt. En ja, ik weet, dat ik het ook zelf zou kunnen mixen, maar ik heb nog veel meer te bereiden vandaag en kies dus de luie weg.

Gewoonlijk zet ik de frituurpan op het deck buiten, maar met deze koude temperaturen en harde wind zie ik me daar niet een paar uur zitten bakken! Voor het eerst in alle jaren, dat we hier wonen, wijk ik dus uit naar de garage. De bollen worden mooi goudbruin en ieder pak produceert de beloofde 25 oliebollen. Andere jaren bakte ik drie pakken, maar dan was alles op Nieuwjaarsdag op. Rick en de kinderen zijn er echter dol op en wilden morgen ook nog wat oliebollen hebben.


Inmiddels zijn Kai en Saskia ook op en heeft Rick ze al aan het werk gezet om hapjes te maken voor het middernachtbuffet. Ik ben blij, dat ik gisteren de salades al heb bereid, want dat scheelt zeker een uur. Al met al zijn we enkele uren bezig met voorbereiden. Het ziet er allemaal feestelijk en lekker uit.

Op het menu staan de volgende schotels:
1. hamsalade en daaromheen prikkertjes met mozzarella balletjes en druiftomaatjes
2. zalmsalade met daaromheen komkommer"sterretjes" met zalm cream cheese
3. crabsalade omringd met kerstomaatjes gevuld met crabsalade
4. hummus, tzatziki en tapenade met mini pitas
5. gerookte zalm, haring in wijnsaus en "caviaar"
6. garnalen met cocktailsaus
7. asperges in ham gerold, augurkjes in salami gerold, druiven in bologna gerold
8. Goudse kaas met stukje ananas, meloen met rauwe ham en mini worstjes met mandarijnenpartjes


Op Katja's trainingschema van vandaag staat een gewichtenroutine. Nu heeft ze dat nog nooit gedaan en in de verste verte geen idee wat te doen. Ik wil nog sporten vandaag, dus ik laat haar allerlei oefeningen zien en doen. Na een half uur hebben we alle spieren (flink!) gehad en Katja verzucht, dat ze wel wilde, dat ik haar bij Virginia Tech kon helpen hiermee. Het is wel even leuk zo mijn dochters "personal trainer" te zijn.

Kai gaat tot negen uur naar Charlies huis om daar te eten. Wij eten ons traditionele makkelijke maaltje van brood met worst en tomatensoep. Ieder van ons heeft zijn of haar eigen favoriete worst. Saskia natuurlijk de gewone hot dog, Katja houdt van weisswurst, Rick van bockwurst en Kai van bratwurst(allen verkrijgbaar bij Wegmans en Whole Foods). En ik vind als enige de kipworstjes met spinazie en feta kaas van Whole Foods erg lekker.

Op de Evite.com (wat een superhandige site is!) uitnodiging had ik geschreven, dat gasten vanaf 20 uur welkom zouden zijn. Om 20:05 gaat de eerste bel.

Het zijn de overburen met hun oudste van zeven en hun tweeling van vijf. Delia heeft een schaal met appel en caramelsaus mee. Ze zegt express vroeg gekomen te zijn, omdat ze met de kinderen ook vroeger zullen vertrekken. Maar kennelijk bevalt het hen hier beter, dan verwacht, want ze blijven uiteindelijk tot na middernacht.

Aan het begin van de avond komen ook de andere gezinnen met kleinere kinderen. Maar alleen degenen met een anderhalf jarig, zeer onderzoekend (ik ben vergeten, hoe goed je op zo'n kleintje moet letten!) gaan na zo'n anderhalf uur weer weg. De rest blijft langer.

Katja en Leah vertrekken halverwege naar een feestje bij hun vriendin Stephanie. Wij vinden het heel jammer, dat Katja verkiest vanavond niet bij ons te blijven. Maar ze belooft na middernacht op te bellen en op tijd voor onze brunch morgen terug te zijn en dan niet te moe te zijn. Ach ja, het is nu eenmaal de leeftijd, dat ze liever samen met vrienden zijn.

Hier wordt het, zoals ieder jaar, weer heel gezellig. We lachen wat af met zijn allen. Rick en ik vullen de champagneglazen, echte voor de volwassenen en plastic "champagne"glaasjes met cider voor de kinderen. Samen met Serena en Lorraine (die beiden ook een gerecht mee hebben) zet ik alle schalen op tafel en dan is het alweer tijd om af te tellen.


Wij doen dat altijd kijkend naar het "vallen" van de bal in New York City. Dat is zo'n traditie, dat ik het me helemaal voor kon stellen, toen Christine schreef, dat het vreemd zou zijn om de bal om elf uur naar beneden te zien komen. Daar in Alabama is het een uur vroeger, dan hier.

Na alle gasten "Happy New Year" te hebben getoast, gaan we naar buiten om vuurwerk te kijken. Althans de afstekers (Rick, onze buurman Chuck, Kai en Charlie), een aantal kinderen en Kirsten en ik, een heel aantal mensen verkiest om van achter het voorkamerraam te kijken.

Het is ijzig koud en waait nog flink, maar lang niet zo hard als eerder vandaag. Het vuurwerk lukt dus goed. Om ons heen hoor ik ook hier en daar geknal, we zijn dus niet de enigen in de buurt, die het afsteken. Wel zijn we de enigen met (illegale) vuurpijlen, die Chuck uit Florida mee heeft genomen (iedere staat heeft zijn eigen vuurwerkwetten).


Weer binnen uit de kou beginnen we aan het buffet. Iedereen smult ervan en met genoegen zie ik, dat er goed van gegeten wordt. Natuurlijk is er nog heel wat over, maar lang niet zoveel, als ik had gedacht.

Na het eten vertrekt langzaam iedereen, behalve mijn naaste buurvrouw Lorraine en onze Ierse vriend Niall. Lorraine helpt mij de tafel leegruimen en spullen in de ijskast of garage zetten. Intussen maakt Niall zijn befaamde Irish Coffee voor Rick, waarvan ik natuurlijk ook een paar slokken moet proeven.

Doodmoe, maar zeer voldaan, dat we met zoveel leuke en gezellige mensen het nieuwe jaar mochten inluiden, duiken we rond half drie ons bed in.

Nieuwjaarsdag

Pas om kwart over tien voel ik me "uitgeslapen" genoeg om op te staan. Rick is ook al wakker en hij maakt gauw koffie. Kai en Saskia en de logees Charlie en Madison liggen nog in diepe rust. Gelukkig is onze brunchreservering pas om half twee.

Al waait het lang niet zo hard als gisteren, het vriest wel stevig buiten. Maar de zon schijnt stralend (als het hier vriest wordt de lucht vaak kurkdroog). Na de wandeling met Cosmo ben ik dan ook helemaal wakker en uitgewaaid!

Langzaam wordt de rest van de langslapers wakker en al gauw is het tijd om ons klaar te maken voor onze brunch. De traditie van ergens brunch gaan eten op Nieuwjaarsdag ben ik in een van de eerste jaren hier in de VS begonnen.

Vroeger in Nederland keken we altijd naar het Nieuwjaarsconcert in Wenen en dan 's middags naar het skispringen in Garmisch Partenkirchen (is dat er nog?). Maar hier was niets gaande op Nieuwjaarsdag en dat vond ik doodsaai. Tot een vriendin me mee uit brunchen vroeg. Dat beviel mij heel goed en mijn ouders vonden het ook een leuk idee. Dus sindsdien gaan we op Nieuwjaarsdag brunchen.

Alleen wordt het wel steeds moeilijker een (betaalbare, want waar we eerst heengingen kost nu $120!) brunch te vinden. Na veel gezoek heb ik een voor ons nieuw restaurant (dat al sinds 1931 open is!) gevonden: Normandie Farm in Potomac, Maryland.

Helaas voelt Katja zich na haar feestje van vannacht helemaal niet lekker en gaat niet mee naar de brunch. Alle vier zijn we daar teleurgesteld door, maar besluiten het ons plezier niet te laten bederven.

De weg naar het restaurant is prachtig! We rijden aan de Maryland kant van de Potomac Rivier en daarlangs staan, net als aan de Virginia kant, de prachtigste landhuizen. We vergapen ons aan de luxe en vaak heel mooie architectuur.

Ook rijden we over River Road en wel precies het stuk, dat vorige week in een razende rivier veranderde door een waterleidingbreuk. De weg heeft er wel onder geleden met gaten e.d., maar vooral langs de kanten is de ravage goed te zien. Hele bomen zijn meegespoeld.

Normandie Farms blijkt een erg gezellig "country" restaurant te zijn. We krijgen een tafel vlak naast de open haard, heerlijk! Mimosa's zitten bij de brunch inbegrepen, dus die bestel ik. Rick neemt thee en voor de kinderen hebben ze cider.


Kai had geen zin in poseren

Het eten is erg lekker. Veel salades, lekkere warme gerechten (die Rick en de kinderen eten, ik houd me bij vis en salades). Vooral aan de zelfgerookte zalm en oesters doe ik me flink tegoed.

De desserts vallen alleen een beetje tegen. Er staan allemaal grote stukken taart en pie. Het kan dus ook komen, omdat ik niet zo'n taartliefhebster ben. In ieder geval hebben we heerlijk gegeten voor een fractie van de prijs, die we bij de hotelrestaurants zouden moeten betalen. En dit restaurant is zeker gezelliger!

Op de terugweg moet Rick stoppen voor een paar herten, die willen oversteken. We zitten vlakbij de stad en toch is het hier heel landelijk.

Thuis gaan de nette kleren uit en de fleece pijama aan. Langzaam komt Katja ook weer in het land der levenden, gelukkig. Traditiegetrouw ligt er voor iedereen nog een Nieuwjaarspakje (in mijn geval Pak met een hoofdletter!) onder de boom.

Van Rick krijg ik een sportvest (klik op "weighted vests") met gewichten (tot 20 lbs). Dat ga ik (om te beginnen met minder gewicht erin) op mijn wandelingen dragen voor extra conditie. Het is zo ontworpen, dat het gewicht evenredig verdeeld is en daardoor geen extra stress op de gewrichten geeft. Ik ben benieuwd!

Met een bordje lekkernijen van gisteravond kijken we naar de Orange Bowl footballwedstijd tussen Virginia Tech en Cincinnati.

En dan zit deze eerste januari 2009 er alweer op. Al met al was het een prima begin van het nieuwe jaar. Ik ben benieuwd, wat dit jaar ons weer gaat brengen. Ik hoop, dat iedereen een fijne jaarwisseling heeft gehad en nogmaals de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar voor iedereen!