Naar Wisp

Na een goede nachtrust voel ik me voor het eerst deze week uitgerust en wakker. Het zal vandaag de warmste dag in tijden worden en kennelijk weten de vogels dat, want die zingen, alsof het al lente is!

Saskia's hoofd voelt gelukkig helemaal koel en ik laat haar lekker slapen. Na mijn Griekse yoghurt en wat koffie rijd ik naar de Fitness. Daar zie ik mijn buurvrouw Jeanne van verre zich uitsloven. Ik ben op tijd om alle gewichten, die ik wil, te vergaren.

Veel mensen komen te laat voor deze klas, ook omdat de klok chronisch vijf minuten voorloopt daar. Sharon begint dus eigenlijk om vijf voor negen. Het wordt een fikse training. Al kletsen we veel, Sharon houdt het tempo erin!

Het uur is weer gauw voorbij en ik klets nog na met Pat. Zij is dinsdag naar Washington gegaan en heeft daar goede foto's van. Ook spreken we voor volgende week af.

Thuis tref ik Saskia nog steeds ziek, 38,5 zegt de thermometer. Maar ze heeft meer energie en doet haar wiskunde proefwerk online. Moderne technologie toch wel! Ze zou haar Science proefwerk ook zo kunnen doen, maar vindt, dat ze daarvoor te veel heeft gemist. Troost is, dat de cijfers van middle school nergens voor meetellen.

Ook heeft de School Board van Fairfax County gisteren gestemd om de schaal van cijfers te veranderen, eindelijk zullen we net als de rest van het land zijn! 90% zal vanaf volgend schooljaar een "A" zijn (voorheen 94%). Hierdoor zullen meer kinderen een beurs krijgen (waarvoor alleen naar "GPA" (grade point average) werd gekeken). De kinderen uit Fairfax County hadden een veel lager GPA, door de hogere standaard en misten daardoor allerlei beurzen. Eigenlijk schandalig, maar gelukkig nu veranderd.

Gauw beginnen we aan het inpakken, want we gaan, zodra Kai en Rick thuiskomen, op weg naar West Maryland. Ik loop een stuk met Cosmo en breng hem dan naar de kennel. Ik vind het altijd weer moeilijk afscheid nemen, al vindt hij het hier duidelijk prima.

Na het vervelende nieuws van gisteren heeft Rick vandaag een dag met conference calls, geen idee, wat daar het Nederlandse woord voor is. Gelukkig is er nog heel veel positiefs, dat hij hoort over de toekomst van Microsoft.

Maar allerbelangrijkst: Rick wordt uitgeroepen tot beste tech persoon van het kwartaal voor de Federale divisie. Dit is een enorme eer en Ricks weekend kan niet meer stuk. Hij heeft er ook heel hard voor gewerkt, dus ik ben enorm trots op hem! Zulke dingen wil je in slechtere tijden natuurlijk graag horen.

Het neemt nog een uurtje om helemaal klaar te zijn om op weg te gaan. Om een uur of half vier trekken we de deur achter ons dicht. Helaas net te laat om het spitsuur te vermijden, maar gelukkig hebben we kilometers lang gebruik van de HOV (High Occupancy Vehicle) baan. We rijden zo lang heel veel file!

Daarna komen we nog af en toe in een file terecht, maar om half acht rijden we McHenry binnen. Hier ligt een berg sneeuw, onvoorstelbaar voor ons, die dit seizoen nog geen centimeter gezien hebben! Hier ligt zeker 15 centimeter!

Voor we inchecken vinden we een McDonald's voor Saskia en Kai. Die willen gewoon naar de hotelkamer en ontspannen. We checken in en brengen de bagage naar de kamer. Het duurt even, voor Kai en ik de kluis voor de snowboard en ski's vinden. In vergelijking met vorig jaar zullen we een stuk verder moeten lopen om op de pistes te komen. Aan de andere kant hebben we een perfekt uitzicht op de piste van onze kamer!

Rick en ik gaan samen eten in het restaurant hier. De service is prima, maar nogal langzaam. We hebben elkaar heel veel te vertellen, dus geen probleem. We nemen nog een stukje cheesecake mee voor Saskia en computeren daarna verder in de kamer. Hoeveel skien ik morgen zal doen, weet ik niet. Saskia waarschijnlijk niets, want die is nog niet beter genoeg. In ieder geval is het leuk hier te zijn!