Ziekenboegje

Na een rustige nacht wordt Saskia hoopvol wakker, omdat ze zich beter lijkt te voelen, dan gisteren. Maar als ik haar hoofd voel is het flink warm. De thermometer laat 104 graden zien, 40 Celsius dus. Erg hoog voor de ochtend vind ik!

Zelf heb ik geen koorts, maar voel me wel ziekig. Kai en Rick vertrekken naar school en werk en Saskia en ik blijven nog even rusten. Net na achten sta ik op en maak een doktersafspraak voor Saskia, die daar hard tegen protesteert. Ze wil niet opstaan en naar buiten. Ik vertel haar, hoe vroeger de dokter bij mensen thuis kwam en hoe fijn dat nu voor haar zou zijn. Maar helaas zijn dat vervlogen tijden (als die er hier in de VS al waren) en we kunnen om 14:40 terecht.

Met grote moeite motiveer ik mezelf om tenminste een halfhartige gewichtenroutine te doen boven. Ik heb hoegenaamd geen energie vandaag. Met mijn hele wezen wil ik niet ziek worden! We gaan vrijdag voor een lang weekend skien en dan wil ik me goed voelen (en Saskia natuurlijk ook).

Om elf uur heb ik met een vroegere buurvrouw afgesproken bij Starbucks om bij te kletsen. Saskia voelt zich wel redelijk, maar ik neem mijn telefoon mee en ben niet van plan lang te blijven.

Keurig op tijd loop ik binnen en de zaak zit vol, maar ik zie Viola nergens. Ik bestel mijn "misto" (koffie met wat gestoomde melk) met caramel siroop en ga aan het enige open tafeltje zitten. Naast mij zitten twee vrouwen met laptops te werken en aan de andere kant een paar mannen, die de (nu uitverkochte) Washington Post zitten te lezen.

Het is druk, mensenkomen en gaan, maar geen Viola. Na een kwartier houd ik het voor gezien. Ik koop een sandwich met champignons en ricotta voor mijn lunch en ga boodschappen doen bij de Safeway naast Starbucks.

Bij Safeway haal ik ingredienten voor een van mijn favoriete crockpot maaltijden: kip en kleine aardappeltjes met het sap van augurken. Nu is het "probleem", dat er hier verschillende smaken augurken worden verkocht en ik pak per ongeluk niet de "dill pickles", maar de "bread and butter pickles". Bij het afrekenen zie ik dat, maar bedenk me, dat augurken toch altijd wel zoutig smaken, dus het zal wel niet uitmaken.

Voor Saskia haal ik crackers, Goldfish en kippensoep. En ze heeft gevraagd om "Grapples", appels, die als druiven schijnen te smaken. Die kan ik nergens vinden en ik ben er ook niet zeker van, dat die bestaan. Maar als ik het aan een medewerker vraag, leidt die me naar de voorkant van de (enorme) zaak en waarempel: Grapples!

Net als ik thuiskom, gaat de telefoon. Het is Viola, die zich uitvoerig verontschuldigt. Ze herinnert zich nu pas onze afspraak. Ook zij is ziek, dus ik vergeef haar natuurlijk meteen. We spreken af het volgende week of de week daarna nog eens te proberen.

Martine komt om te wandelen en het voelt toch wel lekker om een frisse neus te halen. Het blijft vandaag alweer onder vriespunt en is daarmee de zestiende dag achtereen, dat het kouder is, dan gemiddeld. Het loopje moet vandaag wat korter, want ik moet op tijd terug zijn om naar de dokter te gaan met Saskia.

Martine en haar kinderen zijn gisteren met vrienden bij de inauguratie geweest. Ze stonden bij het Washington Monument (zo'n anderhalve kilometer van het Capitool) en hadden het geluk een van de grote tv schermen te kunnen zien (velen waren niet zo gelukkig). Ze vertelt wel verkleumd te zijn geweest en de kinderen ook.

Om half drie zijn we terug en is Saskia aangekleed. We hebben enorm geluk en kunnen vlak voor de ingang van het doktersgebouw parkeren. Saskia heeft, ondanks de ibuprofen, nog bijna 39 graden koorts. Als ik hoor, dat Dr. Weinstein onze dokter is, vrees ik een lange wachttijd.

Gelukkig is hij vandaag wat sneller. Deze dokter kent ons al sinds Katja's geboorte. Hoe weinig we hem tegenwoordig ook zien (er zijn tien dokters in deze praktijk), hij herinnert zich ons wel en vraagt, hoe het met Katja en Kai gaat. Hij vindt Saskia's keel erg rood, dus stuurt ons door voor een "strep" test.

Wachtend op de stoeltjes bij het laboratorium vraag ik me af, hoe vaak ik hier in de afgelopen 18 jaar heb gezeten. Opeens komen allerlei herinneringen uit de kindertijd van Katja en Kai naar boven. Het is heel wat tijd, achttien jaar, en toch lijkt het gisteren, dat ik hier met borstvoedingsproblemen met Katja kwam (iets waar ze nu zeker niet aan herinnerd wil worden, ha ha!).

Saskia blijkt uiteindelijk geen strep (bacterie) te hebben, dus het wordt gewoon uitzieken thuis. Ik heb email gestuurd naar haar wiskundelerares en zodra ze zich wat beter voelt gaat Saskia daaraan werken. Ze was vanochtend helemaal in paniek daarover.

Thuis gooi ik gauw de ingredienten voor de crockpotmaaltijd in de crockpot. Het recept zegt, dat het 4,5 uur moet koken, maar ik hoop, dat 3,5 genoeg is, anders eten we pas om half negen! Pas als ik alles in de pot heb gedaan, proef ik het sap van de "bread and butter pickles". Dat smaakt zoetig! Ik vrees dus, dat het hele gerecht niet zal smaken. Maar ik laat het toch maar koken, wie weet.

Intussen ben ik ook weer met een fotografiecursus begonnen en deze week moeten we drie foto's met "rythme" erin insturen. Aangezien ik geen tijd heb om er zelf op uit te gaan, zoek ik vanmiddag foto's uit mijn archief uit. Daarbij denk ik dan aan foto's, die ik nog eens zou willen maken en dan beter. Maar twee van de foto's worden "Photo of the Week"! Wauw, dat is echt een hele eer!


Deze herfstreflectie vindt hij mooi, maar ik had er een steentje of zo in moeten gooien om het dynamisch te maken



Op deze foto (photo of the week) krijg ik heel veel positieve reacties, niet alleen van de instructeur



Ook deze foto wordt een "photo of the week", hopelijk kan ik dit weekend een soortgelijke maken (de sneeuwglijbanen bij Wisp)

Rick komt thuis en met grote vrezen serveer ik de crockpotmaaltijd met spinazie als groente. Tot mijn verbazing vinden Rick en Kai het heerlijk! En inderdaad, het smaakt goed. Gelukkig, want het zou toch zonde zijn zo'n maaltijd weg te gooien.

Terwijl Rick met Katja op MSN kletst over Scuba, vertelt zij opeens, dat er een alert is. Er is iemand vermoord in het Graduate Life Center. De dader is onder arrest en minuten later krijgen we het volgende bericht in onze email:
The following is a message from Virginia Tech:

V T police have confirmed a murder in the graduate life center. A suspect is in custody. Stay where you are and stay vigilant. Stay away from the G L C.

Gats, wat is het met die school? Ik weet wel, dat er tienduizenden mensen wonen, maar ik vind het gewoon eng, dat er nu weer een moord is gepleegd. Gelukkig woont Katja ver van dat Center, maar natuurlijk maakt het haar bang. Rick en ik vinden het natuurlijk ook bepaald geen prettig idee.

Ook vanavond biedt American Idol weer vertier. Wordt dat ook op de Nederlandse tv uitgezonden? Ik weet niet, of ik het vierde jurylid nu zo leuk vindt. Ze lijkt gewoon een tweede Paula Abdul en draagt niet echt bij, vind ik.

Tot slot verwijs ik jullie naar Sylvia's weblog, waar haar man Hans een ooggetuige verslag doet van de gebeurtenissen van gisteren.