Opruimdag

Oei, wat heb ik een moeite mijn bed uit te komen vanochtend! Buiten ziet het er grijs en koud uit en ik heb mijn kussen precies goed liggen. Gisteravond werd het toch laat, omdat Virginia Tech prima speelde en de Orange Bowl won! En...ik heb helemaal geen zin in het opruimen van de Kerstspullen!

Maar om half tien moet ik er van mezelf aan geloven. Rick is al opgestaan en heeft de koffie al klaar. Mary Ellen belt om te vragen, of we om kwart over tien kunnen gaan lopen. Zij is de halve nacht wakker geweest met een ziek kind en laat op. Ik vertel haar, dat ik dat excuus niet heb, maar toch ook maar net mijn bed uit ben.

Als we een half uurtje later op weg gaan, is Rick al aan de opruiming begonnen. Mary Ellen en ik lopen, half jog, half wandel, ons geijkte rondje. Het is fris koud buiten, maar niet zo doordringend als de afgelopen dagen, gelukkig.

Cosmo begint zich steeds beter te gedragen, als er een hond langskomt. Het "heel and leave it" en daarna een snoepje lijkt goed te werken. Ik probeer hem dat territoriale gedrag tijdens wandelingen helemaal af te leren. Erg belangrijk, want hij trok een paar dagen geleden Katja tijdens haar loopje bijna omver!

Thuis vind ik Rick druk bezig en begin zelf ook meteen aan de opruim. Eerst de losse spullen (stockings, versieringen e.d.), daarna de kunstboom voor, die ik in een paar uur weer helemaal in de doos heb. Inmiddels heeft Rick de kinderen ook op en zet ze aan het werk met de grote boom in de family room. Dat gaat er niet altijd even harmonieus aan toe en ik vrees af en toe voor onze breekbare versieringen!

Deze boom is verreweg het meeste werk om op te ruimen. Ieder jaar probeer ik Rick en de kinderen er weer van te overtuigen, dat niet iedere centimeter vol hoeft met versieringen. Ieder jaar protesteren ze daar vol verve tegen en hangen alle versieringen, die we hebben, erin. En ieder jaar is het geklaag bij het opruimen niet van de lucht. What else is new?

Na een uur heeft Katja genoeg van het gekibbel van haar broer en zus en begint buiten de lichtjes op te ruimen. Rick wilde daar eigenlijk tot morgen mee wachten, maar ik ben er stiekem blij om. Zo leuk, als ik het versieren vind, zo vervelend vind ik het opruimen. Met zijn vijven gaat het vele malen sneller en het moet dan ook maar klaar zijn ook.

Zo'n vier uur, nadat we begonnen, ligt de boom in een enorme plastic zak buiten. Het is daarbij altijd erg fijn, dat we dubbele voordeuren hebben, zo vallen er maar heel weinig naalden uit. Hij heeft zeker trouw zijn dienst gedaan en ik vond het een van de mooiste bomen, die we ooit hebben gehad.

De meubelen gaan weer op hun plaats in de family room en ik leg de nieuwe sneeuwmankussens neer op de stoelen. Ik vind het altijd leuk een seizoensthema te hebben in de family room en keuken, maar de winter is altijd moeilijk daarvoor. Dit keer heb ik rond Kerst zoveel mogelijk sneeuwmanspul (kaarsen, popjes, e.d.) verzameld en samen met wat van de Valentijnsspulletjes (tenslotte maar anderhalve maand van nu) ziet het er gezellig uit.




Snickers heeft zich meteen een van de kussens toegeeigend!

Om onszelf te belonen na de gedane arbeid stelt Rick voor naar een film te gaan. Katja wil niet mee, want die moet nog hardlopen volgens haar trainingsschema en heeft een "date" vanavond. Maar Kai, Saskia en Alexandra, die hier vannacht blijft logeren, hebben er wel oren naar.

De keuze valt op "Yes Man" met Jim Carrey. Saskia heeft dit boek gelezen (ehm, de eerste 100 pagina's en de laatste dertig, of zo, maar goed...) en wil de film dolgraag zien. We gaan naar Fairfax Corner De Lux, denkend (verkeerd!), dat het daar minder druk zal zijn, dan bij Tysons Corner.

Verscheidene films zijn uitverkocht, maar Yes Man loopt al een tijdje, dus is niet zo druk. De film blijkt erg leuk te zijn, zeker een aanrader! Ik vind alleen niet, dat Jim Carrey en de vrouwelijke hoofdrolspeelster veel "chemistry" hebben samen, maar dat mag de pret niet drukken.

Kai is intussen door een vriend uitgenodigd om naar een andere film te gaan in Tysons Corner. De meisjes hebben zich tegoed gedaan aan popcorn en hebben geen trek meer. We zetten de dames thuis af en Kai bij de mall en besluiten dan weer eens te gaan eten bij een van de beste Indiase restaurants in Noord-Virginia.

Haandi krijgt altijd supergoede recensies en dat is ook wel te zien als we aankomen. Het restaurant lijkt vol te zitten (met heel wat Indiase mensen, altijd een teken, dat het goed is), maar er is gelukkig nog een tafeltje. De mensen na ons moeten wachten.

Ze zijn niet voor niets zo populair. Hun pappadum is knapperig en pittig, de rajta (yoghurt met komkommer) lekker fris. Rick en ik bestellen beiden een hoofdgerecht met spinazie. Hij met lam en ik met de Indiase kaas, we smullen allebei. De spinazie is vers (bij sommige restaurants niet het geval) en de kaas heeft een zachte smaak.

Als je Indiaas wilt eten in de omgeving van Washington is dit de plek. En om de prijs hoef je het zeker niet te laten, mijn hoofdgerecht kostte $11.

Voordeel van geen Kerstboom naast de open haard is, dat die weer gezellig aankan. En Saskia heeft eindelijk het boek Twilight van Laura teruggekregen en daar ben ik meteen "in", dus ga ik nu heerlijk bij de open haard lezen.