Redstone Arsenal

Na een goede nachtrust beginnen Christine en ik onze dag met een lange wandeling door hun buurt. Er staan heel mooie huizen en de architectuur is leuk origineel. Opvallend in dit gebied vind ik, hoeveel bakstenen huizen er staan. In ons gebied is ons helemaal bakstenen huis ongewoon.

De natuur is hier duidelijk verder, dan bij ons. Sommige bomen beginnen al te bloeien en de narcissen zijn bijna open. Ik kan niet wachten tot het bij ons zover is!

Na de wandeling laat Christine mij hun omgeving zien. Ze rijdt eerst naar het gedeelte met veel billboards en ketens. Dit is typisch voor de meeste Amerikaanse steden en ziet er niet erg gezellig uit. Christine vertelt, dat Chuck dit als eerst aan haar en Mallory liet zien bij hun eerste bezoek aan Huntsville. Daardoor wilden ze hier bijna niet gaan wonen. Gelukkig zagen ze al snel, dat er veel mooiere gedeeltes zijn!

Daarna rijden we de heuvels in, waar de ene rijke buurt na de andere staat. Er is heel wat geld hier, zo te zien! Eigenlijk had ik dat niet verwacht zo middenin Alabama.

Nadat Christine mij de buurt, waar vrienden van hen wonen, en andere plekjes heeft laten zien, is het lunchtijd. In een er van buiten niet bijzonder aantrekkelijk uitziend winkelpand weet Christine een leuk cafeetje. Cafe Michael is klein en gezellig, met een Italiaanse atmosfeer.

Christine bestelt een stuk quiche en ik een panini met gegrilde groentes. Het komt met fruit en een lekkere salade. Het smaakt allemaal even lekker! Na de lunch lopen we nog even door de kleine snuisterijenwinkeltjes in de Interior Marketplace. De saaie buitenkant doet helemaal niet vermoeden, hoe gezellig het er binnen is!

Dan zet Christine haar rondleiding voort. We rijden door het historische gedeelte van Huntsville met mooie oude huizen. Bij veel ervan staat een bordje met de naam en het bouwjaar in de tuin. De oudste, die wij zien, dateert uit 1843. Interessant zijn de verschillende stijlen architectuur.

Het centrum van Huntsville is enorm klein en ik mis de wolkenkrabbers, die ik hier zeker had verwacht. Christine vertelt, dat dat ook een teleurstelling was om te beginnen. Het vergde wel even aanpassing om vanuit ons gebied hierheen te verhuizen. Maar nu hebben ze het erg naar hun zin, ook, omdat andere steden, zoals Birmingham en Nashville redelijk dichtbij liggen en meer vertier hebben.


Bij het Bridge Street Town Centre hebben we om half drie met Chuck afgesproken. We zijn een uur te vroeg, dus lopen wat rond in dit leuke openluchtwinkelcentrum. Er zijn leuke restaurants, allerlei winkels en een prachtige bioscoop. Zoals Christine zegt doet het wat aan Fairfax Corner in hun vroegere buurt denken, dus ze voelen zich er erg thuis.

In de bar van P.F. Chang's drinken we een wijntje. Christine, die ernstig allergisch is voor schaaldieren, vindt uit, dat ze hier wel kan eten. Ze maken alles voor allergische mensen in aparte wokken. Dat is fijn, want er zijn verder vrijwel geen Aziatische restaurants, waar Christine terecht kan.

Chuck komt ons ophalen om ons door het Redstone Arsenal te rijden. Dit is het gigantische militaire complex, waar Huntsville omheen is gebouwd. Na Houston is er bovendien het grootste NASA complex, het Marshall Space Flight Center, waar zelfs de spaceshuttle kan landen.

Na het tonen van onze rijbewijzen mogen we het complex binnenrijden. Chuck werkt hier bij het Missile Defense Agency en in de verte zien we net de rook van een test, vertelt hij.

We rijden langs enorme NASA gebouwen, in een waarvan alles met betrekking tot het internationale spacestation wordt gebouwd en beheerd. Regelmatig worden er raketten afgeschoten van deze basis. Ook vertelt Chuck, dat de shuttles van hier naar Orlando wordt vervoerd over de Tennessee rivier en andere rivieren naar Florida.

Verder zien we natuurlijk het gebouw, waar Chuck werkt, en de enorme militaire basis, die hier ook gevestigd is. Erg vrolijk ziet dat er allemaal niet uit, moet ik zeggen. De barakken zijn heel kaal en er is weinig begroeiing. De basis is een stad op zich, met een enorme "PX" (supermarkt), scholen, sportvelden enz. Heel interessant om eens doorheen te rijden.


Het is inmiddels laat in de middag en tijd om naar huis te gaan. Ik heb zo een heel goede indruk gekregen van de omgeving, waarin Chuck en Christine wonen. Ik kan me voorstellen, dat ze het hier nu naar hun zin hebben, al missen ze ons gebied natuurlijk wel.

Mallory doet het goed op school en in tegenstelling tot waar ze in Fairfax woonden, waar niets dichtbij was, is alles hier binnen vijf a tien minuten rijden. Dat is iets wat wij in Vienna ook hebben en waarom Christine ons altijd beneed. En ze wonen in een prachtig en gezellig huis nu. Erg leuk om een beeld te hebben van waar Christine me al zoveel over heeft verteld!