Winters Great Falls

Er is vannacht een dun laagje sneeuw gevallen en de winterse temperaturen zijn weer terug. Het is wel een mooi gezicht, die witte poeder op de bomen. Vandaag geen huiswerkdrama's (gelukkig!), dus Kai en Saskia vertrekken op tijd naar school.

Na veertig minuten op de elliptische machine, lachend om de Daily Show (die lachspieren hebben tenslotte ook beweging nodig), maak ik me klaar om Pat op te halen.

We gaan naar Great Falls om er winterse foto's te maken. Helaas is er niet zoveel sneeuw, als we hadden gewild, maar we hopen wel veel ijs te zien. Gelukkig heeft Pat ook een kaart voor het park, want ik bemerk nu pas, dat Katja mijn America the Beautiful pas nog heeft, die toegang verleent tot alle nationale parken. Ik stuur Katja een berichtje om hem terug te sturen, want ik wil binnenkort ook weer naar de Shenandoah.

Cosmo is ook mee en die valt meteen met zijn neus in de boter. Er staan vier herten hem aan te staren aan de rand van het parkeerterrein. Oh, wat zou hij daar graag achteraan als herder! Maar de herten zijn hier niet zo brutaal als bij het W&OD pad en lichten hun hielen. Dan kun je pas goed zien, waarom ze white tail deer worden genoemd. De witte staarten zijn het enige, dat opvallend is aan hen, want hun wintervacht heeft een perfect schutkleur.


Cosmo

Wij lopen verder naar de uitkijkpunten over de watervallen. Er is inderdaad aardig wat ijsafzetting, al heb ik in het verleden wel meer gezien. Ik krijg werkelijk nooit genoeg van deze watervallen. Iedere keer zien ze er weer anders uit.


Wat dit keer opvalt, in alle grijsheid van de natuur, zijn de felgroene mossen op de rotsen. Die geven kleur aan de natuur, erg mooi. We lopen nog een stuk langs de rivier en zien een mooie reiger. Daarbij zwemmen een bijzondere soort eenden, maar die zijn te ver weg om goede foto's van te nemen.


Na een paar uur beginnen we het flink koud te krijgen. Er is inmiddels ook een harde wind opgestoken, die door merg en been gaat. We hebben dus zin in iets warms voor de lunch.

Pat is nog nooit bij Noodles & Company geweest en dat is een lekkere, goedkope, warme plek om te eten. Niet voor niets is het door Health Magazine verkozen tot gezondste fast food restaurant in de VS.

Na een gezellige lunch daar zet ik Pat weer thuis af. Het is al na tweeen en de kinderen komen alweer bijna uit school. Op ons antwoordapparaat staan zes nieuwe berichtjes! Ik ben even bang, dat er iets gebeurd is, en ik niet te bereiken. Maar het blijken allemaal politieke telefoontjes, of ik alsjeblieft vandaag wil gaan stemmen. Heel ergerlijk!

Vanaf het moment, dat ik mijn burgerschap kreeg, heb ik me voorgenomen te stemmen in alle verkiezingen, dus ook vandaag. We kiezen dit keer voor een Chairman of the Board voor Fairfax County. De vorige Chairman is gekozen voor het Huis van Afgevaardigden.

Kai rijdt naar de school, waar ik moet stemmen. Hij blijft in de auto wachten, terwijl Saskia en ik naar binnen gaan. Ik laat mijn rijbewijs zien aan de oude dame en ben nummer 185 om vandaag hier te stemmen. Ik krijg een stemkaartje, dat ik nog geen twee meter verderop weer overhandig aan een oude man (de mensen, die het stemmen overzien, zijn vaak oudere vrijwilligers).

De aardige meneer moedigt Saskia aan mij te "helpen". Dat laat ze zich geen tweede keer zeggen. Uiteindelijk toetst zij alles in, dus eigenlijk heeft een dertienjarige gestemd. Saskia vindt het prachtig! We krijgen allebei een "I voted" sticker en staan binnen vijf minuten weer buiten.

Kai rijdt verder naar het Safeway benzine station. Voor het eerst in zijn leven pompt hij de benzine. Hij vindt dat duidelijk een leuke taak. Hij heeft nog wat uren te gaan, voor hij zijn rijlessen kan beginnen, maar het gaat al erg goed.

Bij de Safeway halen we met zijn drieen nodige boodschappen. Voordeel van de kinderen meehebben is, dat ze helpen dingen dragen en opruimen. Nadeel is, dat er ongezien meer in het karretje terecht komt, dan op het lijstje stond. Maar gezellig is het wel zo met mijn tieners!