Terug naar de winter

Door de lamellen zie ik ze al vallen: grote sneeuwvlokken. Het blijft liggen, maar er wordt voorspeld, dat het zal overgaan in regen. Maar voor nu is het wel mooi, al zijn de berichten van nare ongelukken door onverwachte gladheid minder. Dit werd niet voorspeld en dus zijn er geen strooiwagens voorradig.

Gelukkig valt het hier in Vienna wel mee, als ik naar de sportschool rijd. Ik ben als de dood voor gladde wegen, maar er zijn maar een paar moeilijke stukken. Als ik aankom komt de sneeuw met bakken naar beneden.

Het uur core training is zo voorbij. Allerlei onderwerpen passeren weer de revue tijdens het gewichten heffen. Grappig is, dat er ook vrijwel altijd over eten wordt gesproken. Zoals iemand grapte: "Daarvoor doen we dit toch ook, om lekker te kunnen eten?".

Thuis tref ik Rick, die net met Katja aan de telefoon zit. Ze heeft de eerste "hearing" over het alcohol incident goed doorstaan. Maar dat was slechts een algemene hearing, die van het Leadership programma moet nog komen. En daar is ze erg zenuwachtig voor. Vanmiddag moet ze met de directrice van dat programma gaan praten.

Rick gaat vandaag naar Knoxville, Tennessee, voor hem de eerste keer in Tennessee. Voor mij is dat ook een vrij onbekende staat, ik ben alleen een keer in Memphis geweest. Daar gaat volgende week verandering in komen, aangezien ik in Nashville zal landen op maandag.

Nadat ik afscheid van Rick heb genomen, die laat morgenavond alweer terugkomt, waag ik het erop Cosmo uit te laten. Inmiddels is de sneeuw overgegaan in "sleet", oftewel een soort hagel of ijsregen. Dat doet pijn in mijn gezicht en Cosmo vindt het ook niets. Hij wil na een paar straten absoluut niet verder!

Aangezien mijn gezicht pijn doet, mijn handschoenen doorweekt zijn en mijn benen pijn doen van de kou, protesteer ik niet. Later schrijft een buurvrouw op Facebook, dat ze me zag lopen en me voor gek verklaart. Tja, ik vind, dat Cosmo hoe dan ook zijn beweging verdient.

Na een warme douche voel ik me weer prima. Ik ga Vienna in om een cadeautje te zoeken voor een vriendin, die binnenkort jarig is. Daarvoor slaag ik bij Ink Stop. Dat is een verrassend leuke winkel met allerlei "gadgets" voor redelijke prijzen!

Starbucks ligt daarnaast en ik heb het alweer koud. Ik bestel een tall "misto" (koffie met gestoomde melk) en caramelsiroop en zie, dat ze ook mijn favoriete sandwich met champignons en geitenkaas hebben. Die laat ik warmmaken en geniet er hapje voor heel klein hapje van!

Gisteren verzuchtte Saskia, dat ik nooit eens wat leuks met haar alleen doe (onzin natuurlijk, maar wel lief). Langzaam ontstaat er een plannetje in mijn hoofd. Ik bel de school en vraag, of ze Saskia ervan kunnen verwittigen, dat ik haar met de auto uit school kom halen, omdat ze een afspraak heeft.

Tien minuten voor de bel gaat sta ik in de "Kiss and Ride" rij, slechts een ouder is me voor. Als de bel gaat komen er allerlei kinderen naar buiten, maar geen Saskia! Na tien minuten begin ik te vrezen, dat ze toch mijn berichtje niet heeft gekregen. Dan bedenk ik me, dat ik haar nog nooit bij Kiss and Ride heb opgehaald, maar alleen bij de hoofdingang. Ik rijd naar voren, waar de bussen inmiddels vertrokken zijn, en zie daar inderdaad een eenzame Sas staan.

Een beetje bezorgd stapt ze in de auto, want ze weet natuurlijk nog niet, waar de "afspraak" voor was. Surprise! We gaan naar de film "Confessions of a Shopaholic", waarvan Saskia al meerdere malen heeft gezegd hem graag te willen zien. Zo leuk om haar gezichtje helemaal te zien oplichten! Zij vreesde naar de dokter te moeten, de bioscoop is een veel leuker iets, natuurlijk. Mijn verrassing is geslaagd.

De film begon om half drie en het is al acht over half drie, als we van de school wegrijden. Gelukkig hebben we alle lichten mee en vinden we een heel gunstige parkeerplaats. Na de $9 per persoon te hebben betaald lopen we meteen door naar het theater.

Kennelijk waren er heel wat voorfilmpjes van komende attracties, want de film begint net! Ik haal even een Coke Icee voor Saskia, een Fuze drankje voor mezelf en een medium popcorn om te delen en dan zijn we klaar voor het verhaal.

Mijn eigen "confession" is, dat ik alle Sophie Kinsella boeken met veel plezier heb gelezen. De Shopaholic boeken zijn zeer humoristisch geschreven, maar ik heb zo mijn bedenkingen bij een verfilming ervan. Ik betwijfel, of de onschuldige Becky Bloomwood in de boeken wel goed op het witte doek kan worden overgebracht.

Ondanks alle mindere recensies vinden Saskia en ik het een leuke film. Ja, ok, dit is niet de economische tijd om veel kopen te propageren, maar dat doet de film ook niet. Becky is duidelijk aan winkelen verslaafd en het wordt duidelijk als een minder begeerlijk iets weergegeven. Er zijn zeker momenten, waarop ik hardop lach (zegt wat voor mij) en ik vind de "chemistry" tussen Isla Fisher en Hugh Dancy goed.

Joan Cusack en John Goodman als Becky's ouders zijn grappig, maar in het boek is Becky Brits en haar ouders ook. Je kunt je geen Amerikaansere acteurs voorstellen, dat bovengenoemde! Zo zijn er nog een heel aantal dingen, die van het boek afwijken, zoals met zoveel op boeken gebaseerde films.

Maar het belangrijkste is, dat Saskia en ik samen een leuke paar uur doormaken. Ik vind de film een aanrader voor gewoon een leuk, romantisch verhaal. Niet iedere film hoeft van mij Oscar materiaal te zijn. In tegendeel zelfs, vaak vind ik de Oscar films veel te zwaar. Ik ga naar de film voor vermaak, niet zozeer voor diepgang.

Rick is inmiddels goed aangekomen in Tennessee en heeft met Katja gesproken over haar gesprek met de directrice. Dat is niet goed gegaan. De regels zijn de regels en Katja heeft weinig hoop, dat ze in het programma of haar dormkamer zal mogen blijven.

Alles hangt nu af van een Peer Review Committee, wat de directrice overziet (maar volgens Katja geen verder inbreng geeft). Katja heeft een heel onderdanige brief naar het Committee geschreven, waarin ze oprecht spijt betuigt en hoopt, dat haar eerlijkheid mee zal tellen. Maar veel hoop hebben we niet. Wanneer deze Peer Review Committee bijeen zal komen is onbekend. Katja heeft duidelijk een les geleerd, nu kunnen we alleen afwachten.

Kai voelt zich duidelijk steeds slechter en hoest al meer dan een week erg. Mijn zesjarige neefje heeft longontsteking. Al denk ik, dat Kai dat niet meteen heeft, ik wil wel met Kai naar de dokter morgen, als het nog erger wordt.

Zoveel mensen om ons heen zijn ziek! Het lijkt dit jaar veel erger, dan andere jaren. Ik slik me gek aan vitamines (zonder te gek te worden, hoor), hopend al die bacillen te ontlopen. Volgende week ga ik naar Alabama en dan wil ik helemaal gezond zijn!