Drukke woensdag

Het blijft maar koud en sneeuwerig. Midden in de nacht hoor ik de verwarming aangaan, wat betekent, dat het kouder dan 13 graden is in huis. Het vriest 's vannacht hard en waait ook hard. Ik hoop, met al deze vrieskou, dat de mugge- en tekenlarven doodvriezen!

Kai en Saskia doen net alsof het lente is! Beiden weigeren een jas aan te doen naar school, om van handschoenen of een hoed niet eens te spreken. Kai heeft zelfs meestal nog nat haar, brrr! Morgen wordt het nog kouder en heb ik ze gezegd, dat ze een jas aan zullen moeten!

Om kwart over negen heb ik mijn jaarlijkse controle van mijn schildklier. Vorig jaar bleek, dat die opeens, na jaren, weer langzamer was gaan functioneren. Achteraf gezien had ik daar allerlei symptomen van en voel ik me deze winter een stuk beter, wat ook helpt met de fibromyalgie.

Dr. Ross is een aardige man en hij stelt me gerust, dat hij de dosis niet weer zal verminderen, omdat ik mij zo goed voel bij dit gehalte hormoon. Hij vraagt naar Katja, zich herinnerend, dat die vorig jaar een senior was. Knap, als je iemand maar eens per jaar ziet.

Zijn dochter gaat in Boston naar Medical School voor $80.000 per jaar!!! Als Katja ook naar Medical School wil na haar vier jaar undergraduate, zal ze zeker leningen moeten afsluiten, want zo'n bedrag kunnen wij niet ophoesten.

Dr. Ross vertelt, dat vrijwel iedere medische student zich tegenwoordig specialiseert, om die kosten terug te kunnen betalen. De "family physician" (zoiets als de huisarts) zal, volgens hem, langzaam verdwijnen.

Na nog een bloedtest sta ik weer opgelucht buiten. Ondanks de vriendelijke mensen zie ik altijd enorm tegen dit jaarlijkse doktersbezoek op. Die schildklier is zo bepalend voor hoe ik me voel en de dosis medicijn luistert heel nauw.

Thuis doe ik een gewichtenroutine, kijkend naar de Daily Show. De tijd vliegt dan gewoon. Heerlijk, want alleen die gewichten heffen vind ik knap saai! Soms lach ik echt hardop. Bijvoorbeeld, als de corrupte goeverneur van Illinois, die een dik, helmachtig kapsel heeft, "slumdog million-hairs" wordt genoemd!

Met al het zout op de wegen van de afgelopen tijd ziet DRAAKJE er zo langzamerhand grijs uit, in plaats van lichtgroen! Voor de komende dagen wordt geen sneeuw meer voorspeld en het weekend warmere temperaturen, tijd voor een wasbeurt dus.

Online zoek ik naar coupons voor Mr. Wash hier dichtbij. En waarempel, ik vind er eentje voor $5 korting! Het is lunchtijd, dus ik bereid me voor op drukte, maar ik ben meteen aan de beurt. Een kwartiertje later stap ik in een lekker ruikende weer glimmende van, die zijn naam weer eer aan doet.

Na de lunch komt Martine. Zij geeft les bij het schooltje in de kerk achter ons huis drie dagen per week. Een perfecte gelegenheid om na haar werk dus een stuk samen te gaan lopen. Het is bitterkoud, sneeuwt een beetje en de wind waait om onze oren, maar we houden het een uur vol! Cosmo geniet in ieder geval met volle teugen en wij hebben elkaar een aantal weken niet gezien, dus genoeg te kletsen!

Precies op tijd om Saskia naar de chiropractor te brengen, ben ik weer terug. Kaylee gaat dit keer mee om haar gekraakt te zien worden. Iedere keer, als we in de wachtkamer zitten, kijken we naar een Powerpoint over chiropractie en de voordelen.

Daarbij zit er eentje met een sip kijkend klein meisje. Daarbij de vraag: "What do you notice different about your daddy since he's been going to the chiropractor?" en het antwoord: "He doesn't hit me anymore". En het volgende plaatje laat het meisje zien met een grote lach en de tekst "Chiropractic care helps more than one life".

Saskia en ik vinden dat maar een heel raar iets. Het doet voorkomen, alsof vaders, die niet naar chiropractor gaan, hun kinderen slaan. Ik vraag Dr. Brandon eens voorzichtig, of hij nooit vragen krijgt over die plaatjes? Ik vertel erbij, hoe die op ons overkomen.

Daar is hij erg over verbaasd, want dat is de bedoeling er niet van. Het geheel komt van een bevriende chiropractor in New Jersey, die eens een man als patient had met ernstige pijn in zijn rug. De behandeling hielp en de chiropractor vroeg het kleine dochtertje van de man, wat ze nu van haar vader dacht. Haar antwoord was dus "Hij slaat me niet meer".

Nu weet ik (heb het tenslotte zelf ondervonden en nu ondervindt Saskia het ook), dat een chiropractor zeer veel goeds kan doen met nek-, rug- en andere andere spier- en skeletgerelateerde aandoeningen. Maar de chiropractors, die ik ken, zijn er bijna religieus van overtuigd, dat chiropractie conventionele geneeskunde kan vervangen. En dat gaat me nu net te ver.

Na het avondeten, voor mij zalm, spruitjes en een superlekker meergranen brood van Whole Foods en pasta voor de kinderen, komt Laura om mij een massage te geven. Ik heb al sinds december geen massage gehad, deels kostbesparend, deels omdat ik de laatste tijd niet zo onder de indruk was van Laura's masseren.

Maar vanavond wordt het weer een ouderwets goede massage (lees: ik creperend op de tafel, wetend, dat dit veel goed zal doen). Ik heb al een tijdje last van mijn rechterschouder en Laura's masseert die flink. Hopelijk gaat dat morgen helpen.

Met een glaasje wijn en Meike met haar neus op mijn laptop ontspan ik me de rest van de avond voor de tv. Nog een heel koude dag voor de boeg en dan moet het lekker gaan opwarmen. Ik kan niet wachten!