Nashville en naar huis

Keiharde regen op het dak maakt me al vroeg wakker, hopelijk hoeven we daar straks niet doorheen te rijden. Terwijl Christine Mallory naar school brengt, pak ik mijn spullen in. De week hier in Huntsville zit er alweer op. Hij is voorbij gevlogen!

Het is alweer vrijwel droog als we om een uur of tien vertrekken richting Nashville. De honderdtien mijlen gaan snel en bijna twee uur later zien we de mistige wolkenkrabbers van de stad verschijnen. Het is saai, miezerig weer, maar niets, dat mijn vlucht zou kunnen vertragen, gelukkig.

We zijn (heel) ruim op tijd vertrokken, dus hebben nog een flink aantal uren voor mijn vertrek. In het leuke centrum van Nashville vindt Christine een parkeerplaats en we lopen rond om een restaurant te vinden voor de lunch.

Online had ik gelezen, dat de Wildhorse Saloon leuk is, dus valt onze keuze daarop. Het is een enorm restaurant met een podium en grote dansvloer. Duidelijk is er hier 's avonds van alles te beleven.

Nu is het restaurant vrijwel leeg. Terwijl we op ons eten wachten, oefenen een paar serveersters line dancing passen. Dat lijkt mij ook wel leuk om eens te leren. Christine en ik hebben hetzelfde besteld: de apple BLT (Bacon Lettuce and Tomato). Wat is dat een lekkere combinatie! Die ga ik thuis ook eens maken: meergranenbrood met mayonnaise, een blad sla, tomatenplakjes, bacon en Granny Smith appelplakjes.

Omdat we vrijwel de enige gasten zijn, gaat de lunch heel snel. Om de tijd nog wat verder te doden dwalen we door het gezellige centrum van Nashville. Country muziek komt uit speakers op de hoeken van de straat. De openbare bibliotheek is een prachtig gebouw en een vriendelijke voorbijganger vertelt ons, dat het Life and Casualty gebouw de oudste wolkenkrabber in het zuiden is.

Na een uurtje zijn we wel uitgekeken en rijden we naar het vliegveld. Daar neem ik afscheid van Christine, die nog wat gaat winkelen en vannacht bij vrienden hier in Nashville zal verblijven.


Downtown Nashville

Het duurt nog ruim drie uur, voor mijn vlucht vertrekt. Het inchecken (weer $40 kwijt, omdat ik twee tassen in moet checken!) gaat snel. Ik ben helemaal blij, want ik kan mijn stoelnummer veranderen en zit nu aan de "A" kant. Dan zit er niemand naast me.

Ook de veiligheidscontrole is zo voorbij. Ik vergeet mijn riem af te doen en moet twee keer door het poortje, maar verder doen ze er niet moeilijk over. Het gaat er eigenlijk allemaal best gemoedelijk aan toe bij dit vliegveld.

In een van de souvenirwinkeltjes kies ik iets uit voor Rick, Kai en Saskia. Rick is dol op pittige sauzen, dus de Jack Daniel's Habanero saus is zeker wat voor hem! Voor Kai vind ik een leuk t-shirt van Nashville en voor Saskia moon pies, die in Chattanooga worden gemaakt.

Met computeren en lezen vliegt de tijd voorbij. Het vliegtuig is een kwartiertje vertraagd, maar de vlucht verloopt daarna heel rustig. Ik heb geluk, want we landen zo, dat we de stad Washington en alle monumenten prachtig kunnen zien liggen. Ik zit ook aan de goede kant ervoor en geniet van het uitzicht. Wat is het toch een mooie stad!

Rick en Saskia staan me op te wachten en al gauw komt de bagage. We hebben elkaar van alles te vertellen, natuurlijk. Vooral Saskia's mond staat op de terugweg niet stil.

Thuis is Cosmo dolblij om me te zien en Kai komt me ook omarmen. Ze hebben me allemaal duidelijk gemist. Het is fijn weer terug te zijn! Rick bestelt kabobs als avondeten, die er maar al te goed ingaan.

Om een uur of half elf komen Katja, Justin en Leah aan. Zij gaan dit weekend meedoen met Power Shift 09, als deel van hun Earth Sustainability vak.

Justin komt hier logeren. We kletsen nog even na met Katja en Justin, die zich meteen op zijn gemak lijkt te gevoelen in ons gezin. Al gauw zoeken we echter ons bed op, moe na een lange, drukke dag.