Lui in de hangmat

*** Iedereen heel hartelijk bedankt voor de leuke felicitaties omtrent het twee-jarig bestaan van dit blog! Ik kreeg zelfs gezellige email kaarten! Het voelde bijna alsof ik zelf jarig was! Erg, erg leuk! ***

Stralende zon komt door de blinds naar binnen en de telefoon rinkelt. Het is acht uur en ik verdenk Christine ervan bij de klok te zitten en te besluiten, dat acht uur een goede tijd is voor mij om op te staan!

Nu moet ik toegeven, dat ik het veel en veel leuker vind om met haar te wandelen, dan er alleen vandoor te gaan, dus we spreken af om 9 uur. Zij komt hierheen, want ik moet om 11 uur al op Saskia's school zijn.

Na iets meer dan een uur de heuvels in Vienna getrotseerd te hebben, douche ik me en gaan Saskia en ik naar haar school. Haar lerares is een leuk, jong iemand, die meteen aan Saskia vertelt wat voor leuke dingen ze dit jaar gaan doen. Wat een verschil met vorig jaar! Saskia vindt de "special ed" kinderen in haar klas maar niets, maar er zijn drie leraressen en op mijn vraag hoe dit nu in zijn werk zal gaan, antwoordt Mrs. Mongillo, dat de "special ed" kinderen alleen met sommige vakken met de gewone klas mee zullen doen.

Na allerlei cheques te hebben uitgeschreven, een voor het cafetaria voor de lunches, een voor een agenda en een voor de PTA (Parent Teacher Association), en me op te hebben gegeven als hulp bij het "Artsmart" programma, net als vorig jaar, gaan we weer huiswaarts. Je zou werkelijk een dagtaak kunnen hebben aan alle vrijwilligersbaantjes, die er op school en via de PTA te doen zijn! Ik ben bang, dat ik dit jaar Artsmart alleen zal gaan doen in Saskia's klas. Maar dat heb ik al eerder gedaan, dus prima.

Als we thuis komen heb ik een razende keelpijn. Ik voel me helemaal niet lekker en gelukkig neemt Kirsten Saskia en Madison mee naar hun zwembad. Katja is aan het babysitten en Kai op zijn kamer met zijn nieuwe slang. Ik overweeg zelf ook te gaan zwemmen, maar voel me niet goed genoeg.

In plaats daarvan (en Rick verklaart me voor gek!) ga ik in de achtertuin de overwoekerende slingerplant, die al mijn rozen en andere planten verstikt, er zoveel mogelijk uittrekken. Hij heeft de halve tuin werkelijk overgenomen en ik trek er zoveel uit, dat het een vuilniszak vult. Maar het is nog steeds niet alles, want ik heb de achterkant van de tuin nog niet gedaan.

Als ik klaar ben voel ik me nog steeds helemaal niet lekker en besluit maar niet naar het zwembad te gaan. Ik haal de hangmat uit de schuur en vlei me daar met tijdschriften en een bak iced tea in. Het is fijn ontspannend, een welkome afleiding van alle narigheid omtrent de Katrina catastrofe. Ik geniet van de mini-natuur om me heen: tientallen vlinders fladderen rond de vlinderstruiken, een nieuwsgierige eekhoorn komt heel dicht bij om te kijken wat die rare hangmat is daar en de cicades zingen hun (nu al wat minder luide) lied in de bomen.

Om een uur of zes komt Rick thuis en stelt voor om naar het Mexicaanse restaurant, Tequila Grande, dichtbij te lopen om te eten. Katja moet weer babysitten, maar Kai en Saskia lopen mee. We krijgen een leuk tafeltje op hun gezellige terras en de mango en zalm fajitas, die ik bestel, smaken voortreffelijk.

Eenmaal thuis voel ik me nog steeds niet beter en ik schrijf gauw dit blog en ga dan naar bed. Ik heb helemaal geen zin dit laatste weekend van de zomer ziek te zijn!