Back to School shopping

***Administratief commentaar: ik ontvang al drie dagen geen email op mijn KJSL adres en de provider is aan het verhuizen. Wie mij email wil sturen kan het zenden naar Kasaka@hotmail.com***

Het september weer is begonnen. Dagen van pure zonneschijn, weinig vochtigheid en heerlijke temperaturen worden voor de afzienbare dagen voorspeld. Christine belt en komt hierheen en we lopen door een stil Vienna. Het valt me op hoe weinig verkeer er is. Is het omdat er problemen zijn met de benzine of omdat iedereen nog een laatste zomerweekend aan het vieren is?

We hebben het erover, dat de "wereld" de VS een derde wereld land noemt. We zijn het erover eens, dat er wel makkelijk conclusies getrokken worden, tenslotte hebben veel van de landen met kritiek nog nooit met zo'n ramp te maken gehad. Later, als alles een beetje op orde komt, zal er nog genoeg tijd zijn om te kijken, welke fouten er zijn gemaakt. Zoals iemand het goed stelde: "Kritiek is prima, maar het meteen geven nadat een ramp heeft plaatsgevonden voelt hetzelfde als "Zie je wel" zeggen, nadat een kind gevallen is". De VS kennende zullen er allerlei commissies en groepen worden opgezet om tot in de details uit te pluizen, wat er mis ging en hoe dat in de toekomst voorkomen kan worden. Ook dat zal tijd nemen, trouwens. Nu is het nog steeds zaak om de getroffenen te helpen.

Dat laatste gebeurt overal. Je kunt geen winkel of restaurant binnenstappen, of er staat een bak voor donaties. Vrijdag, tijdens het open house voor Saskia, stond er een bak in de school. Bij ieder evenement wordt geld opgehaald. Alle kleine beetjes helpen en op die manier worden honderden dollars opgehaald.

Saskia is deze zomer flink gegroeid en heeft haar te kleine kleren in een tas gestopt. Katja is andersom gegroeid, ze heeft zoveel gewicht verloren, dat de meeste van haar kleren veel te groot zijn. Beiden willen hun kleren aan slachtoffers van Katrina doneren, maar ik heb nog geen instantie gevonden, die goederen in plaats van geld aanneemt. Overal lees ik, dat geld nodig is, maar goederen geven voelt eigenlijk meer substantieel, dat snap ik wel. Nog even zoeken, dus.

Saskia is vanmiddag uitgenodigd door haar vriendinnetje Rachel. Ze gaan naar de Water Mine om te zwemmen. Het weer is zo lekker, het is moeilijk voor te stellen, dat na morgen alle zwembaden en waterparken weer dichtgaan. Ze zouden, wat het weer betreft, nog zeker een maand open kunnen zijn, maar de lifeguards zijn high school en college studenten en die moeten weer naar school dinsdag.

Toen Katja begon met haar dieet, maanden geleden, heb ik haar beloofd om een nieuwe garderobe te gaan kopen als ze dertig pond was afgevallen. Vandaag was de dag, aangezien ze meer dan dertig pond lichter is en haar kleren enorm los zitten.

Om twaalf uur zet ik Saskia af bij haar vriendinnetje, Rick en Kai blijven thuis om het hek te schilderen en een "zwembad" voor Kai's schildpad, die naast onze schuur woont, te maken.

Katja en ik gaan vervolgens verder naar Tysons Corner. We eten een lekkere salade en een wrap bij U.S. Bistro in het Food Court (waar allerlei restaurantjes zijn) en zijn dan klaar voor de shopping trip.

Van tevoren geef ik Katja de limiet, die we kunnen uitgeven. Ik weet uit ervaring, dat dit nodig is. Maar vandaag gaat het prima. Alles wat ze aanpast staat haar fantastisch en ik zie een zelf verzekerde tiener voor me. Ik ben enorm trots op haar! Die zelfverzekerdheid had ik op haar leeftijd absoluut niet en ik ben blij, dat het haar wel beschoren is.

We winkelen bij Hecht's, Wet Seal, American Eagle en Delia's en ze komt met ontzettend leuke spullen thuis.

Vorige week is mijn trouwe crockpot (slow cooker) kapot gegaan en op de terugweg stoppen we nog bij Bed, Bath and Beyond voor een nieuwe. De oude was 17 jaar oud (huwelijkscadeau) en het was dus wel tijd om hem eens te vervangen. Ik kan niet wachten tot ik er weer lekkere dingen in kan maken!

Als we thuis komen is Rick net hard bezig met een enorm wespennest weg te spoelen. Hij is gekleed in een regenjas, lange broek en handschoenen en nog wordt hij twee keer gestoken! Ze zijn woedend, die babywespen! Terwijl hij hiermee bezig is, vind hij ook nog een hornet nest (heel nare steekbeesten in dit gebied) en ook die zijn niet happy, dat hun leventje verstoord wordt. Ik moet erg uitkijken, want ik ben flink allergisch voor wespensteken!

Na alle boze insekten getrotseerd te hebben heeft Rick alweer zin om ergens te gaan eten. We kiezen de Cheesecake Factory en we hoeven zelfs niet te wachten voor een tafel. We bestellen allemaal een "appetizer", maar die zijn zo enorm, dat we geen van allen meer een hoofdgerecht willen. Wel bestellen we een paar stukken van hun cheesecake, apple strudel en chocolate chip cookie dough, die als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Voor het naar bed gaan kijken we nog naar de foto's, die we in 2003 in New Orleans hebben genomen. Onvoorstelbaar, dat die stad nu zoveel te lijden heeft!