Gekke ganzen

Het vroege naar bed gaan heeft geholpen, de zere keel is niet weg, maar verder voel ik me prima. Terwijl Rick Saskia mee naar de mall neemt voor haar back to school kleren (wel goed, een beetje vader-dochter tijd) stap ik op de fiets. Het is onbeschrijflijk mooi weer en ik ben niet de enige, die dat idee opvat, het is druk op het pad.

Na tien mijl keer ik om en zie dan zowaar een moederhert met twee kleintjes vlak langs de kant. Meestal laten ze zich op het weekend niet zien. Ik stop en kijk, maar verder rent, fietst en skate iedereen keihard door. Voor mij is dit nu juist een van de hoogtepunten van mijn fietstochten!

Op de terugweg ga ik langs het huis van Karin en Frank en die moeten een paar flinke heuvels op en af voor ze op het fietspad zijn! Ze zijn niet thuis, dus ik rij door naar huis.

Thuis vul ik online de eindeloze formulieren voor de scholen van de kinderen in. Oh, wat vind ik technologie toch fijn! Nu hoef ik maar een keer alle namen, ons adres en ander spul in te vullen, in plaats van het meer dan 15 keer met de hand te moeten doen!

Na de lunch genieten we van het heerlijke weer in de achtertuin. De kinderen spelen in de hot tub en ik lees in de hangmat.


We zijn in de veronderstelling, dat er dit weekend kermis is in Vienna, dus gaan we om een uur of vier daarheen. Maar de kermis blijkt pas volgend weekend te komen.

Omdat we nu wel zin hebben om ergens heen te gaan stelt Rick voor de Colvin Run molen te gaan bezoeken. Ik ben daar van de winter al eens langs gegaan om foto's te maken, maar toen was hij dicht.

Het molenaarshuis

De molen

Ook nu weer vissen we naast het net, want de laatste tickets voor een rondleiding worden om vier uur vergeven. We kijken dus wat rond in het heel leuke winkeltje, dat allerlei ouderwetse snoepjes en snuisterijen verkoopt. Daarna lopen we naar de molen en zien daar een heel stel Canadese ganzen, eenden en witte ganzen. Ze denken, dat wij eten hebben voor ze en komen in volle mars op ons af, luid gakkend. Vooral een van de witte ganzen is zeer vocaal en maakt een vreemd, dinosaurus achtig geluid. De kinderen lachen zich rot om die letterlijk domme ganzen.

Gekke gans!

Op een grappig getekend kaartje denkt Rick te zien, dat we, als we de weg verder volgen, bij de Potomac rivier zullen uitkomen. Ik heb daar mijn twijfels over, maar we gaan het toch proberen. Het is een prachtige weg door het chique Great Falls en de huizen er langs zijn ongelooflijk groot en luxueus! Rick en ik stellen ons voor, dat we in zo'n optrekje zouden wonen. Rick droomt toch nog altijd van een groter huis, terwijl ik ons huis echt het grootste vind, waar ik zou willen wonen. Het moet voor mij nog wel een beetje gezellig te maken zijn en buren dichtbij vind ik ook belangrijk, wat bij deze landgoederen niet het geval is.

Rick's droomhuis

Aan het einde van de weg, die doodloopt en niet bij de rivier uitkomt, zien we een hele familie herten rustig de weg oversteken. Voor het eerst in dit gebied zit er ook een mannetje met gewei bij. Ik probeer foto's te maken, maar ze zijn wat ver weg.

Het is inmiddels etenstijd en in het centrum van Great Falls vinden we toevallig een hele leuke Ierse pub, The Old Brogue. We krijgen een tafeltje op het terrasje en hun eten is erg lekker, iets om te onthouden voor St. Patrick's Day.


Terug in Vienna stoppen we bij Blockbuster. Ik wil eigenlijk graag "The Wedding Date" zien, maar die is niet voorradig, helaas. In plaats daarvan nemen we "In Good Company" en "Racing Stripes" mee, beiden erg leuke films.