Bunco

Om acht uur zitten Rick (die snipverkouden is, de arme ziel) en ik als twee stoute kinderen op een bankje bij Saskia's school te wachten tot het hoofd van de school arriveert.

We hebben vanochtend een vergadering met haar en de GT (Gifted and Talented) lerares, Mrs. Monks. Dr. Isaacson is verlaat door slecht verkeer en we beginnen ons gesprek met Mrs. Monks. Ik maak meteen duidelijk, dat we hier niet zouden zitten, als Saskia niet zo dolgraag in het GT programma zou willen en als wij er niet van overtuigd waren, dat zij die verrijking aan kan.

Mrs. Monks antwoordt, dat Saskia's test scores net niet goed genoeg zijn om mee te doen (ze heeft zowel op de school test als op de test, die we vorig schooljaar bij de universiteit hebben laten doen, gemiddeld 119 gehaald en ze moet 120 hebben). Ik denk, dat ze ook wel doorheeft, dat wij die ene punt te verwaarlozen vinden, vooral voor een kind, dat verbaal bijzonder hoog scoorde en dat tweetalig is, een feit waarvan Mrs. Monks niet op de hoogte is.

Ze kijken, zo vertelt ze, niet alleen naar de test scores, maar ook naar een evaluatie, die de lerares van het kind heeft geschreven aan het eind van vorig jaar. Daarbij kunnen de kinderen 16 punten krijgen en Mrs. Draggon heeft Saskia er maar 6 gegeven.
Wij vertellen Mrs. Monks, dat de lage score van Mrs. Draggon ons weinig verbaast, want Saskia vond het vreselijk op school en Mrs. Draggon kreeg dus niet bepaald een gewillig kind te zien.

Dan komt Dr. Isaacson binnen en ik leg uit, dat het GT programma op deze manier een exclusieve club wordt en dat het voor een kind als Saskia, dat toch echt maar op de drempel er niet in testte, een soort onbereikbaar doel wordt, waardoor zij onzeker wordt van haar eigen kunnen.

Gelukkig snapt Dr. Isaacson precies wat wij bedoelen en vraagt ze Mrs. Monks om Saskia de kans te geven de volgende keer dat ze een groepje apart neemt om taalverrijking te doen. Voorlopig werkt ze met de kinderen, die heel goed in rekenen zijn, en in dat groepje past Saskia inderdaad niet en daar zijn wij en Saskia zelf ons terdege van bewust.

We zullen dus zien, wat er verder van komt. In ieder geval weten ze ons standpunt en zullen ze nu hopelijk ook wat meer op Saskia letten. Het is puur om Saskia's interesse, dat wij er een punt van maken, want kijkend naar Kai en Katja maakt het lagere school GT programma niets uit voor hun verdere schoolcarriere.

Door Ricks verkoudheid heb ik ontzettend slecht geslapen en ben te moe om te sporten. Als Rick naar zijn werk is vertrokken duik ik nog even mijn bed in en slaap zowaar nog een half uur.

Bij wijze van hoge uitzondering geef ik mezelf verder vandaag vrij van het sporten. Ik bel Christine om haar van het gesprek van vanochtend te vertellen en we zijn het erover eens, dat wij als ouders onze kinderen al heel wat verrijking geven door met ze naar musea en dergelijke te gaan. Om van onze reizen nog niet eens te spreken.

Daarna bel ik Kirsten met wie het wel goed gaat, maar die nog geen uitslag van de biopsie heeft en daar begrijpelijk nerveus over is. Ook zij vraagt hoe het gesprek op school ging, want zij wil Madison ook in het GT programma. Hoewel Madisons test scores wel hoog genoeg zijn wordt zij om mysterieuze redenen telkens geweigerd. Dit versterkt alleen maar ons gevoel, dat Mrs. Monks' GT groep een exclusieve club van arbitrair gekozen kinderen betreft.

Karin en ik zouden vandaag naar Middelburg gaan, zodat ik haar dat plaatsje kon laten zien. Haar schoonouders komen maandag en ze wil hen natuurlijk leuke dingen laten zien.

Helaas belt ze, dat Danielle ziek is en dat ze begrijpelijkerwijs dus niet zo ver weg wil. Wel heeft ze een waterkoker nodig en dus maken we, inmiddels in de regen, een kleine excursie naar Linens 'n Things. Een waterkoker blijkt hier in de VS een veel luxueusere en duurdere aanschaf te zijn, dan in Nederland, maar ja, ze heeft er toch een nodig.

Als we alles in de winkel (en die is groot!) bekeken hebben krijgt Karin van de Italiaanse cassier, die vertelt, dat hij hier zijn MBA aan het doen is, zomaar 20% korting op haar aankopen! Toch aardig!

We neuzen nog even in de grote World Market, die naast Linens 'n Things ligt, maar vinden daar niets van onze gading. Deze winkel lijkt wel op een enorme Xenos, misschien iets duurder, maar ook zo'n mengelmoes van produkten uit alle hoeken van de wereld. Als we buiten komen is het weer alweer helemaal opgeklaard.

Thuis zoek ik naar een bijles leraar, die Katja met haar meetkunde zal kunnen helpen. Ze staat wel voldoende, maar om hier mee te tellen moet je minstens een B staan en dat lukt haar niet. Ik bel Tutoring for Success en wordt heel vriendelijk te woord gestaan. Hun tutors komen naar ons huis en de kosten per uur zijn redelijk. Ze zal me terug bellen als ze iemand voor Katja heeft gevonden.

Na het avondeten ga ik naar de Bunco avond. Er was een invalster nodig en ik had wel zin om te gaan. Het werd zoals altijd een heel gezellige avond. Ik heb leuk gekletst met de Belgische en Zweedse deelneemsters. Vooral met de Belgische heb ik zoveel gemeen!

Het is wel heel gezellig, zo met zijn twaalven een avond spelen. Ik won omdat ik de meeste Bunco's had (drie van hetzelfde nummer gegooid) en nam een appel pie en een mooi bord mee naar huis. Hopelijk zijn er volgende maand weer invalsters nodig, ik ben zo van de partij! Een jaar ben ik vaste medespeelster geweest en dat was me te veel, want toen moest ik ook een avond bij ons thuis organiseren. Invalster zijn is leuk en heeft verder geen verplichtingen!