Heart in Hand

Na mijn gewoonlijke ochtend besognes haal ik om kwart over elf Karin op en samen rijden we naar Christine's huis. Karins schoonouders komen volgende week en we proberen haar zoveel mogelijk plekjes te laten zien, die ze ook samen met haar ouders en schoonouders kan gaan bezoeken.

Vandaag viel de keus op Clifton, een schattig historisch plaatsje zo'n twintig minuten rijden bij ons vandaan. We gaan lunchen bij het Heart in Hand restaurant, gehuisd in een van oude huizen daar. Christine en ik zijn hier al eerder geweest en ik ben dol op hun brie met appel en stokbrood.

De gezellige eetzaal van Heart in Hand

De eetzaal is erg gezellig, al helemaal in herfstkleuren versierd. Aan de muren hangen prachtige quilts en het valt me op, dat alle andere gasten ook vrouwelijk zijn. De serveerster is vriendelijk, maar nogal bruusk, wat we vreemd vinden. Maar achteraf las Christine ergens, dat een vrouw, die daar werkte, dit weekend waarschijnlijk vermoord is. Dat zou dat gedrag wel verklaren! Wat schokkend!
Maar verder is daar niets van te merken en we hebben een gezellige maaltijd. Na het eten lopen we nog even door de hoofdstraat en bezoeken een winkeltje met allerlei hebbedingetjes. Die zien er allemaal erg leuk uit, maar, zoals Karin zei, het zou alleen maar meer af te stoffen zijn, als we er iets hadden gekocht.

De oude wagen voor het restaurant, met het kerkje op de achtergrond

Een van de kleurige huizen


De eigenaar van dit huis kon er niet lang van genieten, de Titanic zonk in 1912!


Dit huis werd gebouwd door een gangster

Thuis help ik de kinderen met hun huiswerk en we eten vroeg, want Rick en ik moeten naar de Back to School Night van Katja's school. Ik heb met Karin afgesproken, dat we haar ophalen, want parkeren is erg gelimiteerd en 's avonds fietsen is ook niet aan te raden hier. Officieel begint de avond om kwart voor zeven met een video en dan wordt er tot half acht gepraat door het hoofd van de school en de PTSA (Parent Teacher Student Association).

Aangezien de hele avond tot half tien duurt (vanaf half acht loop je het rooster van je kind af en luister je tien minuten naar iedere lera(a)r(es)) bel ik Karin of ze het ermee eens is, dat we wel zonder die algemene praat kunnen. Gelukkig vindt zij dat ook, dus om kwart over zeven staan we voor haar deur.

Rick parkeert de auto (nog niet eens zo ver weg) en ik ga alvast de eerste "les" binnen. Het schoolgebouw is enorm en de lokalen ook flink. Toch krijg ik de indruk, dat het aantal leerlingen per lesuur niet meer dan 20 tot 25 is. Ik weet, dat hier een aantal mensen met middelbare school kinderen meelezen, dus ik zal proberen ieder vak wat te beschrijven. Ik kan wel zeggen, dat ik zo weer naar school zou willen! AP World History, Filosofie, Spaans en Engels zou ik zo met Katja mee willen doen!

Als eerste heeft Katja Advance Placement World History, een vak, dat op college niveau wordt gegeven en waarvoor ze ook "credits" krijgt, zodat ze het in college niet nog eens hoeft te doen. Mits ze het zeer pittige examen haalt natuurlijk.

In dit vak wordt de hele geschiedenis besproken in vier delen. Waar het volgens de leuke en energieke lerares, Mrs. Oleksak, om gaat, is dat de kinderen verbanden leren te leggen en leren te redeneren. Het examen in mei is landelijk en er zijn allerlei voorbereidende oefenboeken voor te krijgen. Ook is er heel wat online te vinden.

Het zal een hele kluif worden voor Katja, ze heeft nu al minstens twee uur per dag huiswerk voor dit vak. Maar ze is erin geinteresseerd en kan het aan.

Onze volgende stop is Filosofie. In deze klas is Katja de enige sophomore, de rest zijn allemaal juniors en seniors. Ook deze leraar is duidelijk heel enthousiast over zijn vak en zijn doel is vooral om de kinderen te leren duidelijk omlijnde opinies te vormen en hun standpunt te verdedigen. Ze doen dit aan de hand van de theorieen van de bekende filosofen. Hij legt er de nadruk op, dat hij op geen enkele manier hun meningen wil beinvloeden en dat hij ook geen cijfers geeft gebaseerd op de mening, maar op de manier waarop die wordt geformuleerd.

Voor iedere leraar moeten we een kaartje of blaadje invullen met bijzonderheden over ons kind. Aan het einde van het filosofie praatje vertel ik Mr. Stevens, dat Katja de enige 10e klasser in deze klas is. Dat wist hij niet, want ze komt zo volwassen over!

Iedere keer krijgen we vijf minuten tussen de lessen om naar het volgende lokaal te lopen en Katja moet heel wat afstanden afleggen! Wij krijgen nog een minuut meer, dan de kinderen ook en halen het nauwelijks. Deze school heeft 1897 leerlingen en daarvan lijken alle ouders wel gekomen te zijn, zo druk is het!

Ons volgende vak is Geometry, meetkunde, dus. Dit is de lerares, die Katja absoluut niet wilde hebben aan het begin van het jaar. Uit zo'n tien minuten praatje kan ik niet opmaken, in hoeverre ze daarin gelijk had, want Mrs. Cline komt heel rustig en bekwaam op ons over. Ik schrijf op mijn briefje over Katja, dat ze nogal zenuwachtig is voor deze klas en of ze misschien een bijlesleraar kan aanraden.

Nog vanavond krijg ik een email terug van haar, dat Katja het prima lijkt te doen en met twee namen van bijlesleraren. Erg netjes om zo snel te antwoorden!

Bij Lichamelijke Oefening (Physical Education), zoals gym hier heet, horen we, dat de kinderen dit jaar 36 uur autolessen zullen krijgen. Theorethisch zeker, maar of dat ook praktijklessen zijn is me niet duidelijk. Katja krijgt dit pas het tweede semester, dus het is voor ons nog niet van toepassing.

Wel wordt ons verteld, dat Virginia flink streng is geworden en dat wij als ouders 40 uur met onze kinderen moeten rijden en alle statistieken daarvan precies moeten kunnen overleggen (b.v. welke dag, tijdstip (10 uur ervan moeten in het donker gereden), weersomstandigheden enz.). Ik heb Rick al gezegd, dat hij haar rijden mag leren, ik ben daar veel te nerveus voor. Eerst moet Katja nog het theorie examen halen, voor ze haar Learner's Permit krijgt en dan mag beginnen met praktijk lessen.

Bij Spaans worden we ontvangen in rap Spaans door Mrs. Madero, een geboren en getogen New Yorkse, die (volgens mijn ongetraind oor) accentloos Spaans spreekt. Als ik zo'n Spaanse lerares zou vinden, zou ik meteen lessen nemen. Ze maakt Spaans "echt" voor de kinderen en moedigt ze aan zoveel mogelijk Spaans te spreken met mensen in het dagelijks leven. Zoals ze terecht opmerkt hebben de kinderen geluk, want er wonen hier ontzettend veel Spaans sprekende mensen.

Als de kinderen kunnen laten zien, dat ze dit advies in praktijk hebben gebracht, krijgen ze "extra credit". Een vak valt of staat toch wel met het enthousiasme van de leerkracht, hoor!

Scheikunde is een van de twee vakken, waar Katja zich zorgen om maakt. Maar ze heeft alweer een prima lerares getroffen. Mrs. Crawford geeft al 38 jaar scheikundeles en vertelt, dat ze geen perfectie verwacht. Ze weet, dat de kinderen dit een moeilijk vak vinden, omdat ze heel anders moeten denken en leren. Maar ze stelt ons gerust, dat er heel wat vangnetten zijn om slechte cijfers op te halen en dat het na een moeilijk begin met de meeste kinderen heel goed afloopt.

Als laatste gaan we naar English Honors. Hier wordt ook heel wat van de kinderen verwacht, maar (en ik moet toegeven, ik ben dol op talen) wat zou ik graag meedoen! Het materiaal is machtig interessant, vooral het vierde kwartaal, waarin ze de Koning Arthur legenden bespreken. Engels is altijd Katja's beste vak geweest, dus dat zit allemaal wel goed.

Al met al vond ik het een interessante avond en ik ben blij met de leerkrachten, die ze heeft. Het opmerkelijkste vond ik hun enthousiasme voor hun vakken, het straalde er gewoon van af!