Een ditjes en datjes dag

Zon! Wat is het toch heerlijk en zoveel makkelijker om op te staan als die gele bal de kamer binnenschijnt! Het wordt op het moment laat licht, de kinderen staan in het donker op de schoolbus te wachten. Wat dat betreft ben ik blij, dat we eind deze maand een uur terug gaan (er is hier zo'n leuk ezelsbruggetje voor in het Engels: Fall back, spring forward). Aan de andere kant wordt het dan 's middags weer zoveel eerder donker.

Terwijl ik me zit te beramen welke sport ik vandaag eens zal doen, belt Christine. Het is zulk prachtig weer en we besluiten rond 11 uur in onze buurt te gaan lopen.

Dat geeft me lekker even tijd om naar Whole Foods en Giant te gaan om avondeten te kopen en vitamine C en echinacea om te zorgen, dat de rest van de familie de verkoudheid van Saskia en Rick niet krijgt.

Vanavond eten we Italiaanse kip uit de crockpot. Een heel lekker, maar supereenvoudig recept: kippenborsten, een zak bevroren gemengde groentes, kleine geschilde Ierse aardappeltjes, een fles fat free Italian dressing, zout, peper en knoflookpoeder. Die ingredienten gaan allemaal samen in de crockpot en koken 8 uur lang op "Low" en het resultaat is een zeer smakelijke eenpansmaaltijd. Stokbroodje erbij om in de "jus" te dopen en we smikkelen allemaal. Zelfs Saskia vindt dit lekker en dat zegt wat!

Omdat we na het eten Nederlandse gasten krijgen neem ik ook van Whole Foods een van hun heerlijke perzik pies mee. Ik twijfelde nog of ik pumpkin of sweet potato pie zou nemen, zodat ze iets echt Amerikaans zouden proeven, maar ik durfde dat toch niet aan, ik vond zelf pumpkin pie pas na jaren proberen lekker.

Christine en ik lopen meer dan tien kilometer en ik leid haar naar een heel nieuw gedeelte (voor ons althans) van Vienna, het zuid-oosten van de stad (wij wonen in het zuid-westen). We vergapen ons aan de prachtige huizen, die hier staan. Allemaal unieke architectuur met torentjes en balkonnen en leuke kleuren. Ik ben dolblij met ons huis, maar de buitenkant heb ik altijd wat saai gevonden. Deze huizen hebben stuk voor stuk een originele buitenkant, maar natuurlijk weten we niet hoe ze er van binnen uitzien.




Een aantal van de "McMansions" in Vienna (zo genoemd door een gemeenteraadslid)

Gisteren was Mallory, Christine's dochter, jarig en ik heb eindelijk wat tijd om een cadeautje voor haar te gaan kopen. Ik fiets naar Vienna's Church Street, het gezellige winkelstraatje hier.

Als eerste koop ik een wit brood bij de Great Harvest bakkerij. De kinderen (en ik) zijn hier dol op, want het heeft een heerlijke gist smaak. Jammer, dat ik net geluncht heb, want ze bieden je hier altijd een hele snee van een van hun lekkere broden aan.

Hierna neus ik wat in het ernaast gelegen snuisterijen winkeltje, maar vind er niets van mijn gading. Ik steek de straat over naar het "Brambled Nest" winkeltje, ook zo'n winkeltje vol met ongewone hebbedingetjes. Hier vind ik een heel leuke kaart voor Mallory en een grappige Halloween speld voor mezelf, een zwarte spin met een heksenhoed op (mijn vader heeft me $50 voor mijn verjaardag gegeven en ik ben vastbesloten, die aan leuke dingetjes uit te geven en niet gewoon in het huishouden te laten opgaan).


Nu moet ik nog het cadeautje voor Mallory zoeken. Hiervoor loop ik zo'n tien winkels verderop naar Once Upon A Time. Dit vind ik de leukste speelgoedwinkel, die ik ooit gezien heb. Hij is gehuisvest in een oud huis en heeft eindeloos veel bijzonder speelgoed. Het hele achtergedeelte staat vol met elk poppenhuismeubeltje of miniatuur voorwerp, dat je je maar kunt bedenken. Omdat ik zelf een poppenhuis heb, dat mijn vader voor me heeft gemaakt, kan ik hier uren rondlopen en kijken.

Voor Mallory vind ik een Klutz boek, waarmee ze designs kan maken, die ze op t-shirts of andere stoffen dingen kan strijken. Het wordt prachtig voor me ingepakt (dit is on-Amerikaans, meestal moet je betalen om iets te laten inpakken) in vrolijk dierenpapier met een grote blauwe strik er bovenop. Met Klutz boeken zit je bij de "tween" leeftijd altijd goed.

Na het avondeten komen Sandra en Stefan op bezoek. Ik "ken" haar van het AllesAmerika forum, ze zijn voor een weekje hier in de buurt op vakantie. Ze nemen een hele tas vol Nederlandse verrassingen mee, waaronder Cote D'Or repen (jammie!) en een Story en een Weekend (ik moet toch op de hoogte blijven van de laatste roddels).

Het wordt heel gezellig. Ik blijf het leuk vinden om mensen zo via het Internet te ontmoeten. Helaas hebben ze bij Outback Steakhouse al zo'n maaltijd naar binnen, dat mijn perziken pie er niet meer bij kan, maar onze kinderen vinden dat wel prima en eten er een extra groot stuk van.

Als Sandra werkelijk scheel kijkt van moeheid (zag ik niet, hoor, dat zei ze zelf) maken we gauw een foto en nemen we afscheid. Morgen gaan ze naar Mount Vernon en Great Falls en dan rijden ze naar Richmond. Het was ontzettend leuk ze te ontmoeten, Rick vindt, dat ze duidelijk Nederlands praten en het gesprek ging ook voornamelijk in het Nederlands. Ik ben wel trots op die man van mij, dat hij dat zomaar kan!

Stefan, Sandra en ik