Aangezichtspijn! (of: Ik heb een hekel aan de tandarts!)

Vandaag is de eerste dag sinds het begin van de zomervakantie, dat Kirsten en ik samen gaan rennen. Voor mij was de zomer te warm om veel te lopen en ik verwachtte eigenlijk, dat zij het er beter af zou brengen. We lopen drie mijl naar het westen op het W&OD pad en keren daarna om. Het is natuurlijk wel een hete dag, over de dertig graden en het pad is in volle zon, maar Kirsten kan na 4,5 mijl niet verder rennen. We lopen de rest van de weg en vragen ons (volgens mij terecht) af of we die 10 mijl wel kunnen!

Het is sowieso niet zeker, dat we kunnen gaan, want Kirsten moet een operatie ondergaan. Geen heel ingrijpende, maar genoeg, dat ze naderhand geen zware lichamelijke oefening mag doen voor een paar weken. En 10 mijl rennen kan toch wel tot "zwaar" gerekend worden. Ze weet nog niet wanneer de operatie is en hoopt, dat hij na de race is. Ik heb haar beloofd solidair te zijn (vind ik ook heeeeel erg, ha ha) en niet te gaan als zij niet gaat. We kunnen dan later in de maand een 10 kilometer race ergens vinden om die te rennen (daarvan weet ik wel zeker, dat ik het kan, tenminste!).

Doordat we de laatste anderhalve mijl moeten lopen ben ik te laat thuis om nog te douchen voor mijn tandartsafspraak. Ik heb dus maar wat we hier een "French shower" noemen genomen: deodorant en perfum op, schone kleren aan en tanden poetsen.

Bij de tandarts steekt en pierkt de mondhygieniste zo erg, dat ik bijna de stoel uitspring van de pijn! Ik heb nog nooit zo'n schoonmaak meegemaakt, de hele rechterkant van mijn gezicht doet vanavond flinke pijn!

Heel raar vond ik het dit keer, dat ze mijn temperatuur en bloeddruk ging opmeten! Huh? Bij de tandarts? Ik erger me soms aan het overgemedicaliseerde hier. Iedere gezondheidsprofessioneel is op "complete wellness" uit, ook de tandarts. Niet alleen je gebit is belangrijk, je wordt ook (terecht overigens) op mond- of keelkanker gecontroleerd, maar je "vital signs" (vitale tekenen? dat klinkt niet in het Nederlands), zoals bovengenoemde zijn nu dus ook al van belang.

Mijn protest, dat ik tenslotte deze luxe tandarts heb gekozen, omdat ik doodsbang ben van tandartsen en dus mijn bloeddruk wel verhoogd zal zijn, wordt in de wind geslagen (tot mijn ergernis). Ik vind, dat je nog wel moet kunnen zeggen of je welke test dan ook wel of niet wilt! Maar goed, alles is prima, dus geen probleem.

Terwijl ik daar lig luister ik naar CNN, waar de senaatsverhoringen van John Roberts gaande waren. John Roberts is kandidaat voor de positie van de pas overleden Chief Justice Rehnquist bij het Supreme Court. Het is interessant, moet ik zeggen. Hij zal vast benoemd worden, maar hij heeft mijn sympathie niet. In het verleden heeft hij weinig goeds laten zien voor gelijkheid van vrouwen of minderheden.

Met een heel pijnlijk gezicht ga ik huiswaarts, op de radio hoor ik, dat Bush de verantwoording op zich neemt voor wat er met de hulpverlening omtrent Katrina is misgegaan. Waarschijnlijk zoals we hier zeggen "too little too late".

Ik neem pijnstillers en ga in de hangmat liggen om te proberen de pijn kwijt te raken. Vanavond is Kai's "Back to School Night", het open huis voor zijn school, waarbij we alle leraren ontmoeten. Karin zou mij komen ophalen, maar om half zes voel ik me nog steeds vreselijk! Ik verontschuldig me bij Kai en bel Karin, dat ik het niet zie zitten om bijna drie uur op de school te zitten.

Gelukkig komt Rick net thuis (het is half zeven) en kan ik mijn bed in. Ik heb een hekel aan de tandarts!!!

Oh ja, en Virginia is onder een "state of emergency" want Ophelia komt eraan. Zo te zien gaat het nogal meevallen, maar je weet nooit met die tropische systemen!